I dedicated this chapter to Azeriel3 I hope na i-support nyo rin po sya sa kanyang story na the heir and crown thank u.
********
Papunta ako sa office pero dumaan muna kami sa isang coffee shop na pag-aari ni Jana. Kapatid ni Jona at isa sa mga kaibigan ni Heaven. Nagbabaka sakali ako na baka bumalik na si Jona o hindi kaya ay may alam si Jana. I want her back so I can make her pay for what she did to us. Kailangan ko ng information na mukukuhaa pa galing sa Jona.
Nasa parking lot ako nang maramdaman kong may nakatingin sa akin. Maybe some flirt girls who used to be slut every time they saw me. Binalewala ko na lamang iyon at nagpatuloy sa paglalakad habang nakasunod ang driver ko sa likuran ko.
I order two coffee for me and for Manong Raul. Kinuha ko iyong pagkakataon para tanungin ang cashier kung naroon na ba ang kapatid ni Jana but it seems like she's still hiding. Ang lakas ng loob niyang gumawa ng kasalanan sa kaibigan ng kapatid niya pero wala siyang lakas ng loob na harapin ang consequence ng ginawa niya.
Palabas na kami ni Manang Raul sa shop nang sumimsim ako ng kape at hindi ko namalayan ang babaing pumasok sa shop. Natapon ang kape sa katawan niya, umabot iyon hanggang sa jeans ng babae. Natigilan ako dahil sa nangyari. Balak ko sanang humingi ng sorry pero napa-atras ako nang mapansin na si Heaven ang babaing natapunan ko ng kape. Anong ginagawa niya rito?
Kita ko ang sobrang pagtitimpi niya. Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko para pigilang huwag mapangiti. She looks so cute. Ang liit kasi ng height niya kaya hindi ko napansin na nandiyan pala siya, kung tumangkad lang sana siya kahit kaunti pa. My minion.
Napa-iling ako na may ngiti sa labi habang nakatingin sa kaniya. Sa dinami-rami nang araw ngayon pa talaga kami nagkita at sa ganitong sitwasyon pa. Masyado naman yatang excited si Univers na magkita kami ni Heaven.
She slowly liften her head. Masama ang mga tingin nito sa akin. Pikunin naman ang minion ko. Sunod-sunod na mura ko nang tadyakan niya ang kinabukasan ko. Napahawak ako sa kinabukasan ko. Ang sakit sobra. Kapag hindi ako nakabuo siya rin ang may kasalanan. Hindi kami magkaka-anak. Ang swerte na niya dahil maganda ang lahi ko. Hindi pa siya nakontento dahil siniko niya ang likod ko kaya napahiga ako sa sahig. Sheet, I almost forget, don't fucking pissed off a taekwondo player. She was once a taekwondo player when we were high school. How can I forgot that?
Umalis ito pero sinipa muna ang paa ko bago tuluyang umalis. Napaka-amazona talaga. Asawa niya ako hindi niya dapat ako sinasaktan. Hindi nga pala niya alam. Tinulungan ako ni Mang Raul na tumayo. Humanap siya ng puwedeng maupuan. Ang sakit ng likod ko kaya mas mabuti kung mananatili muna ako rito. I want to stay here. Yayanigin ko muna mundo niya.
Sa kotse naghintay si Mang Raul habang nasa loob ako ng cafe para hintayin na lumabas si Heaven. Ininda ko ang sakit ng likod ko at ng kinabukasan ko. Nakita kong lumabas si Heaven, mukang galit ito at handa sa panibagong away. Lakas maka-sangano nang lakad niya.
Ang sarap n'ya talagang asarin, ang bilis mapikon, bawat reaksyon n'ya hindi ko mapigilang mapangiti. She's the woman who makes you amaze in every way she can, kahit na cute size ang height niya ay malakas siya, such an independent woman but not anymore because she has me. I was enjoying our conversation when she asked the question that should be avoided.
"Sino ka ba talaga?!"
Hindi pa siya handa. Ang sabi ng doktor ay hayaan na kusa siyang maka-alala. Hindi agad siya napasok sa theraphy dahil sa nanay niya na walang ibang inisip kundi pera. Nabaon sa utang ang pamilya niya dahil na-comatose si Heaven at tumagal iyon hanggang sa lumubo ang bayarin. The theraphy will makes Heaven recover her memory fast pero mas inuna ng mama ni Heaven ang theraphy sa paa dahil baka hindi na ito makalakad kung papatagalin pa.
