Üniversite yıllarımdı. O gün dışarı çıkmayacaktım. Ertesi sabah erkenden bütünleme sınavına girecektim. Bu yüzden evde kalıp ders çalışacaktım. Ama son dakikada hızlıca bir şeyler yapmaya karar verdik ve hiç aklımda yokken, kendimi sokakta buldum. Bir kafe gibi ortamdaydık. Bir anda bir kız fark ettim. Sanki parlıyordu. Yani etrafında bir sürü kişi vardı ama ben bir onu görüyordum. İlk defa anlam veremediğim bir durumdaydım. Öyle ki iletişim konusunda cesareti olmayan ben, bir iki göz temasından sonra, ona doğru yürüdüm.
Yanına gittim ve şuna benzer bir şey söyledim: "Seninle sevgili olmak istiyorum." O saniye suratıma okkalı bir tokat patlattı. Ben dengemi kaybedip, yere yığıldım. Mekanda müzik de vardı ama tokatın sesi bütün duvarlarda yankılandı. Arkadaşlarım koşarak yanıma geldiler. "Ne oluyor lan?" diyerek atıldılar. Elim suratımda, kulağımda çınlama ile ayağa kalktığımı hatırlıyorum. O an sessizce durdum. Konuşsam ağlardım çünkü. O gün arkadaşlarla çıktık mekandan. Arkadaşlar kızın adını soyadını öğrenmişler, benimle dalga geçmeye başlamışlardı. Geliyor kaç" deyip gülüşüyorlardı. Bir akşam Facebook'u açtım. Profilini buldum. Elim titriyordu resmen. Aşk ve korku karışık. Sanki korku daha çok. Eklesem mi? Eklemesem mi? Elim kaydı yanlışlıkla tıkladım. Ama nasıl korkuyorum. Yırtmak için özür mözür diye mesaj salladım. O gece sabaha kadar rüyalarımda tokat yediğimi hatırlıyorum. O olaydan sonra 4 yıl geçti ve bugün bizim evliliğimizin 2. yıldönümü. Hala ne zaman o gün aklıma gelse, kulağım çınlar.
Eşimle her zaman ruh eşimizi bulduğumuz için ne kadar şanslı olduğumuz hakkında konuşuruz. İyi ki o anı yaşamışım. İyi ki onu tanımışım.Hayatımdaki bütün başarıların sırrıdır O. Umarım herkesin hayalindeki hayatında olur.
------------
Paylaşmak güzeldir.
✍ Yorumlarını paylaşmayı unutma...