Ep.14
Jimin អង្គុយបង្ហុយផ្សែងបារីទៅតាមខ្យល់ អាកាសនាពេលព្រឹកទាំងកែវភ្នែកសម្លឹងមើលផ្ទៃ មេឃដែលមានព្រិលធ្លាក់ចុះមកតិចៗនោះ ឃើញព្រិលធ្លាក់ធ្វើអោយអ្នកកម្លោះនឹកឃើញដល់មនុស្ស ម្នាក់ដែលតែងតែឆុងទឹកសូកូឡាក្ដៅអោយគេផឹករៀងរាល់ពេលដែលដល់ខែធ្លាក់ព្រិល។ អ្នកកម្លោះអោនមុខចុះទប់អារម្មណ៍មិនអោយក្ដុកក្ដួលឡើយគេខាំមាត់បណ្ដេញរឿងរ៉ាវអតីតកាលចេញពីខួរក្បាលអោយអស់មុននឹងងើបមុខឡើងសម្លឹងមើលផ្ទៃមេឃ
«អូនសុខសប្បាយទេ?»Jiminញញឹមស្រាលបង្កប់ នូវភាពសោកសៅពេលនឹកឃើញដល់នារីដំបូង ដែលគេស្រលាញ់មនុស្សស្រីតែម្នាក់គត់ដែលធ្វើ អោយគេស្គាល់នូវស្នេហាហើយក៏ស្គាលនូវការឈឺ ចាប់ដំណាលគ្នា
គ្រីង គ្រីង«សម្លេងទូរសព្ទ័រោទិ៍ឡើងកាត់ផ្ដាច់គំនិត របស់អ្នកកម្លោះអោយចាប់អារម្មណ៍នឹងទូរសព្ទ័គេវិញ»
«ហាឡូ»Jiminយកទូរសព្ទ័មកផ្អឹបនឹងត្រចៀកហើយរងចាំស្ដាប់ការឆ្លើយតបពីអ្នកម្ខាងទៀត
«សួស្ដីលោក Park ខ្ញុំជា Juni អ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ ប្អូន Tae»Juniបន្លឺឡើងយ៉ាងគួរសមដាក់អ្នកកម្លោះ
«មានការអី?»Jimin
«ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះគឺប្អូនTaeមិនឃើញមកក្រុមហ៊ុនសោះតើគេមានរឿងអីទៅលោក Park ដឹងទេ?»Juni
«ព្យួរការងារគេមួយរយៈទៅ»Jiminឆ្លើយហីៗធ្វើដូចគ្មានរឿងអីកើតឡើង
«ហេតុអីទៅលោក Park?»អ្នកម្ខាងទៀតសួរឡើង ទាំងភ្ញាក់ផ្អើល
«គេឈឺ»Jimin
«តើខ្ញុំអាចសុំជួបប្អូន Tae និយាយរឿងព្យួរការងារ នេះបានទេលោក Park?»Juni
«ចាំបាច់ដែរឬអ្នកនាង Juni?»Jiminលើកចិញ្ចើមម្ខាងឡើងទាំងមានអារម្មណ៍ថាធុញទ្រាន់នឹងខ្សែម្ខាងទៀត
«គឺថាខ្ញុំចង់ដឹងអោយច្បាស់ពីរឿងនេះ ណាមួយប្អូន Tae កំពុងតែមានប្រជាប្រិយភាពក្នុងប្រទេសបើសិន ជាព្យួរការងារមួយរយៈនោះគ្រប់គ្នានឹងឆ្ងល់»Juni
«ប្រជាប្រិយភាពវាសំខាន់ជាងជម្ងឺឬយ៉ាងម៉េច?មិនចង់អោយគេព្យួរព្រោះតែចង់បានមុខមាត់ក្រុមហ៊ុន មែនទេ»Jimin
«មិនមែនអញ្ចឹងទេណាលោក Park»Juni
«បើមិនមែនអញ្ចឹងអោយគេព្យួរមួយរយៈទៅបើនាង នៅជ្រេមជ្រំប្រយត្ន័រលាយក្រុមហ៊ុនគ្មានកន្លែងអោយសិល្បៈករផ្សេងទៀតជ្រកកោនត្រូវចាំថាខ្ញុំឆ្កឹះតែបន្តិចក្រុមហ៊ុននោះអាចនឹងខ្ទាតចេញបាត់ពី
