Warning: Explicit language ahead. Please read at your own risk.
Chapter 8
"Magkano ang pusta?" paninimula ko. Although I am very much doubting kung isasali nila ako sa game mamaya dahil kadalasan ay pang-limahan lang na players ang mayroon doon.
"10K." ani Jace. Palabas na kami ngayon ng classroom, headed to the canteen. Maraming canteen itong LSU. Sa gitna ay ang quadrangle na pinaglalagyan ng iba't ibang players at nagpa-practice para sa soccer, cheerleading at kung ano ano pa. Mainit kung daraan doon kaya nanatili ang aming lakad sa corridor ng building. May sariling canteen naman ang Engineering Building so I think we're headed there.
LSU is an Italian owned school. Kaya ang lumang tatlong building rito ay maganda ang arkitekto, nagmistulang simbahan kung titingnan. Although a bit old and vine-y, the details are still very fine and visible. Kung titingnan, ang tatlong building na nakapalibot sa northern, western and eastern part of the quadrangle ay magmimistula itong magkakaparehas, ngunit hindi.
It was originally an Industrial and Chemical Engineering institution, pero nang maging unibersidad ay nag-offer na rin sila ng maraming pang kurso. Although they are a bit famous for their Alumni Engineers dahil iyon na rin ang kanilang ipinagmamalaki.
The three Italian accented building are for Engineering, Medicine and Law. Sa pagkakaalam ko, hindi gaanong kilala ang law school dito dahil wala pa itong napo-produce na nagtop sa BAR. But the med school is an average.
Speaking of BAR, I suddenly remembered Sir Nico. Stockholder ang kanyang ina sa paaralang ito pero nakapagtatakang hindi siya rito mag-lo-law school. Sabi niya ay sa Main. It was actually almost 2 weeks since noong umalis kami sa mall. Hindi ko na siya nakita after noon, but we text and hype each other up almost everyday kaya ayos na sa akin iyon.
Although I kind of miss him. Kind of...
"Ang laki ng pusta."I Hissed. Sure, 10k is just small bill sa aking allowance pero ang gastusin ito para sa isang laro ay medyo nakapanghihinayang.
"Bakit? Wala ka ng pera?" si Renz. May nakasabit na t-square sa kanyang likod at isang tube na pinaglalagyan ng plates namin. I actually wanted to buy those things too, pero nang nalaman kong 1st year lang kami may drafting class ay hindi na ako bumili. Sayang.
Sa narinig kong sinabi ni Renz ay inismiran ko siya. I am no poor but I could say na sobrang hindi ako mahilig gumastos, unless it's very necessary.
"Oo e. Libre mo ako?" Sagot ko at nagpuppy eyes pa. Umiling na lamang siya at inakbayan ako. I inhaled his manly scent at tumawa. Renz is very generous, kung sigurong hihingian ko siya ng pera pambayad ng tuition ko ay gagawin niya nga. Depende nga lang sa mood niya. But of course, I won't do that.
Diretso ang aming lakad patungong canteen nang bumalik ang usapan nila sa laro mamaya. It's a computer game, hula ko ay sa mineski sila maglalaro at naroon din ang kalaban kaya't medyo pinag-iisipan nila ang gagawin.
"Sali ka AC?" Si Brain. Katabi niya si Hugh na iniikot ang buong paningin sa mga paninda sa canteen. Umirap ako nang matantong walang makakakuha ng atensyon ni Hugh maliban sa pagkain.
"Hindi. It's five-player-game what do you expect." Sagot ko.
"Pwedeng huwag na nating isali si Hugh kasi bano naman iyon." Si Renz na nanatiling nakaakbay sa akin. Nang makahanap kami ng bakanteng table ay naupo kami na kami.
"Mas stupid naman ako maglaro sa kanya e." pagpapatuloy ko. Umiling lamang si Jace sa harap ko habang si Hugh ay wala man lang pakialam sa sinabi ni Renz dahil paniguradong nag-iisip na iyon ng 5-course meal niya sa canteen.
"10k." paninimula ni Arn. "May cash ba kayo? 1K na lang pera ko. Kakabayad ko lang ng rent sa dorm." he continued.
Mabilis akong umiling dahil mukhang alam ko na kung saan patungo ang usapan.
"Meron ako pero almost 3K lang ito, ikaw Jace?"Si Brain. Tumango naman si Jace pero sinabing halos dalawang libo lamang ang pera niya. Samantalang si Hugh ay naglapag ng 500 dahil iyon lamang daw ang kanyang pera.
Lumingon kaming lahat kay Renz na abala sa pagtingin ng iba't ibang stalls sa canteen. Nang mapansing nakatingin kaming lahat sa kanya ay mabilis siya umiling.
