TAMING THE WILD WAVES: WAVE EIGHTH
He pulled the trigger kaya mas lalo akong kinabahan. I did not know na may side siyang ganito.
Yes he looks ruthless because of his body figure pero hindi ko parin inaasahan na humahawak siya ng baril.
Dahil sa takot agad akong binitawan ng lalaking lasing. He was about to run off pero mabilis siyang nahawakan ng mga lalaking naka suit.
"S-sino kayo!? B-bitawan niyo ako!" pagpupumiglas ng lalaki. I almost jump when he touch my forearm.
"Are you alright?" napapikit ako sa sensasyon na dulot ng kanyang pagbulong sa akin.
Dahan dahan niya akong iniharap sa kanya. Worried is evident on his face, he looks tired too.
"A-ayos lang." I said. He smiled at me pagkatapos ay tinanguan ang mga lalaking naka suit.
Sa sobrang takot ko yata kanina ay hindi ko namalayan na tatlong kotse pala ang dala nila.
Doon kami sa pinaka unang kotse sumakay. Pinagbuksan kami ng lalaking naka suit na sa tingin ko ay driver niya.
Tumingin ako sa likod para tingnan kung ano ang ginagawa nila sa lalake. Nanlaki ang mata ko nang makita silang pinagtutulungan ang kawawang lasing.
"Dark! Tell them to stop!" I almost yelled. Kumunot ang noo niya sa sinabi ko pero hindi na siya nagsalita at kinuha ang cellphone niya.
He called someone. "Stop, just leave him there." sinabi niya sa isang matigas na tinig at pinatay na agad ang cellphone.
Nakahinga naman ako ng maluwag. Pero pagkatapos non ay hindi na ako kumibo pa. Nagtatampo parin ako sa ilang araw na hindi niya pagpapakita.
Mayroon namang cellphone bakit hindi ako magawang I text! Umusog ako sa dulo ng kotse at alam kong nakatingin siya sa akin.
He sighs heavily. "Come here." he huskily said but I don't care. Bahala siya diyan! Kung ang ibang tao madali lang niyang mapasunod, well iba ako!
Humalukipkip ako at nakatingin lamang sa bintana. Hanggang sa biglang lumubog ang kanang bahagi ng inuupuan ko.
Amputcha! Lumipat pa talaga sa tabi ko!
"Hey..." hindi ko parin siya tinapunan ng tingin. Pero nagulat ako sa sumunod niyang ginawa.
He fvcking hold my hand ang play with my fingers like a ten year old kid! Namula ang mukha ko nang makita ko na napatingin sa amin ang driver sa view mirror.
Napalunok ako at mukhang narinig niya that made him chuckled a bit. Mas lalo lang akong nahiya.
"It's almost 12, you are supposed to be sleeping at this hour but I don't want you to sleep with a heavy heart. Would you mind if I'll take you home?" so sweet of him pero pucha! Naiinis ako sa kaniya!
Why is he acting like this!? Anong bang meron sa amin? Gusto kong linawin dahil naguguluhan na ako!
Gusto ko nang umiyak sa inis! He sighs heavily again. "Fine. We'll talk when we got there." he force a smile at me pero nag iwas ako ng tingin.
Ngayon ko lang rin napansin na naka tuxedo pa siya. Really? Saan ba talaga galing ang isang ito?
Hanggang sa makarating kami sa mansion. Hindi na ako nag reklamo, nakakahiya na dahil mukha talaga siyang pagod.
Pumasok kaming dalawa sa loob. He's holding my hand so tight. Hanggang sa napansin kong nakalagpas na kami sa sala.
Agad akong kinabahan. Amputcha hindi pa ako handa!
"We'll talk inside my room, don't worry I'm not going to do anything bad." he said and I can feel amusement on it.
Pagpasok namin sa sinasabi niyang kuwarto ay halos mapanganga ako. Kuwarto pa lang niya ito pero kasing laki na ng bahay namin.
He has his own living room inside with a television infront. Syempre ay may banyo rin, and he also has his own walk in closet.
Natutuwa ako dahil halos ganito ang mga designs na gusto ko sa isang bahay. Pero hindi ganito ka garbo.
Ang gusto ko lang maliit pero sakto, hindi gaanong kalakihan pero maganda. Napabalik ako sa ulirat nang hilahin niya ako paupo sa kama.
"Now tell me Zyreen. Bakit ka galit?" simpleng tanong niya. He reached for my hands and caress it with his callouse one.
"A-am I?" maikling tugon ko. Umangat ang gilid ng kanyang labi. "Ah yeah? Because earlier you're not talking to me. So please tell me..." nagsusumamo niyang sabi.
"I'm not. Matulog ka na at magpahinga. Uuwi na ako." tumayo ako para umalis na pero hinila niya ako ng malakas at dahil don I landed on his lap.
Sa gulat ko ay agad akong tumayo pero hinila niyang muli ako. Humawak siya sa bewang ko ng mahigpit upang hindi na ako maka alis.
"Dark a-ano ba." naiilang kong sabi. I look at him. Namumungay na ang kanyang mga mata.
"You can't fool me. You're mad." he said. I bit my lower lip ang cross my arms over my chest.
He place his chin on my shoulder. His nose touching my left cheek. "See?" he said while chuckling.
"Okay. I'm sorry for leaving without telling you about it. It was an emergency in the company." I mentally rolled my eyes.
"Ayos lang naman. Hindi mo naman kailangan magpaliwanag, wala namang tayo." dire diretso kong sabi.
He was stunned a bit kaya namula ako. Ang dating kasi ng sinabi ko ay gusto ko ng magkaroon ng kami! ng label!