សង្គម»គេនិយាយឡើងទាំងលេងទឹកមុខមាំបញ្ជាក់ ហើយថាគេមិនបាននិយាយលេងឡើយ
«ខ្ញុំសុំទោសលោក»Juniក៏ប្រញាប់សុំការអភ័យពីអ្នកកម្លោះព្រោះនាងដឹងពីឥទ្ធិពលរបស់គេថាគេមានអំណាចប៉ុណ្ណា
«ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ សង្ឃឹមថានាងមិនរំខានខ្ញុំទៀត» ថាចប់អ្នកកម្លោះក៏ស៊កទូរសព្ទ័សេរីចុងក្រោយរបស់គេចូលក្នុងហោប៉ៅវិញមុននឹងចុចកន្ទុយបារីលើតុ កញ្ចក់រួចដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់វិញ
ក្រាក«ទ្វារបន្ទប់បានបើកឡើងបើកបង្ហាញអោយឃើញកូនចៅជំនិតរបស់រាងក្រាស់ដើរចូលមកខាង ក្នុងបន្ទប់ដោយក្នុងដៃមានកាន់ថាសបបរជាមួយនឹងកែវទឹកមួយកែវមកជាមួយ»
«ចៅហ្វាយបបរក្ដៅៗសម្រាប់អ្នកប្រុស Tae» Ethanដាក់ថាសបបរនៅលើតុមុននឹងអោនគំនាប់អ្នក ចៅហ្វាយ
«អឺ..ឯងចេញទៅវិញទៅ»Jimin
«បាទទាន»Ethan សម្លឹងមើលរាងតូចដែលដេកស្ដូកស្ដឹងនោះបន្តិចមុននឹងដើរចេញទៅវិញដោយ មិនភ្លេចបិទទ្វារបន្ទប់អោយចៅហ្វាយគេ
Jiminកាន់ចានបបរនឹងកែវទឹកទៅដាក់នៅលើតុក្បាលគ្រែហើយក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយនៅលើគ្រែ
«ងើបសុីបបរ»Jiminអង្រួនដៃរាងតូចតិចៗអោយ ងើបតែអ្នកម្ខាងទៀតហាក់បីដូចជាគ្មានកម្លាំងងើបសោះសម្បីតែបើកភ្នែកក៏បើកមិនរួចដែរ
«ឯងចង់អោយយើងបម្រើឯងគ្រប់សព្វឬ?»រាងក្រាស់រអ៊ូរង៉ូវអត់ឈប់មុននឹងប្រើដៃទ្រខ្នងរាងតូចអោយងើបអង្គុយបានហើយដាក់ក្បាលគេផ្អែកនឹងស្មាខ្លួន
«ហឹក បងប្រុស ហឹក ហឹក»Taeមមើមមាយដៃខ្ញាំអាវយឺតរបស់រាងក្រាស់ជាប់
Jiminដកដង្ហើមធំបន្តិចមុននឹងដួរបបរមកផ្លុំ
តិចៗអោយវារាងត្រជាក់ស្រួលលេបទើបដាក់វាបញ្ចុករាងតូចដែលកំពុងតែយំមមើមមាយនោះ
«គួរអោយធុញ»Jiminថាតែមាត់តែដៃកំពុងតែមមា ញឹកក្នុងការបញ្ចុកបបរអោយរាងតូចដែលផ្អែកក្បាល លើស្មាគេទាំងបើកភ្នែកមិនរួចនោះជារឿយៗ
«សាកបញ្ចុកបបរបែបអឺរុបល្អទេ»Jiminពោលឡើងតិចៗមុននឹងដាក់បបូរចូលមាត់មួយម៉ាត់មុននឹង ចាប់ក្រសោបមុខស្លេកស្លាំងរបស់រាងតូចជាប់ហើយអោនថើបមាត់អ្នកដែលកំពុងរវើរវាយអត់ឈប់នោះ
