Unicode >>>>>
တိတ်ဆိတ်နေသော အခန်းထဲဝယ်
ငိုသံယဲ့ယဲ့လေး ထွက် ကာငိုနေတဲ့
တစ်ချိန်က မာကျောခဲ့တဲ့ ထယ်ယောင်း
" ငါ့ကို ငါ့အမ နဲ့ပေး တွေ့ခွင့်ပေးပါ
ဂျောင်ကု.... "
ဂျောင်ကု ရဲ့ ခြေထောက်တွေ ကို
အားကိုးတကြီးဖတ်တွယ်ကာ
တောင်းဆိုနေတဲ့ ထယ်ယောင်း...
" အိုးးး အဖိုးတန်လေး ရယ်
မင်းက တစ်ချိန်က ထယ်ယောင်း ရော ဟုတ်သေးရဲ့လား "
ထယ်ယောင်း ရဲ့ မေးစေ့ကို အတင်း
ဆွဲကာ ဖျစ်ချလိုက်တဲ့ ဂျောင်ကု
" မင်း ထွက်ပြေးချင်သေးလား.. "
ထယ်ယောင်း သူ မျက်ရည်တွေကို
သုတ်လိုက်သည် ဒေါသထွက်နေသာ
မျက်ဝန်းတွေဖြင့်
" ထွက်ပြေးချင်သေးတယ် မင်း အနားကနေ
ထွက် ပြေးချင်တယ် "
ဂျောင်ကု သူ့ အိတ်ထဲက အိတ်ဆောင် ဓားကိုပေးလိုက်သည်
" ငါသေမှဘဲ ရမယ်
ရော့ သိပ်ထွက်ပြေးချင်နေရင်
အဲ့ ဓားနဲ့ ငါ့ နှလုံးသားကို ထိုးသွား
လိုက် ပြီးရင် မင်းသွားတော့.... "
ဂျောင်ကု သူ့လက်ထဲသို့ ဓားကို ထိုးပေးလိုက်သည်
" ထိုးလိုက် ထယ်ယောင်း.... "
လက်တွေ က တုန်ရီနေသည် သူ့ကို
ထယ်ယောင်း မသတ်နိုင်ပါ
အသိစိတ်က သတ်ဖို့တောင်းဆိုနေလဲ နှလုံးသားက ဂျောင်ကု ကို
သတ်ဖို့မလိုလားပေ....
" မင်း အစ်မကို အဲ့လောက်သိပ်ချစ်တာလား?
ငါ့ကိုရော... ငါ့ကို ရော မင်း
မချစ်ဘူးလား.... "
" မင်းကိုလဲ မချစ်ဘူး ငါ့ကိုယ်
ငါလဲ မချစ်ဘူး ဘယ် သူမှကို
ငါ မချစ်ဘူး.... "
ထယ်ယောင်း ပြောလဲပြောရင်း
ဂျောင်ကု ပေးထားတဲ့ ဓားဖြင့်
သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုလှီးချလိုက်သည်
" ကင်ထယ်ယောင်း!!!.... "
မြင်မကောင်းအောင် ကျလာတဲ့
သွေးတွေကို ဂျောင်ကု သူ့လက်ဖြင့်သွေးတိတ်အောင် ဖိပေးလိုက်သည်
" မင်း ဘာလုပ်တာလဲ? "
" ငါသေမလို့ လွှတ်စမ်းပါ!!! "
" မင်းရူးနေတာလား ဟမ်!!! "
"ဖယ်စမ်းပါ !!! "
အတင်းရုန်းနေတဲ့ ထယ်ယောင်း ကို ဂျောင်ကု ဒေါသထွက်ကာ
ထယ်ယောင်း ရဲ့ ပါးပြင်ကို သူ့အား ဖြင့်ရိုက်ချလိုက်သည်
" သေချင်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား!!! "
နောက်တစ် ချက် ထပ်ရိုက်တော့
ပါးစောင်က သွေးတွေ စို့တက်
လာသည်
ကားတိုက်ထားတဲ့ ခြေထောက်က ဒဏ်ရာကြောင့် နာကျင်လွန်း
လို့ ငိုနေပြီ....
