@amarANNEth's note:
Happy 1k reads sa A Little Braver!!! Wooh!
Thank you sa mga nagtyayagang basahin to kahit antagal kong mag-update. Lovelots guyseu! 💕
-----
Storm just finished his brunch meeting with a foreign investor. Kasama niya ang kaniyang sekretarya na ngayon ay diniidikta sa kanya ang mga gagawin sa buong araw habang naglalakad.
His schedule was packed since he was out for three days. Kaya naman nagsisimula na namang uminit ang ulo niya at mairita. Pero pilit niyang pinipigilan ito. And he doesn't know why he's trying to calm himself down.
Mabilis ang lakad nilang dalawa nang makapasok sila ng kumpanya dahil marami pa siyang aasikasuhin.
Nang bigla na lang may bumangga sa kaniya dahilan para mahulog ang mga dala-dala nitong papel!
Lahat ng mga tao sa paligid nila ay natigilan. Halatang naghihintay ang mga ito ng susunod niyang gagawin.
He smirked.
He knew what they were thinking. Too bad, he'll do the opposite.
"Sorry po!" Tarantang saad ng babaeng nakabangga sa kanya na ngayon ay putlang-putla na. Nakayuko ito at nang makita ang mga papel sa paanan niya ay dali-dali itong umuklo at pinulot iyon.
Storm did the same, to everyone's surprise!
He silently shook his head.
If this accident happened before, he would surely lashed out at the girl and fire her. Baka nga sinipa pa niya ang mga papel na nahulog nito.
Pero sa di malamang kadahilanan, eto siya at kalmadong pinupulot ang mga iyon kahit na buong umaga siyang iritado.
Binigay niya ang mga papel sa babae pagkatayo niya. His face remained stoic making the girl in front of him tremble in fear.
"Sorry po. Sorry po talaga, sir." Paulit-ulit na hingi ng tawad nito sa kanya na kulang na lang ay lumuhod ito sa harapan niya at magmakaawa.
Still with the same expression on his face, he spoke making the people around him gasp. "It's ok. Just be careful next time." And with that, he left.
Narinig niya pa ang mga bulong-bulungan ng mga ito bago sumara ang elevator. He toned their voices down and proceeded to his office.
Pinagpatuloy niya ang trabaho pagkarating nila sa kaniyang opisina. Lahat ng nakatambak na papeles ay isa-isa niyang pinag-aralan at pinirmahan. Ang hindi naman aprubado sa kanya ay tinabi niya, kapagkuwan ay ibinigay sa sekretarya para asikasuhin.
Ginugol niya ang buong araw sa pagta-trabaho na hindi niya namalayan ang oras. Kung hindi pa siya nakaramdam ng gutom ay di pa siya titigil.
His gaze went to the wall clock in front of him.
It's already quarter to eight.
Tinawagan niya ang sekretarya gamit ang telepono na nakakonekta sa table nito sa labas.
"You can go now, Feb. See you tomorrow."
Mabilis na sumagot ang nasa kabilang linya. "Ok, sir."
He sighed then leaned on his chair. Pinikit niya ang mga mata pero kaagad din naman itong iminulat nang sumagi sa isipan ang nakangiting mukha ni Xianne.
Shit! I think I'm going crazy!
He left out a deep breathe and reached for his phone. He then unknowingly dialed Xianne's number.
Nataranta siya nang ma-realize ang nagawa ngunit huli na ang lahat.
"Hello?" Bungad ng malamyos na tinig sa kabilang linya.
Napahawak siya sa parte ng dibdib niya kung saan naka-locate ang puso. It was beating so darn fast!
Fuck! I should get myself checked!
"Hello?" Ulit ni Xianne nang hindi siya makasagot agad.
He cleared his throat and took a deep breath before answering. "Hey, it's me Storm." Shit! What am I saying? She already knows that it's me who's calling. Fuck! "Ahm. Kakamustahin lang sana kita."
There was a long silence at the end of the line before she spoke again. "Ayos lang naman ako. Ikaw?"
Di niya namalayan na napangiti siya sa narinig. "I'm fine. Just -"
Kumunot ang noo niya ng makarinig ng lalaking boses sa kabilang linya. Nasundan iyon ng boses ng babae. Mukhang hindi mag-isa si Xianne.
"Wait, where are you?"
"Still in the office. May tinatapos pa kasi ako."
He looked at the wall clock. "Xianne, it's past eight already. Kumain ka na ba?" Aniya na halata sa boses ang pag-aalala.
"Hindi pa." Mabilis na sagot nito.
He hurriedly ended the call and walked towards the door.
*****
Xianne confusedly stared at her phone. Bigla na lang kasing naputol ang tawag ni Storm.
Ano kayang nangyari do'n?
Itinabi niya ang cellphone saka pinagpatuloy ang ginagawa.
Kailangan kasi nilang tapusin ang financial reports at iba pang accounting documents. Pilit iyon pinapatapos ng kanilang supervisor na ngayon ay missing in action na ikinainis nilang lahat.