I am the reason for her accident kaya ginusto kong makatumulong. Before the accident she broke up with me, I don't want to use the opportunity to bring her back, it wasn't my plan to deceive Heaven to marry me, it's her mother's plan. Nasilaw lang ako. I want her back, I don't want to lose her. Kaya nang sabihin ni Tita ang tungkol sa kasunduan nila ni Mommy ay pumayag agad ako kapalit ng pera. Mababayaran na nila ang lahat ng utang nila at mapapagamot ko pa si Heaven.
Hindi naging madali ang lahat, it took them years to get Heaven's trust. Naging mahirap para pasunurin si Heaven na mag-theraphy kaya tumagal ang gamutan. Nagkaroon siya ng selective amnesia at lahat ng may kinalaman sa akin maging sa mga bagay na nagdulot ng sobrang sakit sa kaniya ay binura na ng isip niya. Kasama ako, kasama ang mama niya pero naalala niya rin ito kalaunan pero ako hanggang ngayon ay hindi niya pa rin naaalala.
Ang laki ng pinagbago ng ugali niya. Dalawang taon pa lang ang lumipas, masiyado pang maaga lalo na at kaka-recover lang ng paa niya.
Umalis ako nang cafe at nag-iwan ng kaunting sagot sa mga tanong niya. Dumiretso ako sa opisina ko na nasa main branch ng Carreon Hotel. Kahit na oras nang trabaho ay hindi matahimik ang isip ko pero pinilit kong matapos ang lahat nang dapat kong gawin.
Kinagabihan ay umuwi ako sa bahay. Wala ang sasakyan ni Heaven sa parking kaya napakunot ang noo ko sa pagtataka. Wala pa ba siya sa loob? Don't tell me wala siyang balak umuwi ngayon?
Napabuntong-hininga ako bago bumaba ng sasakyan. Sa pool side ako dumaan just to make sure na hindi ako makikita ni Heaven kung nandito na siya. Sa likod ng malalaking hagdan ay may elevator doon na diretso sa kuwarto ko. It was made for my grandparents when they're still alive pero ngayon ay ako na ang gumagamit ng kuwarto nila.
Kakalabas ko lang galing bathroom dahil naligo nang biglang sumulpot si Manang sa kuwarto ko. Tanging bathrobe at tuwalya lang ang nasa katawan ko. May pagkailang akong naramdaman pero binalewala ko na lamang iyon. Gabi na rin kaya natataka akong tumingin kay Manang. She never go here at this hour. Ano ang kailangan niya?
"Ano ho yun, Manang?!" takang tanong ko.
Nagpabalik-balik sa paglalakad si Manang. Balisa siya at hindi mapakali sa isang puwesto. I frown because of her action, why can she just tell me what is going on?
"Hijo..." nag-aalalang ang tonong panimula nito. "Kasi, hijo... alas diyes na, pero hindi pa umuuwi si Heaven, nagaalala ako!" natatarantang paliwanag ni Manang.
Napabuntong-hininga ako nang maalala ang nangyari kanina sa café. Maaaring iyon ang dahilan kung bakit wala pa siya. Siguradong magulo ang isip niya sa mga nangyari. Matigas ang ulo ng babaing yun siguradong magpapalipas siya ng gabi sa mga kaibigan niya o hindi kaya ay maghahanap siya ng mga sagot sa katanungan niya.
"Hayaan mo muna siya, Manang," kampanting sagot ko.
Naglakad ako patungo sa paanan ng kama ko, at duon naupo habang pinapatuyo ang basang buhok gamit ang tuwalya.
"Hijo naman!" Naglakad si Manang patungo sa harap ko, halatang nag aalala ito sa kalagayan ni Heaven. "Hijo, hindi ka ba nagaalala kay Heaven?!"
"Hindi ho... malaki na ho siya.... kaya niya na ang sarili niya," bored na sabi ko.
