9.2K 983 15
                                    

Unicode >>>

တဖြောက် တဖြောက် ရွာကျနေ
သော မိုးရေစက်လေးတွေကို
ပြတင်းပေါက် နေ ထယ်ယောင်း
ကြည့်နေမိသည်

အပြင်ကို မထွက်ရတာသည်မှာ
လဲ ရက်ပေါင်း ကိုးဆယ့်ကိုး ရက်
ကြာခဲ့ပြီ

နာရီ တွေကိုလဲ ရပ်တန့်ထားတာ
ကြောင့် အချိန်တွေကိုလဲ သူ
မသိရ အလင်းရောင်နဲ့ အမှောင်
တဲ့ ကိုသာ ကြည့်ပြီး
ထယ်ယောင်း နေ့ နှင့် ည အချိန်ဟုသာ ခွဲခြားရသည်.....

" နိူးနေပြီလား? "

ခပ်ရှရှ အသံကြောင့် ဂျောင်ကု
နိုးလာပြီ ထင်သည်

အိပ်မှုန်စုတ်ဖွားဖြင့် ထယ်ယောင်း ကျောပြင်လေးကို ကို
ဖတ်လိုက်သည်

" အင်း..... "

" ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ? "

" တိုက်လာတဲ့ လေတွေကအေး
နေလို့ ဒီတိုင်း ခံစားကြည့်နေ
တာပါ... "

ထယ်ယောင်း ဆံပင်လေးတွေကို ဂျောင်ကု ဖွ
လိုက်သည်

" ဒါဆို အကြာကြီး သိပ် မနေနဲ့
တော်ကြာ လေစိမ်းတိုက်လို့ ဖျား
နေလိမ့်မယ်.... "

ဂုတ်လေးကို နူတ်ခမ်း ဖြင့် အသာလေးဖိကပ်ကာ
နမ်းရိူက်လိုက်သည်

" မင်း ဆီက ရတဲ့ စတော်ဘယ်ရီ
အနံ့လေးတွေကို ကိုယ်
ကြိုက်တယ်.... "

ထယ်ယောင်း ပြုံးမိသည်

" ဂျောင်ကု....
ငါ မနက်စာ ပြင်ပေးမယ်.... "

ထယ်ယောင်း ရဲ့ လက်လေး
တွေကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နမ်းရိူက်လိုက်သည်

" ဒီလက်လေးတွေနဲ့ ကိုယ့်ကို
ချက်ပြုတ်မကျွေးနဲ့ လှပတဲ့
လက်လေးတွေ အပူ လောင်
ကုန်မယ် ကိုယ့်ရဲ့ အဖိုးတန်လေးရဲ့... "

Red Candy _________

ထယ်ယောင်း ကိုယ်လေးကို ဂျောင်ကု ပွေ့ချီကာ မီးဖိုချောင်
ထဲသို့ ခေါ်လာလိုက်သည်

" ဒီမှာ ထိုင်
စားချင်တာ ပြော ကိုယ် အား
လုံး လုပ်ပေးမယ်.... "

ခုံပေါ်တွင် အသာလေးတင်
လိုက်ပြီး apron ကို ဂျောင်ကု
ဝတ်လိုက်သည်

𝑹𝒆𝒅 𝑪𝒂𝒏𝒅𝒚 [ Completed ]Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz