Ysieve's PoV
Nang sinabi niyang kay Joshiro ulit siya pupunta ay may prang kutsilyong tumusok na sa aking puso. Maraming tumatakbo sa isipan ko nang umalis siya. Iniisip ko kung babalik pa ba siya? Natatakot ako na baka sa isang ihip ng hangin ay mawala siya sa akin. That's Joshiro we're talking about.
Anong laban ng buwan sa walong taon?
I waited for her outside. When I saw her, ran to me and started crying... there's something in me that got offended. My baby is crying again, she's crying because of Joshiro...once again. How can I ever beat him? How can I own Chatty's heart fully?
Chatty is preoccupied lately. Hindi ko nalang siya tinatanong kung bakit. I respect her privacy. Ramdam ko kasi na ayaw niyang pag-usapan. Madalas na nakatulala at hindi nagsasalita. Wala sa wisyo. I'm starting to worry about her. Simula nang hindi na niya binibisita si Josh nang manggaling siya sa hospital last week naging gano'n siya. Ayaw kong isipin na mahal niya pa si Josh.
Everyday pinadaldalhan ko siya ng pagkain sa office dahil ang sabi sa akin ng manager sa finance ay bihirang lumalabas si Chatty. I'm sending her tulips everyday. At parating sinusundo mula sa trabaho kahit pa ayaw niya.
Maraming nangyari sa isang linggong lumipas, I received a call from mama nang nasa office ako kanina. She said na nasa hospital si ate. She went back to Melbourne a month ago. She's hospitalized now because of her damn fiancé. Malala ang lagay dahil sa pangbubugbog ng putanginang kano na 'yon. I can't handle my anger a while ago kaya nakabasag ako ng mga gamit sa loob ng opisina. Magkikita kami ni Chatty dahil do'n daw siya sa penthouse matutulog. I'll keep this damn problem to myself muna. Ayaw kong makadagdag sa dinadala niya. I know na may problema siya.
"Ysieve," tawag niya sa atensyon ko. Nasa penthouse kami ngayon. Yakap-yakap ko ang beywang niya habang nakahiga at nanonood ng isang pelikula.
"Hmm?" I replied.
"Paano kung mawala ako sayo?" tanong niya.
"That will not happen," sagot ko agad.
"Uhm...paano lang naman. Kaya mo namang wala ako ulit sayo hindi ba? Nakaya mo naman noon," dagdag niya pa. Bigla kong pinause ang pinapanood at hinarap siya. My eyebrows furrowed.
"Ano ba 'yang sinasabi mo? Where are all that shit coming from?" I'm already irritated from what she is saying . She licked her lower lips.
"I'm going to States," anya.
"For work? Then go, I'll wait. Bakit mo pa sinasabi 'yung kanina?" humiga muli ako at niyakap ang beywang niya.
"I'm breaking up with you." Bigla akong napatayo sa sinabi niya. Hindi na inalintanang ihinto ang pinapanood.
"Is this a joke?" nakakunot na ang noo ko at galit na ang tono ng boses. I went out from the bed and stood near it.
"Chattiana ano ba 'yan?" Kalmado pa rin ang boses ko pero may bakas na ng galit. I'm trying my best to not shout at her. Hindi siya agad nakapagsalita.
"Susundan ko si Joshiro," sagot niya. I held the bridge of my nose at pumikit. I'm fucking controlling myself right now.
Joshiro nanaman!
"Chatty what the fuck are you saying?" Masama ko siyang tinignan.
"I-I already think of this for a week now-" pinutol ko siya agad.
"Then think more! Ano bang kagaguhan 'yan?!" Napahawak siya sa bedsheet ng kama nang sumigaw ako. Nakahawak na ngayon ang mga kamay ko sa beywang at tumingala ako. My tears are so close. What the fuck is she thinking?
"I'm...I-I'm sorry, Ysieve. He...he's dying. He's killing himself-" pinutol ko nanaman siya at tinignan ng masama.
"Then he'll die! Ano bang pakielam mo sakanya?" galit kong tanong.
"Ysieve intindihin mo naman ako," tumayo na rin siya.
"Intindihin? Tangina Chatty wala na akong maintindihan kahit ano pang intindi ko!" tumalikod ako sa sakanya at pinunasan ang mga luhang tumulo nang tumalikod ako.
"I already had a ticket," anunsyo niya sa mahinang boses.
"What the fuck?" humarap muli ako. Hinayaan nang tumulo ang mga luha. I am fucking hurt right now.
"Ysieve, I'm breaking up with you. I'm leaving you," matapang niyang sabi.