" ဂျောင်ကု.... ဂျောင်ကု ငါ့ကို
ဘာလို့ အခုလို လုပ်ရတာလဲ? "
" သိပ်ချစ်လို့..... -ာက်ရမ်း
ချစ်လွန်းလို့
ငါ့အနားက ထွက်သွားမှာ စိုးလို့ "
" ငါက တော့ မင်းကို မချစ်ဘူး"
" ငါသိတယ်..... "
ထယ်ယောင်း လက်ကောက်ဝတ်
က ထွက်လာတဲ့ များစွာ
သောသွေးတွေကြောင့် သတိ
မေ့ချင်သလို ဖြစ်လာသည်
" ကင်ထယ်ယောင်း!!!
ထယ်ယောင်း သတိထားစမ်း.. "
မှိတ်ကျသွားတဲ့ ထယ်ယောင်း ရဲ့ မျက်လုံးတွေ
" အပြင်မှာ ဘယ်သူရှိလဲ!!!! "
ဂျောင်ကု အခန်းပြင်က လူတွေကို
အော်ခေါ်လိုက်တော့ ချက်ချင်း
ဝင်လာတဲ့ သူ့လူတွေ
" ဆရာဝန် ကို မြန်မြန်ခေါ်
အခုချက်ချင်းမြန်မြန်သွား!!!! "
Red Candy ___________
အိပ်ယာပေါ်မှာ ကလေးတစ်ယောက်ပမာ အိပ်စက်နေတဲ့
ထယ်ယောင်း ဟာ လူသတ်သမား ထယ်ယောင်း နဲ့ တစ်ခြား
စီ.....
" အမတ်လောင်း ဂျွန်.... "
ထယ်ယောင်း အိပ်နေတာကို
စောင့်ကြည့်ရင်း ဂျောင်ကု ညက
တရေးမှ မအိပ်ရသေးပေ
" ဒီနေ့ အိမ်ပြာတော်မှာ တက်ဖို့
အစည်းအဝေး ရှိပါတယ်.... "
" ဘယ်နှနာရီလဲ? "
ဂျောင်ကု အကြည့်တွေကတော့ အိပ်စက်နေတဲ့ ထယ်ယောင်း ဆီ ကနေ မခွာနိုင်ပါ....
" အခုနေနဲ့ဆို တစ်နာရီလောက်
ဘဲ လိုတော့ပါတယ်.... "
ဂျောင်ကု သိပ်မကြာမှီ suit အပြည့် နဲ့ ထွက်လာလိုက်သည်
" မင်း မလိုက်ခဲ့နဲ့....
ငါ တစ်ယောက် ထဲသွားမယ်
မင်းနဲ့ တချိူ့လူတွေ အိပ်နေတဲ့
ဟာလေးကို သေချာစောင့်ကြည့်ထား.... "
"ဟုတ်ကဲ့ ပါ အမတ်လောင်း... "
လက်က ဒဏ်ရာကြောင့် ထယ်ယောင်း နိူးထလာခဲ့သည် ဘေးဘီဝေ့ကြည့်တော့ ဂျောင်ကု ကို
သူမတွေ့
သူ့လူတွေ ကို မတွေ့ တာကြောင့်
ထယ်ယောင်း ပျော်မိသည်
" ငါ အခု ဒီကနေ ထွက်သွား
ရမဲ့ အချိန်ဘဲ... "
သူပြတင်းပေါက်ကနေ အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့လူတွေ
တစ်ယောက် မှမတွေ့
" ငါ အခု ထွက်ပြေးမှ လွတ်မယ်
အချိန်ဆွဲနေရင် ပြန်ပြီး အကျဉ်းကျခံနေရမယ် "
ထယ်ယောင်း ထွက်ပြေးရန် အခန်း တံခါးကို ဖွင့်မယ်အလုပ်
password က ကြားခံထားလေ
သည်
" ကျစ်... ဘာလဲ???
