"Sure ka talagang kaya mo?"
Napalingon ako kay Joseph pag labas namin ng building. He been asking for several of times.
I nod. "Malapit lang naman ang condo ni Tresha dun. If something came up..."
"Tresha will be there. I inform her, though. Masyado kang nag aalala, okay nga lang ako" Malumanay na saad ko sa kanya.
He sighed. Nagbaba sya ng tingin sa phone nya. "I really have to go. I text mo ako ha"
I pat his shoulder. "Lumayas ka na nga. Okay lang talaga ako."
Tumango lang sya. Ilang beses nya akong nilingon bago nya buksan ang sasakyan nya. I raise my hand and wave it. He force a smile. Mabilis nyang pinaandar ang sasakyan nya.
"It might be really urgent " I sigh.
Hindi nya na nasabi saakin kung ano ang nangyare. Pagkapirma nya ng kontrata, umalis na agad kami doon. I understand how worried painted all over his face. Shit. Sana okay lang sya.
Napasandal ako sa upuan ng sasakyan ko. I immediately grab my phone. I really have to call Tresha. Ayoko nang pumupunta sa ibat ibang bahay. Bumabalik nanaman kasi ang alala ng nakaraan. I really don't like to repeat the history. Hindi ganon katagal simula ng nangyari iyon.
Akala ko babagsak na ang career ko. Akala ko mawawala na ang YouTube channel ko. I've done alot to made this far. Sobra akong Natakot nawawala na saakin lahat.
But unlike what I am expecting, the channel grown but the person left.
"Tresh! Are you around your area" I sigh. Muli kong kinabig ang manebela ng sasakyan.
'It's early Huh?' I heard her husky voice. 'Sorry. Just woke up. Puyat ako kagabi wag mo nang tanungin kung bakit-'
I sighed, eto nanaman sya. "Kailan ka kaya titigil sa pagiging tanga mo?"
'Ulol! Now tell me, what do you need?' biglang nagkabuhay ang boses nya. 'Why are you asking? Pupunta ka ba dito? Akala ko ba, ayaw mo nang pumunta sa bahay ng iba-'
"Gaga, may pupuntahan kasi ako na malapit sa area mo. Katapat na building lang ata to ng unit mo, or a street after." I sigh. "May kukunin lang ako. I am alone so-"
'I'm free today——hope I am. May tatapusin pala akong grades. Ganto nalang. Tawagan mo ako after an hour. If I didn't receive one. I will go there'
"Deal then. I'll call you after an hour" I smile. Pinatay ko na ang tawag pagkatapos ng pagpark ko ng kotse ko.
Bumaba na ako sa kotse. Ramdam ko ang pagkalabog ng dibdib ko. Shit.
Hindi ka naman magtatagal doon. Everything will be fine, khaning. Pagpapalakas ko sa loob ko.
"Ma'am good morning, what can I do for you?"
I smile at the front desk clerk. Inayos ko ang glasses ko. May ilang tao din kasi na mapapatingin sa direksyon ko.
"Hmm. Room 121, Mr. Ruizzon said he already inform you-"
Agad naman syang tumango. "Yes. Ma'am we are expecting you. Its located at the top of the building ma'am." She smile. "It's the only room there. So you can easily find it?"
I gulp. "Only room there?"
Napalingon ako sa paligid. Sobrang laki ng building na ito.
I heard, mahal ang isang unit dito. Kumunot naman ang noo ko. Maybe his editor is a big personality also.
"Something wrong ma'am?" Napalingon ulit ako sa clerk. She's still smiling.
Shit. This condo is part of Ruizzon business too? If it is. He trained his employees right.
I force a smile. "Thank you. I'll be there..." I pause. "By the way, lalaki ba o babae ang nakatira doon?"
"Si Sir John po." Umangat naman ang pisnge nya. She seems day dreaming.
Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya.
"Sobrang pogi po nung nakatira dun. Kaso hindi ngumi-ngiti" She laugh. "Pero okay lang. Pogi parin naman"
I smile and nod. "Ah. Lalaki pala."
"Bakit ma'am, ano po bang gagawin mo dun?" She smile. "Girlfriend ka ba nya ma'am?"
I laugh. "Hindi ko nga Kilala ih, jowa ko pa?" I smile. "Where's the elevator?"
She chuckles. "Right there ma'am" Turo nya sa kanan.