អ្នកកម្លោះប្រើអណ្ដាតរុញបបរដែលនៅក្នុងមាត់ខ្លួនចូលទៅក្នុងមាត់រាងតូចតែក៏មិនភ្លេចឆ្កឹះឆ្កៀលអណ្ដាតប្រឡែងលេងនឹងអណ្ដាតរាងតូចដែរ
«អ្ហឹមម»Taeគ្រហឹមដើម.កហើយក៏បើកភ្នែកឡើងសន្សឹមៗសម្លឹងវង់ភក្រ្ត័របស់បងប្រុសដែលកំពុងតែថើបគេ
«ភ្ញាក់ហើយ?»Jiminដកមាត់ចេញពីរាងតូចហើយ សម្លឹងមុខរាងតូចធ្វើដូចគ្មានរឿងអីកើតឡើងអញ្ចឹង
«ខ្ញុំកើតអី?»Taeសួរអ្នកកម្លោះទាំងមិនដឹងរឿងអី ដោយសារតែជាតិសេរ៉ូមជ្រាបចូលខ្លួនបានជាធ្វើ អោយគេមានកម្លាំងឡើងវិញ
«ដេកឈឺអំពល់ទុក្ខយើងហើយនៅសួរទៀតមកសុី បបរ»Jiminថាហើយក៏ដាក់ស្លាបព្រាបបរជិតមាត់អ្នកម្ខាងទៀត
«អត់ទេ ខ្ញុំមិនចូលចិត្តបបរត្រីទេ»Taeគ្រវីក្បាល
តិចៗងាកមុខចេញព្រោះគេស្អប់បបរត្រី
«អោយឆាប់មុននេះយើងបញ្ចុកឯងបានពីរបីម៉ាត់ ហើយ សុីមួយម៉ាត់ពីរទៀតទៅឆាប់មានកម្លាំងថ្ងូរអោយយើងស្ដាប់»Jimin
«បងប្រុស»Taeងាកខ្វាច់សម្លឹងមុខអ្នកជាបងប្រុសទាំងអៀនខ្មាសថ្ពាល់ឡើងក្រហមដូចប៉េងប៉ោះទុំទៅហើយ
«អោយលឿន»Jiminប្រើកែវភ្នែកកំណាចសម្លឹង មុខរាងតូចរបៀបដាក់កំហិតទើប Taeព្រមហើបមាត់ ញាំបបរ
Jimin បញ្ចុកបបររាងតូចរហូតដល់អស់ទើបអោយគេលេបថ្នាំមុននឹងដើរចូលបន្ទប់ទឹកយកទឹក មួយកូនចានដែករួមទាំងកន្សែងតូចមួយមកជាមួយ
«ធ្វើអីបងប្រុស»Taeបើកភ្នែកភ្លឹសៗសម្លឹងមុខរាងក្រាស់ដែលអង្គុយលើពូកហើយដាក់ចានដែកដែល មានទឹកនោះនៅលើពូក
«ស្ងៀម»Jimin ថាហើយលូកដៃប្រឡេះឡេវអាវ របស់រាងតូចរហូតដល់អស់ទើបគេបោះអាវនោះទៅ ម្ខាង
«បងប្រុសមិនបាច់ទេអស់សេរ៉ូមពេលណាខ្ញុំទៅងូត ទឹកខ្លួនឯងក៏បានណា»Taeចាប់ដៃអ្នកជាបងដែល ប្រុងនឹងលើកកូនកន្សែងមកជូតខ្លួនអោយរាងតូច
«ឯងមិនមែនម៉ែយើងផងហេតុអីយើងត្រូវស្ដាប់ឯង» អ្នកកម្លោះថាហើយក៏ដកដៃរាងតូចចេញរួចក៏យកកន្សែងនោះទៅអូសចុះឡើងកាត់ស្បែករបស់រាងតូច
Tae នៅស្ងៀមឈឹងអោយអ្នកកម្លោះជូតខ្លួនអោយគេតាមចិត្តបើហ៊ានប្រកែកច្បាស់ណាស់ថាបងរបស់គេនឹងកាច់.កគេមិនខាន ឯ Jimin អង្គុយជូតខ្លួនរាងតូចគ្រប់កន្លែងរហូតដល់រួចរាល់ទើបគេយកអាវដែលគេបញ្ជាកូនចៅទៅទិញអោយនោះមក ស្លៀកពាក់អោយ Taeបានយ៉ាងរៀបរយ
«អរគុណបងប្រុស»Taeនិយាយឡើងមិនសូវលឺធ្វើ អោយ Jimin ងាកមកសម្លឹងមុខគេដោយទឹកមុខ របស់រាងក្រាស់ស្មើធេងគ្មានជាតិចូវសោះឡើយ
