Wynnona's POV
I woke up early to do my routine. I jogged with Gene, and fortunately I didn't meet Yamato.
Siguro kung nagkita kami kanina habang nagjojogging hindi ko alam ang gagawin ko. Kagabi, halos hindi ako makatulog kakaisip sa kung anong naging reaksyon niya sa binigay ko.
Binasa niya din kaya 'yung note? Kinain niya kaya iyon or ini-ref man lang? Paano kung ayaw niya pala ng mga chessy things gaya niyon?
Gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil hindi ko maalis ang pag-ooverthink.
D
ahil gusto ko ring lumabas ng condo pero hindi alam kung saan pupunta, minessage ko si Pinky para sabihing pupunta ako sa birthday party niya. Natuwa siya sa sinabi ko at sinabing hindi na raw siya makapaghintay para makita kami.
She really seems so pure. I wanted to buy her a gift so I went to the mall.
Hindi ko alam kung ano ang bibilhin ko para sa kanya, but I decided to gift her branded perfume. She looks so sweet so I bought one that will match her personality. I just hope she'll likeit.
Dahil lunch ang start ng celebration sa bahay nila, nagpahinga lang ako sa bahay buong umaga. Medyo kinakabahan din ako dahil hindi naman ako sanay sa social gatherings. Pinanghahawakan ko na lang ang sinabi sa akin ni Pinky kahapon na walang wild parties and wild people.
Madaling kaibiganin ang tulad ni Pinky kaya ineexpect ko na marami siyang maiimbita. Sabi pa niya mag-iimbita raw siya ng mga kaklase pa naming iba.
Gayunpaman, umaasa pa rin ako na magiging komportable ako, at....
sana hindi invited si Yamato.
"Happy Birthday, Pinky," bati ko kay Pinky pagkabukas niya ng pintuan ng bahay nila.
She wears a black off shoulder button top, light pink checkered skirt, and black over the knee boots. Her hair is tied into a low pony.
She looks so cute! Halata na hindi talaga siya mahilig sa mga wild na bagay.
I, on the other hand is only wearing a simple white tank top, wide leg jeans, and simple one strap sandals. I tied my hair into a high pony.
Their house is big, but it looks welcoming and humble specially on the inside.
"OMG! Thank you for coming, Wynnona! Ang saya ko, promise!" Tuwamg tuwa siyang niyakap ako. Tinanong niya din kung bakit nag-abala pa akong magbigay ng regalo sa kanya.
Nagtungo kami sa likod ng bahay nila. Natanaw ko kaagad ang pool nila. May naririnig na rin akong music doon at mga tawanan. Naroon na ang mga bisita niya.
Sa pagapasok namin, saktong napadaan din ang mommy niya na mukhang pinagmanahan niya ng vibes at ugali.
"Mommy, this is Wynnona. Wynnona, this is my mom," She told me sweetly.
I don't know what to act, and I stiffened, but her mom kinda noticed it and gave me a sweet smile. She then later on gave me a slight kiss on my cheeks.
"It's so nice meeting you, darling."
"It's nice meeting niyo din po."
Nagpaalam na ang mommy niya sa amin dahil mukhang busy ito sa pagpeprepare ng birthday party ng kanyang anak.
Sana all.
Nang makarating na kami sa mismong pool area, naging pamilyar kaagad sa akin ang mga kaklase namin.
Napansin ko agad na ang mga inimbita niya ay iyong mga mukhang mababait sa klase. That's great though.
Franco waved at us, but my attention are immediately caught by the guy wearing a simple white shirt, matched with black board shorts. He looks so refreshing with his simple style!
Ni hindi ko nga napansin na kanina pa pala kami nagtititigan. Saka lang ako bumitaw sa pagtitig noong bumitaw siya.
Talo pala siya eh.
Charot.
Pinky guided me there. Nang makalapit, napansin ko ang mga hindi pamilyar na mukha sa akin.
Ipinakilala naman sa akin ni Pinky kung sino ang mga iyon. She told me some are her cousins and the others are either college blockmates or highschool friends.
I think, she really is sociable.
"Hi," I looked at the girl who just sat beside me.
I remember her. She is one of our classmates.
I wanted her to feel that I don't want to be awkward, so I said what she's going to say first.
"You're... Jenna right?" She is a bit shocked, but later on gave me a large smile.
She looks so pretty. Isa rin siya sa mga social butterflies sa batch namin.
"I'm glad you remember my name!"
Dahil nga isa siyang social butterfly, ipinakilala niya ako sa mga malalapit niyang kaibigan sa dungeon... including Yamato.
He just gave me a small smile. I don't know what to react. Dapat ba masaya ako dahil hindi na kami nag-aaway? Or malungkot dahil tinatrato niya ako bilang estranghero.
Ang awkward tuloy...