Di niya alam kung pinapahirapan ba siya nito dahil sa pag-absent niya ng tatlong araw o ano. Pero bakit kasama pa ang mga ka-office mates niya?
Nahuli din kasi sila ng kanilang supervisor na nagchi-chikahan tungkol sa biglaang pag-absent niya. Hindi niya nai-kwento sa mga ito na si Storm talaga ang may pakana noon at nahila lang siya. Alam kasi ni Xianne na iba ang iisipin ng mga katrabaho.
Baka naman kailangan na talaga ito.
She stretched her arms then her back. Minasahe niya din ang sariling mga balikat at leeg. Nagpatuloy siya sa pag-type pagkatapos ayusin ang suot na salamin.
This day is really tiring!
"-si Sir Storm nga yun."
Nagpantig ang tenga niya nang marinig ang pangalan ni Storm na pinag-uusapan nila Gio. It caught her attention and she let herself eavesdrop at the conversation of her officemates.
"'Di nga? Parang jino-joke time mo naman ako, eh." Ani Laisa kay Jaja.
She continued multi-tasking - typing and eavesdropping at the same time.
"Totoo nga, girl. Nakita ng dalawang mga mata ko kanina. Nabunggo nga ng isang employee si Sir Storm pero hindi ito nagalit! Lahat kaming nandun nagulantang!" Malakas na kwento ni Jaja.
She heard everyone - except her - gasped in shock.
"Seryoso? Magugunaw na ba ang mundo?" Naghi-histeryong komento ni Nicole.
"O baka naman may sakit si sir kaya nagde-deliryo na!" Banat pa ni Laisa.
Jaja answered. "Unbelievable, but it's true guys. Tinulungan niya pa ngang pulutin yung mga papel na nahulog ng babae. Then he said and I quote, "It's ok. Just be careful next time."
Napaigtad siya nang tumili ang mga ito.
"Baka naman type niya yung si ate girl." Saad ni Gio.
Biglang tumahimik ang paligid niya pagkarinig niyon.
Natigilan din siya.
Hindi naman imposible na magkagusto si Storm sa isang babae. Ang swerte naman ng taong iyon pag nagkataon. Naniniwala siya na kung sino man ang magugustuhan ni Storm ay iyon na ang pinakaswerteng babae sa buong mundo.
Who wouldn't like him anyways? He's kind, soft-hearted, smart, and a gentleman. Plus points na lang ang pagiging gwapo nito at mayaman.
She felt a sting of pain in her chest after thinking about it.
Ano ba tong nararamdaman ko? Bakit bigla akong nalungkot?
Nag-angat siya ng tingin ng maramdaman ang titig ng mga kasama. Their faces seemed apologetic.
"Bakit?" Tanong niya sa mga ito.
"Sorry." Paghingi ng tawad ni Gio.
She looked at him questioningly. "Para saan?"
"Di ba kasi, kayo ni Sir... I mean may something..." Nauutal na sagot nito.
Napatawa siya ng mahina. "Wala no. Walang ganun samin."
Nakahinga naman ng maluwag si Gio sa sinabi niya. But a part of her felt sad. Dahil ba yun sa sinabi niya? Bakit naman? Why is she affected?
Magpapatuloy na sana silang lahat sa pagta-trabaho nang biglang bumukas ang pinto ng opisina!
Nagulat sila ng makitang si Storm iyon. Hindi maipinta ang mukha nito. His expression was grim - his eyebrows were forming a straight line and his lips thinned. He's also clenching his teeth.
Dahil sa expression na iyon, napalunok ang mga katrabaho niya. Pero sa di malamang kadahilanan, di siya natakot sa binata.
She looked at him with a confused look. "Ayos ka lang ba? May kailangan ka?" She managed to ask.
His expression suddenly turned to a calm one. "Do you know that it's already past eight? At sinabi mo pang hindi ka pa kumakain!"
They flinched when he raised his voice.
Wait. Is he furious because I told him that I haven't eaten yet?
Kinilig siya bigla at lihim na napangiti.
Storm closed his eyes to contain his anger and sighed. "Bukas niyo na ipagpatuloy yan. Let's call it a day." He calmly said.
Pagkasabi niya nun, mabilis pa sa alas kwatro na gumalaw ang mga kasama at nag-unahan na lumabas ng opisina dahilan para matawa siya ng mahina. Iiling-iling na sumunod siya sa mga ito.
Nagpaalam sila sa isa't-isa pagkalabas nila ng building. Iba-iba kasi sila ng daan pauwi. Naiwan silang dalawa ni Storm.
"Sige, mauna na din ako." Paalam niya dito.
"Let's eat dinner first." He uttered. "Ahm, di pa din kasi ako kumakain ng hapunan." Aya nito na hindi tumitingin sa kaniya.
He looks shy and cute!
Hindi niya rin naman kayang tanggihan ang alok nito.
She smiled at him. "Sige. Tara?"