«តោង.កមក»Jiminអោនទៅជិត Tae ហើយនិយាយធ្វើអោយកម្លោះតូចឆ្ងល់
«ហេតុអី?»Tae
«អោយឆាប់»Jiminសម្លុតរាងតូចហើយអ្នកម្ខាង ទៀតក៏រហ័សលើកដៃតោង.កគេ
Jimin លើកដៃទាំងពីរទ្រខ្លួនរាងតូចឡើងមុន នឹងបញ្ជាអោយរាងតូចដោះសេរ៉ូមដែលពាក់លើ ក្បាលគ្រែកាន់លើកឡើង ចំណែកឯ Jimin ក៏បីខ្លួនស្រាលដូចសំឡីនោះដើរចេញពីបន្ទប់បាត់
«អូយ៎..ចៅហ្វាយ»Ethanដែលអង្គុយផឹកកាហ្វេលើសាឡុងនោះសឹងតែឈ្លក់ចេញមកតាមច្រមុះដោយសារតែឃើញ Jimin បី Tae ចុះមកខាង ក្រោម
«រៀបចំឡាន»Jimin
«ទៅណាចៅហ្វាយ»Ethanប្រញាប់ងើបចេញពីសាឡុងហើយសួរទៅកាន់ Jimin យ៉ាងគួរសម
«សេអ៊ូល»Jimin
«បងប្រុស»Taeសឹងតែមិនជឿនឹងត្រចៀកថាខ្លួនគេបានទៅជាន់ទឹកដីសេអ៊ូលវិញ
«យ៉ាងម៉េចចង់នៅទីនេះមួយជីវិតមែនទេ?បើចង់នៅ យើងអោយនៅ»Jiminសម្លឹងមុខរាងតូចដែលនៅ ក្នុងរង្វង់ដៃខ្លួន
«អត់ទេ»Taeគ្រវីក្បាលតិចៗហើយជ្រប់មុខនឹងស្មា របស់រាងក្រាស់ជិតឈឹង
«អោយឆាប់ឡើង Ethan នៅឈរដល់អង្កាល» Jiminតឿនកូនចៅជំនិតដែលកំពុងតែឈរចំហរមាត់ធ្លុងមើលគេនោះ
«មិនយល់ទេ មុននេះថាមិនដោះលែងតែឥឡូវមកអោយជូនទៅសេអ៊ូលវិញចៅហ្វាយអើយចៅហ្វាយអា Ethan តាមមិនទាន់ទេ»Ethan នឹកឡើងក្នុងចិត្តហើយក៏ប្រញាប់ទៅរៀបចំឡានដើម្បីជូនដំណើរចៅ ហ្វាយគេទៅសេអ៊ូលវិញ
ក្រោយពីឡានត្រៀមហើយរួចរាល់ Jimin ក៏បី រាងតូចទៅដាក់ក្នុងឡានដោយគេដាក់អោយ Tae អង្គុយនៅលើភ្លៅគេហើយបន្តោកសេរ៉ូមនៅកន្លែងបង្កាន់ដៃក្បែរទ្វារឡាន
«បងប្រុសខ្ញុំថាអង្គុយធម្មតាក៏បាន»Tae
«នៅអោយស្ងៀមហើយដេកទៅ»Jiminទាញ ក្បាលរាងតូចអោយអឹបនឹងស្មារបស់ខ្លួនវិញគេមិនយល់ដូចគ្នាថាហេតុអីគេចង់អោយរាងតូចអង្គុយបែបនេះ
រាងតូចញញឹមស្រាលពេលដែលបានបងប្រុសយកចិត្តទុកដាក់បែបនេះ ក្នុងចិត្តក៏ធូរស្រាលបន្តិចដែរ នៅពេលដែលបងប្រុសគេមិនសូវជាសម្ដីធ្ងន់ដាក់គេ។ ឡានសេរីទំនើបរបស់ Jimin ក៏បានបរចេញពីបរិ វេណផ្ទះលំហែកាយទៅដោយមាន Ethan ជាអ្នក បញ្ជាចង្កូតឡាន
<4 hours Later>
រំលងផុតទៅបួនម៉ោងជាងទីបំផុតពួកគេក៏ធ្វើ ដំណើរមកដល់ភូមិគ្រឹះត្រកូល Park វិញ Ethan ដែលអង្គុយកន្លែងបញ្ជាចង្កូតឡាននោះក៏ងាកទៅខាងក្រោយដើម្បីប្រាប់អ្នកជាចៅហ្វាយថាដល់ផ្ទះហើយតែ..