"Hindi ko iso-shoulder ang pusta! Kapag ganoon ay hindi niyo naman sineseryoso ang laro dahil walang mawawala sa inyo." He spat.
"Hindi ako kasali kaya 'di ako mag-aambag." I swallowed hard, but after realizing that they won't buy that ay umiling akong muli.
"6,500. 3,500 na lang kulang. Kung isasali ka namin malamang ay aangat lalo ang pusta dahil madaragdagan ng tao." Si Arn. Lumingon siya kay Hugh na patayo at mabilis niya itong pinigilan.
"Pero pang-limahan lamang-" Arn cut me off.
"Puwedeng 6 players, AC." Seryoso niyang bigkas. Tumango ako at natantong wala na akong choice, si Arn 'tong kalaban ko.
Pinipilit naming si Hugh na ilapag na ang 500 sa mesa para mas madali ang usapan. I doubt that he will do that dahil kailangan niya ng maraming maraming pagkain. Pero nang makita ko siyang sumalampak sa upuan, nakasimangot ay mabilis niya ring nilabas ang kanyang 500.
He pouted more noong kinuha ito ni Arn. Nagpasya kaming magpalag ng tig tu-2 thousand para saktong 12K ang pusta. Halos maiyak na si Hugh pagkatapos niyang maglagay ng isa pang 1k sa mesa. Si Arn naman ay naglapag na rin ng tago niyang pera mula sa kanyang allowance.
Umiiling ako habang pinagmamasdan ang perang mawawala sa akin na parang bula. Pero siyempre, may tyansa pa rin na bumalik iyon sa akin at madoble pa. I don't like taking risks that much, lalo na kapag involve sa aking emosyon at pera. I back out long before I can decide. Mahirap maipit 'no.
And just when we realized na gipit na kami, ay nagngising aso si Brain. I instantly pulled out my coin purse at isa isang binilang ang mga barya roon. Ganoon din ang ginagawa niya.
Nang makasakto ang 50 pesos ay tumayo na ako. Nakita ko si Hugh na magkasalubong ang kilay na nakatingin sa siyam niyang 20 pesos. I pulled another 20-peso coins from my purse and handed it to him. He smiled widely at tumayo na rin, halos dos na lang ang natira sa purse ko.
Ang sabi ng ibang estudyante, cheap ang pagkain sa engineering department. Hindi ako naniwala dahil masarap ang pagkain at mura pa. I won't call it cheap unless it tastes real bad. Noong nakaraang buwan ay naubos ang aming pera para bumili ng materials para sa Drafting Class. Lalo na si Renz dahil bumili pa siya ng T-Square at iba't ibang uri ng ruler samantalang ako ay mechanical pen lamang, it still costs much for a pen tho kaya't dito ang aming tungo at hindi sa main cafeteria na binudburan ata ng ginto ang food sa kamahalan.
I'm not a very risk taker. Ayoko rin na nasasayang masyado ang aking oras nang walang ginagawa. I am active and I have lots of hobbies, when I say lot I meant I can almost do anything you want me to. Rason kung bakit ayaw kong gumagastos ng malaki ay para sa akin, It's regretful losing your penny to something that won't last. Sinisigurado ko na bawat lalabas sa saking bulsa ay may pinatutunguhang maganda.
But being with these 5 taught me that it's actually okay to lose some; be it money, time, things just as long as it made you happy, even in a short moment. Hindi man tulad nila na sanay na sanay nang bumigay, ay nagagawa ko pa ring baliin ang ilan sa mga pinaniniwalaan ko.
Tulad ngayon, sa unang beses ay tinitingnan ko ang isang stall na may iba't ibang Chinese dumpling. Violet ang kulay plate at baso nila, nakakatakam rin ang amoy. That is almost the national food of the students of LSU and their undying motto- Ang taong gipit, sa Paotsin kumakapit.
Nagpasabay na lamang ako kay Hugh ng order at umupo. When we are all settled, unang tikim ko ng green colored rice ay namangha kaagad ako. Sa unang subo ng sharksfin dumpling, I almost drooled. I never knew that it taste this good. Ang tingin kong sawsawan ay may sili pa. I dipped the fried dumpling in there, and my. Halos lumuwa ang mata ko.
Umiling si Hugh at hinila ang plato ko. He actually ordered 3 rice at dalawang set ng dumpling. Pagkahila sa aking plato ay sinabuyan niya nang marahan ang rice ng ilang drops ng soy sauce. When he handed it to me and I tried it, well, it tastes even better!
Pabalik sa classroom ay nakatanggap ako ng text mula kay Sir.
