"Sadece güzel çıktığım için koydum başka anlamlar yükleme."
Ortamdaki sessizlik kurduğum cümleyle bozulduğunda rahatsız olmuştum.
"Taehyung biraz konuşamaz mıyız?"
"Konuşalım?"
Jungkook ve Jimin'e bir bakış atıp başını eğdi.
"Biraz yürüyelim mi burası çok güzel."
Kafa sallayıp ayağa kalktım yalnız kalmak istediğini anlamıştım. Sessizce yavaş yavaş yürüdük biraz, derin nefes alıp verdiğinde başımı istemsizce ona çevirdim.
"Tae ben tekrar çok özür dilerim. Ne kadar faydası var bilmiyorum ama beni affetmediğin her dakika kendimi daha da kötü hissediyorum."
Duraksadığımda bunu fark edip o da duraksamıştı. Gözlerinin içine içine baktım. Fazla masum duruyordu ve bu bende yanaklarını sıkma isteği uyandırmıştı.
"Üstünden baya geçti ne olduğunu hatırlamıyorum bile. Seni affettim ama bu bir daha olduğunda affedeceğim anlamına gelmez. Beni hayal kırıklığına uğratmazsan iyi olur."
Çocuk gibi genişçe gülümseyip kafa salladığında ben de gülümsemiştim.
"Hadi artık çocukların yanlarına gidelim acıktım."