«អុញ..បើថាឆ្ងាយគ្នានិយាយពីថាឆ្ងាយដូចមេឃ ដល់ពេលជិតគ្នានោះជិតឡើងបេះមិនចង់ចេញ» Ethan រអ៊ូតិចៗក្រោយពីឃើញ Jimin និង Tae គេងលក់ដោយ Jimin អោបចង្កេះរាងតូចជាប់មិន លែងហើយផ្ដេកក្បាលរបស់គេអឹបនឹងក្បាលរាងតូចដែលផ្អែកនឹងស្មារបស់គេ
«ថតរូបទុកជាអនុស្សវរីយ៍ ផ្ញើអោយលោកស្រីធំមើល ខិខិខិ»Ethan ទាញទូរសព្ទ័មកចុចផ្ដិតយក រូបភាពពួកគេទាំងពីរជាច្រើនសន្លឹក ថតអស់ចិត្តអស់ ចង់ហើយ Ethan ក៏ដាច់ចិត្តហៅចៅហ្វាយគេឡើង
«ចៅហ្វាយដល់ផ្ទះហើយ»Ethanឈោងដៃទៅអង្រួនជើងរាងក្រាស់តិចៗហើយក៏ធ្វើអោយអ្នកម្ខាង ទៀតបើកភ្នែកឡើង
«ដល់ហើយឬ?»Jiminបើកភ្នែកព្រឹមៗរបៀបមនុស្សមិនទាន់អស់ងងុយហើយក៏សម្លឹងមើលរាងតូចដែលនៅគេងនៅឡើយ
«បើកទ្វារឡាន»Jiminបញ្ជា Ethan ហើយអ្នកម្ខាង ទៀតក៏ប្រញាប់ទៅបើកទ្វារឡានអោយអ្នកជាចៅ ហ្វាយ
មុននឹងបីរាងតូចចេញពីឡានរាងក្រាស់ក៏មិនភ្លេចដកសេរ៉ូមចេញពីដៃរាងតូចដែរព្រោះវាអស់ហើយពេលដែលអ្នកកម្លោះដកសេរ៉ូមចេញរួចរាល់ហើយក៏ បីរាងតូចចូលទៅខាងក្នុងភូមិគ្រឹះសម្ដៅទៅជាន់ខាង លើដើម្បីដាក់អោយរាងតូចគេងនៅក្នុងបន្ទប់របស់គេ
~Room~
Jimin ដាក់រាងកាយតូចថ្នមៗនៅលើពូកជៀសវាសកុំអោយគេភ្ញាក់តែអ្នកម្ខាងទៀតនៅតែភ្ញាក់ដដែល
«បងប្រុសដល់ផ្ទះហើយឬ?»Taeយកដៃញីភ្នែកអោយស្វាងមុននឹងសម្លឹងមើលជុំវិញខ្លួនហើយទើបដឹងថាគេកំពុងតែនៅក្នុងបន្ទប់គេងរបស់គេផ្ទាល់
«មិនទាន់ដល់ទេដឹង»Jimin
«ខ្ញុំអរគុណបងដែលនាំខ្ញុំមកវិញ»Taeញញឹមដាក់អ្នក ជាបងយ៉ាងពព្រាយ
«មិនបាច់អរគុណទេកុំសង្ឃឹមថាមកដល់ហើយឯង បានទៅធ្វើការដើរចេញហាច់ហើរទៅខាងក្រៅនោះ»Jimin
«ហេតុអីទៅបងប្រុស?»រាងតូចចងចិញ្ចើមឆ្ងល់មិនយល់ពីអ្វីដែលបងប្រុសខ្លួននិយាយឡើយ
«យើងបានប្រាប់ Juni អោយព្យួរការងារឯងមួយរយៈហើយឯងក៏គ្មានសិទ្ធប្រកែកដែរ បើយើងដឹងថាឯងលួចទៅក្រុមហ៊ុនកុំថាយើងមិនបានប្រាប់អោយ សោះ ក្រុមហ៊ុនក៏រលាយហើយឯងក៏វេទនា»Jimin ចង្អុលមុខព្រមានប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួនគេសម្រេចចិត្ត
នាំ Tae ចេញពីផ្ទះលំហែកាយព្រោះតែអាណិតតែក៏មិនបានសម្រេចចិត្តអោយរាងតូចទៅធ្វើការវិញដែរ
