Kabanata 18
Cherophobia. The fear that something bad might happen after excessive joy. There's a saying that you shouldn't be too happy — because you won't be prepared when misery hits you.
"Practical Research 1, Feasibility Study, Business Proposal. Guys? Kaya pa? Kaya niyo pa this week?" Gio asked infront of our class.
We all groaned, dala ng stress ay may isa pa nga akong kaklase na tinumba ang isang desk namin at nagpanggap na nagt-tantrums. Ang gago lang pero sa totoo ay gano'n na rin 'yata ako sa loob ng utak ko.
Inaayos kasi namin ang schedule namin since tatlo 'yung major na gagawin ng section namin pero iba-iba kami ng groupings.
I groaned. "Adren, bilhin mo na 'yung buong school."
Okay lang sana 'yung gawain e kaso sabay-sabay sila. Hindi tuloy namin alam kung ano uunahin. I was also stressed because Stacy was on three of my groups.
The mere presence of Stacy made me feel like I'm doing the groupwork myself.
Hindi naman kasi tao si Stacy e. Printer siya— puro print lang ang ambag niya sa grupo.
"Zafirah, ikaw na lang maging leader." Siniko ako ni Ria. Gusto ko siyang iripan pero pinigilan ko ang sarili ko.
"Ayoko."
Kapag leader ka kasi madalas sa'yo iaasa lahat tapos kasalanan mo pa kapag may nangyari sa grades nila. Dapat sa isang grupo, wala talagang leader e. Para lahat gagawa.
"Matalino ka naman ah," nakahalukipkip si Stacy at tinataasan ako ng kilay.
"Kaya nga ayoko e, matalino ako para malaman na iiwan niyo 'to sa akin kapag ako 'yung naging leader." I said through gritted teeth.
Ngumiwi si Stacy.
"Nauurat na ako rito ah. Matalino nga pero mayabang."
"Pigilan mo ang sarili mo, Stacy." Ria laughed.
The audacity of these two to mock me?
I sighed and put both of my hands up, waving a white flag.
"You know what? Sige, I'll be the leader."
"Papayag ka rin pala e. Nag-drama ka pa." Umirap si Stacy. Pumalakpak si Ria, supporting her friend.
I smiled sweetly at them. "Since I'm the leader, I have the right to remove you two as my groupmates."
The two of them stiffened. Nakita ko kung paano umarko ang kanilang mga kilay sa aking sinabi. In my defense, I only shrugged my shoulders.
"Tanga ka ba? Sa tingin mo papayagan ka na ni Ma'am na tanggalin kami?" Matapang na sabi niya.
"Well, edi papiliin natin mga kagrupo natin. Ako aalis o kayong dalawa 'yung tatanggalin? Siguro naman kung by group na ang desisyon, wala ng magagawa si Ma'am 'di ba?"
Mataray siyang tumingin sa mga kagrupo namin. Nanlisik ang mga mata ni Stacy nang makitang walang tumitingin sa kanya sa grupo namin.
I clasped my hands. "So guys, aalisin niyo ba ako o silang dalawa ang tatanggalin natin?"
Umiwas ng tingin ang ilan sa mga kagrupo ko. Some of them though voice out their opinions so that we can get started.
"Sila...na lang, Zaf."
"Sorry Stacy,"
"Stacy, Ria...may ibang grupo pa naman."
Nalaglag ang mga panga ni Stacy at Ria. They looked at me with disbelief.
Dinuro ako ni Stacy, her anger is evident in the way her fingers pointed at me.
"Ang kapal mo! Pagsisisihan mo 'to, Zafirah! Akala mo kung sino ka!"
"Sus, feeling matalino ka lang naman! Kapit ka lang kay Gio!"
Hindi ko inakalang may gana pa silang sabihin ang mga ito. Gio does help me but I'm sure that I rely on my own knowledge when it comes to examinations and such.
I snorted at them. "Ganyanin niyo ako kapag mas mataas na kayo saakin sa Stats, ha?"
Padabog na umalis si Stacy at sumunod naman si Ria. My groupmates were silent. If I will be the leader for our Business Proposal, then I don't want any freeloader in our group.
I thought it will be the last time that I would see their faces, unfortunately I still had them on my other groups. As usual, wala pa rin silang kwentang kagrupo.
Sa Practical Research naman ay nagreklamo si Stacy bakit ang baba raw ng grades niya kumpara sa grades namin. Dapat daw pareho-pareho kami ng grades dahil grupo naman daw kami.
Hindi ko talaga alam kung saan niya nahuhugot 'yung kapal ng mukha niya.