ငါ့ အကြိုက်ဆုံး နာပါတ်လား "
ထယ်ယောင်း သူကြိုးစားကာ
ဖွင့်မိသည် သို့သော်မပွင့်
" ငါ့ မွေးနေ့?? "
နောက်တစ် ဖန် ထပ်ဖွင့်မိသည်
မပွင့်
" သူ့မွေးနေ့?? "
သို့သော် အားလုံးက အမှားတွေ
အချိန် ကို ကြည့်ရန် တိုင်ကပ်
နာရီ ကို ကြည့်မိတော့ နာရီ ကို
ဓာတ်ခဲ ဖြုတ်ထားပုံပေါ်သည်
ပြတင်းပေါက်ပေါ်ကနေ ခုံချဖို့
မဖြစ်နိုင် အပေါက်မှန်သမျှအားလုံး ကို သံတိုင်သေးသေးလေးများဖြင့် ကာထားသည့်
ဂျောင်ကု.....
" ငါ့ အစ်မ များ အဆင်ပြေပါ့မလာ?? "
မိဘတွေ ဆုံးပြီးကတည်းက တစ်ဦးတည်းသော သွေးသား အရင်း
အချာဆိုလို့ သူ့မ တစ်ယောက်
ပင် ရှိခဲ့သည်
ထယ်ယောင်း ဒီလို ပုံစံနဲ့ဆို ဘယ်တော့မှ ဂျောင်ကု ဆီကနေ
လွှတ်မြောက် နိုင်မည်မဟုတ်ပါ
" ငါ သူ့ကို အကြမ်းနည်းမှ မရ
ရင် အနု နည်းကိုပဲ သုံးရမှာဘဲ.. "
ထယ်ယောင်း ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ကို သူမှန်သည် ဟု ထစ်ချယုံကြည်လိုက်သည်
"ထယ်ယောင်း..... "
ခပ်ရှရှ အသံက အခန်းထဲသို့
ဝင်လာသောကြောင့် သူ ဂျောင်ကု ပြန်လာပြီဟု ထင်လိုက်သည်
" လက်က အနာရော ကိုက်သေးလား? "
သူ့ညာဘက်က နာရီ ကို ချွတ်
လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်
နေသည့် ထယ်ယောင်း ကို
မေးလိုက်သည်
" ဟင့်အင်း.... "
" ဆေးသောက်ပြီးရောပေါ့
မသောက်လဲ မင်းအပြစ်နဲ့
မင်းဒဏ်ဘဲ.... "
အကျီကို ချွတ်ရင်း ဗီဒိုကို ဆွဲဖွင့်
ရန် ဂျောင်ကု ပြင်လိုက်သည်
" တောင်းပန်ပါတယ် ဂျောင်ကု "
ဂျောင်ကု ရဲ့ ကျောပြင်ကို အနောက်ကနေ ဖက်တွယ်လာတဲ့
ထယ်ယောင်း
" ငါ နောက်ဆို မင်းကို စိတ်ဆိုး
ဒေါသထွက်အောင် မလုပ်တော့ပါဘူး.... "
ကျောပြင်ကို မျက်နှာ နှင့်ကပ်ကာ ငိုသံလေးနဲ့ တောင်းပန်လာတဲ့ ထယ်ယောင်း ကို ဂျောင်ကု
အံသြမိသည်
" ထယ်ယောင်း....."
ဂျောင်ကု ထယ်ယောင်း နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင်
ထယ်ယောင်း ကိုယ်လေးကို
ဆွဲဖယ်ကာ ပခုံးကို ကိုင်လိုက်သည်
" မင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ?
တစ်ခါမှ အဲ့လို မလုပ်ဘူးတဲ့လူက
ဘာလဲ ငါ့ကို အချိူကျွေးပြီး မင်း
ငါ့အနားကနေ ထပ်ပြီး ထွက်သွား မလို့လား... "
ဂျောင်ကု က ခေသူတော့မဟုတ်
" အဲ့လို မဟုတ်ပါဘူး
ငါ့ကို ဒီတစ်ခါတော့ ယုံကြည်ပေးပါ ဂျောင်ကု......
