"K-Kyl! Gusto k-ko sumama" Hinablot ko ang kamay nya.
"kyl... Please" Sunod sunod ang pagpatak ng luha ko ng ipasok na si David sa Emergency room.
Hinawakan ni kyl ang kamay ko. "Shh. Khaning. They can't perform they work well if you are there." She whispered.
"k-khaning" Naramdaman ko ang pag hagod ni Risimei sa likod ko.
Hinawakan ko naman ang kamay nya. Hindi ko parin nag sisink sakin ang lahat ng nangyare.
Umupo ako ng maayos. Hinawakan ko ang dibdib ko. Shit. Naninikip nanaman 'yon. Nanlalabo ang paningin ko. Naghahalo lahat ng emosyon.
"Khaning. Look, I did what I need to do." Hindi ko na nilingon si kyl ng magsalita sya.
I gulp. "A-alam mo parang ayoko nang maging masaya." Napasinok ako. "K-kasi pag masaya ako may nangyayare nanaman na iba... Kadalasan masama pa."
Sinandal ko ang likod ko sa sandalan ng upuan. Parang kanina lang kasama ko pa sya. It just a matter of hours and now he's here.
I sob. "N-natatakot ako"
Lumuhod si Tresha sa harap ko. "Khaning. Ano ka ba? You need to think positive in this situation."
I sighed. Nanginginig ang tuhod ko. Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman. Halos wala na akong makita dahil sa pag-agos ng luha.
"Khaning. Kailangan mong kumalma or else... You will end laying on hospital bed too." pagalit ni Esha.
I sigh. Hinawakan ko na ang dibdib ko. Naninikip nanaman 'yon. Pinunasan ko ang luhang tumulo sa pisnge ko.
"Khaning. Hindi mo mababantayan si David. If you aren't strong now. You need to fight because he will surely fight too." I heard kyl said.
Hindi na ako tumingin sa kanya. Umayos nalang ako ng pagkakaupo. Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin. At wala rin naman akong sapat na lakas para magsalita.
Ilang beses akong nagpalit ng pwesto habang nakatingin sa orasan. Lalong lumakas ang pintig ng puso ko ng umaandar iyon habang nakasara parin ang pinto ng ER.
"K-khaning. Kumain ka muna" Napalingon ako sa likod ko. Nakita ko ang papalapit na sila Risimei.
Inangat nya ang ilang paper bags na bitbit bitbit nya. Nasa likod nya si Jannilyn.
"Khaning kumain ka muna-" Saad ni Jannilyn.
"Ayokong umalis dito ih." Tinignan ko ulit ang pinto ng ER.
Risimei slightly smile. "Gaga, bawal dito kumain-"
Jannilyn cleared her throat. "Wala naman tayong lalabagin na rules. If we eat here." She sighed. "But we need to eat fast. Maraming may sakit na dumadaan dito-"
"Yeah... Hindi naman ako makakain ng madami ih" Mahinang saad ko.
Nilingon ko ang likod nila. "Na saan yung iba?" Kunot noong tanong ko sa Kanya.
She smile. "Nireport na nila yung gun man. Tinawagan na rin ni Howard yung pinsan ni David. And he will be here in no time." inabot nya saakin ang paper bag.
I sigh. "May balita na ba si kyl? Baka pwede kong malaman yung lagay n-ni David."
Jannilyn pout. "I wish I could give you those answers but I can't."
Pinanood ko na umupo si Risimei sa tabi ni Jannilyn. Muli kong pinasadahan ng tingin ang orasan. Parang ang Bagal-bagal ng paggalaw nyun.
"Maria Chloe Obaña!" halos mapatalon ako ng marinig ko ang pagsigaw ni Risimei.
Jannilyn 'Tsk'. Sinamaan nya ng tingin si Risimei. "Bawal mag-ingay dito. Gaga, lumalabas ka sa TV gabi-gabi. Tapos ganyan ugali mo."
"K-kasi kanina ko pa sya tinatawag." Nakangusong saad ni Risimei.
Bigla namang namilog ang mata ko sa sinabi ni Jannilyn. Nilingon ko si Risimei.
"Nagawa ko na, kumain ka nalang." Hinablot nya ang kamay ko.
Kinunutan ko naman sya ng noo. "Y-You mean, you already reported it?" I gulp.
She smirk. "Sayang naman ang mga koneksyon ko kung hindi magagamit. I fight for world peace. So it's my pleasure to do that for you-" Risimei said.
Hindi ko napigilan na yakapin sya. "T-thank you"
Tinapik nya ang braso ko. "I-I can't breathe" She whispered. Kinalas ko naman ang yakap ko.