"HAPPY BIRTHDAY, PINKY!" Everyone sang a song for Pink before she blew the candles.
The mood became lively and fun. It's already 2 in the afternoon when we have a lunch. There are just too many foods prepared by her mother, so that we got a heavy merienda awhile ago. I think she really is lucky... and her mother is really lucky.
I suddenly thought of my unknown mom again. Never ko man lang nakilala ko kung sino siya. No one even dare to give me details about her.
Kapag kaya nalaman ko kung sino siya at kung nasaan, ano rin kayang gagawin ko? Am I going to get mad at her?
I sighed with the thought.
Out of the blue, I glanced at Yamato who's around a circle of some of our classmates. He's just silent, but he doesn't look like being left out.
Siguro marami ring talagang gusto siyang makasama.
Hindi na maitatanggi ang kapogian niya... but somehow I'm also thinking kung paano kaya ang magiging trato niya sa akin kung hindi nangyari ang lahat ng iyon?
Can he treat me like how he treats others?
Sa tagal ng pagtitig ko sa kanya, naramdaman niya siguro iyon at lumingon sa akin.
Walang bumibitaw sa amin, at parehong nakikiramdam. He doesn't seem happy or sad. He's just emotionless, and can't be read.
Pupuntahan ko ba siya? Tatanungin ko ba kung nagustuhan niya ba ang cupcakes?
What am I going to do?
"Hey."
Someone interrupted my thoughts. Paglingon ko, si Franco pala iyon na nakangiti sa akin.
He asked if there's someone sitting on the chair beside mine, so I answered him politely.
Pagbalik ko ng tingin kay Yamato, nakalingon pa rin pala siya sa gawi ko, ngunit agad din niya iyong binawi.
That seems... awkward.
Dahil naririnig kong kinakausap ako ni Franco, inayos ko ang upo at binaling ang atensyon sa kanya.
'Di ko maiwasang maisip 'yung naging usapan namin ni Sheen tungkol kay Franco.
Casual lang kaming nag-usap. Mukha naman siyang masayang kasama dahil gumaan kaagad ang loob ko sa kanya. Lagi din siyang nakangiti na parang masaya lahat ng kinukuwento niya.
Nakakahawa ang vibes niya.
"Pinky!"
Mula sa labas ng pool area, nakuha ng daddy ni Pinky lahat ng atensyon namin. Ang sigla at ang lakas ng pagkakasigaw niya.
Agad naman siyang sinalubong ng anak na sobrang sigla rin.
I sighed. Nakaka sana all talaga.
May dala dala itong wooden box na pahaba. Hindi gaanong malaki, at hindi rin gaanong malapad. May ribbon na nakapalibot sa box na iyon.
Nang lumabas naman ang mommy ni Pinky, nagulat siya dahil mukhang pareho ang binili nilang regalo para sa anak.
Mukhang alam na alam nila kung ano ang gusto ng anak nila.
Ang swerte naman...
Binuksan ni Pinky ang mga regalo sa harapan namin, at nakita na parehong ukulele ang laman niyon. Ang bigay ng mommy niya ay color pink, samantalang traditional brown naman sa papa niya.
"Hoy, Pinks! Alam mo ba tumugtog niyan? Hindi naman yata eh," Sigaw ng pinsan niya 'di kalayuan sa amin.
"Hindi ko nga alam... but of course aaralin ko 'no!" Sagot naman ni Pinky habang kinikilatid ang mga ukulele.
Interes niya lang sigurong matutong mag ukulele kaya ito ang iniregalo sa kanya.
"Nahirapan ka nga sa gitara eh!" Kantyaw muli ng isa sa mga pinsan niya.
"Eh.. Kaya nga mag-uukulele na lang!" Sagot niyang muli.
"Sayang naman. Akala ko marunong ka talaga. Uutusan sana kitang tumugtog," Pahabol ng pinsan niya.
"I don't know how, but... I know someone dito na marunong."
When I looked up at her, I saw her staring at me with a large smile. What is she trying to do?
"Actually, not just one... Dalawa silang marunong tumugtog ng ukulele dito," she proudly said while looking at Franco.
"Gusto niyo naman ng entertainment 'di ba? I also want you to witness the talent of my dearest classmates!"
Humiyaw naman ang karamihan, lalo na ang mga pinsan nito. Game na game din ang mga magulang ni Pinky.
Sa kabilang banda, nagtama naman ang mga mata namin ni Franco. Napansin niya sigurong kaming dalawa ang tinitingnan ni Pinky kanina.
He gave me a shy smile while scratching the back of his head.
"Okay, then! Let's welcome..." Game na game si Pinky sa pagpapakilala sa amin.
Hindi ako pwedeng maging kill joy ngayon. I'm not sure kung matatawag ko ng kaibigan si Pinky, but I don't want to ruin her mood.
