"bakışlar arasında o çipili çipili gözlerini kocaman açan kız esas oğlanın yanına geldi, oğlan yine sessiz, acaba bitmeyen kelime orucu mu tutuyor?"
Dua kitap yazar gibi konuşuyordu yine, kitaplarda yaşıyordu. seviyordum bu hâllerini, farklıydı.
"zamanın ötesinde bir kızsın."
"sonunda birisi bu çağa ait olmadığı mı anladı."
"ee kimin öğrencisiyiz."
"tabiki benim, gel yeni şiirler ezberleteceğim sana." heyecanlı suratına bakıp gülümsedim.
Dua, ezberlediğim en güzel şiirdir adın.