CHAPTER 14
[ New ]
---
Alex's Point of View
TASTE YOUR OWN MEDICINE
[ EDITORIAL ]
"There is no female Mozart because there is no female Jack the Ripper." Camile Paglia quoted on her lecture 'Women should regard men with a mix of gratitude and rational fear'.
Men execute about 90% of the world's unlawful homicides, supporting the fact that nearly all of history's most notorious serial killers are men. But it doesn't mean that women can't enter the slaughterhouse since they rule the remaining 10%.
Aside from the most notorious female serial killers in the world like Leonarda Cianculli a.k.a the Soap-Maker of Correggio and Jolly Jane of Massachusetts, Philippines shares amount of women with abnormal psychological gratification like Alejah Santos, most popularly known as "The Scheming Maya" and the recently caught Art museum director Hannah Madrid a.k.a the Bomber.
On July 13, 2010, NBI apprised another proclaim female serial killer named 'Jenny the Stripper', a still unidentified sociopath who's solely responsible for killing multiple personalities who are believed to be sexual offenders around Manila area.
"If ever a naked woman lure you into a secret room where even your scream can't save you, you know what you did." Head Agent Adam Palma stated in a press conference.
Before we dive into the concept of Jenny's alleged retribution, however, it is of utmost importance that we actually learn why NBI named her next to a never caught serial killer in London, Jack the Ripper.
London East End's Whitechapel murderer, Jack the Ripper, canonically killed five women way back in 1888. Extensively mutilation and leaving the victims on display in sexually mortifying positions with exposed wounds was his design, but one of Jack's misconceptions trademark is all of his victims were sex workers. Does that mean that it applies to Jenny too when she kill sex offenders?
"Hindi naman lahat ng biktima ni Jack the Ripper ay sex workers. Same goes with Jenny, hindi lahat ng biktima niya ay sex offenders. Yoong iba ay may alam lang na may nagaganap na rape pero hindi nagsasalita." NBI Investigator Agent, Nathalie Diaz quoted, "Ilan sa mga biktima ni Jack ay nakita sa public pero may iba na hindi, yoong mga biktima ni Jenny ay lahat naka hubad ang pang-ibabang kasuotan, pero hindi lahat ay mutilated ang ari. We are still looking for the other possible motives."
The possible reason for the killing is still vague, but NBI reassured that the pattern gets clear day by day, "Agent Schwarz will handle the case, he was also the one who deduced everything. We believe that he will catch Jenny in no time."
NBI Investigator Agent Alex Schwarz is the one who caught the Bomber and the Sketch Pad serial killer at the same day last June 12,2010.
Several reactions and opinions have been circulating around the social media on the said topic since its first debut. Some are saying that Jenny is a heroic vigilante who's exhibiting assailants away from their caves and some are disagreeing with her design of justice. Celebrities like Ariel Ricafrente and Antonette Granada shares their disagreement by saying how inhumane for Jenny to take away someone's life---a violation of Article 2 of the Human Rights Act that protects everyone's right to life.
We are somehow not surprised by this since Manila already had Asiong Salonga way back in mid-forties. Jenny also has a justifiable rationale, but uses an erroneous method. Another thing is that there's still a chance that this executioner is not on her right state of mind during the killings, making her actions debatable.
While NBI surmise our brand new serial killer's target, further precaution for the whole population is still advised. There's a vicious killer on the loose, if ever there's a suspicious woman approaches and matches the luring skill description then kindly report it to the nearest authorities.
Two purported phrases "Two wrongs make a right." and "Two wrongs don't make a right." lubricates this whole issue, Jenny's transgression could fall under a fallacy that contains relevant concepts and wrong demeanor at the same time. There will always be two sides just like how the world was colored in black and white. •
---
Hindi na ako nagulat nang makita ko sa dyaryo ang patungkol kay Jenny.
Maraming Journalist nang nakausap si Nathalie patungkol dito sa mga nakaraang linggo kaya hindi malayong marami pang pahayagan ang magli-limbag patungkol sa panibagong serial killer na ha-hanapin ng awtoridad.
