Hindi ako pinapasok ni mommy sa school ng ilang araw para raw makapagpahinga ako. Sinabi pa nga niyang umuwi muna kami kila grandpapa pero sinabi kung okay na ako dito. Pero sa nag-enjoy ako kahit na hindi ako pumasok, dahil lagi akong nakakapunta sa bahay nila baby damien. Palagi ko siyang nilulutuan ng lunch at meryenda kasama narin ng drinks niya
"Honey, andito na tayo." Ani mommy sa akin
"Thanks, mommy." Ani ko at humalik sa pisngi niya bago lumabas ng kotse
Dahan dahan akong naglakad papasok sa campus
Kaaakyat ko lang sa 2nd floor ay naririnig ko na ang ingay sa room namin. Nang pagpasok ko sa room namin ay agad na tumahimik na para bang may dumaan na anghel
Napahawak ako sa strap ng bag ko at naglakad papalapit sa upuan ko
"Good morning, baby damien." Bati ko kay baby damien ng makaupo ako sa tabi niya
"Good morning." Bati niya sa akin at umayos ng upo
Pumasok na ang teacher namin sa mapeh na si sir joseph "Good morning class. Ready yourself in five minutes. Magpeperform kayo ngayon sa gymnasium. Hihintayin ko kayo doon." Ani sir at lumabas na ng tuluyan
"Ezra." Napatingin ako sa likuran ko ng marinig kung tinawag ako ni axel
"Bakit?" Nakangiti kung tanong sa kaniya
"Andoon sa locker ko 'yung mga gamit mo." aniya sa akin
Humarap ako kay baby damien "Kita na lang tayo mamaya, baby damien." Ani ko at kinurot ang pisngi niya
Sumunod ako kay axel papuntang locker niya
"Mauna ka ng magpalit. Babantayan kita." aniya at inabot sa akin ang dalawang paper bag
"Doon na ako sa girl's locker room." Ani ko sa kaniya
"Okay, I'll wait you at the gym." ani axel at pumasok sa comfort room nilang boys
Agad akong nagpalit ng damit ng makarating ako sa locker room naming mga girls. Hindi muna ako nagpalit ng sapatos dahil malayo pa ang gymnasium mula dito sa locker room namin
Inilagay ko paper bag ko ang uniform ko at lumabas na ng locker room ng makapag-ayos ako
Nang makarating ako sa gymnasium ay may nagsisimula na
Naupo muna ako sa likuran ng mga kaklase ko at nanuod hanggang sa kami na ang huli
Aminin ko nag-selos ako ng mag-perform si baby damien at 'yung kapareha niya. Kahit na nagtitinginan lang sila, nagseselos na ako. Bakit ba kasi hindi na lang kami ni baby damien ang magkapareha
"Ezra, magpalit kana ng sapatos." Ani axel na nasa harapan ko
"Ako na." Ani niya at kinuha 'yung paper bag kung saan nakalagay ang boots ko
"Thanks." ani ko sa kaniya ng maisuot niya ang boots ko
Agad akong inilalayan ni axel paakyat sa stage ng gymnasium
"Dedications?" ani sir joseph
Napatingin naman ako kay axel na nasa tabi ko "I forgot to tell you. Dapat may dedication." Ani axel at nagkibit balikat
"Me first." Ani axel "I dedicate this song to my girl." Ani axel na ikinahiway nilang lahat
"Ikaw, miss taylor." Ani sir joseph na nasa ibaba lang namin
"I dedicate this song to my love." ani ko at ngumiti
"Kung makukuha niyo ang atensyon ko ay bibigyan ko kayo ng mataas na grado." ani sir joseph bago uminom ng tubig
Napatingin ako kay axel ng simulan niyang kumanta. Kung tititigan siyang mabuti ay para siyang isang anghel na bumaba dito sa lupa. Makakapal na kilay, magagandang mga mata na kasing kulay ng dagat, mahahabang mga pilik mata, ang matangos niyang ilong, ang mapupula niyang labi, ang magandang hugis ng mukha niya, ang adam's apple niya, ang malinis at maputi niyang leeg. Pinigilan kung matawa ng makita ko ang necktie niyang hindi maayos "Loving can hurt,
Loving can hurt sometimes,
But it's the only thing that i know,
When it gets hard,
You know it can get hard sometimes,
It is the only thing that make us feel alive." Bumalantay ang gulat sa mukha niya ng inabot ko ang necktie niya at inayos ito pero pinagpatuloy lang niya ang pagkanta "We keep this love in photograph,
We made this memory for our self,
Where your eyes, are never closen,
Hearts are never broken,
Time forever frozen still." Ibinaba ko ang kamay ko at ngumiti sa kaniya
Sabay kaming kumanta ng mag-chorus na "So you can keep me inside the pocket of your ripped jeans.
