თავი 6
2 კვირის განმავლობაში, ყოველ დღე თეჰიონი მყიდულობდა ლანჩს და სამ შეფუთვა შოკოლადიან რძეს, ამის გამო აღარ მიწევდა ჩემი ფულის დახარჯვა.
ფულს დავაგროვებ და იმ ფიმლებს ვუყურებ, რომლებიც მომეწონება. ამ ფიქრზე გამეღიმა.
ისე, როდესაც 2 კვირის წინ თეჰიონთან ერთად სკოლაში დამტოვა ისტორიის მასწავლებელმა, როგორც კი სახლში მივედი გაბრაზებულმა დედაჩემმა დამტუქსა და ყვირილი დაიწყო, მე უბრალოდ ბოდიში მოვუხადე. თურმე, ბევრჯერ დაურეკავს კიდეც, მაგრამ ტელეფონი ხომ დამჯდარი იყო და თავის დროზე ვერ ვნახე.
და საბოლოოდ, ჩემი საუკეთესო მეგობარი ჰუნმი როგორც იქნა დაბრუნდა არდადეგებიდან.
"გავიგე შენ და თეჰიონი დაახლოებულხართ" დამიწყო გაჯავრება ჰუნმიმ. ხელი მხრებზე გადამხვია. ის თეჰიონთან მშიფავს, მას შემდეგ, რაც მის გვერდით მომიწია დაჯდომა. ამის მიზეზს კი ვერ ვხვდებოდი.
"და რა?" ვუპასუხე და ჩუპა-ჩუფსი მოვწუწნე. ისევ მგონია, რომ მამაკაცის სასქესი ორგანოს ვლოკავ ამ რაღაცის ფორმის გამო. ეს ჩემი ბინძური გონება დამღუპავს.
"მეტი რა. მალე შეიძლება წყვილიც გახდეთ." თქვა. არ ვიცი რატომ, თუმცა მის თვალებში სევდა დავინახე. რატომ დასევდიანდა?
შეიძლება ისეთი რამ გააკეთა, რისი თქმაც არ უნდა ჩემთვის. მის პირად სივრცეს პატივს ვცემ, ამიტომ თუ თქმა არ უნდა არც დავაძალებ.
"მინ ჰეჯუ!" ვიღაცამ ჩემი სახელი იყვირა. ხმისკენ მივტრიალდი და თეჰიონი დავინახე, რომელიც ჩემკენ მორბოდა ჰუნმიმ ფრჩხილები ჩამასო კანში, რის გამოც ამოვიწკმუტუნე.
"გისმენ?" ვკითხე. ნეტავ რა უნა?
"დირექტორმა დაგვიბარა ორივე მის კაბინეტში." თქვა.
"ჯანდაბა."
"რა ხდება?" იკითხა ჰუნმიმ. "მოგვიანებით ყველაფერს აგიხსნი" ვუთხარი და დირექტორის კაბინეტისკენ გავიქეცი.
მალე თეჰიონმა და მე მივაღწიეთ კაბინეტს. თავები დავიმშვიდეთ და დავაკაკუნეთ.
"შემოდით" მოგვესმა დირექტორის ხმა. მე და თეჰიონს წერილი მისი გათავისუფლების თაობაზე ჯერ არ დაგვიწერია. ალბათ დღეს ვიზამთ.
კარი გავაღეთ და უნამუსო ადამიანის წინ დავდექით.
"იცით აქ რატომ დაგიბარეთ?" იკითხა. ჩვენ თავები გავაქნიეთ.
"ჩემო საყვარელო ბავშვებო, აბა ამას შეხედეთ." თითოეული სიტყვა გამოკვეთილად თქვა. ლეპტოპი ჩვენსკენ მოატრიალა. იქ ვიდეო იყო.
ვიდეო, სადაც თეჰიონის დირექტორის მანქანას შესაშხურებელი საღებავებით ხატავდა და მე მის გვერდით ვიდექი. ვიდეო 5 წამიანი იყო და გაითიშა.
"ხომ იცი, რომ ჩემი მანქანის გაფერადება არც ისე კარგი საქციელი იყო, არა?" იკითხა რაღაც საშინელი ტონით. ძალიან მინდოდა იმ წუთას უბრალოდ მისთვის დამერტყა.
"ანუ სხვა მასწავლებლების მანქანების გაფერადებას არაუშავს ხო?" იკითხა თეჰიონმა. დავინახე როგორ გაშტერა თეჰიონის სიტყვების გაგონებისას რამოდენიმე წამი, თუმცა შემდეგ იგივე ძუკნური სიფათი დაიბრუნა.
"მანქანების ასე შეღებვა პატრონის ნებართვის გარეშე ვანდალიზმია. ბარბაროსობა კი ცუდია. კიმ თეჰიონ და მინ ჰეჯუ, ორივე გარიცხული ხართ სკოლიდან." თქვა. ისეთი ხმა ქონდა გეგონებოდათ რაღაც მოიგო.
რა? მეც?
"უკაცრავად, ქალბატონო დირექტორო, მინ ჰეჯუს არაფერი გაუკეთებია. ვინმეს გარიცხვა თუ გინდათ ეგ მარტო მე უნდა ვიყო. ის დატოვეთ და მე გამიშვით." თეჰიონი შეეკამათა, მე კი მას მივაშტერდი.
"არაფერი არ გაუკეთებია?" ძუკნამ გაიცინა. "შენი თანამზრახველი იყო. მეტი რაღა უნდა ექნა?"
"მან უბრალოდ მანდ გაიარა. გთხოვთ, დასკვნები მაგ ორ წამიანი ვიდეოთი არ გამოიტანოთ." თეჰიონის ხმაში აშკარად იგრძნობოდა სიბრაზე. მის სიტყვებზე მე შოკირებული ვიყავი.
"არ მაინტერესებს. ვიდეომ ყველაფერი დაამტკიცა. საქმის კიდევ უფრო გაძნელება არ გვინდა, არა?" თავმომწონედ გაიცინა და ხელები გადააჯვარედინა. მეტის შეკავება აღარ შემეძლო.
"უკაცრავად" ვთქვი ყალბი ტკბილი ხმით. "მე უბრალოდ საპირფარეშოში მივდიოდი და შემთხვევით გავიარე იქ. თანაც, მე მე უბრალოდ თეჰიონის გვერდით ვიდექი. მართლა არაფერი გამიკეთებია." თავი დავიცავი.
ძუკნამ კიდევ გაიღიმა. "საყვარელო, რაც არ უნდა თქვა აზრი არ აქვს. უკვე გადავწყვიტე, რომ ორივეს გათავისუფლებთ სკოლიდან."
"ბოზო, მარტო მოსწავლეების გარიცხვა იცი? მათ მდგომარეობას ვერც კი გებულობ. ძალიან უსამართლო ხარ და მაინტერესებს საერთოდ რატომ აგირჩიეს დირექტორად." თეჰიონი აფეთქდა. მის სიტყვებს ტაში დავუკარი. გულში.
"4 დღე. მხოლოდ ამდენს მოგცემთ. თქვენი სკოლაში მოსვლა 4 დღით შეწყდება. შემდეგ ჩვეულებრივად გააგრძელებთ."
ბოზი.
/_/_/_/_
ბილწ სიტყვაობისთვის ბოდიში, მაგრამ სხვანაირად არ გამოდის😬😬
თასუ [♡]