Sari saring email mula sa mga kamag anak ng mga biktima sa Shaw Boulevard ang natanggap ko pagka-bukas na pagka-bukas ko pa lang ng desktop, ilan doon ay nanghi-hingi agad saakin ng update patungkol kay Jenny at ang iba naman ay nagagalit saakin dahil inakusahan ko daw ang mga biktima na sexual offenders.
Narinig ko rin kay Nathalie na usap usapan si Jenny sa social media, may ilan roon ay nagsa-sabing inilabas lamang ni Jenny ang baho ng mga pinapatay niya at may ilan doon na hindi sang ayon sa paraan ni Jenny ng pagpaparusa.
Sa ganitong paraan ay mapipigilan namin si Jenny na gumalaw at pumatay ng iba pang biktima dahil matunog ang pangalan niya, ang hindi lang maganda ay hindi namin siya madaling maha-hanap dahil paniguradong maaalarma siya at mas lalong magi-ingat.
Sa ngayon ay nakadepende saakin ang lahat, sa tatlong kaso na ginawa ni Jenny ko kailangan mag pokus, kailangan ko ulit umulit sa simula upang tignan kung may nakaligtaan ako sa disenyo, mga kagamitan na posibleng ginamit pang patay at ang mga piniling biktima.
Pero hindi ko magagawang magpokus kung kada minuto ay natunog ang telepono ng opisina ko, si Nathalie din ay sobrang ngarag sa dami ng nagpa-paschedule sakaniyang mga Reporter, Writer at Journalist.
Napahimas na lamang ako ng sentido at pinigilan na huwag mag mura sa sobrang stress, kung guro pa rin ako hanggang ngayon ay baka lesson plan at syllabus ng mga estudyante lamang ang iniintindi ko.
"You got me on my knees, Jenny! It's killing me!"
Sinamaan ko ng tingin si Jonathan mula sa opisina niya nang kantahin nanaman niya ang sinasabi niyang 'theme song' ng kaso na hawak ko ngayon.
Asar niya lamang akong kinawayan habang itinuturo ang kakarampot na folder na hawak niya, panay mga report na lamang iyon at handa nang i-abot kay Adam. Iniinggit ako dahil ilang kaso na ang nasasara niya, samantalang ako, heto stuck sa isa.
Napaatras nga lang si Jonathan pasandal sa kaniyang swivel chair nang dumantay ang tingin niya kay Nathalie na masama rin ang tingin sakaniya, dalawa kasi kaming stress sa kasong ito.
Napailing na lamang ako at napalobo ng dalawang pisngi sabay baba ng dyaryo sa lamesa, tamad na tamad kong sinagot ang telepono at humikab pa bago bumungad ng bati. Ilang araw na kasi akong kulang sa tulog dahil kay Jazzquin.
"Quin..." natatawa kong saway sakaniya dahil pinipigilan niya akong lumabas ng kwarto niya, "I have work tomorrow."
Pinadulas niya ang kaniyang kamay mula sa dibdib ko hanggang batok, "Come on, just a little more."
"Isang oras mo na sinasabi iyan," hawak ko sa balikat niyang sabi habang pinapaulanan niya ako ng halik sa leeg.
"Kailangan ko ng energy para sa articles ko," mas lalo pang humigpit ang pagkakapit niya sa batok ko, sa totoo lang sa aming dalawa ay ako ang nangangailangan ng lakas dahil parang hindi siya nawawalan, "Just sleep here."
"Wala akong damit."
"Alam ko," ani niya sabay tulak muli saakin pahiga sa kama.
"Good day Mr. Schwarz! This is Kenneth Legazpi from Bulgar."
Napakurot ako ng ilong habang minumuwestra ng labi ko ang mga balak niyang sabihin, hindi naman ako nagkamali dahil kung ano nga ang nasa isip ko ay iyon din ang eksaktong sinabi niya.
