PAUNAWA:
Plagiarism is a cybercrime. Ikakasaya mo ba ang pag nanakaw mo? Hindi lang sila ang niloloko mo kundi pati na rin ang sarili mo. Gayon pa man, ang mga detalye na nakapaloob sa aking kwento ay kathang isip lamang. Ang anumang pag kakahawig ng pangalan, tauhan at kaganapan ay hindi sinasadya ng manunulat. Ito ay BXB na maaaring hindi naaayon sa panlasa ng iba. Kung hindi mo gusto ang ganitong tema ay maaari kang lumisan sa aking pahina. Maraming salamat po.
The Handsome Flower
Season 2
AiTenshi
March 30, 2020
Part 69
Ilang minuto rin ako sa pag hihinagpis hanggang sa ayain ako ni Kiro sa rooftop, sa isang tahimik na lugar na kahit umiyak ako ng paulit ulit walang makaka kita at makakarinig sa akin. "Parang noon isang araw ay sinabi niya sa akin na huwag akong bibitiw, na pareho kaming lalaban. Pero bakit ganoon?" tanong ko kay Kiro.
"Hindi ko alam ang isasagot ko Blas, hindi ko pa nakakausap si Yuji tungkol dito." ang sagot ni Kiro.
"Kung sa bagay, bakit nga ba umaasa pa rin ako e mapapangasawa niya iyon. Baka narealize na niya na dapat ay doon siya dahil may future siya doon, at hindi sa isang katulad ko."
"Blas, huwag kang mag salita ng ganyan. Lalo ka lang masasaktan." ang tugon ni Kiro.
"Binigay ko lahat ng pag mamahal ko sa kanya. At iyon ay isang malaking pag kakamali." ang wika ko.
"Bakit mo nasabing pag kakamali iyon?" tanong niya.
"Dapat pag may mahal ka, wag mo ibuhos ang lahat. Wag mo ipakitang mahal na mahal mo sya. Baka dumating ang araw ng magsisi ka dahil baka sabihing nyang, "mahal mo naman ako di ba? Di ka naman magagalit kung iiwan na kita?" sagot ko habang naka tanaw sa malayo.
"Pero hindi sasabihin ni Yuji iyon sa iyo. Mag tiwala sa kanya." ang sagot ni Kiro
"Nasasaktan lang ba ako kaya ko nasasabi ang lahat ng ito?" tanong ko ulit..
Hindi siya naka sagot..
Habang nasa ganoong pag uusap kami ay dumating si Vann sa rooftop na aking ikinagulat. Nakatayo siya at lumapit sa akin noong makita ako. "Blas." pag tawag niya
Nag pahid ako ng luha. "Ikaw pala Vann." ang tugon ko.
"Blas, alam ko ang dahilan kung bakit bakas sa iyong mukha ang pag iyak. Dahil nakita mo na yung larawan namin ni Yuji kahapon sa social media diba? Ang totoo noon ay binigyan lang ako ni Yuji ng pag kataong makikilala niya. Ang sabi niya sa akin ay susubukan niya akong mahalin rin. At realize ko rin kahapon na mabait pala talaga siya, sweet at parang bata. Naging masaya ako na kasama siya halos di ko na mamalayan na lumilipas ang oras. At kung iniisip mo na may naganap sa pagitan namin. Hindi naman ako sinungaling Blas, mayroon. Mag kasalo kami ni Yuji kagabi. Iyon ang pinaka masarap na feeling na naranasan ko, ibang iba sa lahat ng mga lalaking natikman ko. Sa kanya lang ako nabaliw ng husto. Pero anong big deal doon? Sa Milan? Nakikipag sex ako sa mga taong gusto ko, wala lang doon ang usaping sex. Hindi ito big deal lalo na sa mga lalaking katulad natin. Dito lang naman yata sa Pilipinas nagiging emosyonal ang tao pag dating sa usaping ganito. May karapatan naman kami diba? Kasi ako ang fiance niya. Sorry Blas, hindi naman ako nag taksil sa iyo. May label din naman ako sa buhay ni Yuji at mas mataas ang label ko sa label mo." ang wika niya
Habang nag sasalita siya ay para bang paulit ulit na sinusuntok ang aking dibdib. May kung anong matigas na bagay ang inihampas aking ulo. Lalong sumikip ang aking pag hinga na para bang ako ay mabubuang..
Napaluha nalang ako at hindi na nakapag salita..
Maya maya dumating si Yuji na napatingin ito sa akin. Pero agad rin niyang binawi. "Vann, ano bang ginagawa mo dito?" tanong nito.