Crushie:
Do you have any plans after class?
Napahinto ako at napakagat labi. I wonder if anong gusto niyang mangyari kapag sinabi kong wala akong gagawin. But I agreed to Arn so...
Me:
Yezzer. May game ako after class.
Pagkasend ko ay pinagpatuloy ko ang paglalakad hanggang sa makarating ako sa classroom. When the prof came, the class started but my thoughts were out of the class. Nagsalubong ang kilay ko habang iniisip iyong 2K sa bulsa ni Arn. If I win, then I can double it. But if lose...
Sayang. That's the first thing that came to my mind. Kung normal na ranked game lang ito ay ayos lamang, madalas sila manalo roon because of Arn's skills. Pero kung sila mismo ang niyayang maglaro, gaya ng sabi ni Renz, ay maaaring magaling nga ito. He said that one of the opposing team is his cousin kaya um-oo na lamang siya.
When the class was dismissed, sabay kaming tumayong anim. Arn is taking this seriously dahil bumubuo siya ng strategies habang naglalakad kami palabas. Hindi na rin kami magbibihis. I am wearing my uniform. It is a navy blue slacks, a white blouse na may linyang navy blue sa sleeves at collar with a logo of LSU on the right side. Pupuwede sanang skirt kapag babae, kaso hindi ko gusto iyon. Hindi ito naiiba sa ibang courses na ino-offer, maliban sa lanyard. In our case, the engineering department has an orange lanyard, nasa bottom part ay may logo ng Mech. Eng.
Nilakad lang namin ang kahabaan papuntang mineski. Hindi naman masyadong malayo. Nang makarating doon ay kinausap muna ni Renz ang nagbabantay sa shop bago kami umupo.
"Sa Top ka, AC." Si Arn na mabilis kong tinanguan.
When we are all settled, nagsimula na rin kami matapos magload ng lahat ng players. It's almost 7PM nang mapatingin ako sa oras sa bottom left ng PC. Tuloy tuloy ang mura ni Hugh na para bang nakadepende roon ang kanyang score.
@treshtrash: "Bubu MM."
I read the chat sent by the opposing team dahil ako ang aming marksman. Kumunot ang noo ko at nagsalubong ang kilay. I was actually trying to restrain myself from doing trashtalk, ngunit nang makita kong tigdalawang torre na ang aming nagiba at ganun din sila, maybe some few curses will do.
Mabilis ang aking hininga nang hinabol ako noong nantrashtalk! His champion immediately aimed it's fire at me. Mabilis ko siyang sinugod at pinaulanan ng atake, it took me about 30 seconds para tuluyang maubos ang energy niya at naglaho. I smiled wickedly and then recalled.
Nagtipa ako ng counter attack para sa statement niyang bobo ako. I am not bobo.
@vinigrowl: "Mas bobo ka @treshtrash." Sagot ko habang inaantay ang re-recall ng aking champion.
@treshtrash: "Tulog ka na lang muna, bata."
Nagsalubong ang kilay ko, nang matapos magrecall ang aking ay siya ring pagkasira ng kanilang pangatlong torre. Hah, take that!
@vinigrowl: "pag-abot ng pusta pagsasampalin ko kayo isa isa." I typed.
I directly went to confront his champion nang sinugod niya ako ay bumalik ako sa torre, pero nang nakita kong hanggang doon ay inaabot niya ako, nababawasan ang kanyang energy nang halos 1/3 na lamang ang natira dito, I attacked him at wala pang sampung segundo ay wala na siya.
@vinigrowl: " @trashtresh Buti pa sisig, may utak." I commented
"PUTANGINA!" malakas na sigaw ni Hugh, tumingin ako sa bot at nakita kong tatlong champions ang kaharap niya.
"Open mic, open mic AC!" si Renz na nakita kong natataranta na rin. Shit! Hindi kami pwedeng matalo.
Nang mabuksan ang mic ay umingaw lalo ang shop. Maraming nanonood at sunod sunod na mura ang ginagawa namin, kung hindi manalo sa game ay dapat manalo sa trashtalk!
"Ulupong ka @treshtrash bagay sa'yo pangalan mo, basura."
"Mga bobo, pabuhat kayong lahat." rinig ko galing sa opposing team. Natatawa ako dahil kailamanman hindi kami nag-aaway nina Renz kahit gaano pa ako kastupid.
"PISTI KANG YAWA KA. BOBO ASSASSIN NIYO."
"SANA NAGROBLOX NA LANG KAYO MGA TANGA."
"TANGINANG YAN PARANG GAGO AMPOTA."
