Author's Note: Expect the story to have grammatical errors and spelling. I'm sorry, but I haven't finished editing this yet; still, thank you for taking the time to read my story. When I have extra time, I will revise this. Read, vote, or give a comment (it's up to you, beshy!)
FWM: PROLOGUE EDITED(N) | THEIR DEATHS
5 years ago..
"Oh, Madam and Sir, andito na po pala kayo." Sabi ng aming kasambahay sabay punas ng kaniyang basang kamay sa dala-dala niyang pamunas.
"Kami na lamang ba ang hinihintay?" tanong ko. Naunang maglakad si Kuya sa akin pagkatapos kinuha ang aming mga dala-dalang pang-eskwela ni Yhaera.
"Ay, Madam, opo. Nauna na po kasi sila dahil maagang nakapunta roon ang kapatid ni Madam Yhania."
"Opo, Madam. Naayos na po namin ang mga inyong damit pangalis. Sinabihan na po kami ng mga magulang niyo kagabi kung ano ang mga inyong sosootin para sa araw na ito."
"Huwag din daw po kayo magmadali masyado dahil kakaalis lamang po nila." Sunod-sunod na sabi ng aming mga kasambahay rito sa bahay namin. Hindi mo naman ito matatawag na palasyo o castilyo. Talagang malawak ito para magkaroon kami ng higit sa limang kasambahay ngunit hindi lalagpas sa dalawampu.
Hindi ganoon karami ang aming mga kasambahay dahil kahit papaano ay kami ang gumagawa sa mga kaya naming gawin dito, hindi rin kasi kami pinalaking spoiled brat o ano pa naman. Mas mabuting hindi kami gano'n kung hindi ay pingot at kurot ang maaabot namin kay Mama at sermon ang kay Daddy dahil hindi kami katulad nila.
"Akyat na po kami."
Walang ibang ginawa ang mga sumagot sa amin kung hindi busugin ang aming mga tenga sa kanilang mabulaklaking salita kung gaano kami kaperpekto.. ngunit hindi naman kami masyadong perpekto.
Umakyat na kami papunta sa aming mga kuwarto. Magkakakatabi lamang ang mga iyon at sa harap no'n ay ang mga kuwarto ng aming mga magulang at ang kanilang mga kapatid. Sadyang mas malaki ng kaunti ang kina Mama at Daddy dahil si Daddy ang panganay sa kanilang magkakapatid. Nakapangalan ito sa panganay ng Gauss kaya ganoon.
"Both of you should be downstairs before I do." Sabi ni Kuya noong binuksan niya ang pintuan at kalahating katawan ang kita namin, tumingin pa siya sa kaniyang relo.
"Eh? Ang bilis mo kaya-" hindi na niya ako pinatapos pa at pumasok na siya sa kaniyang kuwarto at sinarado ang pintuan na para bang ayaw niya talaga marinig ang aking sasabihin.
"Maligo na tayo, Ate. Baka hindi na naman tayo tatantanan ni Kuya sa pagkatok."
Tumango na lamang ako, nakakairita pa naman ang pagkatok ni Kuya. Lalo na kapag ginigising kami para magayos na sa tuwing may klase kami.
Ang isang mahabang damit na puti na mayroong simple ngunit magandang itsura na nakalatag sa kama ko. Masasabi kong sakto lamang ang pagpapakita ng aking balat kapag nasoot ko ito.
Naglakad na ako papunta sa banyo para maligo at magayos. Tama nga ako, hindi ako mahihiyang suotin ito dahil ang kalahati ng aking binti ang hangganan at kita ang bahagi ng aking leeg at balikat. Mayroon naman itong manggas ngunit kita nito ang aking balat, hindi naman ito makati sa braso.
Ang kaniyang disenyo ay parang pinagdikit-dikit na isang tela para yakapin ito ng husto ang aking baywang at magkaroon ng sariling hugis at itsura, isa lamang itong magandang puting kasootan ngunit ipinakita nito ang kanyang kayang gawin.