Nanunubig ang mga mata kong nakatingin sa kanya. "t-thank you"
"Gaga! Pwede ba namang pabayaan ka naming magisa" She sigh. "Tumigil ka na nga. Naiiyak na rin ako-"
I heard Jannilyn chuckles. "Sorry. Natawa ako sa 'world peace'"
Kinuha ko na ang pagkain ko. Napalunok nalang ako sa dami ng binili nila.
"S-Sinong kakain nito?" I ask.
"Tayong tatlo!" Jannilyn exclaimed.
Kumunot ang noo ko. "S-sobrang dami naman nyan."
Umikot ang mata ni Risimei. "Bawal magdiet! Nakaka depress." Sinimulan na ni Risimei ang pagkain.
I sigh. "Nasan sila Esha?-"
"Sinamahan si Kyl na maghanap ng matutuluyan, Pansamantala" Risimei sigh. "Ayaw daw nilang makaistorbo kay Shiela ih. Pero willing naman si Shiela na patuluyin tayo don-"
"M-may mga trabaho kayo." I pout. "Okay lang naman ako dito."
Jannilyn smile. "Si KC lang ang magiistay kasama mo doon. Kami naman padalaw-dalaw lang." She sigh. "Kung kakayanin lang sana ng sched. Bakit hindi kami mag-iistay kasama mo?"
I gulp. "O-okay lang naman-" Sinimulan ko na nag pagkain. "Okay lang naman, ako mag isa. Kay nila Shiela nalang ako-"
"L-lumipat muna sila ng bahay." Risimei said.
Kumunot ang noo ko. "A-akala ko na willing syang patirahin tayo-"
She chuckles. "Ofcourse we are more than welcome! Pero Sempre iniintindi din ni Howard ang kapakanan ng pamilya nya." She pout. "Kasi isa daw sa tinitignan na rason ng pagkabaril Kay David. Is politics-"
"H-huh?" Parang may bumara sa lalamunan ko.
"May on going trial si Howard this day. Bigating sindikato daw yung kalaban." she sigh. "Narinig ko na yung sindikato dati ih. It's the most powerful syndicate around the world. No one knew who's running that one."
I gulp. "I-I can't understand" mahinang saad ko.
She smile. "Probably si Howard ang target nila. It happens that David is there thats why he received the shot."
My jaw dropped, nervousness reign in my heart. Hindi na ako nag salita. I press my lips and look to my food. Parang bigla akong nawalan ng ganang kainin iyon.
"K-khaning look" Panimula ni Jannilyn. "It might be happened." She nervously smile.
Nagiwas naman ako ng tingin. "David texted me at the car. I didn't read all the messages..." Halos mapamura ako ng lingunin ko sila. "-C-can you chat KC? -"
"W-why?" kinuha ni Jannilyn ang cellphone nya sa bulsa. "Anong sasabihin ko?"
I gulp. "Pakisabi k-kunin nya yung cellphone ko sa bahay ni Shiela." Natatarang saad ko.
Napatingin ako sa kamay ni Risimei nang idikit nya ito saakin. Nag angat ako ng tingin sa mukha nya. Bakas ang pagaalala sa mga mata nya.
She nervously smile. "E-everything will be fine. Pinapakuha na." She whispered.
Hindi ko maiwasang manggilid ang mga luha ko. I should've read all his messages. Dapat ininform ko sya. Para hindi na sya nagalala, para hindi na sya pumunta dito. Kung ginawa ko sana 'yon. Hindi na sana sya nabaril. Shit.
"Papunta na daw sya." Rinig kong saad ni Jannilyn. "On the way. Bumili kasi sya ng mga damit nya kanina. She forgot to pack."
"Nakita nya na ba yung phone ko?" Putol ko sa sinabi nya. Bigla akong kinabahan ng husto.
Jannilyn nod. "Nasa bag na daw nya." Binalingan nya ako ng tingin. "Khaning. Calm down, you aren't alone."
I sob. Nginudngod ko ang mukha ko sa palad ng mga kamay ko. Shit. Bakit hindi ko na naisipang basahin lahat ng 'yon. Baka nandun yung dahilan kung bakit sya pumunta dito.
"Nurse!" Namilog ang mata ko ng marinig ko ang pamilyar na tinig ng lalaki.
Agad akong tumingin sa kinaroroonan ng boses na 'yon. Shit. Tama nga ako. It's Clement walking around.
"C-clement!" Sinubukan kong mas palakasin pa ang boses ko pero hindi ko magawa.
"Mr. Ruizzon!" Nginitian ko si Risimei nang bigla syang sumigaw.