Holdin' me closer, 'till our eyes meet.
You would ever be alone
Wait for me to come home." Humarap ako sa mga nanunuod sa amin at ngumiti sa kanila bago nagsimula ulit na kumunta
"Loving can heal,
Loving can mend your should,
And it's the only thing,
That i know (know)." Ako naman ang nagulat ng may yumakap sa akin mula sa likuran. Nakarinig ako ng hiyawan pero mas nanaig ang lakas ng kabog ng dibdib ko
"Don't mind me. We need to act like we're true lovers. Just focus and continue." Bulong sa akin ni axel
"I swear it will get easier,
Remember that with every piece of ya!!!
And it's the only, we take with us when we die...
We keep this love in photograph,
We made this memories for our self,
Where your eyes are never closing,
Time forever frozen still."
Ano bang ginagawa ni axel. Kanina yakap lang niya ako mula likuran pero ngayon, pumunta sa siya sa harapan ko at hinahawak ang kamay ko bago na naman kami sabay na kumanta
"So you can keep me,
Inside the pocket of your ripped jeans.
Holdin' me closer,
'Till our eyes meet.
You won't ever be alone
Wait for me to come home,
And if you hurt me,
That's okay, baby, only words bleed,
Inside this pages you just hold me,
And i won't ever let you go,
Wait for me to come home,
Wait for me to come home,
Wait for me to come home,
Wait for me to come home
Oh you fit me,
Inside the necklace you got when you where 16,
Next to your heartbeat,
Where I should be,
Keep it deep within your soul,
And if you hurt me,
Well, that's okay, baby, only words bleed,
Inside this pages you just hold me,
And I won't ever let you go." Pinaharap niya ako sa kanya at tinitigan akong mabuti sa mata
'Let me sing the last part.' He mouthed me and then he smile at me. I nodded at him
"When I'm away,
I will remember how kissed me,
Under the lamppost,
Back on 6th street,
Hearing you whisper through the phone." Huminto siya saglit at unti unti lumapit sa akin
Nanlaki ang mata ko ng yakapin niya ko at ipinatong ang chin niya sa balikat ko. Then he continue the song "Wait for me to come home." Nang matapos niyang kumanta ay naghiyawan silang lahat
"Axel." Bulong ko sa kaniya at tinapik ang likod niya "Hmm?" Aniya habang na nanatili parin siyang nakayakap sa akin
"Baka pwedeng bumitaw kana dahil nahihirapan na akong huminga." Ani ko sa kaniya
Lumayo siya sa akin at ginulo ang buhok ko
"Mataas ba sir?" Nakangising tanong ni axel kay sir joseph
"Pasado." Nakangiting saad ni sir at nag okay sign kay axel
Agad akong bumaba at lumapit kay baby damien
Nag-angat siya ng tingin sa akin kay sinalubong ko siya ng ngiti
"Maganda ba?" Tanong ko sa kaniya at umikot sa harapan niya
Napatigil ako at ngumuso ng tumango lang siya
Inabot ko ang kamay niya at hinila patayo
"Mamaya na kayo magpalit. late na kayo sa math class ninyo." ani sir joseph
Agad kong binitawan ang kamay ni baby damien para kuhanin ang mga gamit ko na nasa likuran pa
Hinintay ko muna si baby damien na maglakad sa tapat ko bago ako sumunod sa kaniya
"Sabay tayong mag-lulunch mamaya, ha?" Sabay kaming lahat na naglalakad sa corridor papuntang room namin. Nakayakap ako sa braso ni baby damien na hinahayaan naman siya