"Hindi pa rin po tapos ang imbestigasyon, kailangan ko pa po naming plantsahin lahat," parang sirang plakang sagot ko sa mga tanong niya, nagsi-simula na kasi siyang magtanong patungkol sa mga kontrobersyal na bagay.
"Pero mayroon po bang estimasyon kung kailan ninyo mahahanap ang may sala? Mayroon na po ba kayong mga POI?"
Kung sana ay hindi ka tumawag ay baka mayroon na. Napailing na lamang ako sa sarkasamo ko.
"Wala pa po, ang mga updates po ay pwede ninyong makuha kay Agent Nathalie," sagot ko sabay baba ng telepono, hindi na inantay ang isasagot niya dahil paniguradong pai-ikutin nanaman niya ang usapan para lang mailabas ko ang mas sensitibong impormasyon.
"Saan ka laging napupunta?" tanong ko kay Jazzquin habang nakahiga siya sa kaliwang braso ko, ginuguhit niya ng daliri ang mga ugat ko sa kanang braso.
"Opinion, lagi akong may column," simpleng sagot niya sabay pindot ng mga ugat ko.
"Ahuh," tanging nasabi ko sabay halik sa ulo niya, gumalaw naman ang ulo niya upang mas makita ang mukha ko.
"Kumusta ang imbestigasyon patungkol doon sa Jenny?"
Napatingin naman ako sakaniya ng matagal, napaiwas naman siya ng tingin at umanggulo ang ulo habang pinopokus muli ang hintuturo sa pag guhit ng ugat ko.
"Quin."
"What? I'm just starting a conversation," kibit balikat niyang sabi sabay tingin sa mga mata ko, "Don't tell me na ini-isip mong ginagawa ko ito dahil sa Journalist ako?"
Hindi ako nakasagot.
Umawang ang labi ko nang tumigil siya sa pag guhit ng ugat ko at hinugot ang kumot patakip sa dibdib niya, a-akma sana siyang aalis ng kama pero hinawakan ko siya sa braso.
"It's confidential," seryosong paliwanag ko.
Padabog niyang inalis ang pagkakahawak ko sa braso niya, "Kung ganoon ay iniisip mo ngang gagawa ako ng article patungkol dito."
Napasandal ako sa swivel chair habang nakadikit ang mga daliri ko sa aking sentido, iniisip kung paano ako makakabawi kay Jazzquin.
Ngayon ko lang napagtanto na parang pinagsu-suspetyahan ko siyang magli-limbag ng artikulo tungkol kay Jenny, mali siguro ang paraan ng pagkakasabi ko na confidential masyado ang mga impormasyon na alam ko patungkol doon.
Napatingin naman ako sa aking cellphone, kanina pa niya ako hindi kinakausap. Yoong mga text ko rin ay hindi niya pinapansin.
Nakakadagdag lang ng stress.
Agad naman akong naalarma nang may natanggap akong mensahe.
Mula ito kay Jaime, isa sa mga naging katrabaho kong guro sa LPU. Nagpatanong kasi ako sa mga miyembro ng student publication kung saan gaganapin ang Regional Higher Education Press Conference kung saan mag ju-judge si Jazzquin.
Sabi ng isa sa mga estudyante kong miyembro ng Independent Sentinel ay sa Vigan gaganapin yung RHEPC -- Jaime.
Kumunot ang noo ko sa aking nabasa, kung gayon ay tatlong araw si Jazzquin sa Vigan? Ang masama pa ay mamayang gabi na ang alis niya, sa dami ng gawain ko dito sa opisina ay hindi ako a-abot.
Naikot ko ang swivel chair ng mabilis upang hiluhin ang sarili ko.
---
"Ms. Jazzquin Lebedev."
Agad hinanap ng mata ko si Jazzquin at napako ang tingin ko nang lumabas siya mula sa gilid ng stage.
Bahagyang dumilim ang paningin ko nang makita ko ang suot niya, naka pulang fitted off shoulder bandage dress siya at kitang kita mula sa pwesto ko ang bahagyang nakalabas niyang cleavage. Hanggang taas ng tuhod niya rin ang haba nito at may kahabaang slit hanggang gitna ng hita.