«បងប្រុសម៉េចក៏ធ្វើបែបនេះ បងអោយខ្ញុំនៅតែផ្ទះមិនធ្វើការងារដើរទាត់ខ្យល់អញ្ចឹងឬ? បើអញ្ចឹងដដែលនាំខ្ញុំមកវិញធ្វើអោយមិនទុកអោយខ្ញុំដេកស្លាប់នៅ Busan តែម្ដងទៅ»Taeដាច់ចិត្តបង្ហូរទឹក ភ្នែកចេញមកសារជាថ្មីគេមានអារម្មណ៍ថាជីវិតរបស់គេវេទនាតាំងពីគេត្រឡប់មកពី Germany វិញម្ល៉េះមុននឹងគេទៅ Germany រាងក្រាស់ក៏មិនតឹងរឹងដល់ថ្នាក់នឹងដែរ
«យើងនិយាយអីស្ដាប់ផងខ្លួនឯងកំពុងឈឺអញ្ចឹងកុំអោយយើងខឹងប្រើហិង្សាដាក់ឯងទាំងឈឺ»Jimin
«ហឹក ហឹក បងប្រុសចិត្តអាក្រក់ ហឹក»Taeយំកាន់ តែខ្លាំងហើយយកភួយគ្របមុខជិតសម្ងំយំមិនឈប់
«យើងមិនដែលចិត្តល្អជាមួយឯងម្ដងទេ»Jimin ថា ហើយក៏បើកទ្វារដើរចេញពីបន្ទប់រាងតូចទៅបាត់
«ជីវិតរបស់ខ្ញុំគាត់ជាអ្នកគ្រប់គ្រងមែនទេ?»Taeរអ៊ូរង៉ូវៗទាំងមិនសុខចិត្ត តាមចិត្តចង់គេចង់តែបើកឡានទៅក្រុមហ៊ុនទៅនិយាយជាមួយបង Juni ឥឡូវនេះទេប៉ុន្តែច្បាស់ណាស់ថាបើគេទៅបងប្រុសគេនឹងទៅ តាមអូស.កដល់ក្រុមហ៊ុន
កម្លោះតូចដកដង្ហើមធំទាំងរកវិធីមកដោះស្រាយ មិនចេញ គេគិតឡើងចង់ស្រ្តេសខួរក្បាលទៅហើយព្រោះបងប្រុសគេដាក់សម្ពាធលើគេជ្រុលហួសហេតុ ពេកហើយជ្រុលដល់ថ្នាក់ពេលខ្លះគេសឹងក្លាយជា មនុស្សឆ្គួតម្ដងៗ
-Jimin SCENE-
ក្រោយពីចេញពីបន្ទប់គេងរាងតូចហើយអ្នកកម្លោះសង្ហារក៏សម្ងំមកអង្គុយធ្វើការនៅក្នុងបន្ទប់ធ្វើ ការផ្ទាល់ខ្លួនដែលនៅជាប់បន្ទប់គេងគេ
ទីង«សម្លេងទូរសព្ទ័របស់កម្លោះសង្ហារក៏បន្លឺឡើងដោយមានលោតសារមកស្របពេលជាមួយគ្នាដែរធ្វើអោយអ្នកកម្លោះរហ័សយកទូរសព្ទ័មកមើលសារ នោះ»
"កុំថាយើងមិនដឹងថាឯងកំពុងតែធ្វើអីចំពោះ Tae អោយសោះ ល្មមៗបានហើយបើមិនចង់មានរឿង" សារដែលផ្ញើមកពីលេខចម្លែកបានធ្វើអោយរាងក្រាស់ចងចិញ្ចើមចូលគ្នារបៀបក្ដៅក្រហាយនរណាក៏ថ្លើមពាសមេឃម្ល៉េះដល់ថ្នាក់មកផ្ញើសារគម្រាមអីបែបនេះ
«បែបមិនស្គាល់ងាប់ហើយតើ កុំអោយយើងដឹងថាឯងជាអ្នកណាអោយសោះ»Jiminខាំថ្គាមទាំងបញ្ចេញអាកប្បកិរិយាក្ដៅក្រហាយមកបូករួមនឹងទឹក មុខងាប់នោះកាន់តែធ្វើអោយរាងក្រាស់មើលទៅគួរអោយខ្លាចដូចបិសាចជញ្ជក់ឈាមយ៉ាងអញ្ចឹង