မင်း အနားကနေ ငါ ထပ်ပြီး ထွက်မသွား တော့ပါဘူး ....."
ထယ်ယောင်း ရဲ့ ပါးပြင်လေးကို
ဂျောင်ကု ထိကိုင်ကိုင်ကာ ပြုံး
လိုက်သည်
" ငါယုံတယ် ထယ်ယောင်း
မင်း လိမ်နေရင်တောင် ငါယုံ
တယ်..... "
ဂျောင်ကု ထယ်ယောင်း ရဲ့ ကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲ ထည့်စေကာ
ထယ်ယောင်း ရဲ့ ဆံပင်လေးကို
လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း
" ဒါပေမဲ့ မင်း ဘယ်နေရာကို ထွက်ပြေး ချင်ရင် ထွက်ပြေး
ငါ အမတ်လောင်း တစ်ယောက်
ဆိုတာကို မင်းမမေ့နဲ့......
နေရာတိုင်း မှာ မြို့တွေတိုင်းမှာ
ငါ့လူတွေက အပြည့်ရှိနေတာမို့
သတိနဲ့နေပေါ့ ထယ်ယောင်း.... "
ထယ်ယောင်း ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ဖြင့် ဂျောင်ကု ရဲ့ အကျီစကို ဆွဲမိသည်......
နောက်တစ်ကြိမ် လွှတ်မြောက်
ခွင့်ရဖို့ ဂျောင်ကု ကို အချိူသတ်
ခြင်း.......
Zawgyi >>>>>
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အခန္းထဲဝယ္
ငိုသံယဲ့ယဲ့ေလး ထြက္ ကာငိုေနတဲ့
တစ္ခ်ိန္က မာေက်ာခဲ့တဲ့ ထယ္ေယာင္း
" ငါ့ကို ငါ့အမ နဲ႕ေပး ေတြ႕ခြင့္ေပးပါ
ေဂ်ာင္ကု.... "
ေဂ်ာင္ကု ရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြ ကို
အားကိုးတႀကီးဖတ္တြယ္ကာ
ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ထယ္ေယာင္း...
" အိုးးး အဖိုးတန္ေလး ရယ္
မင္းက တစ္ခ်ိန္က ထယ္ေယာင္း ေရာ ဟုတ္ေသးရဲ႕လား "
ထယ္ေယာင္း ရဲ႕ ေမးေစ့ကို အတင္း
ဆြဲကာ ဖ်စ္ခ်လိဳက္တဲ့ ေဂ်ာင္ကု
" မင္း ထြက္ေျပးခ်င္ေသးလား.. "
ထယ္ေယာင္း သူ မ်က္ရည္ေတြကို
သုတ္လိုက္သည္ ေဒါသထြက္ေနသာ
မ်က္ဝန္းေတြျဖင့္
" ထြက္ေျပးခ်င္ေသးတယ္ မင္း အနားကေန
ထြက္ ေျပးခ်င္တယ္ "
ေဂ်ာင္ကု သူ႕ အိတ္ထဲက အိတ္ေဆာင္ ဓားကိုေပးလိုက္သည္
" ငါေသမွဘဲ ရမယ္
ေရာ့ သိပ္ထြက္ေျပးခ်င္ေနရင္
အဲ့ ဓားနဲ႕ ငါ့ ႏွလုံးသားကို ထိုးသြား
လိုက္ ၿပီးရင္ မင္းသြားေတာ့.... "
ေဂ်ာင္ကု သူ႕လက္ထဲသို႔ ဓားကို ထိုးေပးလိုက္သည္
" ထိုးလိုက္ ထယ္ေယာင္း.... "
လက္ေတြ က တုန္ရီေနသည္ သူ႕ကို
ထယ္ေယာင္း မသတ္နိုင္ပါ
အသိစိတ္က သတ္ဖို႔ေတာင္းဆိုေနလဲ ႏွလုံးသားက ေဂ်ာင္ကု ကို
သတ္ဖို႔မလိုလားေပ....