Nag-aalala rin naman ako kay Heaven pero kilala ko si Heaven hindi siya gagawa ng bagay na ikakapahamak niya. Matalino siyang babae, malakas at kaya niya ang sarili niya. Kampante ako dahil may mga bodyguards na naroon sa tabi ni Heaven.
"Hijo.. iba ito, dati rati nagpapaalam ang batang iyon kapag ginagabi ng uwi, o kaya naman ay tatawag siya para sabihin na gagabihin siya, pero ngayon ay wala kahit text!" mangiyak-ngiyak na sabi ni Manang.
Loaded ang isip ng babaeng yun, at pagnasa ganoon siyang estado ay nakakalimutan na niya ang lahat ng responsibilidad niya. Siguradong hindi na pumasok sa isip niya ang mag-text o tumawag kay Manang.
"Manang-"
"Hijo, nag-aalala lang naman ako, dahil ang paalam niya ay hanggang hapon lang siya sa kaibigan niya, pero gabi na!"
"Manang-"
"Hijo naman! Kahit ang mga bodyguard niya ay hindi ma-contact."
Napatayo ako bigla dahil sa sinabi ni Manang. I was pretty confident a while ago because she has a bodyguard to protect her, but the fuck. Kinabahan ako dahil sa sinabi ni Manang. Paanong hindi ma-contact ang mga bodyguards? Nasaan ang babaing yun?
"Paano nangyari yun, Manang?!" pagalit na tanong ko.
"Hindi ko alam, Hijo... Ipahanap na natin siya," natatarantang sagot ni Manang.
Lumapit ako sa office table ko at kinuha ang cellphone ko. It's almost 11 pm, ganitong oras ay nag-re-report na ang mga bodyguard na kinuha ko. Fuck, binayaran mo nang malaking halaga pero wala namang mga silbi. Para saan pa ang binayad ko. Kapag may nangyari kay Heaven, hindi ko maipapangako na sisikatan pa sila ng araw.
"Hindi na kailangan, Manang... Sigi na ho, magpahinga na po kayo. Alam ko kung nasaan si Heaven. Ako na ho ang bahala."
Nakahinga ng maluwag si Manang bago tumango at nagpaalam na magpapahinga na. Sigurado ako na isa sa mga kaibigan niya ang pinuntahan niya. Kasama niya si Jana kanina kaya baka nakituloy siya sa babaing yun.
Mabilis akong kumilos para magdamit. Isang itim na polo ang sinuot ko at green na jeans. Tinignan ko muli ang oras sa cellphone ko, malapit na mag-alas dose. Matigas talaga ang ulo niya, alam niyang bawal siyang magpagabi o hindi kaya ay overnight sa labas. Sinusubukan niya talaga ang pasensiya ko.
Nasa loob na ako ng sasakyan habang sinusubukan tawagan si Jana. Naka-ilang tawag na ako ay hindi pa rin ito sumasagot. Naiinis na hininto ko ang sasakyan sa side road. Kinuha ko ang cellphone ko at tinignan ang GPS tracker ko. Buti na lang at nagawa kong I-connect sa GPS ko ang phone ni Heaven nang araw na makatulog siya sa sun lounger.
Balak ko sanang maligo ng mga oras na yun, nagkataon na nakita ko ang phone niya na walang password. Tulog mantika si Heaven kaya nagawa kong kalikutin ang cellphone niya. Madalas talaga ay nasa akin ang pabor ng langit.
Napakunot ang noo ko sabay higpit nang hawak sa cellphone. Anong ginagawa niya sa hotel? At sa hotel ko pa mismo? Ano na naman bang ginawa mong kalokohan Heaven?
Hinagis ko ang cellphone ko sa dashboard at mabilis na minaobra ang sasakyan. May parte sa akin na natatakot pero mas malaki ang parte sa akin na sana ay ito na nga ang oras na sana malaman ni Heaven ang lahat. Everyone in hotel know her. Before she lost her memory she was once a living queen in my hotel. Everyone threat her right, with so much respect.
Nakarating ako sa hotel pasado alas dose na. Iniwan ko ang sasakyan ko sa mismong harapan ng hotel. Tinakbo ko ang distansiya ng elevator sa lobby. Wala akong balak lumapit sa kaniya kaya pupunta ako sa CCTV room. Agad akong pumasok pagkarating ko. Nadatnan ko ang dalawang lalaki na staff, kita ang gulat sa mga mata nito.