Ito marahil yoong binili niya na hindi niya gustong ipakita saakin, gusto ko tuloy i-umpog ang sarili ko na nakalimutan ko iyong tignan kada magpu-punta ako sa bahay niya.
Naka high heels siyang pula at kinulot kulot rin ang dulo ng kaniyang buhok. Hindi ko naman maikakaila na maganda ang nobya ko pero hindi ko rin maiwasang isipin na lumapit sakaniya at balutan siya ng kumot.
Kaso paniguradong mas maiirita siya saakin, dalawang araw ko nang pinalipas ang away namin at paulit ulit ko siyang sinubukan na tawagan pero hindi siya sumasagot, yoong mga text ko rin ay ni isa ay wala siyang nireplyan.
Nang malaman ko ang schedule ng RHEPC ngayon ay bumiyahe ako papunta dito sa Vigan, humiram pa ako kay Jonathan ng sasakyan dahil mas mabilis ko itong mararating kung ito ang dala ko.
Wala akong tulog, dumiretso agad ako dito pagka-alis ko ng Headquarters kahapon. Halos pitong oras ang biyahe.
Napahinga ako ng malalim, kahit pa pinapasok ako dahil NBI Agent ako ay hindi ko siya magawang lapitan. Masyado siyang abala at alangan namang umakyat ako sa entablado para lang makausap siya.
Kaya ko naman pero paniguradong magagalit siya saakin.
"Ang ganda noong isang judge."
Naagaw naman ang atensyon ko nang marinig ko ang bulungan ng mga lalaki malapit sa pwesto ko, wari ko'y ibang estudyante na manonood lamang o walang laban ngayon.
"Sino doon?"
"Ayon oh! Yoong nakapula," turo noong isang lalaki kay Jazzquin, naningkit tuloy ang mga mata ko.
"Oo nga," pag sang-ayon noong isa, "Picturan mo dali, para may inspirasyon sa cr mamaya."
Nanlisik ang mga mata ko sa narinig ko, nagtawanan pa yoong dalawang batang lalaki na iyon at nagsimulang gawin ang balak.
Ayokong gumawa ng eksena kaya hinayaan ko na lang sila kumuha ng litrato, bata lang ang mga ito at alam ko naman na hanggang doon lang ang kaya nilang gawin. Hinding hindi nila mahahawakan si Jazzquin.
"Naks! Ganda ng kuha ng photojourn," puri noong isa nang makunan na ng kasamahan si Jazzquin, "Kung lalagyan mo ng caption, anong ilalagay mo?"
Hindi ko gaano narinig yoong sinabi noong lalaki dahil binulong lamang niya ito sa kasama.
Napatawa naman yoong binulungan niya at siniko siya, "Bastos mo pare."
Napaigting ako ng panga sa narinig ko, kahit hindi ko narinig ang eksaktong sinabi noong isa ay alam kong kabastusan iyon.
Kuyom ang kamao kong lumapit sa pwesto nila, agad kong nakuha ang atensyon nila at biglang itinago ang kamera na hawak nila.
"Mukhang nasa legal na kayong edad, tama ba ako?" pag puna ko sa mga itura nila, halata naman na lampas disi otso na ang edad ng mga batang ito.
Agad silang tinakasan ng kulay sa mukha nang pababa kong pinakita ang badge ng NBI.
"Alam niyo na naman siguro ang gagawin ninyo ano?"
Napalunok naman ang dalawa at agad na siniko noong isa ang kasamahan na i-delete ang litrato, binuksan naman muli payuko noong isa ang sariling kamera at dinelete ang litrato ni Jazzquin.
"You have 30 minutes to proofread the whole article," anunsyo ng punong tagapagsalita ng event sa mga estudyante sa harapan, bawat isa ay may hawak na kani-kaniyang papel at lapis, "You may start now."