"K-kalimutan mo na 'yon! K-kung may emergency pala sa Manila bakit nandito ka na? CEO ka diba? Dapat nandoon ka!" sabi ko na lalo lang nag pa amuse sa kaniya.
"Manang told me that you came here. She said that you missed me already and noticed how upset you are. That's why bumyahe ako agad pagkatapos ng meeting all the way here."
I am really touched. Pero may isa pa talagang tanong na gumugulo sa isipan ko. "About what you said earlier. What do you mean by that?" he held my chin to make me face him.
"K-kalimutan mo na kako hindi ba..." mahinang usal ko dahil sa sobrang lapit ng mukha naming dalawa.
"No. I can't, now tell me..." inalis ko ang pagkakahawak niya sa baba ko at tinakpan bang mukha keep gamit ang dalawang kamay ko.
"Zyreen-" I cut him off. "Fine!" sigaw ko. "Ano ba talaga tayo!?" sigaw ko habang nakatakip pa rin ng mukha.
He chuckled while taking off my hands on my face. Sa sobrang lakas niya ay hindi ko manlang nagawang pumiglas.
"You are actually asking me kung ano tayo when I should be the one to ask you that." he said in amusement.
"Bakit naman??" inis kong usal. Tinaasan niya ako ng kilay. "Dahil ako ang nanliligaw at hindi ikaw." he said with a grin on his face.
"O-oh...edi tanungin mo ako!" napayuko nalang ako. amputcha mukha na akong desperada!
He chuckled again. "Damn woman..." niyakap niya ako ng mahigpit. "Kung tatanungin kita, ano ang isasagot mo?" tanong niya still hugging me.
"Hindi kita masasagot. Wala ka namang tanong." sabi ko na mas lalong nag patawa sa kanya. Napangiti ako.
Para kaming mga tanga.
"Fine. Will you be my wife?" halos mapatayo ako mula sa kandungan niya kung hindi niya lang ako pinigilan.
"W-wife agad!?" usal ko. "Why? Ayaw mo ba? Sa tingin mo ba kapag sinagot mo ako ngayon hindi tayo aabot don?" tanong niya.
"H-hindi naman. Kaya lang malay ko bang may mahanap kang iba. Kilala kaya na playboy ka." sabi ko pagkatapos ay ngumuso.
"Yes, yes...I am a playboy but that was before. Because when I met you I already forget about me being a playboy." may ngiti pero seryosong sabi niya.
"So ano? Sinasagot mo ba ako?" tanong niya. I bit my lower lip before nodding my head. He chuckled on my neck before gently kissing it.
"I'll take a shower. You may sleep while I'm taking it. Good night." he kiss my forehead before putting me on the bed.
***
NAPADILAT ako nang tumama sa akin ang sinag ng araw na nagmumula sa balcony ng kanyang kuwarto.
I look at my side to see an angel sleeping peacefully beside me. His arms around my waist.
I stared at his perfect face. Nangyari ba talaga 'yon kagabi? Are we really official now?
"Morning..." mahinang saad niya habang nakapikit parin. "G-good morning." bati ko pabalik.
Bigla niya akong hinila papalapit sa kanya, dahilan upang mapasubsob ako sa dibdib niya.
"Go take a shower. We're going to eat." he said. While caressing my hair and planting a small kisses on my forehead.
Damn...am I dreaming??
Tumayo na ako dumiretso sa banyo. Pero hindi ko pa man naisasara ang pinto ay bumalik na ako.
"I don't have any clothes." mahinang usal ko. He smiled at me. "I bought some for you. Ipapa ayos ko nalang kay manang rito." I smiled at him and nod my head.
Nang matapos ako ay tanging roba lang ang suot ko. Lumabas ako at maluwag na nakahinga nang makitang walang tao, wala si Dark.
Pero napansin ko ang mga damit na nakalatag sa kama. Isa itong yellow na dress, halatang galing Manila.
Ito ba ang sinasabi niyang binili niya? Pasalubong kumbaga? Mukhang ang mahal e!
Anyway, sinuot ko nalang iyon. Sayang naman kung isasauli ko pa. Pagkasuot ko non ay agad akong nagtaka.
Saktong sakto ang damit sa akin, p-paano niya naman nalaman 'yon. Mananahi ba siya? Ay hindi mali! Kung ang mananahi nga ay kailangan pa akong sukatan bakit siyang senyorito kuhang kuha?
I pouted while thinking. Hanggang sa may magbukas ng pinto. "Oh you're done." agad akong napa ayos nang marinig ang boses niya.
He's wearing a pants and a simple black shirt, pero mukha parin siyang kagalang galang.
He walked towards me and wrapped his arms around my waist. He stared at my face before kissing me on my forehead.
"You look so beautiful..." pakiramdam ko ay namula agad ako. So ganito pala ang feeling kapag isang Dark ang kasintahan mo.
He can make you blush anytime he wants. Napailing ako sa naisip ko. He intertwined our hands at lumabas na sa kuwarto niya.
The maids are smiling at me. Napayuko naman ako sa hiya dahil naalala ko kung paano ako tumanggi sa pagkakaroon namin ng relasyon ni Dark tapos makikita nila akong hawak hawak ang kamay nito at galing pa sa kaniyang kuwarto.
Nako Zyreen!
Dumiretso agad kami sa hapag kainan. Nilagyan niya ako ng pagkain sa aking plato. At habang kami ay kumakain napa isip ako kung nasaan si Tanya.
Naiwan kaya siya sa Manila?
I was so busy with my thoughts when I heard a soft but strict voice. Tumayo si Dark kaya tumayo rin ako.
"What is going on here?"
At mas lalo pa akong nagulat sa paraang pagtawag sa kaniya ni Dark.
"Mama."