ESA21
"Doon nalang ako sa kabila." I said and pass over the door of his room to go to the other bedroom.
Kakatapos lang naming magdinner. I insisted on having it in the dining room. Hindi ko kasi gusto ang feeling na ako lang ang kumakain sa kwarto at nakabantay lang siya. Di naman ako napilay o kung ano para hindi makatayo at maglakad.
I entered his guest room. Puti halos ang nakikita ko. Light wood ang gamit na materyal para sa bedside table, bed frame, at sa built-in closet. Puti ang kutson, unan, at bedsheet. It's very vacant and looks like it hasn't been touched. Walang kahit na anong bagay. Buti nga may bed sheet pa eh.
His condo actually looks like a showroom without any personal thing. Mukhang simula noong lumipat siya ay hindi niya pinag-abalahan ang pag aayos. Kung hindi mo makikita ang kwarto niya ay hindi mo aakalaing may tao pala dito.
"Sa kwarto ka na!" hindi pa ako nakakaupo sa kama ng kanyang guest room ay agad nang nagbukas ang pinto at sumilip siya doon bago tuluyang pumasok.
"That's your room."
"We shared a room in your condo," he argued and walk closer until he was in front of me.
"That's because I only have one room."
"Ganon din yon, c'mon."
"Mahahawa ka nga." hinawi ko ang kamay niyang nakalahad.
"Hindi kita mababantayan pag magkahiwalay tayo."
My forehead creased as I look up to him. Siya naman ay nakababa ang tingin saakin dahil nakatayo pa rin siya.
"Di ako baby para bantayan."
"Baby kita."
I blushed and look away. Dati naman sanay na ako sa paglalandi nito ah?
I moved to settle on the bed. Tuluyan naman siyang umupo sa gilid ng kama.
"Tatayo ka o bubuhatin kita?"
I glared at him and kick his leg. Hindi man lang siya nagalaw kahit nagbigay na ako ng pwersa doon. He chuckled.
Tumayo siya muli at lumapit saakin. Akmang aabutin na ang aking likod ang binti kaya gumulong ako sa kabilang bahagi ng kama para makaalis doon. I stood up.
"Fine! Fine!"
He chuckled. Sinalubong niya ako sa paglalakad papunta sa pinto. He opened the door for us while his arms circled on my waist and his hand landed softly on my stomach.
Kumawala ako sa kanya noong makapasok kami sa kwarto niya. He has bigger bed compared to mine. King size ang kama niya, habang queen size lang ang akin.
His forehead creased when he saw me curled once again inside his comforter.
"Giniginaw ka ulit?" tanong niya.
Naiwan kasing bukas ang air-con kanina at malamig na ulit ang paligid. Nakita ko siyang naglalakad papalapit sa air-con. I turned to watch him.
"Mamaya mainit nanaman..." reklamo ko sa kanya.
Lumingon siya at nakita akong nakatagilid ang higa at pinapanood siya.
"Hihinaan ko nalang."
I nodded.
Naglinis ako ng sarili at nagpalit ulit ng damit. Noong natapos ako ay siya naman ang dumiretso sa banyo upang maligo.
I removed my pony and comb my hair using my fingers. Hindi ko na siya nahintay pang matapos dahil agad na akong nakatulog.
Ilang beses akong nagising dahil sa init at minsan, dahil sa lamig. It was a blurred memory for me because I'm having a hard time but at the same time I'm sleepy and disoriented. Ramdam ko ang palaging pag aasikaso saakin ni Hezekiah. Rinig ko ang boses niyang kinakausap ako but I just sluggishly answer it all.
"Tagilid ka muna, basa ka na ng pawis..." I heard him from one of many times I woke up.
Mahina lang akong dumaing at sumunod sa kanya. My head is heavy. I just felt his movements before I doze off to sleep again.
Nagising ako dahil kamay na humahaplos saaking leeg. I opened my eyes slowly so that I can adjust to the light.
I saw Heze sitting beside me.
"Morning." bati niya habang mapungay ang mga mata at mababa ang boses na gamit.
Magulo ang kanyang buhok at halata sa kanyang mata na hindi sapat ang tulog. I felt guilty. Masyado ata akong naging pabigat.
"Sinat nalang."
I can say that I'm really feeling better than yesterday. Tapos siya naman ang parang hindi.
