Yaman arabayı hiç konuşmadan, genç kıza cevap vermeden sürdü sonunda da deniz kenarına gelip denize dönük bir şekilde arabayı durdurdu. Genç kızda camdan bakarak nerede olduklarını kontrol etti.
“Neler oluyor?” dedi. “Bana mı kızdın? Çetin Bey mi geldi yanına?”
“Beni sinirlendirecek başka bir şey olamaz mı Burcu? Senin üvey baban dışında başka bir sorun olamaz mı?”
Genç adamın dediklerinden bir şey anlamıyordu ama bildiği tek şey vardı o da karşısındaki adamın kızgın olduğuydu. Ve bu öfkenin kendisine yönelik olduğunu düşünüyordu.
“Ne?” dedi.
Yaman ona baktı yan dönerek. “Doktora gitmişsin.”
Burcu duyduğu ile bembeyaz kesildi. Öğrenmemeliydi. Ona anlatamazdı. “Evet, ama önemli bir şey değildi.” genç adama baktı. “Ben teklifini düşünme fırsatı da buldum bu arada.”
Genç adamın “Başlarım teklifinden.” Nidası genç kızı yerinden sıçrattı. “Hangi doktora gittiğini biliyorum.”
Gözleri büyüdü, kekelemeye kelimeleri ağzında yuvarlamaya başladı. “Sennn…..sen biliyor….musun ama nasıl?”
“Gerçekten konuşmamız gereken tek konu, bunu nasıl öğrendiğim mi Burcu? Bana anlatacakların yok mu?”
Burcu gözlerini kaçırarak, utana sıkıla “Biraz rahatsızdım ama artık iyim.” Dedi. “Başka bir şey yok.”
“Burcu gerçeği istiyorum.”
Genç kız nasıl söyleyeceğini düşünürken aklına gelen düşünce ile dondu. Genç adama bakıp “Hamile olup olmadığımı soruyorsun.” Dediği gibi arabanın kapısını açıp kendini dışarı attı. Hızla uzaklaşmaya çalıştı gözlerinden akan yaşlar ile.
Yaman kendine kızarak kızın peşinden koştu ve kolundan tuttuğu gibi geri getirip arabaya yasladı kendisi de önünde dikildi bariyer gibi. “Bekle.”
“”Bırak. Yaman lütfen bırak.”
Bırakmadı, bırakamazdı. “Dinle Burcu.”
“Lütfen bırak.” Diyerek bir kez daha yalvardı. Kendisini arabaya dayayan kolları uzaklaştırmak istedi.
“Burcu dinle.
Burcu titremeye başladı bedenine yaklaşmış, arabaya dayanmasına neden olan ağırlık ile. Gözlerinden akan yaşlarla yalvarır gibi baktı. “Bırak, Yaman lütfen bırak. Korkuyorum.”
Yaman bir kez daha fevri davrandığını o zaman anladı fakat yine de bırakamazdı onu. Ellerinin baskısını azalttı, bedenini çok az geri çekti. “Kaçmanı konuşabilmek için istemiyorum Burcu, başka bir şey değil.”
Genç kız pes etti artık. “….. Hamile değilim.”
Genç adamın “Tabi ki hamile değilsin.”
Demesi ile başını kaldırıp ona baktı ve debelenmeyi bıraktı. “Sen…..”
Yaman sonuna kadar genç kızın derdini öğrenmeden gitmesini istemediği için ondan uzaklaşmadı. Arabaya dayanmasına devam ettirerek “İlk aklıma gelen belki hamile olduğundu ama sadece iki dakika düşünmem bile buna inanmamam gerektiğini bana hatırlattı.” Genç kızın gözlerine baktı. “Hamile değilsin. En baştaki bocalamam için özür dilerim.”
Burcu genç adamın ellerini bırakması ile gözlerini sildi ama hala beli bükük arabaya doğru yaslıydı genç adamın bedeninin etkisi ile. Ama birbirlerine değmiyordu bedenleri, genç adam buna dikkat ediyordu.
“Bana kızgındın?”
“Çünkü bir derdin vardı ama bana anlatmamıştın. Sana yardım edeceğim derken her şeyi kastediyordum. Sen ise hastalığın her ne ise bana anlatacak kadar güvenmedin.”
Derin bir nefes aldı. Kızgınlığı bunaydı demek ki. Onun tarafından yanlış kefeye konmamış olduğu için, onun güvenine sahip olduğu için mutluydu. Hem de içi kıpır kıpırdı. Birbirlerini çok iyi tanımıyor olsalar da hamile olduğunu sadece ilk an dışında düşünmemişti. Namusundan kuşku duymamıştı. Yine de ona bakarak sorununu anlatamazdı ki.
“Hasta değilim Yaman.” Demenin yeterli olmasını umdu.
Yaman “Kadın doğum doktorlarının ayrıca kadın hastalıkları uzmanı olduğunu biliyorum Burcu. Sen hamile değilsin, o zaman bir hastalığın olduğu için gitmişsindir.”
“Yaman, ben…..”
Genç adam eli ile kızın çenesine dokundu, küçücük bir temas ve başını kaldırdı gözlerini kaçırmaması için. “Teklifimi düşündüğünü söyledin?”
“Evet.”
“Cevabın ne peki?”
