Drain
I WEAKLY find shadow and my other member. Why is it like that? Sa una pa lang? Parang may mali na sa akin? Bakit ba gustong gusto nila akong patayin?
Nung sa erosta? Ang twelve disciples. Pagkatapos ay napag-alaman ko na inirekomenda ako ni chloris sa imperyo ng erosta bilang ika-pitong babae ng hari.
Lahat iyon ay planado. Una pa lang, gusto na nila akong mawala. Ano bang meron sa akin?
I sigh. This is quite tiring. But we dont have enough time to wait. Every minute, this forest will drain us. Maari akong mamatay.
"Mas mabilis ang pag higop sa lakas mo kaysa sa ibang naririto"
I look up. Hindi ako pwedeng mamatay dito. I still need to find whats happening?
"oh? Bakit parang matamlay ka?" nakasalubong ko si aqin na agad akong kinamusta.
"nasaan si shadow?" tanong ko.
"Asa banda doon" sabi nya. Agad ko siyang hinila papunta kay shadow.
Nakita kong may sout na wrist watch si aqin kaya tinanong ko siya kung anong oras na
"alas tres na ng madaling araw" I sigh.
Kung titignan sila ay parang walang pinagbago. Walang panghihina. Natural lang.
Nang matanaw ko si shadow ay halos mapasigaw kami ng may makita kaming kalaban niya.
Sa pagkaka alam ko, ang tawag dito ay cerberus. A multi-headed dog. Hindi usual size ng dog ang laki nito. Triple ito ng laki at kung minsan ay malaki pa sa tao.
Agad naman kaming kumilos para matulungan siya. Dahil nga wala kaming kapangyarihan ay mano mano namin siya kung lumaban.
"AQIN! ILAYO MO SI EZRA DITO!"
"WHAT!? ARE YOU INSANE? DI MO SYA KAKAYANIN MAG ISA!" depensa ko.
Hindi na siya naka angal ng simulan kong ilabas ang patalim ko mula sa aking tagiliran.
"ako ng bahala dito" nagulat ako ng nauna si aqin sakin.
Kinuha niya ang ornaments na nakasukbit sa puno ng tenga nya.
I was shocked when his ornaments transform into a weapon like scyhte. Malaki ito at parang sobrang bigat pero kung hawakan niya ito ay parang sobrang gaan lang.
Ayon pala ang gamit ng maliit na ornaments na iyon. Hindi nga siya nabigo. Ilang minuto lang ang lumipas ay natalo na niya ang cerberus.
Alam kong hindi niya tinuluyan.
"That was awesome" sabi ko na ikina hagikgik nya.
Nabalik ako sa ulirat ng maalala ko ang sinabi ni zyon kanina.
"Nga pala... "
Pareho silang nagseryoso ng makita na parang seryoso ako.
"zyon heard something"
Nakita ko ang pagkunot ng noo ni shadow.
"We need to hurry" I said. Lalo lamang silang naguluhan.
"What?" Shadow ask confusingly
"This forest will drain us" sabi ko. Akmang hihilain ko na silang dalawa ng biglang umikot ang paningin ko.
"Are you okay?" I heard aqin.
I want to speak. Pero pinakikiramdam ko pa ang sarili ko. Hindi pwedeng ako yung magiging aalahanin ng grupo. Ako ang pinuno.
"Yes, yes" sagot ko at umayos na.
Hindi na ako nag aksaya pa ng panahon at hinila ko na sila. Hindi na kami maaring magtagal pa. Habang may mga lakas pa sila, kailangan na naming kumilos.
"wait, ezra stop" My head automatically turned on him.
He called me ezra again.
"Ikaw" nasa akmang magsasalitang muli ako ng dumilim panandalian ang paningin ko.
This is so fvcking hard.
"Ezra!" I felt his hand around me to support me.
We badly need to hurry.
"Aqin hawakan mo siya" sabi ni shadow. Nakapikit pa din ako dahil, kahit nakapikit ay ramdam ko pa din ang hilo.
Panibagong braso ang humawak sa akin. Maya maya ay naramdaman kong lumapat ako sa likuran siguro ni shadow.
"Wag kang malikot" sabi nya saka inangat ang sarili.
"Rest for a while" sabi nya. Doon ko na hindi napigilang ihilig ang ulo ko sa kaniyang likudan.
I should felt embarrased or uncomfortable. But, this one is comfortable.
---
I waked up when something tapped my cheeks. As I open my eyes, I saw aqin. He's tapping his ornaments on my cheeks.
Agad naman akong bumangon. Isa isa na din silang nagising. Lagpas alas singko na ng madaling araw pero may kadiliman pa din.
Hindi na gaanong nahihilo ang pakiramdam ko kaya agad ko silang intusan na mag ayos at maligo na.
Ilang oras lang ang lumipas ng lahat kami ay nandito na sa patag na lugar. Kailangan ko silang makausap.
"We'll need to reach the upper part of the mountain today or tommorow morning" inaasahan ko na na ibat ibang reaksyon ang narinig ko sa kanila.
"Why so soon?" sabat ng isa kong miyembro.
"This forest has a something. This forest will drain us. Delikado iyon. Kaya habang may mga lakas pa tayu ay dapat na tayong kumilos" sabi ko. They are all gasp and give their comments.
"Pero bakit naman gagawin iyon ng nakatataas" I looked away.