Hindi na ako umalis sa tabi ng dalawang batang ito at nanatiling nakatayo, muli kong tinanaw si Jazzquin na tahimik lamang na pinapanood ang mga estudyante habang may ginagawa.
May katabi siyang hurado na lalaki na sinubukan siyang kausapin pero kumibit balikat lamang siya, hindi ko naiwasang hindi mapangiti dahil mukha talaga siyang hindi interesado at nasa patimpalak lamang ang atensyon.
Napakuyom lamang ako ng labi nang sa isang iglap ay napunta saakin ang paningin niya, hindi ko naman siya masisi dahil ang tangkad ko masyado para hindi mapansin.
Pumako ang tingin niya saakin at mayamaya ay tinaasan ako ng kilay, kabado ko naman siyang nginitian at kinurapan ng isang beses.
Toyoin.
Napataas ako ng dalawang kilay nang bigla siyang tumayo mula sa monoblock na kinau-upuan niya, bigla namang may lumapit sakaniyang staff na tila pinipigilan siya sa pag alis at tinatanong kung saan siya pu-punta.
Nakita kong sinagot siya ni Jazzquin, pagkaraan lang rin ay tinanguan siya nito at iginaya pa pababa ang nobya ko pababa ng entablado.
Nang makababa ay dumako ang tingin niya saakin at minuwestra na sumunod ako sakaniya.
Alam kong hindi niya ako mai-intindihan kaya kinuha ko ang aking cellphone at nag tipa ng text.
Hindi ako pwedeng lumapit diyaan. - Ako.
Agad ko naman siyang tinitigan pagkasend ko noon at nakita kong natanggap na niya, umirap siya nang mabasa na niya at nakita kong nag tipa siya ng sagot.
Mayamaya lang rin ay natanggap ko na ang mensahe.
Outside, sa parking. - Quin.
Napalunok ako at tinignan siyang maglakad patungo sa bandang likuran ng entablado, mayroon sigurong pintuan doon. Kamot kamot ulo naman akong tumalikod rin at naglakad palabas ng venue.
Habang tinatahak ang daan pa parking ay pinagi-isipan ko na kung paano ako manghi-hingi ng tawad. Sisimulan ko ba sa puri sa suot niya? O ibibida ko na may dalawang estudyanteng namba-bastos sakaniya kanina at tinakot ko para sakaniya?
Lahat nang iyon ay nalusaw nang makita ko ulit si Jazzquin, sopistikada itong naglalakad patungo sa pwesto ko habang mataray pa rin na nakatingin saakin.
Tumigil ako sa pagla-lakad nang tumapat ako mismo kung saan ko pinark ang kotse ni Jonathan.
"What are you doing in here?" bungad na tanong niya saakin nang makalapit na sa harapan ko.
Napakuyom naman ako ng labi at malalim na napabuntong hininga sabay iwas ng tingin, "Galit ka kaya ako sumunod."
Napataas siya ng dalawang kilay at hindi nakapag salita ng ilang segundo, nakita ko sa gilid ng mata ko na nag krus siya ng dalawang braso.
"You are here to apologize?"
Napatikhim naman ako at umayos ng tayo bago sumagot, "Oo."
Bahagyang tumagilid ang ulo niya habang nakatingin saakin, mukhang tinitignan ang bawat ekspresyon na ilalabas ko pero pinanatili kong blanko iyon.
"Fine, I'm listening."
"Alright," tango tango kong sabi at humakbang palapit sakaniya pero dumistansya ulit siya ng kaunti, "I'm sorry, hindi maganda yung delivery ng pagkakasabi ko."
Umangat ang isang gilid ng labi niya, "And?"
"Kasalanan ko," parang nabibilaukan pang sabi ko sabay tango, "I'm sorry."
Matagal lamang niya akong tinitigan pagkasabi ko noon, sa sobrang tagal nga ay muntikan ko nang isipin na isa siyang mannequin na kayang hindi gumalaw ng ilang araw.
"Apology..." parang nanga-asar niyang basag sa namuong katahimikan, kurap kurap naman akong nag hintay ng kadugtong niyon.