Ngunit hindi magkadikit ang dalawang klase na tela, mayroong sariling tela ang kung saan ay makikita mo ang sariling disenyo at ang isa naman ay parang walang sariling disenyo at simple lang. Ipinares ko ang aking itim na sapatos na mayroong tatlong pulgada ang haba at sinuot ko ang kumikinang na kuwintas ko.
"Hey?" Sabay katok ni Yhaera sa aking pintuan. "Are done, Ate?"
"Sandali na lang!"
"I'll wait, Ate!"
Inilagay ko ang isang kapares ng aking ipit sa kabila malapit sa aking tainga. Magkabilaan ko ito nilagay at nanguha ako ng iilang buhok para iiwan ito at hayaan sa aking mukha. Isang huling ngiti ang aking ginawa habang nakatitig sa salamin.
"Done, halika na at unahan na natin si Kuya sa baba-"
"What did I told you both?"
Bahagyang lumingon kami ni Yhaera at si Kuya na nakasandal sa pader at tinaasan kami ng kilay, sa kaniyang kasootan ay mayroon siyang soot na vest na itim at kulay pilak na may onting disenyo ang kaniyang kurbata. Hawak naman niya ang kaniyang coat sa kanang kamay.
"Sabi mo, dapat mauna kami bago ka pa makababa..?" Nangunot ang aking noo dahil mukhang tanong ang lumabas sa bibig ng kapatid ko. Dahan-dahan niyang pinisil ang aking pulsuhan. May binabalak ito, panigurado.
"Is that even a question or an answer?"
"Both-?"
Sa pangalawang pagkakataon ay tama ulit ako dahil agad niya akong hinila pababa ng hagdanan, papunta kung saan dapat kami naghihintay para kay Kuya.
"Dali!" At tumawa pa itong kapatid ko. Nakisama na lamang ako sa pagtakbo niya.
"Hey, you two! Slow down!"
"Ha, like I said earlier, slow down, but both of you didn't listen."
"Pasensya."
What happenened? This happened, natabig ng paa ni Yhaera ang plorera na malapit sa hagdanan dahil sa kaniyang pagmamadali-yes, kasama ako ngunit siya talaga ang nangunguna kaya may oras pa akong hilain siya para hindi niya maapakan ang mga kumalat sa sahig.
"Ay, madam! Mabuti na lamang at hindi kayo nasugatan. Hayaan niyo, malilinis iyan pagkatapos." Sabi ng kasambahay namin na mayroon nang dala na panglinis.
"Excuse about it, I think my sister is just not using her mind right. Thank you."
"Hala, anong 'not using her mind right' ka riyan?"
"See what happened?"
Napatahimik na lamang si Yhaera at sinimulan na nilang linisin ang kalat na nagawa ng kapatid namin. Pinitik pa ni Kuya ang noo ni Yhaera, dahilan para dumaing ang aking kapatid. Napabuntong hininga na lamang ako at inalalayan ang aking kapatid na pumasok sa sasakyan.
"Ate, namumula ba?"
"Hindi naman mahahalata, tinatago ng maninipis na bangs mo naman kaya huwag mo na pansinin pa."
"Eh? Halata nga? Kuya!"
"What? I'm driving here."
Nagsimula na silang magbayangan kahit nagmamaneho si Kuya gamit ang kanan niyang kamay. Ako na ang nagbitbit sa kaniyang coat para hindi na malukot sa likod dahil baka magulo pa ni Yhaera dahil sa kaniyang pagyakap dito lalo na kay Kuya ito.
Nakarating kami roon na hindi matapos-tapos ang bayangan ng dalawa. Mabuti at hindi nawawalan ng pasensya si Kuya at nakisabay pa talaga kay Yhaera. Ibinigay ni Kuya ang susi sa lalaking naghihintay malapit sa pasukan ng kainan.
"Kuya, susi ng sasakyan iyon, ah. Baka sa bahay pala iyon."
"What do you think of me? Careless? Well, sister, I'm not like you."
"Kuya!"