"May lakad ako mamaya." Ani niya kaya napabusangot akong sumunod sa kaniya hanggang sa room namin
Walang ibang ginawa ang teacher namin sa math kundi ang mag- discuss. Hindi nga 'daw siya nagpapa-quiz o 'di kaya recitation, basta nagdidiscuss na lang. ang sabi kasi 'daw niya noon unang araw nila dito, 'kahit na hindi na kayo mag recite o mag-quiz basta galingan niyo lang sa exam ninyo, okay na sa akin 'yun.' Ang bait nga ni sir, kahit konti lang ang nakikinig sa kaniya ay patuloy lang siya sa pagdidiscuss
Agad natapos ang klase namin kaya iniligpit ko ang mga gamit ko ay isinilid sa bag ko
"Pwede ba akong sumama sa iyo, baby damien?" Tanong ko sa kaniya ng makasunod ako sa kaniya
"Hindi pwede." aniya ng hindi man lang ako tinatapunan ng tingin
"Sige na." ani ko at pumunta sa harapan niya at naglakad patalikod
"Hindi nga pwede." aniya at pinagpatuloy ang paglalakad
Nagpout ako at ngumuso, baka sakaling mapapayag ko siyang makasama ako sa kaniya sa lakad niya
Napatigil siya sa paglalakad kaya ganun din ako, at napapikit siya pagkatapos ay bumunga ng hangin. Tumingin siya sa akin na para bang gusto na niya akong mawala sa paningin niya "Bakit ba palagi mo na lang akong kinukulit? Pwede bang tantanan mo ako kahit isang linggo lang, pwede?" Inis niya sambit sa akin kaya napatungo ako at pinagsalikop ang kamay ko sa likuran ko. Dahan dahan akong tumalikod habang nagsimulang mangilid ang luha ko
Agad akong tumakbo papunta sa isang mga benches na nasa tabi ng puno dito sa field. Pero kakaupo ko lang ng may magsalita
"Why are you crying?" Napapunas ako ng luha bago tumingin sa taas ng puno
"Ikaw pala, axel. Anong ginagawa mo dito? Lunch na di ba?" Tanong ko sa kaniya at umayos ng upo
"Nagpapahangin ako dito, at hindi pa ako naglalunch. Ikaw anong ginagawa mo dito at bakit ka umiiyak?" Tanong niya sa akin at tumalon pababa at naupo sa tabi ko
"Kaibigan naman kita di ba?" Tanong ko sa kaniya pero umiling siya "Hindi naman tayo magkaibigan." Aniya at tumingin sa malawak na field
"Pwede ba tayong magkaibigan?" Tanong ko sa kaniya at inilahad ang kamay ko sa kaniya
"Sure." aniya sa akin at inabot ang kamay ko "Pero kapag nakita pa kitang umiiyak, manliligaw na ako sayo." aniya at ngumiti
"Huh?" Tanong ko sa kaniya
"Sabi ko kapag nakita pa kitang umiiyak, manliligaw na ako sayo." Aniya at tumayo pagkatapos ay inilahad niya ang kamay niya sa akin
Tinignan ko ang kamay niya at tinignan siya ng may pagtataka
"Narinig ko kayo ni damien. Ang sabi niya layuan mo siya ng isang linggo, kaya layuan mo muna siya sa isang linggo. At kapag tapos na ang isang linggo kulitin mo na ulit siya. Pero ngayon mag-enjoy kana muna. Kalimutan mo muna siya." Napangiti ako sa sinabi niya
"Tara, lunch na tayo." Ani ko bago inabot ang kamay niya at tumayo
"Uuwi tayo sa bahay. Ang sabi kasi ni mommy na dadalhin kita doon kung makausap kita. May sasabihin 'daw kasi siya." Ani axel ng makapasok kaming dalawa sa sasakyan niya
"Hinahayaan ka ba nila mommy na magdrive?" Tanong ko sa kaniya
"Hindi. May tiwala naman sila sa akin at isa pa wala naman maghahatid sa amin." Aniya at binuhay ang makina