"Not accepted."
Bahagyang umawang ang labi ko sa aking narinig, pakiramdam ko ay lahat ng pagod ko ay nasayang.
"Baby."
Nakita kong napakagat siya ng pang-ibabang labi upang pigilan ang ngiti niya, sinubukan kong abutin ang siko niya pero mapang asar niya itong inilayo.
"Oops, ten minutes na akong wala sa venue," ani niya habang nakatingin sa ginto niyang orasan, "Tick tock, Alex."
Napaigting ako ng panga nang mapagtanto ko kung anong gusto niya. Heto nanaman siya, naglalaro.
"Jazzquin," untag ko sa buong unang pangalan niya, may tono iyon na tila nagsu-sumamo. Napahimas pa ako ng mata dahil sa antok.
Hindi niya naman ako pinansin at pinanatiling sa relo lamang ang kaniyang tingin, napa gilid pa siya ng nguso na tila nau-ubusan na siya ng oras.
Malalim naman akong napa buntong hininga at pinindot ang bukasan ng sasakyan ni Jonathan.
Pungay ang mga mata ni Jazzquin na tumingin saakin at naglakad papasok ng sasakyan,"Hurry up! 10 minutes, baby."
Kamot sentido naman akong sumunod sakaniya sa loob.
---
"Alex."
Inignora ko naman si Jonathan nang bigla siyang pumasok sa opisina ko, nagkunwari pa akong maraming inaasikaso para hindi siya makausap.
"Sabihin mo nga saakin, nagkaroon ba sa Vigan ng delubyo at ganoon ang itura ng sasakyan ko?" makahulugan niyang sabi saakin.
Kunot noo ko naman siyang tinitigan.
"Ah shit," napabitaw ang labi ko sa dibdib ni Jazzquin nang bigla niyang nadali yoong gloves cabinet ng sasakyan ni Jonathan.
Mariin naman akong napapikit nang makita kong ang daming laman noon na papel.
"Jonathan, inayos ko pa iyon," yuko yuko kong sabi sakaniya habang nagba-basa ng tungkol sa kaso ni Cash muli.
"Kaya nga nagta-tanong ako, Alex," kamot ulo niyang sabi, "Ang wierdo lang na ang linis ng sasakyan ko."
Mas inangat ko pa ang pagkakataas ng laylayan ng damit ni Jazzquin at iginilid ng bahagya ang kaniyang suot na pangibaba.
"Wala kang short?" kunot noong tanong ko, kahit man lang cycling ay hindi siya nagsuot.
Paano kung mabosohan siya?
"Alex," iritable niyang sabi, "6 minutes."
Napapikit na lamang ako sabay lunok at malakas siyang ibinagsak pababa saakin.
"Anong wierdo kung inayos ko ang sasakyan mo?" mas lalo kong idiniin ang pagkaka upo ko sa swivel chair.
"Ah, wala naman," iling iling pa niyang sabi sabay ngisi saakin, "Ang linis lang, parang serial killer. Parang walang krimeng nangyari."
Antok ko siyang tinitigan ng masama, tawa tawa pa siyang lumabas ng opisina ko.
"Sa motor mo kayo gumawa ng milagro oy," paalala niya, napasapo naman ako ng noo sa sinabi niya. Lihim na nagda-dasal na wala sanang nakarinig niyon.
Napailing na lamang ako at nagbasa na muli ng mga dokumento, hinihingan na ako ni Adam ng listahan ng POI kahit dalawa kaya kailangan kong mag lapag hanggang mamayang alasyete.
"Oh Alex..."
Mas humigpit ang pagka-kahawak ko sa pwetan niya at hinila ko paibaba ang batok niya para maabot ang kaniyang labi.
"I...I'm going to."
"Alex."
"Ha?" agad akong napa-angat muli ng tingin nang marinig ko ang boses ni Adam.
Saglit niya akong tinaasan ng kilay habang nakahawak sa door knob ng opisina ko, "Natutulog ka pa ba?"