Burcu, genç adam yüzünden başını çeviremiyordu. “Ben kabul edecektim.”
İçi rahatlayarak “O zaman aramızda sır olmayacak Burcu.” Dedi. “Seninle cinsel temasımın olmayacağını söyledim ve sözümün arkasındayım ama benim karım olacaksın. Diğer her şeyde benim eşim olacaksın. En küçük dahi olsa sorunlarından haberdar olmak istiyorum. Bazılarına çözümüm olamaz belki ama yanında olurum. Bana güvenmeni istiyorum Burcu.”
Burcu “Sana güveniyorum.” Diyerek kabullendi. Ama diğer konu da hala çekimserdi. “İnan bir şey yok. Ben karın olmadan önce bir şey öğrenmek istedim sadece.”
“Benim yüzümden mi doktora gittin?” anlamıyordu. Nasıl bir kızı bir kadın doğum uzmanına yollayabilirdi ki hem de bu kız hiç dokunmadığı biriyken? “Lütfen anlat Burcu. Bu şekilde bırakma.”
Başını genç adamın elinden kurtarmayı başardı ve yana doğru, denize bakmaya başladı. “Sen nişanlını kaybettin. Onun için hala da acı çekiyorsun. Ben karın olmayı kabul etmeden önce öğrenmek istedim. İleride de benim yüzümden sarsılmanı istemedim. Bir nişanlını kaybetmişken bir de karının ölmesini istemedim.”
Yaman bocaladı. Dizleri titremeye başladı. “Ciddi mi?” diyebildi sadece.
“Kist var mı acaba diye gittim ama temizim.” Genç adamın yüzüne baktı. “Ultrasonda ya da tahlillerde hiç bir şey çıkmadı. Kist yok ya da başka bir şey. İyiyim.”
Rahatlama ile kendini saldı ve kıza yaklaşıp başını onun başına dayadı. “Beni korkuttun.”
“Ben de korktum ama tamamen sağlıklıyım.” Genç adamın üzerine çullanmasından ya da başının hemen başına dayalı olmasından rahatsız olmamıştı. Hatta iyi gelmişti. Kendisi için endişelenen, yanında olan biri daha vardı arkadaşı haricinde.
“Bunun için mi gittin doktora? Kontrol için mi?”
Neden devam ediyordu sormaya. Yalan söylemek istemiyordu ama doğruyu da nasıl söyleyecekti ona. “Ufak bir derdim vardı ama bir şey değilmiş. Yakında yoluna girermiş.”
Başını çekip kıza baktı. “Ne yoluna girecek?”
Burcu başını çevirdi yine. Genç adama bakamıyordu. “İyiyim Yaman.” Dedi. “Bu yeterli değil mi?”
“Değil.” Kızın başını çevirmeye çalışmadı bu sefer. Kendisi başını öne eğip biraz yana döndürdü. “En azından üstü kapalı olarak doktorun ne dediğini söyle.”
“Sağlığım konusunda sorun yokmuş ama üzüntü, stres gibi faktörlerden dolayı biraz rahatsızlanmışım. Bana hap verdi ve biraz psikolojimi düzeltmemi söyledi.”
Yaman hiçbir şey anlamıyordu ama önemli olan zaten iyi olacağını bilmekti. “Hap iyi gelecek mi?”
“Kendim de gayret edersem bir iki ayda belki etkileyip düzeltecekmiş. İyileştikten sonra da iki ay hapı kullanıp bırakacağım.”
Yaman geriye çekildi ve genç kızın da elinden tutup arabadan uzaklaştırdı. Başını eli elinin arasına alıp “Bana bak Burcu.” Dedi.
“Yaman….”
Genç kızın gözlerini açması ile “Bunu senin için yabancı olan birine söylemenin zor olduğunu anlıyorum hele ki bu yabancı bir erkek ise. Ama ben senin kocan olacağım. O şekilde olmayacak ama yine de seninle ilgili olanları bilmek istiyorum. İkimizde bundan sonraki hayatımız için birbirimizi yoldaş seçtik. Artık sen ya da ben değil, biz olacağız.”
Genç kızın yanaklarını okşadı. “Utandığının, utanacağının farkındayım yine de lütfen benden saklanma. Çok küçük bir sağlık sorunuysa bile bana anlat. Bileyim. Şu anki sorunun konusunda hiç bilgim yok belki, olmasını istediğimden de emin değilim. Emin olduğum tek şey yanında olmak istemem. İkimizi de utandıracaksa bile sana destek olmak istiyorum.”
Konuşmasını bitirmiş ama hala kendinden uzaklaşmamış olan genç adama baktı Burcu. “Elimden geleni yapacağım.” Cevabından başka söyleyeceği yoktu çünkü karşısındaki bir erkek ise ne düşüneceğini ne yapacağını hiç hesap edemiyordu. “Deneyeceğim.”
“Anlaştık.” Kızdan uzaklaşıp arabanın kapısını açtı. “Gidelim de yıldırım nikahı için ne gerekli öğrenelim.”
“Tamam.”
“Ve Burcu?”
“Evet.”
“Şey….düzeldiğinde bana iyileştim demeni istiyorum. Daha fazlası değil. İyileştim de yeter bana. Senin tamamen iyi olduğunu bileyim.”
Burcu tereddütte kaldı. Bu kadarı yemez miydi? “Ben….tamam.”