"A-after a month, you're leaving me? Pagkatapos mo akong sanayin na nasa tabi kita, iiwan mo ako?!" My words are full of sadness. I held the bridge of my nose,pinipigilan ang luha. Habang ang isang kamay ay nakahawak sa beywang. Fuck.
"I-I'm sorry... I'm...uhm... I'm leaving," akmang kukunin na niya ang bag niya ngunit hinila ko ang palapuksuhan niya upang maiharap siya sa akin.
Lumuhod ako sa harapan niya at niyakap siya. I cried hard. I'm ready to beg,para hindi niya lang ako iwan. Para hindi niya lang ako ipagpalit...
"Don't leave me..." humikbi ako. Hindi siya nagsalita at nanatiling nakatayo lamang.
" 'Wag mo akong iwan. I was there Chatty. I was there when he caused you so much pain. You lean on me when he's out there cheating on you. Please..." cried really hard.
"Nababasa mo 'yung damit ko," anya at tinatanggal ang yakap ko ngunit lalo ko itong hinigpitan.
"Don't leave me hanging. Don't leave me alone in this battle, Chatty. Kung kailangan ka niya, mas kailangan kita. You're my universe, s-sweetheart. My empress. My heart. P-please..." humikbi ako ngunit patuloy niya pa rin akong tinutulak. Halos hindi na malinaw ang mga sinasabi dahil sa sobrang pag-iyak.
"Bitawan mo na ako!" she shouted ngunit hindi ako nagpatinag. I held her hand at yumuko sa sobrang iyak at hikbi.
"Chatty please... I love you... I love you so much," I said while crying.
"I don't love you any more!" She shouted.
"Liar!" I said.
"When he came back all the love I felt for him before came back!"Pagpapatuloy niya. Kinalas niya ang pagkakahawak ko sa kamay niya at naglakad.Pinunasan ko ang luha ko at mabilis na tumayo.
"Make one move," napahinto siya bigla kong pagsasalita. She was so close leaving my room.
"Make one more move..." huminga ako nang malalim at pinagpatuloy ang sinasabi. "Wala na akong pakielam kung saktan ka niya ulit. Wala na akong pakielam kung ipagpalit ka niya ulit. Make one damn step, there will be no Ysieve Sollera in your life," nakita kong napalingon siya sa sinabi ko. My tears can't stop falling. I'm fucking hurt. I licked my lower lip.
"Wala ng Ysieve na sasalo sayo sa tuwing paiiyakin ka niya," I said.
Binawi niya ang kanyang lingon at dire-diretsong naglakad. Napaluhod nalamang ako at humikbi.
My heart left me. She left me alone in this battle of hearts. She left me in our battle. She surrendered.
Nakakagago. Nakakabaliw. How can someone give me this extreme pain? Okay na ako e, ayos na ako noon. But fuck, I fell for her again. At ito nanaman ako, parang gagong umiiyak sa taong hindi man lang nagdalawang isip na iwanan ako. How can she stand hurting me? Paano siya nakakatulog sa gabi kahit alam niyang may nasasaktan siya? Para akong nabasag na, dinurog pa.
How can this fucking love hurt me like this?
I made her my universe but she treated me lower than her love. Hindi ko naman hinihinging pantayan niya 'yung pagmamahal ko sakanya. I just want her to love me back. Kahit katiting na pagmamahal kaya kong tanggapin basta galing sakanya.
"Man what the fuck?! Are you fucking living?!" rinig kong sigaw ni Aiden nang pumasok siya sa kwarto ko.
"Tangina man, ayusin mo nga 'yang sarili mo. Magpapakita ka sa ate mong ganyan ang lagay? Seryoso ka ba?" Dagdag pa niya. We're in Melbourne . When she left, I left the next day.
"Hindi muna ako bibisita sakanya," sagot ko, lasing.
"Can you fucking fix yourself? Damn! Kaya ayaw kong magmahal e!" Anya.
"You shut up!" sigaw ko.
"Konti nalang kakaganyan mo mapipikon na ako sayo insan," seryosong sabi niya habang nakaupo sa sofa sa aking kwarto.
"Edi mapikon ka," sagot ko.
"Pinsan sa pinsan,Ysieve. Nag-aalala na rin sayo si tita. Umayos ka naman. Your sister is in a bad state. Tapos ganyan pa ang ginagawa mo. Gusto mo bang sumunod sakanya? Iniwan ka, accept it. " Nakita kong nanlaki ang kanyang mata nang kuwelyuhan ko siya.
"You don't know anything." Matigas kong sabi. Marahas niyang sinanggi ang kamay ko upang matanggal ang pagkakakwelyo ko sakanya.
"Tangina, bahala ka sa buhay mo." he smirked and left.
Lahat naman kayo mang-iiwan.