"Ipinapaliwanag ko lang kay Blas kung ano yung mga larawan sa social media. Mag kaibigan kami ni Blas at ayokong tanim siya ng galit sa akin. Gusto ko na kahit tayong dalawa na at iniwan mo na siya ay maging kaibigan ko pa rin siya. At alam mo ba Blas ang sabi ni Yuji sa akin ay mas masarap ako at mas todo bigay kagabi, ilang beses niya akong hinalikan ng todo dahil sa husay ko."
Hinablot ni Yuji ang kanyang braso. "Wala kang ipapaliwanag kay Blas. Tumigil kana!!"
"Sinabi ko sa kanya na may nangyari na sa atin kagabi at nag enjoy ako doon. Okay lang naman diba? Mapapangasawa mo naman ako at may basbas naman tayo ng parents natin. At isa pa ay kaibigan natin si Blas deserve niyang malaman ang totoong nangyari sa atin." ang wika niya.
Napatingin sa akin si Yuji pero binawi niya ito. "Tumigil kana Vann, masyado kang madaldal!! Halika na." ang bulyaw niya sabay hila dito. Pero bumitiw sya at muling lumapit sa akin. "Salamat sa pag unawa mo Blas. The best ka talagang kaibigan." ang wika niya, niyakap pa niya ako at hinalikan sa pisngi na parang isang halik ni Hudas.
Muli siyang ngumiti at kumapit kay Yuji..
"Iyon lang yun Yuji? Ganoon lang iyon? Wala kang ipapaliwanag sa akin?" ang tanong ko sa kanya.
"Sorry Blas, pero narealize ko na kailangan ko ng pera. Ang sabi ni papa ay wala akong makukuha ni isang kusing kung mananatili ako sa iyo. Ako ang leader ng F4 at kailangan ko ng kapangyarihan. Sorry pero mas pipiliin ko si Vann. Kung patuloy pa akong mag papaliwanag ay lalo lang akong mag mumukhang masama." ang sagot niya na blangko ang mukha walang emosyon.
"At Blas, para patunayan na maayos na ang samahan namin ni Yuji." ang wika niya sabay lapit kay Yuji at hinalikan niya ito. Hinawakan ni Yuji ang kanyang pisngi saka lumaban ito ng halik..
"Tama naaaa! Tamaaaa naaaaa!" ang sigaw ko habang umiiyak.."Itigil niyo na ito. Please! Tama naaa" paki usap ko pa.
"Halika na nga, layuan mo na si Blas." ang utos ni Yuji sabay hila kay Vann
"Sandali Yuji." ang pag tawag ni Kiro
Huminto si Yuji at tumingin sa kanyang kaibigan. "Bakit?"
Walang salita. Lumapit si Kiro sa kanya at isang malakas na sapak sa mukha ang iginawad niya dito. "Hindi ganyan ang pag kaka kilala ko sa iyo. Paano mo nagawa ito kay Blas?" tanong niya
"Wala akong ipapaliwanag sa iyo Kiro. " tugon niya sabay hila kay Van at pareho silang bumaba sa rooftop.
Nakita pa namin sila ni Kiro na mag hawak ang kamay na nag lalakad, maya maya isinandal ni Yuji si Vann sa pader at muli silang nag halikan.
Tinakpan na ni Kiro ang aking mata upang hindi ko na ito makita pa..
Mag mulat nito ay wala na sila..
Napahawak ako sa aking dibdib at dito ay hindi ko na napigil na umiyak ng todo. Ikinulong ako ni Kiro sa kanyang braso at pilit na pinakalma. "Ano bang ginawa kong mali? Sabihin mo sa akin kung anong ginawa kong pag kakamali?" ang pag iyak ko.
Napaluhod nalang ako sa pang hihina ng aking tuhod. Parang dinurog ng paulit ulit ang aking mundo. Ang sakit na ito ay kakaiba sa lahat, nakaka baliw, makirot at hindi ko maipaliwanag. Kahit umiyak ako ng paulit ulit ay wala itong pag hupa.
"Wala kang ginawang mali Blas, nag kataon lang na ang iyong minahal ay isang upper class na mas mahalaga ang yaman. Pero hindi ibig sabihin noon ay hindi ka deserve na mahalin. Para sa akin ikaw ang pinaka mabait na tao sa lahat, karapat dapat kang mahalin ng buo at hindi ka sasaktan. Balang araw ay lalakad ka at makaka kilala ka ng taong para sa iyo, at doon ay mapag tatanto kung hindi nasasaktan ngayon. Balang araw ay ngingiti ka rin, at lahat ng ito ay tatawanan mo lang. Ikaw ang nag sabi sa akin na maging malakas ako. Maaari bang maging malakas ka rin?" tanong niya sa akin.