When we had our meeting for our Feasibility Study. Wala na naman si Stacy at si Ria. Kailangan na raw kasi nila umalis dahil masakit ang tyan nila.
Hindi 'yata nila alam na friends kami sa Facebook kaya kitang-kita namin na nakikipag-inuman lang pala sila sa mga tropa nila. Nag-My Day pa kasi sila habang nagiinuman.
Bumuntong hininga ako at pinigilan ang sarili ko na magwala.
I don't care about your habits or what you do on your personal lives but there's a line between being a considerate person and someone who wants the best for the entire group.
Sobrang stress na ako dahil halos araw-araw akong may dalang papel. Kapag uuwi naman ako sa bahay, may gagawin pa rin ako. Hindi natatapos sa school ang gawain kaya iuuwi pa namin. Ang aga pa ng pasok tapos halos gabi na kami umuuwi.
Habang naglalakad ako papunta sa Main Lib para gumawa ng layout ng organization chart ay nakita ko si Sarathiel na nakakunot ang noo. His arms were crossed and he was talking to Czanne.
Lumapit ako sa kanya at humilig sa likod niya. When he saw me, napaawang ang bibig niya bago siya ngumiti. Agad siyang humarap saakin.
"Hi mangliligaw, musta naman?" I ask, teasingly.
Czanne was looking at me with wide eyes but she immediately return to her usual compusure.
"You're tired? May gagawin ka pa ba? Do you want me to help you?" he asked while examining my face, nagulat ako ng maramdaman ang isang daliri niya sa ibabang bahagi ng mata ko.
"You're getting eyebags," he chuckled. I pouted at his remark.
"Di mo na crush? Turn off ka na sa akin?"
"Is that even possible? To get turn off by you? I didn't like you for your looks — ang dami kayang mas maganda sa'yo."
He chukled when he saw the grimace on my face.
"Ang sarap mong bastedin, alam mo 'yon?" Umirap ako sa kanya.
"I'm kidding. You may not be the prettiest but you're the only one in my eyes," he pinched the bridge of my nose.
"I have to do something, see you later." I beamed at him.
Alam mo 'yung pagod ka na pero isang sulyap mo lang sa taong mahal mo, nawawala ang pagod mo na parang bula? Sarathiel has that effect on me. He's the only one who can cheer me up despite of how tired I am.
"Okay, I'll go to you after we finished our miniature." He bobbed his head.
Habang paalis ako ay hindi ko maiwasan na mapatingin kay Czanne. When I looked at her, she was eyeing me with curiosity. I tried to smile but Czanne already turned her back at me.
Umupo ako sa isang desk sa Main Lib at tahimik na ginawa ang organization chart namin para sa Business Proposal. Madali lang ito kaya inako ko na.
I also revised some parts of our research paper using the computer in the lab. Since nasa main lib ang isa sa mga computer lab na pinapagamit sa mga estudyante.
Nang matapos ako ay pumunta na ako sa isang couch malapit sa Filipiñiana section. Humilig ako rito at pumikit.
"Zafi," I could feel someone lightly tapping my cheeks.
"I love you...Always."
I thought I was dreaming and I heard Sath saying something — it was just too dreamy to hear those words coming from him.
Unti-unting dumilat ang mga mata ko. I saw Sarathiel removing the fallen strands of hair away from my face.
"May laway ka sa gilid ng labi mo..."
I unconciously wiped the sides of my lips. Hinampas ko siya dahil wala naman akong laway doon!
He chuckled. "You fell asleep. Nakakahiya naman gisingin ka. Kaya hinintay ko na lang na magising ka."
"Anong oras na?"
He checked his watch. "It's close to 5pm. Do you wanna grab some food before going home?"
"Seryoso ba? Uuwi na ako. May gagawin pa ako e," I told him.
Bale kanina pa pala siya naghihintay? Waiter naman pala 'tong si Sarathiel.
"I can help you." He offered. Kinuha niya na rin 'yung bag ko at siya na ang nagbuhat.
"Kaya ko na. Nangaagaw ka ng bag ah. Wala ka bang bag?" panga-alaska ko sa kanya.
"Ang hirap mong ligawan, alam mo 'yun?"
I laughed at him and snatched my bag back. Kaya ko naman 'tong bag na 'to.
Hinatid niya ako sa bahay gamit ng kotse nila. He told me it isn't his since he's still applying for his student license.
"Are you sure you don't need help?" tanong niya ulit habang nasa biyahe kami. I shook my head.
I know he also has things to do. Ang problema ko ay problema ko lang. He shouldn't be involve and be burdened with my own academic workload, alam ko naman na may mga gawain din sila.