I smile. "Thank you"
Kinuha ko ang phone ko pagkasakay ng elevator. I press the highest floor. Nagbaba ako ng tingin sa cellphone ko ng magsara ang pinto.
'too early to call huh?' I heard Shiela's voice after couple of dials.
"Gaga, mag aalas onse na. Maaga pa ba yun?" I chuckle.
'Fuck you! Buntis ako remember? Untog kita sa pader ih' I heard her laugh. 'Nag babago talaga yung daily routine ko lately. So why did you called?'
I sigh. "Hindi ko natawagan yung iba Ih. They're are all busy"
Namilog ang mata ko ng bumukas ang elevator. I stepped outside. Shit. Ramdam ko ang pagkabog ng dibdib ko.
"L-lay" I whispered. "I'm nervous for no reason"
'Why? Where the hell are you?'
I gulp. Isang pinto lqng ang nandun. Ang it's located at the center. Tahimik ang buong lugar. Walang katao tao. Tama ang sinabi noong babae kanina.
"I'm at the Ruizzon's building. Yung condominium-"
'Where? Exact location please? Ang daming condo nyun ah. ———At bakit ka nandyan?'
Madiin nyang saad.
"May kukunin kasi akong Kontrata ih-"
'Kontrata? Bakit ikaw yung Kukuha. I knew Ruizzon. He's a business tycoon.——'
I sigh. Naglakad ako papalapit sa pinto. Maybe I could get it, fast.
'khaning. Umalis ka na dyan. He's trapping you. Kung papapirmahin ka nya talaga ng kontrata. He will be there handed you-'
I sigh. "Nandito na ako ih" Kabadong saad ko.
Nilingon ko ulit ang paligid. Walang bakas ng tao dito. Paano pag rape pala to? Kanino ako hihingi ng tulong? Paano pag papatayin ako ng tao na nakatira dito?
'Okay. I'll call you later—'
"Lay. Aalis nalang ako." I whispered.
'Okay. T-the s-signal. I——snt-"
"Lay. Shit shit" Lalong kumalabog ang dibdib ko. Shit.
I gulp intensely. Muli kong nilingon ang pinto na iyon.
Maybe next time. If Joseph is with me or any Burgurls can be. Tinakbo ko ang lokasyon ng elevator mula sa kinatatayuan ko. Shit. This is really a bad thing.
Namilog ang mata ko ng makarinig ako ng footsteps as likod ko. Napahawak ako ng mahigpit sa cell phone ko. Shit.
Muli kong tinakbo ang elevator. Nakahinga ako ng malalim ng unti unting magsara ito. Napayuko ako habang pinipilit na bumukas ang cell phone ko.
Shit. Bakit ngayon pa ako na lowbat? Halos mapatalon ako ng makita ko na malawak na nakabukas ang pinto ng elevator.
Naka Krus ang kamay ng lalaking nakatayo sa pinto niyon. Wala itong pantaas.
I gulp. This man is illegal. He's body is well built. Napatingin ako sa taas ng makinig ko ang pagsinok nya.
"D-david?" I gulp.
Malalim ang mata nya na nakatingin saakin. Pero Mabibigat ang mga iyon. I gulp. His Eyebags shown, but it had nothing to do with his look. His deadpan expression is still plaster on his face but much weaker now.
Nakaharang lang ito sa pinto. Halos mapamura ako ng muli nyang pigilan ang pinto ng elevator sa pagsasara nito.
I gulp. "Umalis ka dyan. I have something to do now. I'm i-in rush" Pilit kong tinutuwid ang sinasabi ko. Shit.
Hindi ko inalis ang tingin ko sakanya. Parang bumalik lahat. Naalala ko kung paano nya ako pinabayaan habang nag eskandalo ang girlfriend nya. Paano nya ako pinaasa na pumunta sa restaurant habang sya ay may kasamang iba. Shit. Bumalik lahat ng sakit kung paano ako batikusin ng tao habang sya walang pakelam sa sitwasyon ko.
"K-khaning" He whisper.
I smirk. "Chloe is my name. Last time I check. We aren't that close, for you to call me at my nickname" I sigh. "By the way Lieutenant Colonel. Corro, can you please go out at this elevator."
Marahas syang lumunok, nakita ko ang pagtiim ng bagang nya. Halata ang panghihina sa mga mata nya. Shit. He may be sick. I pout. Karma did it's work then.