"Oh, tigil na at kanina pa kayo. Makukurot na naman kayo ni Mama kapag nalaman niyang nagbabayangan na naman kayo." Pagsingit ko dahil magsisimula na naman silang dalawa. Ibinigay ko na rin kay kuya ang coat niya ngunit kinuha niya lang ito at hindi sinoot, kung baga ay hawak-hawak niya iyon pagkatapos ay ang kamay niya ay asa kaniyang balikat.
Pumorma pa ang Kuya namin.
"Eh, ikaw naman kasi, Ate, sinusumbong mo."
"She's right though."
"Aba, ako ba naman ang naiipit sa tuwing nagbabayangan kayo."
Pinauna kami ni Kuya na pumasok sa loob ng kainan. Hindi namn ito mamahalin katulad ng ibang kainan na ang mahal ng pagkain ngunit hindi ka pa rin busog, isa naman itong eat-all-you-can na kainan dahil sa isang mahabang lamesa na puno ng pagkain ang nakahanda na para sa iyo. Pera mo na lamang ang kulang.
"Saan kasi sila nakaupo?" Walang sumagot sa tanong ni Yhaera dahil nanguna na si Kuya kaya sinundan na lang namin siya.
"Ate, may piano, oh!"
"Huwag mo muna hawakan, kakain pa tayo."
"Tignan, puwede-? -AHH?" Nagulat ito dahil sa kamay ni Kuya na tumakip sa mata niya.
Sa pinakagilid kung saan mayroong maliit na daanan na mas mataas kaysa sa mismong sahig ng pagkainan. Pagkaliko namin ay nakita na namin silang kumpleto. Ipinaikot ni Kuya ang coat nya para masuot niya ito at inayos ito sa kanyang katawan, binutones niya rin.
"Oh, they're here," rinig kong sabi ni Mom.
Mayroong apat na hagdanan ito kaya huminto muna si Kuya sa pangalawang hagdanan at nilahad niya ang kaniyang dalawang kamay para samin ni Yhaera. Gustong-gusto kong matawa dahil sa pinag-gaga-gawa niya. Swabeng-swabe ang kaniyang galaw at para bang asa penikula ito na gustong pumorma para sa nililigawan niya.
Inanalayan niya kami at pinauna. Umiling na lang si Dad na naka-ngiti, mukhang nakikita niya ang kaniyang dating sarili kay Kuya.
"Manang-mana talaga sa iyo Zon," naka-ngiting sabi ni Tita Lua.
"Good evening po."
Nagmano kami kina Tito Rapha Fernan Grifen, kapatid ni Mama, Tita Luanne Lee Gauss Lavoiser, kapatid ni Daddy, Tita Lilianne May Gauss Ray, kakambal ni Tita Lua.
Kina Tita Elizabeth Guenn Grifen na asawa ni Tito Rhan, Tito Kenpher Jhon Lavoiser na asawa ni Tita Lua, at Tito Zeo na asawa ni Tita Lia.
Magkahiwalay ang lamesa naming mga anak sa kanila. Kaya pagdating namin sa aming upuan ay agad kaming kinamusta ng aming mga pinsan.
Ang kambal na sina Kasandrae Lehan at Dainha Lehanne Lavoiser ay nagbabangayan na naman ngunit gamit ang salitang ingles, malalalim na ingles kaya hindi nakikisama ang iba pa naming mga pinsan sa kanila.
Ang magkapatid na sina Kuya Zephan Eduarde at Ate Veroniqua Rose Ray ay ang unang sumalubong sa amin. Nilapitan at niyakap ako ni Ate Verona, sinunod si Yhaera. Nakita ko naman ay nagpasikatan sina Kuya ko at Kuya Zed na may hawak nang alak.
Nagtilian ng bahagya sina Yhaera at Gwenn Yiarra Grifen, nagiisang anak lamang siya ngunit parang si Yhaera ang kapatid.
Maya-maya pa ay nagsidatingan na ang mga lalaki at babae na naka-uniporme at inilapag ang mga pagkain. Puro mga putahe ng mga Pilipino ang inihanda. May extra plates sa isang mesa sa likod namin kung gusto naming magpalit ng plato.