"KAYO ATA IYONG ANIMAL NA INIWAN NI NOAH KASI PABUHAT KAYONG LAHAT."
Ilan pang mura ang binanggit ko at nang sumugod kaming lima nang sabay sabay sa huling torre nilang nakatayo.
"Victory."
Sabay sabay na nagsigawan ang mga tao sa shop at napatayo na rin ako. It was one hell of an intense game. Sobrang saya ko dahil nanalo kami, noong una akala ko ay dahil lamang sa pera pero ngayon, parang wala na akong pake. I was so overwhelmed habang tumatalon si Hugh at nakangisi naman si Arn.
Nanatili akong tahimik habang nire-replay nila ang game. Panay ang hiwayan ng mga nanonood noong binigay ni Arn ang huling blow sa pinakamaingay na player. Hindi ko sila masyadong masabayan dahil naka limang kills lang naman ako. As usual, si Arn and MVP.
As we're heading home, si Renz na raw ang kukuha ng pusta sa kanyang pinsan at ililibre niya kami ng food. I thought we're headed to a fine dining restaurant pero huminto kami sa isang stall ng lugawan. Ngumiti ang nagtitinda kay Renz at kinausap niya ito, habang si Hugh naman ay nagmamasid sa mga putahe doon. It's a small wagon with a bicycle. Malinis ito at nakaarrange ang mga bowl at kutsara. Napalunok ako nang binuksan ni kuya ang isang malaking kaldero. The smell of fresh dish filled my nose, natakam ako nang nakita kong masaya si Hugh na nilapag ang kanyang inorder na parang may noodles.
"Ano 'yan?" I asked nang makalapit. May brown itong sabaw, ang mamula mulang karne ay nasa ibabaw, the noodles are also visible.
"Mami." He simply said. Lumapit pa ako lalo pera tingnan iyon pero nilagay niya ang kanyang index finger sa aking noo para ilayo ako roon. Napasimangot ako.
"Pasensya ka na kuya, first time nitong kasama namin." Si Renz. Nakita kong may sarili na rin silang order. Madalas siguro sila rito.
"Ganoon ba, anong gusto mo iha, Lugaw, Mami o Pares?" tanong ni Manong habang bahagyang nakangiti sa akin. Nalilito ako dahil alam ko lang diyan ay lugaw! It's the tagalog of porridge na pinapakain ko kay Karl kapag nagkakasakit siya.
"Naku kuya, hindi niya alam iyon. Bigyan niyo na lang ng Mami." Si Jace at kumindat pa sa akin. Umirap ako sa ere.
Nang inabot sa akin ni Kuya ang Mami, I was very careful dahil mainit iyon. When I got to taste it. Wala na ba akong ibang ginawa ngayong araw kung hindi ang matuwa sa natitikmang pagkain?
Nang maubos namin iyon ay si Renz ang nagbayad at namangha ako dahil 25 pesos lang iyon. With free cold water. Naku, babalik ako roon.
Hinatid nila ako papuntang Condo at kumaway ako nang makarating na ako sa lobby. I smiled at them hanggang tumalikod na sila sa akin.
I went directly to my room when I reached our condo. Nagbihis ako at tiningnan ang aking phone. Several texts were from Sir Nico at iyon ang una kong binuksan.
Crushie:
'What game?'
'I'm gonna play a game too, niyaya lamang ako ng isang kaklase to fill in.'
'Should I come? I am not a very good player.'
Nanlaki ang mata ko sa gulat. No. Sabi sa akin ni Renz ay taga Normal daw ang pinsan niya pero hindi pumasok sa isip ko na kasama roon si Sir!
Crushie:
'You curse too much. I'm torn into thinking that it's bad but it sounds good coming from your mouth.'
Napasapo ako sa mukha sa nabasa! Hindi ko maintindihan ang huli niyang text at ayaw kong tama ang iniisip ko. I was about to reply nang biglang may bago siyang message.
Crushie:
'Your curses are hot, @vinigrowl.'
My hands trembled at imbes na magtipa ay inalala ko lahat ng pinakawalan kong mura kanina. Mga trashtalk na hindi ko man tuluyang dinirekta ay sinadya ko naman! Nakakahiya shit.
Crushie:
'You must be tired. Rest well. Hope we can play a game together. Good night ;)'
Tinapon ko ang aking cellphone sa hindi ko malamang sasabihin. I am out of words! At kahit sa text lamang ay pakiramdam ko nakikita ni Sir ang nakakahiya at namumula kong mukha ngayon.
When my phone beeped, dinungaw koi yon at napagdesisyunang hindi na ako tuluyang haharap sa lalaking ito.
Crushie:
'I wanna hear your curses in personal. :P'