Agad namang lumapit saamin ni Clement. Doon ko lang din napansin ang mga bodyguards sa likod nya. Naka formal attire pa sya, na parang kakagaling nya lang sa isang business meeting.
"Where is he?" Direktang Tanong nya saakin.
Napayuko naman ako nang ituro ko ang ER. Hindi ko alam kung paano sya haharapin lalo na ako yung may Kasalanan.
He sighed "He involved in this kind of mess again." Biglang naging kalmado ang boses nya.
Nag angat naman ako ng tingin. "H-huh?"
Umupo sya sa tabi ko pagkatapos batiin si Jannilyn at Risimei.
"He's inlove with you so freaking bad." He sigh. "Hindi na ako magtataka kung masaktan ulit sya ng ganyan. It's his pleasure to die for you."
I gulp. "H-he won't die"
"I'm sure, he won't" He smirk.
Tinignan ko naman sya. "Hindi pa sya lumalabas jan since then. I'm hoping h-he is okay." I sob. Nag baba ako sa kamay ko ng nanginginig iyon.
"You will see him in matter of minutes or hour. Successful ang procedure-" Sobrang kalmado ng pagakaksabi nya n'yon parang siguradong sigurado sya.
"H-how could you say that?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
He smile. "I'm sorry. I didn't mean to scare you that much. May access ako sa hospital na to kasi, I am holding half of their stocks" He look at me. "Kanina habang wala pa ako dito. They are showing me the whole procedure through a video. Pinapanood ko yun habang nasa byahe-"
"You should let me know it!" Lalong nanubig ang mga mata ko.
"I want to, but I can't contact you" he smile.
My jaw dropped. Shit. Hindi naman siguro na low bat, ang phone ko. Sana naman hindi.
"KC is here" Bulong saakin ni Risimei.
Tumayo naman ako habang tinitignan ang palapit na babae saamin. She really got alot of attention by just walking. Simple lang syang nalalakad, Hindi alintana ang mga matang nakatingin sa kanya.
I gulp. "kaze. W-where is it?" Tanong ko sa kanya.
She pout. "Shems. Napagod ako dun" Inabot nya ang tuhod nya. "N-nahirapan akong hanapin ito ha. Halos Baligtarin ko ang buong sasakyan para makita ko to!"
Inabot nya saakin ang phone ko. Napangiti naman ako nang hablutin ko 'yon. Sinubukan kong pindutin ang button sa gilid. Shit. Bumagsak ang braso ko nang makita ko ang drain battery symbol.
"It's lowbat" I whispered.
Namilog naman ang mata nya. "I didn't know." She pout. "Teka napapagod na talaga ako. Dapat sinabi mo kanina na icharge ko."
Binalingan ni KC ng atensyon ang upuan ko kanina. Namilog ang mata nya nang makita nya si Clement na nakaupo dun.
"Oh. Nandyan ka pa Mr. Ruizzon." She genuinely smile. "It's nice to meet you-" KC offer a hand.
Parang hindi 'yon nakita ni Clement tumayo sya bigla at humarap saakin.
"Khaning. I'm so sorry. I have a lot of things to do. May emergency kasi ih." Paalam nya.
Tumango nalang ako. Malalaki ang bawat hakbang nya palayo Marahil dahil sobrang importante niyon.
"Ang sungit naman nyun!" Tinignan ko si KC. Kunot ang noo nya habang nakatingin kay Ruizzon na naglalakad palayo.
"Hindi naman." I said. "Maybe because he is just busy." Umupo ako sa tabi nya.
Pinagmasdan ko ulit ang pagikot ng orasan. Shit. Sana totoo ang sinabi ni Ruizzon. Mahigpit kong hinawakan ang cellphone ko. Sumandal ako sa upuan sa likod ko. madilim na ang paligid. May mga pasyente na nag papalit-palit ng posisyon, ang ilan sa kanila ay malakas na nagiiyakan. Shit. Nangyayare nanaman.
Napauwang ang bibig ko nang marinig ko ang pagbukas ng emergency room. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko nang lumabas doon ang isang doktor.
Hinilot nya ang kamay nya bago lumapit saamin. Napalunok naman ako ng tumingin sya sakin.
"You are probably Chloe Obaña." He smile.
I gulp. Napakunot ang noo ko ng makita ko ang itsura ng doktor sa malapitan. Shit. Baka namamalikmata lang ako.
I nervously smile. "H-how did you knew me?"
He chuckles. "It's nice to see the girl that makes my son happy."
Namilog ang mata ko sa pagkakasabi nyang 'yon. Hindi ako makagalaw.