Nag-isang linya ang kilay ko ng ngumisi siya habang nakatingin sa daan "Bakit ka ngumingisi?" Tanong ko sa kaniya
"Ang sarap kasi sa pandinig kapag tinatawag mung mommy ang mommy ko." Napalitan ng ngiti ang ngisi niya tsaka tumingin sa akin saglit
Napangiti ako at tumingin sa labas ng bintana "Ang sarap pala sa feeling kapag may iba kapang tinatawag na mommy bukod sa mommy ko." Ani ko sa kaniya
"Magkaibigan na tayo di ba?" Napatingin muli ako sa kaniya sa tanong niya sa akin
"Oo, bakit ka pa nagtatanong?" Pabalik kung tanong sa kaniya
"Wala lang. Ang mga magkakaibigan kasi ay hindi nagtatago ng sekreto. Nagdadamayan din sila kapag may problema sila. Kapag problema ng isa problema na nilang dalawa. Kaya mula ngayon walang taguan ng sekreto." aniya
"Sige ba." Nakangiti kung sambit
Nang tanghaling 'yun ay hindi namin naabutan ang mga magulang niya dahil may business meeting daw sila sa tagaytay kaya wala kaming ginawa doon sa bahay nila kundi ang manuod ng tv hanggang maggabi. Buti na lang at walang pasok ng tanghaling iyon
Nang makauwi ako sa bahay namin noon gabi ay sinabi ko sa kanilang nagpunta ako sa bahay nila daddy charles, ang sabi naman ni mommy ay buti naman at nakilala mo na ang isa mung ninong. Si daddy naman ay wala dahil umuwi siya dahil may aasikasuhin siya sa kompanya namin
"Bakit ang saya naman ng maganda kung best friend?" Nakangiting tanong sa akin ni axel at inakbayan ako
Tumingin ako sa kaniya at ngumiting pagkalawak lawak "Di ba wala tayong pasok sa thursday at friday?" Tanong ko sa kaniya at muling tumingin sa daan
"Oo bakit?" Nagtatakang tanong niya sa akin
"Nag-paalam ako kay mommy na mag-i-sleep over ako sa inyo, ang sabi niya okay 'daw dahil susunod siya kay daddy at alam mo ba magtatagal sila ng isang buwan doon, ibig sabihin doon ako matutulog ng isang buwan." Ani ko at pumalakpak pa sa saya. Ngumiti naman sa akin si axel at ginulo ang buhok ko
"Sige." aniya
Nawala ang ngiti ko mg maramdaman kung masakit ang tiyan ko "Axel, una ka na sa room natin. Mag-ccr lang ako ang sakit kasi ng tiyan ko." ani ko sa kaniya at ngumiwi ng lalong sumakit ang tiyan ko
"Sige, tawagan mo ako kapag masakit na masakit talaga para makabili ako ng gamot mo." He said and then he patted my head lightly
Tumakbo ako hanggang sa makarating ako sa comfort room namin ng mga girls, buti na lang at walang ibang tao sa comfort room kundi ako lang. Nang matapos akong magbawas ay lumabas na ako at naghugas ng kamay sa sink
Binuksan ko ang pintuan ng room namin at pumasok
Napangiti ako at akmang pupunta na sa tabi ni baby damien ng ko ang sinabi niya sa akin na 'isang linggo'. Napatungo ako at naglakad papalapit sa isang bakante na upuan sa tabi ni axel
"Ngumiti ka nga. Sige ka kapag hindi ka pa ngumiti diyan, papangit ka." Asar niya sa akin. Pero imbes na maasar ay ngumuso lang ako
"Kung ayaw mo, e di, babawiin ko 'yung ibibigay ko sayo mamaya." aniya at lumayo sa akin
Lumapit ako sa kaniya at ngumiti
"Anong ibibigay mo sa akin?" ani ko at pumangalumbaba sa mesa
"Malalaman mo mamaya." aniya at ginulo ang buhok ko
"Okay." ani ko at nakinig na sa guro naming nasa harapan
CHAPTER END