Duyduklarım kulaklarımda yankılanıyordu resmen. Dalgın dalgın eve giderken Yağmurun da şoktan çıkmadığını ifadesiz yüzünden anlıyabiliyordum. Eğer o şoku atlatırsa kesinlikle bağırarak dans edeceğinden emindim.
Yağmuru bizim biraz ilerideki evlerine bırakıp yürümeye başladığım sırada korna sesiyle birlikte yerime çivilendiğimde çığlık atarak vücudumdaki acılarla kendimi ve savrulan bedenimi serbest bıraktım.
Çok zordu. Bir anda hayat değişir miydi ki?
Hayatınızda en fazla nasıl bir korkuyla yaşadınız ki?
Yürüyememek veya konuşamamak nasıl bir duygu peki? Bunu hiç tattınız mı?
Bembeyazdı. Uzandığım çimlerden ayaklandım ve etrafıma baktım. Hava masmavi ydi. Sonra birden karardığını gördüm. Siyah asitler vücudumu yakıyordu. Beyaz elbisemi ise siyaha boyuyordu.
Peki ben nerdeydim?
Elbise sevmezdim neden üstümde elbise vardı?