He smile. "By the way. I'm Dr. Lucas Corro. And about my son's condition? He is fine. Only figments of bullet shot him. Naagapan naman agad ang sugat nya kaya no need to worry."
"N-nice to meet you po" I gulp.
He chuckles. "I saw the video you posted. You knew my daughter love how you talk."
Halos napunta naman lahat ng dugo ko sa mukha. Shit. Hindi ko maiwasang makaramdam ng hiya. Sanay ako na pinapanood ng tao ang mga content na ginawa ko pero ang tatay ng boyfriend ko? Shit.
"M-may kapatid po si David?" Kunot noong tanong ko. Walang nabanggit sakin sya na kahit ano.
He nod. "His step siblings." Nagbuntong sya. "But they're relationship isn't great. Maybe because I didn't treat them right and same."
Nakikinig lang ako sa sinasabi nya. Hindi ko magawang kumurap. Gusto kong makita bawat emosyon at reaksyon na ipapakita nya.
He smile. "Thats the reason why I'm so thankful that you came to his life." he's voice almost crack. "To be honest. I never seen my son, smiling like that before or I'm not just paying attention-"
"It's never to late to fix your relationship with him, sir." I gulp.
"Call me dad, David call me sir... sometimes" He's voice almost crack. "I tatransefer na sya sa isang private room by the way, do you saw Clement?"
Tumango naman agad ako. Ramdam ko ang sakit ng bawat salita nya lalo na ng sinabi nyang tinatawag syang 'sir' ni David.
He smile. "Chloe, take good care of my son huh?" He suddenly shift of emotions. "Because thats when me and his mom lacked at. We failed as parents but I'm sure you won't." Halata ang pagpipigil nya sa pagpiyok.
Nagiwas sya ng tingin nang namamasa na ang mata nya. Hindi ko maiwasang mapayuko. I never seen my dad cried before. And it hurt seeing a father cry for his son. It's a heartfelt scenario.
"Paano, I need to go. Aasikasuhin ko lang ang ilang papeles ni David" He smile. "I have to go ija. It's nice meeting you."
Gumuhit ang ngiti sa labi ko nang pagmasdan ko syang maglakad palayo. I can't understand my boyfriend's pain but one thing is sure. I will be with him. No matter what.
"Taray, legal" I heard Risimei whisper at my ear.
Sinamaan ko naman sya ng tingin. Muli kong nilingon ang orasan. Shit. Maghahating gabi na nga.
"KC!" Tawag ko sa kanya. Nilingon naman nya ako. "Can you drive for me. Kukunin ko lang yung ibang gamit ko?"
"Sure!" Agad syang tumayo. "San ba tayo mag iistay, for awhile?"
"Ongoing pa ang construction ng resorts ni Kyl. So we can't stay there." She added.
Nilingon ko sila Jannilyn at Risimei sa likod. Kinawayan ko sila. Ngiti lang ang naging sagot nila saakin.
"Anong kukunin mo? Yung bag ba?" Tanong ni KC nang makalabas na kami ng hospital.
Napalunok ako nang makita ko kung gaano kadilim ang paligid. May iilang tao na nag lalakad doon, pero hindi ko akalain na ganto na pala ako katagal na nasa loob ng hospital.
"Khaning!" Narinig kong sigaw ni KC.
Nilingon ko naman sya. "Bakit?"
I gulp. Hindi ko talaga maiwasang mamangha sa pagkagat ng dilim. It's peaceful.
"Ano bang kukunin mo?" She ark her brow while looking at me.
I force a smile. "Yung bag ko lang kanina-"
"Akala ko naman kung ano!" She laugh. "Teka. Nasa sasakyan ko na lahat. Pati yung mga kailangan natin."
I gulp. "T-thank you" Wala sa sariling sambit ko.
"Don't mention it." She smile. "Parang hindi ka naman nasanay. Ganto na tayo since highschool. We are helping each other to reach our goals." Tumingin sya saakin. "And now. We will help each other with any cost"
Napatingin ako sa langit para pahintuin ang luha na nag babadyang pumatak. Napaka swerte ko naman sa mga 'to.
I gulp. Inaayos ko ang sarili ko nang papalapit na si KC. I nervously smile to her. I have a lot of emotions mixed inside me.
"Eto na yung bag mo" inabot saakin ni KC ang bag ko. Agad ko namang Kinuha 'yon.
"Tara na. Gusto ko na syang makita." I press my lips as heard it.
Nauna na akong mag lakad. Ramdam ko ang pagsunod nya saakin kaya hindi ko na inabala ang sarili ko na lingunin sya.