Natawa naman ako sa kinomento niya sabay lapag ng papel sa desk, hinimas ko pa ng kaunti ang mga mata ko habang nakapikit sabay sumagot.
"Oo, medyo nas-stress lang ako sa mga interesadong media."
Napatango na lamang si Adam bilang sagot at sumenyas na tila inu-utusan niya akong lumabas, "Come on, may ipapakilala ako sainyo."
"Sino?" kunot noong tanong ko.
Hindi niya ako sinagot at binitawan na ang door knob ng opisina ko, nakita kong pinuntahan niya rin si Nathalie at Jonathan sa kani-kaniyang mga opisina.
Humugot naman ako ng lakas upang itayo ang sarili ko mula sa swivel chair at lumabas ng opisina, kasabay ko lamang lumabas si Nathalie samantalang nakasunod na sa likuran ni Adam si Jonathan.
Lumingon naman sa gawi namin si Jonathan na tila kyuryus din sa taong ipapakilala ni Adam, "Kilala niyo ba?"
"Mukha bang kilala namin?" sarkastikang sagot ni Nathalie sa tabi ko na ikinatawa ko ng malalim.
Tumigil kami sa espasyo kung saan kami kalimitang nagti-timpla ng kape, napansin ko rin na sa isang banda ay nakatipon din ang ibang kasamahan namin sa palapag na ito.
Bahagyang lumayo saamin si Adam at may nilapitang isang lalaki, napataas ako ng dalawang kilay ng bahagya nang mapansin kong hindi ito naka uniporme, hindi katulad ng ibang kasamahan namin sa palapag na ito.
Mukhang alam ko na.
"This is Mark De Guzman, he will be joining the homicide team."
Kasing tangkad ko lamang siya pero wari ko ay mas matanda siya kaysa saakin ng tatlo? o kaya naman hanggang limang taon. Hindi rin magkalayo ang agwat ng lapad ng katawan namin pero isa lang ang nasisiguro ko, mas maputi ako at mas ebidensiya ang pagka pinoy sa kaniyang mukha.
Mahilig siya sa black coffee base na rin sa laman ng hawak niyang baso, wari ko rin ay mayaman ito dahil mamahalin ang suot niyang relo at sapatos. Isa pang pagka-kaiba namin ay medyo kaswal siyang manamit, ako ay bahagyang pormal.
"Hi," ngiti ngiti niyang bati sa amin nila Nathalie, bahagya pa siyang napa yuko dahil siguro sa hiya.
Walang ni isang umimik sa aming tatlo, kahit si Jonathan na likas na madaldal ay biglang natahimik. Dismayado ata na ang bago naming kasamahan ay hindi babae.
Medyo nakaramdam ako ng hiya para sakaniya kaya ako na ang unang humakbang, nginitian ko siya ng tipid at iginaya ang kamay ko.
"Alex Schwarz," pagpapakilala ko.
Medyo umuwang naman ang labi niya, "Ah kilala kita, ikaw iyong nakahuli sa dalawang serial killer ng isang araw lamang, tama ba?"
Napakamot naman ako ng likuran ng tainga, doon na siguro ako kilala.
"Ah sorry," pag hingi niya ng pasensya sabay tanggap ng kamay ko, "Nice to meet you Alex."
Magaspang ang kamay niya at napansin kong marami rami iyong kalyo.
Tinapik ko siya sa balikat at tinanguan si Adam, sumunod na si Nathalie na magpakilala kay Mark at napansin kong medyo ilang siya.
"Napansin kong nahihirapan kayong tatlo," bulong ni Adam sa akin nang makatabi ako sakaniya.
Napangiti naman ako sabay tango, "Sa tingin ko naman ay malaking tulong ang madagdagan kaming tatlo, salamat."
May tiwala naman ako sa pag pili ni Adam, hindi naman siya basta basta magpa-pasok ng bagong miyembro kung wala itong galing sa pagbu-buo ng mga piraso.
Mukha namang mabait si Mark at matalino, paniguradong malaki ang maia-ambag niya sa Dibisyon.