"I'm sorry..." paos kong sabi. Nakita ko sa bedside table muli ang basin at mga gamit na towels.
"It's alright. Ang mahalaga may mag-aalaga sayo. Paano nalang kung mag-isa ka sa condo mo ngayon? Tsk." he scowled at his own imagination.
"Anong oras na?" tanong ko.
"9 o'clock."
Nanlaki ang mata ko at mabilis na tumayo mula sa pagkakahiga. I groaned immediately when my head spun.
"Mag-ingat ka nga."
"Late na ako!" taranta kong sabi at mabilis na umalis sa kama ngunit para akong spring na nahila niya pabalik.
"Sinong may sabing papasok ka?" inis niyang tanong at hinarangan ako mula sa muling paggalaw.
I slapped his arm. "Heze! Baka malate nanaman ako," And I thought of him. "Tsaka may pasok ka din."
Hindi siya nagpatinag.
"May sakit ka pa." he said like it's enough reason for the both of us not to go to work.
"Ayos na ako. I feel better."
"Tsk. May sinat ka pa nga eh. Imbis na gumaling ka, babalik lang yan sa kulit mo." sermon niya.
"But..."
"No." desisyon niya at tumayo. "Kumain ka na at uminom ng gamot."
He look really stressed. Hindi ko nagawang makipag-away pa dahil mukhang puyat siya at ako ang dahilan noon. Nakonsensya ako dahil siya ang nag effort para maging maayos ako ngayon.
Dumiretso kami sa dining room. Different from mine na magkasama ang kitchen at dining room, sa kanya ay magkahiwalay. Though there's no actual separation, there's a pillar that in between both.
Nakahanda na doon ang mga common foods for breakfast. He pulled a chair for me and waited for me to settle down before sitting.
He assisted me in everything. Napanguso ako dahil sa kanyang ginagawa. Kulang nalang ay subuan niya ako.
He put my medicine in front after I ate. Agad ko naman iyong kinuha ng walang reklamo.
"Peram phone." saad ko sa kanya noong pinuntahan ko siya sa kusina habang nagliligpit siya. Hawak ko ang maliit kong notebook kung saan naroon ang mga contacts ko sa mga tao. Buti na lang at may ganito ako kaya kahit wala akong phone ay magagawan ko ng paraan. It's quite convenient.
"Why?" tanong niya.
"I need to inform someone that I can't go to school."
"Wait lang." he assembled the dishes before drying his hands.
Hinawakan niya ang aking kamay at hinila ako papunta sa living room. He let me sat on the couch while he went back to his room to get his phone.
"Here." he said and sat next to me. Sinikop niya ang aking nakaladlad na buhok at inilagay sa gilid ng aking kabilang balikat at sumsiksik naman siya sa isa. He side hugged me as he watch me fidget on his phone.
I bite my lips and calm myself.
I ignored all his messages and proceed in creating a new one.
Ako (but Heze's number):
Cathy, si Santh to. Can I call?
"Who's that?" tanong niya.
"Kaklase ko?" sagot ko na hindi sigurado. I'm not really sure of what to call her. I mean, sabi niya kaibigan ko na daw siya?
"Heze..." tawag ko noong maramdaman ko ang nakakakiliting pagdaan ng kanyang ilong saaking tenga. The point of his nose is lightly touching my ear.
After a minute, nagulat ako noong tawag ang nataggap ko at hindi text.
"Hello?"
"Santh! Hi, ano kamusta ka na?" energetic niyang tanong.
"Ahm, sorry sa abala, Cathy." panimula ko.
She laughed. Naimagine ko tuloy ang kanyang malaking buka ng bibig kapag tumatawa.
"Okay, lang. Kakarating ko lang dito sa school. Papasok ka ba? Wag nang pa-late huh! Pero okay lang naman kasi wala naman tayong class kay Sir Valdez ngayon."
I chuckled awkwardly. Ang dami niya talagang nasasabi palagi.
"Ayun nga eh, di pa ako makakapasok ngayon araw." I put my thumb close to my mouth and bite my nails. Napatingin ako kay Heze noong hawiin niya ang braso ko para matigil iyon sa ginagawa ko.
He held my hand to secure it.