" မင္း အစ္မကို အဲ့ေလာက္သိပ္ခ်စ္တာလား?
ငါ့ကိုေရာ... ငါ့ကို ေရာ မင္း
မခ်စ္ဘူးလား.... "
" မင္းကိုလဲ မခ်စ္ဘူး ငါ့ကိုယ္
ငါလဲ မခ်စ္ဘူး ဘယ္ သူမွကို
ငါ မခ်စ္ဘူး.... "
ထယ္ေယာင္း ေျပာလဲေျပာရင္း
ေဂ်ာင္ကု ေပးထားတဲ့ ဓားျဖင့္
သူ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကိုလွီးခ်လိဳက္သည္
" ကင္ထယ္ေယာင္း!!!.... "
ျမင္မေကာင္းေအာင္ က်လာတဲ့
ေသြးေတြကို ေဂ်ာင္ကု သူ႕လက္ျဖင့္ေသြးတိတ္ေအာင္ ဖိေပးလိုက္သည္
" မင္း ဘာလုပ္တာလဲ? "
" ငါေသမလို႔ လႊတ္စမ္းပါ!!! "
" မင္း႐ူးေနတာလား ဟမ္!!! "
"ဖယ္စမ္းပါ !!! "
အတင္း႐ုန္းေနတဲ့ ထယ္ေယာင္း ကို ေဂ်ာင္ကု ေဒါသထြက္ကာ
ထယ္ေယာင္း ရဲ႕ ပါးျပင္ကို သူ႕အား ျဖင့္ရိုက္ခ်လိဳက္သည္
" ေသခ်င္ေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား!!! "
ေနာက္တစ္ ခ်က္ ထပ္ရိုက္ေတာ့
ပါးေစာင္က ေသြးေတြ စို႔တက္
လာသည္
ကားတိုက္ထားတဲ့ ေျခေထာက္က ဒဏ္ရာေၾကာင့္ နာက်င္လြန္း
လို႔ ငိုေနၿပီ....
" ေဂ်ာင္ကု.... ေဂ်ာင္ကု ငါ့ကို
ဘာလို႔ အခုလို လုပ္ရတာလဲ? "
" သိပ္ခ်စ္လို႔..... -ာက္ရမ္း
ခ်စ္လြန္းလို႔
ငါ့အနားက ထြက္သြားမွာ စိုးလို႔ "
" ငါက ေတာ့ မင္းကို မခ်စ္ဘူး"
" ငါသိတယ္..... "
ထယ္ေယာင္း လက္ေကာက္ဝတ္
က ထြက္လာတဲ့ မ်ားစြာ
ေသာေသြးေတြေၾကာင့္ သတိ
ေမ့ခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္
" ကင္ထယ္ေယာင္း!!!
ထယ္ေယာင္း သတိထားစမ္း.. "
မွိတ္က်သြားတဲ့ ထယ္ေယာင္း ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ
" အျပင္မွာ ဘယ္သူရွိလဲ!!!! "
ေဂ်ာင္ကု အခန္းျပင္က လူေတြကို
ေအာ္ေခၚလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း
ဝင္လာတဲ့ သူ႕လူေတြ
" ဆရာဝန္ ကို ျမန္ျမန္ေခၚ
အခုခ်က္ခ်င္းျမန္ျမန္သြား!!!! "
Red Candy ___________
အိပ္ယာေပၚမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ပမာ အိပ္စက္ေနတဲ့
ထယ္ေယာင္း ဟာ လူသတ္သမား ထယ္ေယာင္း နဲ႕ တစ္ျခား
စီ.....
" အမတ္ေလာင္း ဂြၽန္.... "
ထယ္ေယာင္း အိပ္ေနတာကို
ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ေဂ်ာင္ကု ညက
တေရးမွ မအိပ္ရေသးေပ
" ဒီေန႕ အိမ္ျပာေတာ္မွာ တက္ဖို႔
အစည္းအေဝး ရွိပါတယ္.... "
" ဘယ္ႏွနာရီလဲ? "
ေဂ်ာင္ကု အၾကည့္ေတြကေတာ့ အိပ္စက္ေနတဲ့ ထယ္ေယာင္း ဆီ ကေန မခြာနိုင္ပါ....