"Dati, maingay si Yhaera. 'Tanda niyo noong nag-tata-talon at tumatakbo siya habang kumakanta. She won't stop until we give her the food she wanted. Kailangan pa naming nag-luto para tumahimik lang sya," natatawang kwento ni Kuya.
"It was my birthday kaya! And you told me that you forgot it so you became my target, Kuya."
"Ikaw naman pala may kasalanan, bakit mo naman kasi kinalimutan?" Tanong ni Ate Verona.
"May surpresa sana kasi kami, Ate. Kaso dahil maagang nagising si Yhaera ay hindi napaghandaan ni Kuya, ika tatlo ba naman ng umaga nagising, nakapantulog pa kaya nagulat si Kuya sa kaniya."
"You looked like ghost."
At nagsimula na sila magbayangan, ngayon ay kasali ang kambal na deretso na ang dila ngunit si Yhaera ang pinuntirya.
Napa-tingin naman ako sa mga magulang namin, nakatingin na sila sa amin nang naka-ngiti. Tumayo sila at lumapit sa amin, nanguha ng litrato.
Nagkwentuhan pa sila ng saglit bago napagusapan na uuwi na ngunit hindi ko sadyang narinig ang usapan nila Tito Rhan at ni Mama.
"Bukas na, hindi ba?" tanong ni Tito Rhan kay Mama.
"Oo, matagal niyan ulit tayo magkikita-kita," nawirduhan naman ako sa kanila na para bang aalis ulit sina Mama at Daddy. Minsan kasi ay umaalis sila para magbakasyon at pansamantalang may hahawak muna sa kanilang posisyon sa kumpanya, ngunit wala pa naman kaming napagusapan tungkol doon sa ngayon. Nakita ko sina Tita Lua at Tita Lia ay nauna na kasama pamilya nila.
"Mauna na kami, mag-iingat kayo, ha?" niyakap ni Tito si Mama at bahagyang hinaplos ni Tito ang likod ni Mama na para ba na may aalis sa kanila.
"Siyempre, kayo rin dapat, mag-iingat din kayo."
"Kids, hali nga kayo, gusto ni Mommy niyo ng yakap," noong una ay naguluhan ako ngunit sumabay na lamang sa kanila, nakita ko pa na sumulyap ang mga Tito at Tita namin sa amin.
"Hayaan niyo muna kami mag-drama ng Mama niyo," naka-ngiting sabi ni Daddy. Lumapit na lamang kami kay Mommy at niyakap niya kaming tatlo.
"Your Daddy and I love you very much. So don't forget that we're just here behind you and we always got your back," Kahit dama ko ang kaba na hindi ko matukoy kung ano ay hinayaan ko na lang ngunit hindi si Kuya.
Pinauna niya kami sa sasakyan at nakita namin kung paano balewalahin ang mga ibang tanong niya at kung paano kausapin siya ni Mama ng maayos. Sa huli ay pumasok si Kuya sa sasakyan na kulang sa impormasyon.
Gusto man ni Yhaera na tanungin si Kuya ngunit hindi ko na siya hinyaan pa. Humigpit ng kaunti ang hawak niya sa aking kamay kaya binigyan ko na lamang siya ng isang ngiti at hinayaang idantay ang kaniyang ulo sa aking balikat.
"Kuya."
"Hmm?"
"Narinig ko sina Mama at Daddy kanina bago kami pumasok sa eskwelahan. Narinig ko na hindi pumapayag si Mama sa kung ano tapos sabi ni Daddy, ipupunta niya raw 'yong posisyon niya sa iyo at saka ibibigay sa akin ni Daddy 'yong mga Resorts natin. Nakapagusap na pala kayo tungkol doon."
"Yhaesre, what are you talking about? We haven't talked about that thing yet. And if Dad is still allive, why else would he hand me his permanent position?"