"Ay, di ka pa magaling? Okay! Sasabihin ko na lang sa mga prof natin tsaka sasabihin ko na lang sayo kung may ginawa at dapat gawain..."
Napahinga ako ng maluwag noong agad niyang naintindihan ang intensyon ko.
"Salamat, Cathy ah?"
"Ano ka ba!" she laughed again. "Wala yon! Get well soon, beh!"
"Thank you..."
"Number mo din ba 'to? Save ko ah?"
My lips parted and look at Heze. Ramdam ko ang kaba dahil sa bigla niyang tanong saakin. Hindi ko din alam kung bakit.
"Ah, hindi. Cathy, nakigamit lang ako." sagot ko.
"Ay ganern? Kanino pala?" curious na tanong ni Cathy. Maybe it sounds weird for her to hear dahil nakwento ko sa kanya noong unang araw na independent ako.
"Hmm..." I look at Heze. Alam kong naririnig niya ang pinag uusapan namin kahit hindi nakaloud-speaker dahil medyo malakas ang volume ng tawag.
Nakahiwalay na siya saakin ngayon ngunit nananatili pa rin ang kanyang kamay saaking bewang.
He smirked teasingly. Mas lalo akong kinabahan. Anong sasabihin ko? Parang bigla akong nahiya.
Di naman ako ganito dati.
"Santh?"
"Ano...sa..." I sigh heavily. "－sa boyfriend ko..." mahina kong sabi.
Mas lumaki ang ngisi ni Hezekiah at binagsak ang kanyang sarili sa couch habang natatawa-tawa.
Hinataw ko siya habang namumula. He just caught my hand and put a light kiss on the back of my palm. Mas lalong nagwala ang puso ko.
"Ay! Luma-lovelife ang ate mo girl!" she squealed, parang kinikilig at natatawa.
I feel like I'm just talking to someone at my age. She does look like a professional, wag lang magsasalita dahil parang mas bata pa siya kaysa saakin.
"Sana all may bebe."
Napahagikhik ako dahil sa kanyang sinabi. What the hell?
"Bye na girl! Magpagaling ha! Kahit masarap yata ang alaga ng jowabells mo, kailangang mo pumasok ah!"
"Cathy!"
She laughed.
"Bye!"
Napapikit ako at napahilot ng ulo dahil sa naririnig ko. Babalik ata ng lagnat ko dito eh. Naramdaman ko ang paglapat ng kamay ni Hezekiah saaking tyan upang hilahin ako papunta sa kanya.
"Heze!"
I landed on his chest.
He laughed loudly. Sa tingin ko nga ay balot ang buong condo niya ng kanyang halakhak. Pinigilan ko ang pangiti ko kahit nag iinit ang aking mukha.
It's damn good to watch him this happy.
"Sarap namang pakinggan non." he teased.
"Paulit."
Bumango ako mula sa pagkakasandal sa kanyang dibdib. I rest my side to the couch while his arm is still in my back.
I stared at his expecting eyes. Bahagya din siyang gumilid para makaharap ako. Sinuklay ko ang buhok niyang magulo pa rin.
Nakangiti ang kanyang mata kahit pansin pa din ang pagod doon. His lips are shows no sign of a smile unlike his eyes.
I asked myself, is it too fast?
One moment, we are almost not talking, and another moment, we are this close and I call him mine.
Ang bilis pero hindi ko mapagkakaila na wala akong naging pagdududa sa desisyon ko. I don't need him to court me, I had given him my trust since I was young. I am always ready to put my life on his hand knowing that I will be safe.
My little selfish self is too excited of possessing him.
"Boyfriend ko..." I whispered, feeling satisfied with how it sounds.
"Sino?" mapungay ang mata niyang tanong.
Napangisi ako. He sounds so vain right now. But fine, just so you could be satisfied as I am too, Heze.
"Ikaw." I said softly with my hand tracing the shape of his face. "Si Hezekiah Jimenez..."
He gasped and caught my hand. "Fuck it."
Humigpit ang kanyang pagkakahawak sa aking likod dahilan upang mas lalo akong mapalapit sa kanya. Tumagilid siya upang magkaharap kami.
Bumaba ang aking kamay at lumapat sa kayang dibdib habang patuloy kong sinusuklian ang kanyang lasing na tingin saakin.