" အခုေနနဲ႕ဆို တစ္နာရီေလာက္
ဘဲ လိုေတာ့ပါတယ္.... "
ေဂ်ာင္ကု သိပ္မၾကာမွီ suit အျပည့္ နဲ႕ ထြက္လာလိုက္သည္
" မင္း မလိုက္ခဲ့နဲ႕....
ငါ တစ္ေယာက္ ထဲသြားမယ္
မင္းနဲ႕ တခ်ိဴ႕လူေတြ အိပ္ေနတဲ့
ဟာေလးကို ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထား.... "
"ဟုတ္ကဲ့ ပါ အမတ္ေလာင္း... "
လက္က ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း နိူးထလာခဲ့သည္ ေဘးဘီေဝ့ၾကည့္ေတာ့ ေဂ်ာင္ကု ကို
သူမေတြ႕
သူ႕လူေတြ ကို မေတြ႕ တာေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္း ေပ်ာ္မိသည္
" ငါ အခု ဒီကေန ထြက္သြား
ရမဲ့ အခ်ိန္ဘဲ... "
သူျပတင္းေပါက္ကေန ေအာက္ကိုငုံ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕လူေတြ
တစ္ေယာက္ မွမေတြ႕
" ငါ အခု ထြက္ေျပးမွ လြတ္မယ္
အခ်ိန္ဆြဲေနရင္ ျပန္ၿပီး အက်ဥ္းက်ခံေနရမယ္ "
ထယ္ေယာင္း ထြက္ေျပးရန္ အခန္း တံခါးကို ဖြင့္မယ္အလုပ္
password က ၾကားခံထားေလ
သည္
" က်စ္... ဘာလဲ???
ငါ့ အႀကိဳက္ဆုံး နာပါတ္လား "
ထယ္ေယာင္း သူႀကိဳးစားကာ
ဖြင့္မိသည္ သို႔ေသာ္မပြင့္
" ငါ့ ေမြးေန႕?? "
ေနာက္တစ္ ဖန္ ထပ္ဖြင့္မိသည္
မပြင့္
" သူ႕ေမြးေန႕?? "
သို႔ေသာ္ အားလုံးက အမွားေတြ
အခ်ိန္ ကို ၾကည့္ရန္ တိုင္ကပ္
နာရီ ကို ၾကည့္မိေတာ့ နာရီ ကို
ဓာတ္ခဲ ျဖဳတ္ထားပုံေပၚသည္
ျပတင္းေပါက္ေပၚကေန ခုံခ်ဖိဳ႕
မျဖစ္နိုင္ အေပါက္မွန္သမွ်အားလုံး ကို သံတိုင္ေသးေသးေလးမ်ားျဖင့္ ကာထားသည့္
ေဂ်ာင္ကု.....