But I didn't feel happy like I should.
"You look so-"
Napahawak ako ng dibdib ko ng maramdaman ko nanaman ang pagrikot nyun. I breath heavily. Shit. Not in front of him.
"K-khaning" I heard him whispered.
Nakatuon lang ang atensyon ko sa baba. Pilit kong pinadederetso ang tingin ko. Unti unting lumalabo ang lahat. Napaluhod ako. Shit. Gumagalaw ang paligid.
"Khaning!" Bago tuluyang binalot ng dilim ang paningin ko. Nakita kong paano nya ako tinakbo. His arms wrapped around my waist.
Bakas ang paga-alala sa mata nya. Shit. Then everything went black.
Ilang beses akong napakurap. The white ceiling were facing me. Ramdam ko ang pagkakomportable ng Hinihigaan ko. Tumayo ako ng bigla ng maalala ko kung anong nangyare.
"S-shit" I murmured.
Napahawak ako sa sintido ko ng kumirot iyon. Marahas akong pumikit.
Napalunok ako nang muling luminaw ang paningin ko. Agad kong tinignan ang damit ko. Kinapa ko rin ang phone ko. Napangiti naman ako ng makita ko yun. Shit. What time is it? Tresha must be freaking out. Ilang beses kong Sinubukan na buksan yun kaso hindi talaga bumubukas.
I sigh. Nilingon ko ang paligid. The wall painted all white. Wala gaanong furniture na nandoon. The room is clean as usual. Kahit naman yung bahay nya doon ih.
'David sold his house because he don't want to be there'
Parang nag echo naman ang mga katagang iyon sa tainga ko. I fix myself. Kinuha ko narin ang doll shoes ko. Nagmadali akong lumabas sa kwartong iyon.
"Clement, are you out of your mind? It's not good for khaning to see me———shut up. You moron. Pag nakita talaga kita."
I sigh. Hindi ko maiwasang pagmasdan sya na tinitignan ang niluluto nya. Shit. The smell of David's Adobo made my stomach growl.
Mabilis kong inayos ang tayo ko ng makita ko ang paglingon nya saakin.
"Oh." Namilog ang mga nya na makita ko.
"Gutom ka ba?" He rush at the stove. Parang bigla syang nataranta.
'My boyfriend and I, will dine here' Ysabelle even hold David closer.
'If the feeling came back, the moment you see him again. Remember he left you' Lincoln said. I just nod. 'Khaning. You are priceless'
'Umahon kana hanggat hindi ka pa tuluyang nalulunod' Natigilan ako sa biglang sambit ni Tresha.
Marahas akong Napapikit. Naaalala ko nanaman ang mga sinasabi nila saakin.
"So, you live here?"
Napahinto naman sya. Agad syang tumingin saakin. He smile. Agad kong iniwas ang tingin ko. I really wanted to see him smile.
It's like a blue moon, only happened so rare. That I will sacrifice anything just to witness it.
"Y-yeah. Yung bahay ko kasi dati—"
Napangiwi ako, binenta nya. Binenta nya yung bahay na 'yon. Pilit akong ngumiti nang binaling ko ang atensyon ko sa kanya.
"Mr. Ruizzon said, that his editor lives here." Naglakad ako papalapit sa kanya.
Nakita ko ang pag lunok nya nang nilahad ko ang kamay ko. "Hand me the contract. So that I can leave-"
His jaw dropped. Hindi nya ako makapaniwalang tinignan. He's eyes were questioning. Parang may mali akong nasabi.
"You've change alot" He almost whisper.
I smile. "People changed it either by force or by choice" I sigh. "It's not really good to be so good at all people. They will not that take you seriously" Madiin kong saad habang nakatingin sa kanya.
I smirk at him. "Now. Hand me the copy. I'm in rush-"
Napahawak ako sa dibdib ko ng kumirot nanaman iyon. Napapikit ako ng indahin ang sakit. Shit. Eto nananamn.
"K-khaning" Inipon ko lahat ng lakas ko para kabigin ang kamay nya na pahawak na saakin.
"I'm sorry"
Napangiwi ako. Hindi ko alam kung bakit ako nag angat ng tingin. Puno ng sinseridad ang boses nya.
"F-for what?" Inosente kong saad.
"I'm so sorry If I ever contribute to the suffering of your heart" Nagbaba ako ng tingin ng manubig ang mga mata nya.