"I can do it," I rested my head on his shoulder.
Sa bahay ay naabutan ko si Clary na nakatingin kay Sarathiel. When I looked at her, she only smiled at me and went to her room.
"Ingat ka pauwi," I told Sarathiel after he made sure that I'm finally home.
"Yeah," he drawled and he looked at me with a worried expression. "Zafi, huwag mo kalimutan magpahinga ha?"
I only nodded at him and bid him goodbye.
Pumunta na rin ako sa kwarto ko at tinapos na ang parte ko para naman sa Feasibility Study. Kapag kasi groupings, madalas pinaghahatian na lang talaga 'yung gagawin para maiwasan 'yung meeting palagi sa grupo. Hindi na kakayanin kapag araw-araw kayo may meeting tapos may iba ka pang gagawin sa ibang subject.
Tatlo groupings niyo tapos isa ka lang— ang sarap na lang talagang hatiin ng buong katawan mo e.
When I finished my task, I watched mukbangs when I had some spare time. Hindi pa kasi ako dinadalaw ng antok.
It was a bad idea.
"Ang sarap nung chicken nuggets," I groaned as I saw the person stuffing her mouth with nuggets from McDo.
Okay sana kung maaga ko ito pinanood. Takte lang kasi dahil anong oras na, wala namang walking distance na McDo rito.
I copied the link and decided to send it to some of my friends and Sarathiel.
These were their reactions.
Iscalade Altreano:
Kung bold 'yan
Di ako interesado
Melanie:
KAKATAKAM
Bea:
Ano 'yan, beh?
I also sent it to Gio since I know he's gullible.
Zafirah Sanchez:
Nood ka tapos sabayan mo ako magutom.
Gagio:
Demonyo ampota.
Anong oras na Zafirah
Baka di ka aware.
Sarathiel also replied back.
Sath <3:
Cravings?
Zafi Malupet:
Yep
Pero bakit ganyan nickname mo saatin. Malupet? Okay ka lang? Sana okay ka lang.
Sath <3:
Wala lang.
Zafirah the great.
Zafirah malupet.
I rolled my eyes heavenwards. He's really random sometimes. Nagtipa na lang ulit ako ng sagot para sa kanya.
Zafi Malupet:
Gutom na ako. Gusto ko McDo. Bukas kain tayo please.
Sath <3:
Pwede naman ngayon.
Zafi Malupet:
LOL ang layo ng 24hrs na mga McDo.
Sath<3:
Delivery. Lol
Ano bang gusto mo
Zafi Malupet:
Ikaw <3
at saka fries, sundae, chicken nuggets, chocolate pie, and kiddie meal.
Hindi nakapag-reply kaagad si Sath. Baka kinilig masyado.
I was still watching mukbangs when I heard a knock from my door. Binuksan ko ito at sinalubong ako ni Clary na naka-facemask.
"Did you order McDo?"
"Huh? Hindi ah."
Kumunot ang noo niya. "May delivery sa baba, naka-pangalan sa'yo."
"Seryoso ba?" I was shocked. Nakatulog na ba ako? Is this a dream?
Bumaba ako at nakitang may nakaabang nga na delivery galing sa McDo.
"For Ma'am Zafirah po?" tanong nung delivery guy.
"H-huh? T-teka, magkano ba 'yan?" I was still in my PJs and my wallet is in my room.
"Bayad na po," Ngumiti 'yung delivery guy. "Sweet po nung jowa niyo."
Inabot niya saakin 'yung dalawang balot. I stood still while accepting it.
Umalis na rin 'yung nag-deliver at naiwan ako sa sala kasama si Clary na tinitignan 'yung laman ng McDo na nilapag ko sa dining area.
"Dami naman pera ah, sponsored ka ba ng Mcdo?" biro ni Clary.
Sponsored lang ni Sarathiel. Ayoko naman kay Clary dahil baka sabunutan niya ako bigla.
Tinignan ko ang isang sticky note at nakumpirma ko na tama ang hinila ko.
Eat well po. Huwag matulog kaagad pagkatapos kumain. Baka bangungutin ka— papakasalan pa kita kaya bawal 'yon. — Sath
I laughed.
Ang corny! Pero effective! Siguro kung galing ito sa iba ay matagal na akong umirap. Sath made it sound so sweet. I decided to thank him for his effort.
I opened my messenger to chat him but he already sent me a message.
Sath <3:
McDo ka ba?
Kasi...
Love ko 'to. :P
Sino kaya nagtuturo sa kanya ng mga kakornihan na 'to?
❛ ━━━━━━･❪✎❫ ･━━━━━━ ❜