" ငါ့ အစ္မ မ်ား အဆင္ေျပပါ့မလာ?? "
မိဘေတြ ဆုံးၿပီးကတည္းက တစ္ဦးတည္းေသာ ေသြးသား အရင္း
အခ်ာဆိုလို႔ သူ႕မ တစ္ေယာက္
ပင္ ရွိခဲ့သည္
ထယ္ေယာင္း ဒီလို ပုံစံနဲ႕ဆို ဘယ္ေတာ့မွ ေဂ်ာင္ကု ဆီကေန
လႊတ္ေျမာက္ နိုင္မည္မဟုတ္ပါ
" ငါ သူ႕ကို အၾကမ္းနည္းမွ မရ
ရင္ အႏု နည္းကိုပဲ သုံးရမွာဘဲ.. "
ထယ္ေယာင္း ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ကို သူမွန္သည္ ဟု ထစ္ခ်ယဳံၾကည္လိုက္သည္
"ထယ္ေယာင္း..... "
ခပ္ရွရွ အသံက အခန္းထဲသို႔
ဝင္လာေသာေၾကာင့္ သူ ေဂ်ာင္ကု ျပန္လာၿပီဟု ထင္လိုက္သည္
" လက္က အနာေရာ ကိုက္ေသးလား? "
သူ႕ညာဘက္က နာရီ ကို ခြၽတ္
လိုက္ရင္း ကုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္
ေနသည့္ ထယ္ေယာင္း ကို
ေမးလိုက္သည္
" ဟင့္အင္း.... "
" ေဆးေသာက္ၿပီးေရာေပါ့
မေသာက္လဲ မင္းအျပစ္နဲ႕
မင္းဒဏ္ဘဲ.... "
အက်ီကို ခြၽတ္ရင္း ဗီဒိုကို ဆြဲဖြင့္
ရန္ ေဂ်ာင္ကု ျပင္လိုက္သည္
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေဂ်ာင္ကု "
ေဂ်ာင္ကု ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို အေနာက္ကေန ဖက္တြယ္လာတဲ့
ထယ္ေယာင္း
" ငါ ေနာက္ဆို မင္းကို စိတ္ဆိုး
ေဒါသထြက္ေအာင္ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး.... "
ေက်ာျပင္ကို မ်က္ႏွာ ႏွင့္ကပ္ကာ ငိုသံေလးနဲ႕ ေတာင္းပန္လာတဲ့ ထယ္ေယာင္း ကို ေဂ်ာင္ကု
အံၾသမိသည္
" ထယ္ေယာင္း....."
ေဂ်ာင္ကု ထယ္ေယာင္း နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္
ထယ္ေယာင္း ကိုယ္ေလးကို
ဆြဲဖယ္ကာ ပခုံးကို ကိုင္လိုက္သည္
" မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ?
တစ္ခါမွ အဲ့လို မလုပ္ဘူးတဲ့လူက
ဘာလဲ ငါ့ကို အခ်ိဴေကြၽးၿပီး မင္း
ငါ့အနားကေန ထပ္ၿပီး ထြက္သြား မလို႔လား... "
ေဂ်ာင္ကု က ေခသူေတာ့မဟုတ္
" အဲ့လို မဟုတ္ပါဘူး
ငါ့ကို ဒီတစ္ခါေတာ့ ယုံၾကည္ေပးပါ ေဂ်ာင္ကု......
မင္း အနားကေန ငါ ထပ္ၿပီး ထြက္မသြား ေတာ့ပါဘူး ....."
ထယ္ေယာင္း ရဲ႕ ပါးျပင္ေလးကို
ေဂ်ာင္ကု ထိကိုင္ကိုင္ကာ ၿပဳံး
လိုက္သည္
" ငါယုံတယ္ ထယ္ေယာင္း
မင္း လိမ္ေနရင္ေတာင္ ငါယုံ
တယ္..... "
ေဂ်ာင္ကု ထယ္ေယာင္း ရဲ႕ ကိုယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲ ထည့္ေစကာ
ထယ္ေယာင္း ရဲ႕ ဆံပင္ေလးကို
လက္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ရင္း
" ဒါေပမဲ့ မင္း ဘယ္ေနရာကို ထြက္ေျပး ခ်င္ရင္ ထြက္ေျပး
ငါ အမတ္ေလာင္း တစ္ေယာက္
ဆိုတာကို မင္းမေမ့နဲ႕......
ေနရာတိုင္း မွာ ၿမိဳ႕ေတြတိုင္းမွာ
ငါ့လူေတြက အျပည့္ရွိေနတာမို႔
သတိနဲ႕ေနေပါ့ ထယ္ေယာင္း.... "
ထယ္ေယာင္း ေၾကာက္ေၾကာက္လန႔္လန႔္ျဖင့္ ေဂ်ာင္ကု ရဲ႕ အက်ီစကို ဆြဲမိသည္......
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လႊတ္ေျမာက္
ခြင့္ရဖို႔ ေဂ်ာင္ကု ကို အခ်ိဴသတ္
ျခင္း.......