"His father looks like him." Napahinto ako ng marinig ko ang boses ni KC.
I gulp. "Y-yeah. It's quite obvious." Tumango tango ako.
She smile. "Ngayon lang ba kayo nag kita? O pinakilala ka na nya. He seems to know you."
I pout. "No. It's the first time"
"Botong-boto naman sya sa iyo, at mukhang mabait!" She chuckles. "Hindi gaya nung pamangkin..."
Kumurba ang labi ko ng tignan ko sya. "S-seems like, you are attracted to him."
Namilog ang mata nya. "A-ako?" Tinuro nya ang sarili. "No. Never! Kung 'yon lang din naman ang nagiisang lalaki sa mundo. Its my pleasure to be a lesbian."
Umiling nalang ako. "Okay, Sabi mo ih."
"Bilisan mo na ngang maglakad!" Hinablot nya ang kamay ko patungo kay Risimei
Si Risimei nalang ang nandun. Kumunot ang noo ko, nang mapagtanto na nagiisa na lamang sya.
"Where's Jannilyn?" I nervously smile.
"At David's room." Nagkibit balikat syang tumayo. "Tara na. I know you want to check him too-"
"B-bakit sya nandun?" I manage to make my voice normal.
Mabilis ang pagtibok ng puso ko. Hindi ko alam kung bakit ako biglang kinabahan ng marinig ko na nandun si Jannilyn.
"She's looking for him" She pout. "And I am assign to wait for you... Two" Nagpalit ang tingin nya Kay KC.
I gulp. "Tara na nga" Binaba ko ang tingin ko. "Nasan ba sila?"
"The 3rd room at left" Risimei said.
Wala akong pinalagpas na ilang segundo. Malalaki ang hakbang ko papunta doon. Gusto ko na talaga syang makita.
Mas lumakas ang pagkalabog ng dibdib ko ng pihitin ko ang doorknob.
"Jannilyn." I whispered. Marahas akong Napalunok ng makita ko syang sobrang lapit kay David.
She nervously smile. "Khaning.." Nilingon nya ulit si Dhavid. "I'm checking his pulse."
Pilit nalang akong ngumiti. Naglakad ako papalapit kay David. Tumabi naman si Jannilyn para mabigyan ako ng daan na makita sya.
"H-hey." Nanubig ang mata ko ng tuluyan kong makita ang buong mukha nya.
May benda na nakapalibot sa noo nya. Halata dito ang pagmuo ng dugo sa balat nya.
Nakapikit ang mga mata nya. Dahilan para napagmasdan ko ng maayos ang mahahabang pilikmata na nandun. Pumatak ang luha ko sa pisnge nya. Shit.
Hinawakan ko naman iyon. "W-wake up." I whispered. Ang kamay ko ay nanatili parin sa pisnge nya.
"Khaning." Umayos ako ng pagkakatayo nang tawagin ako ni Jannilyn.
Nanlalabo man ang mata ko, pero naaaninag ko naman nang maayos ang mukha nya. Puno iyon ng pagaalala.
"His father came back here" Panimula nya. "He's looking for you but... You aren't here, so he talk to me."
Lalong kumunot ang noo ko sa sinabi nya. "W-what did he said?" I sob.
She gulp. "There are a possibility t-that David will loss his memory as he wake up."
I blink couple of times. Para akong pinukpok ng martilyo. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Nanatili lang ang tingin ko kay Jannilyn. Umasang bawiin nya ang sinabi nya pero ilang minuto na ang lumipas ay ni hindi nag bago ang reaksyon nya.
"N-no" I whispered. "D-don't lie like that" I sob.
Hinawakan ko ulit ang kamay ni David. He look peaceful sleeping. Pinalitan na rin sya ng damit.
"H-he won't forget me." I sob. Pilit kong pinapalakas ang loob ko.
Naramdaman ko ang paghaplos sa likod ko. Hindi na ako nag abalang lingunin 'yon. Ang buong atensyon ko ay na Kay David.
"Hindi naman sigurado 'yon, Khaning." I heard Risimei said.
"Besides. A heart can't forget-" Pinutol ni Jannilyn ang sinasabi ni KC.
"Maybe heart can't forget sometimes..." Nilingon ko si Jannilyn ng sabihin nya iyon. "But not all the time."
I blink. Pilit akong ngumiti sa kanya. "A-ano pang sinabi ng tatay ni Dhavid?-"
"H-he didn't say anything more than that" I saw her gulp.
Binalingan ko ulit ng tingin si David. "It's okay. Hindi kita iiwan."
Marahan kong hinaplos ang buhok nya. "I-its our fight. I will fight." I sobbed