Hindi ko namn maaring sabihin na dahil iyon sakin. Dahil paniguradong magrereklamo sila na bakit sila nadamay.
"enough with that questions. Lets walk" Napalingon ako kay shadow ng bigla syang magsalita.
Mukhang nakakaramdam sya ng mga nangyayari.
Nagsimula na kaming maglakad. Sumagi sa isip ko ang sinabi ni zyon na may time difference ang mundo dito at sa labas. Ilang linggo na kaya kami dito.
Patuloy ang paglalakad namin ng may makita kaming grupo na biglang naglaho. Grupo nila alex.
Malamang. Hindi isasakripisyo ng tatay nya ang buhay ng anak nya sa larong ito para lang mapatay ako. I hissed.
Maybe, pinalabas na nawatak ang isa mga bato nila pero ang totoo ay inuuna na sila—ang mga prinsepe upang hindi na madamay.
Sa paglipas ng oras ay bahagya kaming nagpahinga. Ang iba ay uminom ng tubig dito sa batis.
Kasama ko ang iba na kinakain ang ibang prutas na dala namin para magkaroon ng sapat na lakas.
Lahat kami ay napatigil sa pagtili ni aqin. What the fvck?!
"HELP! HELP!" agad kaming nag si takbuhan papunta sa batis.
Then I saw him trying to waked up that girl. Si tiffany.
"What happen?" agad akong lumapit at tinignan ang lagay nya.
"u-uminom lang s-siya dito... sa b-batis." hindi na nya natuloy ang sunod nyang sasabihin dahil panibagong babae ang nawalan ng malay.
"DAISY!"
Nag uumpisa na sila. Hindi na kaming maaring magtagal pa. Umakyat ako sa isang bato at nakita ko si shadow na akmang aalalayan ako pero tumanggi ako.
Malapit lapit na kami
Pagkababa ko ay agad ko silang sinabihan na buhatin ang dalawang babae na agad nilang sinunod.
Ilang minuto pa ang lumipas ng mag ka malay sila pero sinabi ko na manatili muna na buhat sila sa likuran upang di mabigla.
We're all alarmed when I heard a famillar voice.
"DAMN IT! KUNG KAILANGAN TUMAKBO! TAKBO NA! WE DONT HAVE ENOUGH TIME. THIS FOREST WILL SIP OUR ENERGY! RUN!" this is the first time that I heard his voice that loud and so damn powerful.
Isa nga siyang prinsepe. Ang pinakabatang prinsipe. Clement.
Nakita ko silang nagtatakbuhan. Nasa likuran namin sila at papunta sa direksyon namin.
"ahh!" nabunggo ako ng isang lalaki na tumakbo pa den kahit na nabunggo na ako.
"Damn it angel!" nakita ko si zyon na agad akong pinatayo.
"You man!" akmang susugurin na niya ang lalaki ng pigilan ko sya.
"ANO BA! MAMATAY NA LANG TAYU MAG AAWAY PA KAYO!" saad ko. Pinatakbo ko na din ang iba kong myembro.
"No angel! We're not gonna die here!—" naputol sya sa pagsasalita nya ng isang malakas na hangin na parang papunta sa direksyon namin ang biglang umihip ng sobrang lakas.
"RUN PEOPLE!" sigaw ni clement.
Kanya kanya sila ng takbo.
Kami kami ang natitira. Shadow, clement, zyon and me.
"Damn it! Aabutin tayu!" sigaw ni zyon.
"Masama to. That is the last blow. Sa oras na mapaloob ka sa hangin na yan. Mamamatay ka" kalmado pero may kaba ang boses ni shadow.
"RUN! AKO NG BAHALA KAY ANGEL!" sabi ni zyon. Agad akong hinawakan ni zyon sa kamay ng mabilis na tumakbo si shadow at clement. Panay pa den ang lingon nila samin.
"z-zyon. Malapit na..." halos manginig ako ng may dumampi sa aking makapal na usok. Parang bigla akong nanghina pero kinaya ko para hindi mahalata ni zyon.
"DAMN IT! RUN FASTER!" sigaw ni shadow.
Halos manlaki ang mata ko ng unti unting bumwelo ang hangin na para bang aakapin kaming dalawa ni zyon.
"ATE!"
Ramdam ko ang paglapat ng malamig na usok sa katawan ko. Kasabay ng bisig ni zyon na umakap sakin. A drop of tears eacape from my eyes. Hindi lang dapat ganto.
"EZRA! GOD DAMN IT! " rinig ko ang sigaw nila.
After a second a cold breeze embrace me as the snow goes down out of nowhere.
Napadilat ako ng mata at agad sinalubong ang mata ni zyon.
His eyes are on intense glow at kitang kita ang snowflakes pupil nya.
H-how
Snow are slowly falling down at may isa pang napunta sa ilong ko. He use his pointing finger to remove it as I say "How?"
We cant use any powers here. Right?
He slightly chuckled as his cold breeze dominate the poisonous air.
"I am not the ordinary gifted, angel" he encircle his arm around my waist as the snow slowly move upward from the ground.
Kasabay din nun ang tuluyang pagsikat ng araw. A sunrise with a snow moving upward huh?
"sa tingin mo ba, mababantayan kita ng ganong katagal kung isa lamang akong pangkaraniwan"
My forehead automatically crease.
"Isa kang prinsepe?" He shook his head as the snowdflakes moving upward glow in a second.
"I am one of the fabled guradian. And protecting you is my honor"