"I k-know You are angry at me, I'm such a jerk to did those things, but I'm not that naíve to hide, what I truly want to say." his voice crack.
Napahawak ako likod ko. Thank god, there is a wall behind me. Hindi ko alam kung paano nabura ng mga katagang yun ang lahat ng galit at bigat sa puso ko.
"I quit army for now" Nag-angat ako ng tingin.
He dreamt to be a soldier, he fought for it. Sinabi nya lahat ng hirap na dinanas nya noon, para sa pangarap na 'yon.
"You're doing it for?. We both know how much you want it." I pause.
Kilala ko nga ba talaga ang lalaking to.
"Sorry. I really didn't know you." I chuckle.
Namilog naman ang mga mata nya. May mga dumaan na emosyon sa mata nya pero agad na nawala iyon.
I sighed. "Hand me the contract. I don't want to heard another lie"
Nilingon ko ang paligid. Pinagala ko ang paningin ko. I need to know what time is it.
"You are that eager to leave" He sigh.
I smile. "I really am"
Tinignan ko muli pag paligid shit. Naramdaman ko ang pagkalam ng sikmura ko. What time is it?
He chuckle. "Kumain ka muna bago ka makipag date——"
"What time is it?" Hinarap ko sya. Biglang dumilim ang expression ng mukha nya.
He turn around. "Eat with me first. Mag iintay yun."
"Anong oras na ba?" May bakas ng pagkainis na Tanong ko. "Look, tell me what time is it-"
"Quarter to 3" He sighed. "Okay now, eat. Nalilipasan ka ng gutom kaya Ka nanghihina-"
I chuckle. "Joseph is there to monitor me, and I can handle myself. No worries"
Nilingon nya ako. Binaba nya ang sandok na kanina ay hawak nya. Nanatiling diretso ang tingin nya saakin. Parang binabasa nya ang emosyon ko.
He sigh. "Just eat"
Ramdam ko ang pagkalam ng sikmura ko. Kaya umupo na rin ako.
"Can I borrow a charger. Lowbat kasi ako. Hindi ko matext-"
"I leave because I want to calm the storm inside my chest" Natigilan ako sa biglang pagseryoso ng boses nya.
Hindi ko rin inaasahan na magsasalita sya.
"Things seems to be so complicated and confusing. That make me decide to leave you. Sorry..." He look at me. "Sorry I left. I just want to find answers. Kasi akala ko. If we lose chance to communicate, feelings will change. It will be normal again. But how? How could you do that?"
Nagtama ang tingin namin. Puno ng sinseridad ang emosyon ng mga mata nya. Ni walang pag-aalilangan na mababakas sa tinig nya. Shit. Hindi ko parin maiwasang hindi mapansin ang pagkatamlay ng maga nya.
"How could you steal the emotions I lack. The moment I saw you. Fuck."
Namilog ang mata ko. ilang beses ko palang syang narinig magmura. Pero tuwing naririnig ko 'yon. Hindi ko mapigilang mamangha.
"When I carry you. I felt like home. I am child that didn't want by my parents. I am lack in love." His voice crack. "It's funny that you filled the emptiness inside me in just one snap."
Ilang beses akong napakurap habang nakatingin sa kanya.
"I wonder if you even realize how confused you make me feel" I almost whisper. "Y-your actions didn't match your words. Shit. If you can't really want to be with me. Just say it. You're messing with my emotions again-"
"K-khaning" He whispered.
Nanubig nanaman ang mga mata ko. "W-why are you always doing it? May ginawa ba akong masama? Bakit parang ang dali dali ko lang saktan. P-parang ang dali ko lang kalimutan? Shit. Do heard yourself now?" I sobbed.
Napapikit ako ng maramdaman ko ang pagtakas ng luha. "A-alam mo. Ayoko ng laro, kasi nahihirapan na ako!" Tinuro ko ang sarili ko.
"Okay na ako ih. Okay na ako! Tapos ngayon, nasa harap kita. Ginugulo mo nanaman ako-"
I sobbed. "I am prepared but its still h-hurt"
Namilog ang mga mata ko. Kahit nanunubig ang mga mata ko. Nakita ko kung paano bumagsak ang luha nya. Shit. Bakit parang doble yung sakit ang dating saakin nyun.
He immediately wipe the tear. "Go. Tell me all" His voice crack. "I want to know the pain you felt."