"Wynnona and Franco!"
Tumayo si Franco, at ganoon din ako, kahit pa nahihiya ako sa paligid.
I've never done this. I hate singing and playing instrument in front of others.
"What do you want to play?" Franco approached and whispered onto me.
"I-I don't know too. We're not ready for this," I nervously chuckled. "Any song na maikli, iyon na lang siguro."
Naglagay sila ng dalawang upuan sa harapan ng mga bisita, at pinaupo kami roon.
Inabot sa akin ang pink na ukulele, at kay Franco naman ang brown.
Nag-usap pa kami saglit bago magsimula sa tumugtog at kumanta.
🎶 I know you belong
To somebody new 🎶
Sa unang verse ng kanta, nagdesisyon kaming magsolo ako. Kinakabahan pa ako noong una, at nanginginig.
🎶 But tonight
You belong to me 🎶
Ngunit nang makabawi, naging stable din ang pagkanta ko. Tumingin ako sa mga nanonood, at napansin na nagulat ang iba sa kanila. Iyon ang dahilan kung bakit naging confident ako.
🎶 Although we're apart
You are a part of my heart
But tonight
You belong to me 🎶
Nang sumabay si Franco sa akin, hindi ko maiwasang mamangha sa boses niya kahit pa second voice lang ang ginagawa niya.
🎶 But tonight
You belong
To me 🎶
Sa pagtatapos ng maikling kanta, nagpalakpakan ang mga manonood. Hindi ko naiwasang mapangiti dahil sa reaksyong nakita ko.
Pakiramdam ko, nagustuhan nila kung anong ginawa ko. Malaking bagay iyon para sa akin.
Makalipas ang ilang oras, himalang wala pa ring umuuwi sa'ming mga bisita. Nakakagaan kasi ng loob ang mga narito sa bahay nila Pinky. Lagi din siyanh pala-check kung ayos lang ba kami. Hindi rin nauubusan ng jokes ang daddy ni Pinky kaya hindi kami nabuburyo.
Nang buksan nila ang videoke, marami agad ang gustong kumanta. Umingay lalo sa pool area at mas lalong sumaya. Hindi nga lang nakikiayon ang panahon dahil bigla na lang kumulimlim.
Malakas siguro ang ulan mamaya.
Dahil pinayagan naman kami ni Pinky na mamasyal sa bahay nila, nagtungo ako sa garden nila para mapag-isa muna.
Napakatahimik at payapa. Lumapit ako lalo sa mga bulaklak, ngunit nagulat nang makita kung sino ang naroon.
Napatingin din siya sa akin. Narinig siguro ang kaluskos ko. Nang hindi pa rin ako kumikibo, binalik niya ang tingin sa malayo.
Ang suplado niya tingnan lagi. Hindi ko tuloy alam kung ayos lang siya, kung bad trip, o may galit pa rin sa akin.
Dahan dahan akong tumalikod at aalis na sana nang bigla siyang magsalita.
"I didn't know you know how to play an instrument."
Humarap ulit ako sa kanya at sumagot.
"Well... you I guess you already know now," I faked a laugh.
Nenenerbyos ako ngayon, kahit pa hindi siya nagrereklamong nandito ako. Mukha ngang gusto niyang magbukas ng conversation, at ganoon din naman ako. Iyon nga lang... hindi na namin alam kung ano pa ang susunod na sasabihin.
"A-About the cupcakes," Hindi ko alam kung dapat ko pa iyong ipaalala, pero sinabi ko pa din.
"Yes, I'm sorry."
Wait.. Why is he saying sorry?
"Hindi ba... masarap 'yung cupcake? Weird ba 'yung--"
"No."
Agad akong tumigil sa pagsasalita.
"That's not what I meant."
Tumingin siya sa akin, nang tumigil siya sa pananalita.
His eyes really look dull, but they're making him look more attractive. He's like the bad boy chill type of person in a movie.
"I'm sorry too... for everything."
Napaawang ang bibig ko, pero hindi ko alam kung anong sasabihin.
My brain is so blank, but my heart.... It freakin skipped a beat!
"Are you... okay?" Tanong niya sa akin habang nakakunot noo.
"Wh-What did you just say?" Pagpapaulit ko sa kanya.
"What do you mean? The 'I'm sorry'?" he said and I nodded quickly.
I'm waiting for him to say it again, but instead I saw him smiled and chuckled. I don't get his reaction, but it's cute though...
"Fine. I'm sorry for everything. I am serious about this."
I remained silent while he's speaking.
"I was so insensitive of my words. You..." He looked away, and flipping his hair backwards. "You didn't deserve that."
I felt so overwhelmed upon hearing what he said.
"Th-Thank you..." I can't help but to stutter.