Lumakas ang tibok ng puso ko noong unti-unti siyang lumapit saakin hanggang sa magtagpo ang aming mga ilong. He didn't let go of my eyes as he closed the distance of our face.
"Can I kiss you?" paos niyang tanong.
Malalim ang aking naging paghinga. Having him this close to me is stealing my breath away.
"But I still have a slight fever, cough, and co－"
Kusang akong napapikit noong dumampi ang kanyang labi saakin.
Halos lumabas saaking dibdib ang aking puso dahil sa lakas ng pagkabog nito. His lips started to move and my arms automatically flew on his neck. Naramdaman ko ang pag-angat ko sa posisyon ko habang patuloy pa rin ang paglapat niya ng matatamis at malalambing na halik saakin. He put his hand on my face when he successfully placed me in his lap. Ang isang braso niya ay nananatiling nakasuporta saaking likod.
I kissed him back and savor his soft lips. Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya sa bewang ko kasabay ng aking pagtugon. His soft kisses suddenly turned burning, aggressive, and intense.
Shit.
Sinuklian ko ang pag aalab ng kanyang halik. I gripped on him so much because I feel like I'm losing my strength even if I'm just sitting. It's not my first kiss, but it feels so different that I felt like I just got my first kiss today...
Our first kiss.
Parehas kaming hinihingal noong maghiwalay. Nakasandal ako sa kanyang noo at ganon din siya. I stared at him while he's catching his breathe, eyes still closed.
"Don't wake me up." bulong niya.
My heart broke and I smiled sadly. Hinaplos ko ang kanyang mukha at nagpatak ng halik sa kanyang dalawang mata.
"You're not dreaming."
Unti-unti niyang binuksan ang kanyang mata. I smiled at him when he looked at me, lips parted.
He pulled me in his chest with his hand on my head, and another on my back.
"Binabaliw mo ako, Chrysanthe Eve."
I chuckled and put my head on his neck.
Ako din, Hezekiah.
Nagpasya akong umuwi noong dumating ang tanghali. Ayaw pa nga niya akong payagan pero hindi din ako pumayag na manatili pang muli.
I wore his shirt and my pants again. I tucked the shirt so that it would look stylish and not too big for me. Napangiti ako sa resulta.
Sa unit nalang ako maliligo mamaya pag uwi ko dahil ayaw akong payagan ni Heze dito. Sabi niya, bawal daw katulad ng pag-aalaga ng Mommy niya sa kanya noong bata pa siya at nagkakasakit.
Nakasimangot siya habang naglalakad kami papunta sa kanyang sasakyan sa parking lot. Hindi ko nalang pinansin ang kanyang pagmamaktol.
Noong pinatunog niya ang kanyang sasakyan ay agad ko itong binuksan at pumasok sa passenger seat.
"You should let me open the door for you." bungad niya noong pumasok niya.
I fixed my seat belt before turning to him.
"Huh? Bakit? Ako naman nagbubukas dati pa ah."
"Because I'm your boyfriend now."
Kumunot ang noo ko. "So?"
He looked at me after he started the engine.
"It's a boyfriend's job."
My forehead creased. Oh, is it? Sabi ni Ry noon, it's a sense of being gentleman kaya pinagbibigyan ko siya noon.
But to Heze and I, we started as friends. We basically annoy each other to the highest peak as we can. And this is not in our dictionary. And I don't want any of that to change just because of being in a relationship.
"Heze..." I called him.
Sumulyap siya saakin ng saglit ngunit mabilis niyang binalik sa daan ang kanyang tingin.
"Promise me nothing's gonna change to how it was between us before, please?"
Nakita ko ang kanyang ngiti na mabilis niyang tinago gamit ang malokong ngisi.
"That's hard..."
Kumunot ang noo ko.
Sumulyap muli siya saakin at kinuha ang aking kamay na payapang nakapatong lamang sa plushy ko.
"I might crave for this..." he said while staring at the road. "－and this."
He brought my hand on his lips and kiss it.
"Hugging you, kissing you, possessing you too..."
Namula ako dahil sa sinabi niya. Binawi ko ang aking kamay sa kanya at mahinang hinampas ang kanyang balikat dahil ayoko namang magulo siya sa pagmamaneho.
"It will be extremely hard..." halakhak niya.