So back to their conversation. Mama said na ayaw niyang malayo sa atin at she is not ready to leave us, "he frowned, and he stared at me seriously.
What's the problem? Is it possible for you to tell me what you're up to? I'm just telling him what I heard.
"They're always leaving us every time na nagbabakasyon sila kaya hindi na ako nag-taka sa sinabi ni Mama, but Dad said it's planned at makakabuti raw sa atin iyon. It's kind of weird, like, what plan? Why did they have a plan? For what?" I said na nagpagulo pa lalo kay Kuya.
Hindi namin maaninag ang sasakyan nila Mama dahil maraming humaharang. After a minute or so, Tita Guenn suddenly called me on the phone and told me something that I couldn't believe would happen. Our parents' car exploded.
Some believed it was planned, some stated we were lucky not to be involved, and the rest expressed their sympathies. Aside from the fact that we ignore some of their hatred, our name is well-known throughout Asia and in our own country. There are still others who do not believe this or who are pleased because it would be their chance to shine, but they have forgotten about others who will one day take our parents' place.
I felt a heavy pain in my chest and I felt I couldn't breathe. Many knives are stabbed into my chest, and I can't pull them off. I suddenly remember our memories. It is still fresh. I need to stay strong, but I don't know how if my sources are now gone.
Once I shut the door, I collapsed on the floor and sobbed uncontrollably. I broke into tears and squeezed my legs up. I then let blackness swallow me, desperately hoping that this was all a hallucination and that I'd see them again. However, nothing occurred. I was once again left by myself in my room.
When my brother noticed that I don't eat that often, he scolded at me. My vision became cloudy not because of my tears, but because I suddenly felt weak. That was the last thing I heard before I was consumed by darkness: him shouting my name.
Napagalam-alam ko na kapag kaharap namin si Kuya ay parang ang lakas-lakas niya na kaya niya ang lahat ngunit kapag pumasok na siya sa kwarto niya ay nagiging mahina siya. Sometimes, naririnig ko siyang umiiyak. Sometimes ang tahimik naman ng kwarto niya.
Kaya noong nakita ko 'yong weak side ni Kuya ay nagaral na ulit ako ng maayos, Yhaera did the same. Rhoena, my only friend at school, welcomed me. Rhoena helped me to stand up and bring my old self back.
A year passed..
"Congratulations, Miss Gauss," the manager remarked, "you have now become the President and the Chief Executive Officer and the Owner of the Yhsera Hotel and Beach Resort."
The other employees applauded and warmly welcomed me, and most of them lowered their heads in awe and respect. My mother never mistreated her employees harshly; rather, she constantly expressed gratitude for their efforts.
At pumasok na ako, Jazh, my secretary, answered the door and said, "Welcome to your office, Ma'am."
The castle cards were found. I've been making this with my father since I was a child. Nadadagdagan ng cards iyon every time na sumasama ako sa kanya, and now... It's completed.
I took a seat in the chair and shifted my attention to the transparent glass.
"Mayroon po ba kayong gusto?"
"Nothing, please leave."
"Yes, ma'am." Pagkalabas ni Jazh ay huminga ako ng malalim. Tinuturuan ako ni Mama dati pa about sa kumpaniya niya, hindi ko alam na magagamit ko pala ito ngayon. Did she planned this? I doubt that.
"At last, your wish come true, Dad." I whispered in the thin air, let my eyes close.
Yramille Espresa Claire Wei Gauss, the daughter of my parents, Zoiron Kenle Gauss and Yhania Helen Gauss, and sister of Zhon Herlhon Chres Ken Gauss and Yhanon Keellen Clarie Han Gauss, has now become the owner, president, and CEO of one of my parents' hard work.
The fight starts here and the count down begins.
Author' Note:
I'll just leave this here, Ciassens.
Hi!! Ito po ang kanilang damit noong umalis sila.
Zhese: https://www.pinterest.ph/pin/317855686209321319/
Yhaesre: https://www.pinterest.co.kr/pin/7459155625423907/
Yhaera: https://www.pinterest.ph/pin/24206916740973638/