Jimin ងើបចេញពីកៅអីធ្វើការហើយបើកទ្វារដើរចេញពីបន្ទប់ធ្វើការដើម្បីពឹងកូនចៅអោយជួយចាត់រឿងមួយអោយគេបានសប្បាយចិត្ត
«អា Ethan»Jiminស្រែករកកូនចៅខណៈជើងទាំងគូកំពុងចុះជណ្ដើរឡើងញាប់ឆ្មេរ
«បាទចៅហ្វាយមានការអី?»កម្លោះដែលជាកូនចៅ ប្រញាប់រត់ទៅរកអ្នកជាចៅហ្វាយដែលមើលទៅកំពុងតែឆេះដុំនឹងអ្វីម្យ៉ាង
«អោយគេឆែករកមើលថាលេខនេះជាលេខនរណា ស៊ើបមើលអោយបានល្អិតល្អន់ហើយបើបានដំណឹងកាន់តែលឿនកាន់តែល្អព្រោះយើងកំពុងតែរមាស់ដៃ» Jiminហុចទូរសព្ទ័អោយ Ethan បានមើលសារដែលផ្ញើចូលលេខទូរសព្ទ័របស់គេមុននេះ
«យី!! រួចអាណាក៏ថ្លើមរីកម្ល៉េះ គំរាមមិនស្គាល់ខ្ពស់ទាបមែន»ក្រោយពីបានមើលសារនោះហើយ Ethan ក៏ឆេះដុំតាមអ្នកជាចៅហ្វាយដែរ
«ឆាប់ទៅកុំអូសក្រឡាសុីម៉ោងយូរពេក»Jimin
«បាទទានទៅហើយ បាយបាយ»Ethanកាន់ទូរ សព្ទ័រាងក្រាស់ដើរចេញទៅយ៉ាងលឿនព្រោះគេក៏ រមាស់ដៃចង់ដាល់អាក្លាហានដែលហ៊ានផ្ញើសារមកគំរាមចៅហ្វាយគេដែរ
«ចុះមករកស្អី»Jiminបែរទៅក៏ប្រទាក់ក្រសែភ្នែកនឹងរាងតូចដែលចុះមកពីខាងលើទាំងទឹកមុខស្មឿកៗ ដោយមានអាវក្រាស់មួយជាន់ទៀតគ្របដណ្ដប់ពីលើ ព្រោះអាកាសធាតុវារាងត្រជាក់
«ខ្ញុំគ្រាន់តែអផ្សុក»Tae
«ឯងមានដឹងថាខ្លួនឯងឈឺទេ»Jiminសម្លក់រាងតូចថ្មែរមិនយល់ថាហេតុអីគេមានចិត្តបារម្ភនឹងរាងតូចតែ មិនមែនជាអារម្មណ៍ស្រលាញ់ឡើយ
«ខ្ញុំដឹងតែខ្ញុំបានគ្រាន់បើហើយ»Tae
«នៅថាគ្រាន់បើទៀតហេស៎មុខមាត់ឡើងស្លេកដូចខ្មោចងាប់នៅមានមុខមកនិយាយថាគ្រាន់បើទៀត ហេស៎?»Jimin
«បងប្រុសខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ចេញទៅក្រៅស្រូបខ្យល់អាកាសខ្លះបងមិនយល់ខ្លះទេឬថាខ្ញុំមិនទាន់បាន ឃើញពិភពលោកទេ»Tae
«ស្រូបខ្យល់ក្បាលឯងទាំងកំពុងធ្លាក់ព្រិលអញ្ចឹងហេស៎? បើឈឺក្បែរងាប់ម្ដងទៀតយើងស្បថថានឹងលែងជួយ»Jiminដើរហួសរាងតូចបំបុកស្មាគេមួយទំហឹងទាំងមួរម៉ៅ
«ចម្លែកៗម៉េចទេបងខ្ញុំ»Taeថាហើយក៏ដើរទៅខាង ក្រៅដើម្បីអង្គុយលេងស្រូបខ្យល់អាកាសខ្លះព្រោះគេនៅប៊ូសានមិនដែលចេញទៅណាក្រៅពីបន្ទប់ឡើយណាមួយគេក៏ចង់ទៅមើលគ្រាប់ព្រិលដែលធ្លាក់ចុះមក
To Be Continued...❤️