Nanginginig na nga ako eh. Malapit na yata akong kunin ni kamatayan kaya ko naririnig ang mga ganitong salita galing kay Yamato.
"Thank you din sa cupcakes."
How can he easily thank me like that? Hindi man lang siya nautal! Unfair. Ganoon ba talaga 'pag gwapo?
After a few minutes, iniwan niya ako sa garden mag-isa. Siguro naisip niya na baka ako pumunta roon para mapag-isa, kaya siya umalis para hindi ma-invade ang privacy ko.
Alas-kwatro, pagkabalik ko sa pool area, napansin kong may mga nagsiuwian na. Sumasama na rin kasi ang panahon, at baka biglang bumuhos ang malakas na ulan.
I texted my driver to come and fetch me dahil baka ako na lang ang maiwan dito mamaya.
Bago umalis, nagpaalam pa sa akin ang ilan naming kaklase, at pinuri ang ginawa namin ni Franco kanina. I just felt so happy.
"Hey, uhm," Lumingon ako kay Yamato na nasa likuran ko na pala. "I actually bought a car yesterday... and uhm... I just want to ask if you want a ride home?"
Just like what happened awhile ago, I was lost of words. Bakit ba ang galing magpa-speechless ng lalaking 'to?
Ayaw ko lang din ipahalata pero natutuwa talaga ako sa simpleng pagtanong niya.
"Wynnona," Tumingin naman ako sa lalaking nasa tabi ko. Si Franco pala. "Gusto mong sumabay? Hatid na kita..."
Tama nga ang hula ko kay Franco. He's really a gentleman.... pero kaya ko bang patulan ang offer niya ngayon?
Why does it seem like we're on a korean drama at pinag-aagawan nila ako? Feeling ko tuloy ang haba ng hair ko.
Syempre, para sa akin, pipiliin ko talaga ang offer ni Yamato. Pwede ko namang i-cancel 'yung pagsundo sa akin ni manong.
"So uhm..."
Hindi na natuloy pa ni Franco ang sasabihin nang tumikhim si Yamato sa likuran ko.
"We're actually living in the same condo."
He proudly said, and my eyes widened. Agad akong napatingin sa kanya na parang may ginawa siyang kasalanan.
Paano ba naman kasi, bakit hindi niya inelaborate na same condo kami peo hindi same unit?
Baka akaalain bigla ng mga nakakarinig na mag-live in kami. Juicecolored!
"Wait! You're living in a condo... What condo?" Tarantang tanong naman ni Jenna na bigla biglang sumusulpot.
Sinagot naman iyon ni Yamato.
"Oh! Really? Pwede ba akong pasabay? Doon kasi nakatira si kuya and I really wanted to see him. Ngayon lang kasi siya hindi busy eh..."
We were all silent for some seconds. Nakikita ko rin na patingin tingin si Yamato sa akin na para bang nag-aalangan.
Well dapat lang na mag-alangan siyang mag-offer kay Jenna 'no. Kahit hindi ako gusto ni Yamato, pakakasalan ko siya, ibig sabihin niyon dapat maging senstive pa rin siya sa ikikilos niya!
Kaso...
"Well, sure..."
Lalong lumaki ang mga mata ko sa sinabi niya.
Ibig sabihin ba niyon, pinipili niya talagang makasama namin si Jenna if ever sa byahe, kaysa sa masolo ko siya?! Ouch ha!
I looked at Franco who smiled upon seeing me look at him.
Bad trip na ako ngayon, and I don't want Franco to be exposed with my negativity inside his car.
"It's okay. Actually, I texted my driver already. He's on his way na daw."
Syempre peke iyon. Hindi naman totoong nagreply na 'yung driver namin eh.
Franco sighed and waved his goodbye to me. On the other hand, Yamato and Jenna went to his car to leave the party.
Nakakainis! Why am I even like this?
Ako na lang yata ang natitirang bisita sa party ni Pinky. Kanina pa din nila ako inaasikaso dahil baka raw malungkot ako.
Sanay naman akong mag-isa, at komportable naman rito. Ang iniisip ko lang ay kung anong ginawa ni Yamato at Jenna 'nung nawala na sila sa paningin ko.
Wala eh. I can't help but to feel like that.
My phone vibrated so I reached for it expecting a text from my driver.
From: Marie
Wyn I'm sorry naaksidente kasi si manong na susunod sayo.
Wala ng ibang available na susundo.
Text me the address para masundo kita. Magcocommute tayo.
Or better take a grab.
I feel so frustrated right now. I looked at Pinky na katabi ko ngayon.
"Hey, Pinks," ginaya ko 'yung casual na tawag nila sa kanya. "do you mind if I stay here for tonight?"
--
A/N: Hope you Enjoy reading po! Votes and comments are highly appreciated ♥ God bless y'all!