"Iwan niyo muna ako rito," may autoridad na utos ko.
Nagkatinginan ang dalawa bago tumungo at nagpaalam. Ni-lock ko ang pinto bago umupo sa swivel chair. Bawat monitor ay tinigtnan ko hanggang sa dumako ang tingin ko sa rooftop kung saan may party na nagaganap. Kita mula monitor si Heaven, nasa counter area ito at may mga kausap na lalaki. Tumiim ang bangang ko sa inis.
Mas lumapit ang isang lalaking kausap niya. Halos magdikit na ang mga katawan nito. Wala sa sariling nasuntok ko ang monitor sa inis. Tumaob ito at nagkaroon ng kaunting crack ang screen. Galit na sinipa ko ang mga upuan na nasa malapit. Hindi puwede 'to. Nagmamadali akong lumabas ako ng CCTV room. Halos masira na ang botton ng elevator kakadiin ko para lang bumukas ang elevator.
No one owns Heaven except me. Mababaliw na ako kakaisip kung ano na ang ginagawa ngayon ni Heavan at nang lalaking yun. Kilala niya ba ang lalaking yun? Paano kung may gawing masama sa kaniya ang lalaking yun?
Lumabas ako nang elevator at agad na hinanap ng mata si Heaven. Masiyadong masakit sa mata ang ilaw at masakit sa tenga ang malakas na music. Everyone is hype, I was in the middle of roaming my eyes around when a girl clings her arms on my waist. I was stunned for a first before I pushed the girl angrily. Sino ba siya sa akala niya?
Nakita kong natumba ito at hirap makabangon. One mistake is enough, hindi na ako gagawa ulit ng bagay na magbibigay kay Heaven ng dahilan para iwan ako. Umalis ako at iniwan ang babae na pili na tinatawag ang pangalan ko. She knows me, of course, I came from a Carreon family, one of the richest families in Asia. A well-known and respected family.
Lumapit ako sa counter table pero wala na si Heaven. Nakaramdam ako ng kaba at galit. Kahit saan ako tumingin ay walang Heaven Enricoso dito. Napaigtad ako nang may umakbay sa akin.
"Big brother! What's up? What are you doing here? Wanna join the party?" Nakangising sigaw nito, nakikipagpalisahan sa lakas ng music.
Inis na inalis ko ang braso nito. Hindi ko na lamang ito pinansin saka nagpatuloy sa paghahanap kay Heaven. Naging maingat ako na huwag mapansin ni Collin na nandito si Heaven. Sana lang ay hindi pa sila nagkikita. Nagpatuloy ako sa paghahanap hanggang sa si Collin naman ang hindi ko mahagilap. Napalunok ako sa kabang narararamdaman ko.
Collin and I used to be closed before, but that was before, bago ko pa malaman na kumikilos na pala siya para makuha sa akin si Heaven. Collin childhood crush was Heaven, I also found out that Heaven are also his first love. Simula noon ay naging malayo kami sa isa't isa. Collin already know that Heaven have me but still, he tried to pursue her. Binalewala niya ang bro code at pinilit ang gusto niya.
Lumabas ako ng rooftop at dumiretso sa hallway ng last floor. Ilang mahihinang halinghing ang narinig ko mula sa emergency exist. Naikuyom ko ang kamao ko sa inis. Imposible gawin ni Heaven iyon. Pero hindi niya alam ang ginagawa niya kapag lasing siya. That's why it is easy to take advantage of her kapag lasing.
Maingat na lumapit ako sa emergency exist. Napalunok ako bago marahang binuksan ang pinto. Bumungad sa akin ang likod ng lalaki na humahalik sa leeg ng babae. Umangat ang tingin ko sa babaing hinahalikan ng babae. Napabitaw ako sa pagkakahawak sa siradura. Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Para akong masisiraan ng bait. Sana panaginip lang ang lahat.
"Heaven..."
Naikuyom ko ang kamao ko, nanghihina ako pero nangibabaw ang galit at nandidilim ang paningin ko na parang gusto kong pumatay ng kapatid. Ang mga sumunod na mga nangyari ay nawalan na ako ng kontrol.