I look at him. Nangangapa ako ng mga salita. Shit. Parang naubos lahat. Parang nawala. Hindi ko na alam kung anong sasabihin ko.
Parang nabura lahat ng mga dahilan na inipon ko para paniwalain ang sarili ko, na dapat magalit ako sa kanya.
"Hand me a charger" I whispered.
He laugh bitterly. "Ganon ba sya kaimportante na kahit ako yung kaharap mo, sya yung naalala mo?"
I sigh. "Let me borrow a charger—"
He turn around. Parang hindi nya ako inintindi.
"David! I want to talk to you. Hand me the charger, Tresha will freak out-"
"Tresha?" Biglang nagkaroon ng buhay ang mata nya. "You mean you will text your friend?"
I slowly nod. I can't help to be amuse on his sudden change of emotions.
"Sinabi ko sa kanya na pag di ako Tumawag ng isang oras. Puntahan nya ako dito-"
Nakita ko ang pag-angat ng labi nya ngunit agad din yung nawala nang tumalikod sya. Shit. Thankfully he will get it, I really need to text her.
Napaupo ako sa sofa. Ngayon ko lang napagmasdan ng ganto ang condo nya. It's way better that his house. Sobrang makabago ang gamit dito. I saw some pictures. Parang bagong lipat lang talaga sya dito. I pout. Malamang minadali nya iyon.
Tinignan ko ang ulam sa lamesa ng muling kumalam ang sikmura ko. Shit. Mukhang masarap nga iyon.
"Ako na mag chacharge ng phone mo."
Mahinang saad nya. Tumango nalang ako at inabot sa kanya ang cellphone ko.
"Eat now"
Tumango nalang ko at walang salitang umupo. Shit. Sanay naman ako na kumain na kasama sya. Pero parang Naninibago parin ako.
"You look hungry" He said as he sat infornt of me.
I gulp. "Yeah. Thank you for this..."
"Hindi yan libre" Halos mabulunan ako ng marinig ko ang sinabi nyang iyon.
I laugh. "I will pay then-"
"Date at Andales' Restaurant. Tomorrow morning" Seryosong saad nya.
Napalingon ako sa sinabi nya. "W-what are you saying?" I sigh. "Did you heard yourself?"
Hindi ko maiwasang makaramdam ng paghaplos sa puso ko. Nagbaba ako ng tingin nang mag tama ang mata naming dalawa. Puno ng pagsusumamo ang mga mata nya..
He gulp. "I want you to know everything. Hindi ko matatapos sabihin yun sayo lahat ngayon."
Biglang umangat ang gilid ng labi nya "Unless you will sleep here"
I smirk. "Okay, then"
Namilog naman ang mga mata nya. "M-matutulog ka dito?"
I smile. "No. I will meet you at 8 am. Hindi ako maagang nagigising ih" I pout.
Ayoko nang gumising ng maaga para lang kitain sya.
"Marami akong priority, hindi naman siguro tayo magtatagal" Mahinang saad ko.
He pout. "Wala pa nga ih. Parang nag mamadali ka nanaman-"
"I learn not to waste time." I smile. "I want to see how this things end." I pout.
May dumantay na sakit sa expression nya, parang bigla naman akong nakonsenysa.
Pero agad syang ngumiti "We will see."
Nilingon ko ulit ang condo unit nya.
"Your condo looks good." I laugh. "by the way. You have a right decision huh? Andales Resto. Para ready ako pag may nangyare nanaman"
"K-khaning" He whispered.
"The last time, Hindi ko alam kung paano mo nalaman na nandun kami sa restaurant na yun-"
I smile. "You texted me"
Namilog ang mata nya. "I didn't. Nandun ako kasi gusto kaming makita ng mommy ni Ysabelle, before she left——"
I smile. "Okay" Tumayo naman ako. "Sige. Thank you sa food. Alis na ako ha"
"K-khaning" sunod nya saakin.
I turn around. I gave the sweetest smile I could give. Kinuha ko ang phone ko na nakacharge sa may ilalim ng lamesa.
"Hand me the contract tomorrow. Magkikita din naman tayo ih." I smile. "Can you please do it right? Para hindi ako nahuhustle"
Nakahinga ako ng maluwag ng makita ko ang pagsara ng elevator. Shit. Lumabas nanaman ang mga emosyon na Pinigilan ko kanina.