"Iyan ang pinaka nakakalungkot na parte sa pagiging malakas. Iniisip nila na ayos na masaktan ka ng paulit ulit dahil sa malakas ka. Pero hindi nila alam, durog na durog na ako." ang sagot ko. Bumakas sa mukha ni Kiro ang awa at niyakap niya ako ng mahigpit.
"Durog na ako.." ang bulong ko pa.
Noong mga oras na iyon ay panandalian akong nawalan ng lakas, napa upo ako sa gilid ng rooftop at nakapako ang tingin sa isang direksyon. Tinabihan ako ni Kiro at hindi niya ako iniwan sa ganoon sitwasyon.
Ilang minuto rin akong naka tahimik bago ako tumayo muli at lumakad paalis sa rooftop. Nang hihina ang aking katawan. Halos napapa kapit nalang ako sa gabay ng hagdan na parang may iniinda sa katawan. Ang pagkabigo ng isang puso ay hindi parang bombang sumasabog. Kung minsan ay kasing tahimik lang ito ng isang balahibong nalalaglag sa hangin. At ang pinaka masakit sa lahat ay walang ibang nakakarinig nito, kundi ikaw lang. Maayos naman ako sa labas, ngunit wasak na wasak ako sa loob..
Nag lakad ako ng hallway ng 2nd floor, nag desisyong bumaba ulit nang bigla akong tawagin ng councilor. "Mr. Blas Herera, pinapatawag ka directors office." ang wika nito.
Agad kong inayos ang aking mukha. "Ayos ka lang ba? Gusto mo samahan kita sa loob?" tanong ni Kiro.
"Hindi, mauna kana sa baba, baka nag hihintay na saiyo sina Gavin. Okay lang ako." ang sagot ko sabay lakad pabalik sa directors office.
Pag pasok ko dito ay agad akong pinaupo sa waiting area hanggang sa lumabas ang dean ng aming department. "Kayo po pala dean, ano po ba ang mayroon?" tanong ko.
"Mr. Herera, ang iyong scholarship ay terminated na. Hindi kana maaaring mag patuloy dito sa Empire University." ang wika niya.
Mistulang malakas na bomba iyon na sumabog sa aking pandinig. "Po? Sir paanong mateterminate ang scholarship ko? Rank 5 po ako sa honor list." ang sagot ko na may halong pag tataka.
"Dahil gusto ko." ang salita ng isang lalaking lumabas sa meeting room. Ito ay si Mr. Guarin kasama ang management ng campus.
"Pasensiya kana Mr. Herera ngunit wala ka nang scholarship dito sa Empire University." ang wika ng councilor.
"Blas, diba sabi ko naman sa iyo na layuan mo ang aking anak. Nakita mo na ang kabayaran sa pagiging matigas mo? Ngayon ay inaalis na kita dito sa paaralang ito. Expelled kana at maaari kanang umalis ngayon." ang wika ni Mr. Guarin.
"Pero sir, wag naman po ang pag aaral ko. Iniwan na ako ni Yuji, si Vann ang pinili niya kaya wala na kayong problema. Paki usap, huwag naman po ito." ang pag susumamo ko.
"Oo nga, masaya ako na naging mag kasundo na sina Vann at Yuji. Pero gayon pa man ito ay ang kaparausahan mo sa ginawa mong pang gagamit sa katawan ng anak ko! Blas lumayas kana sa paaralang ito bago pa kita ipakulong sa pang hahalay sa aking nag iisang anak, at sa paninira mo ng relasyon ng dalawang taong ikakasal na. Bibilang ako ng dalawampu dapat ay nakalabas kana gate ng paaralang ito." ang wika nito at inutusan na ang tauhan niya na sumunod sa akin at mag bilang..
Isa..
Dalawa..
Agad akong tumayo at nag tatakbo pababa ng hagdan..
Apat..
Lima..
Nag tatakbo ako sa hallway habang hinahabol at binibilangan ng mga tauhan ni Mr. Guarin..
Labing anim..
Labing pito..
Malapit na ako sa gate, kaunti nalang..
Labing siyam..
Hingal na hingal ako, pinag titinginan ako ng mga estudyante sa paligid. At noong iginawad ang bilang na pang dalawampu ay nakalabas na ako. Sinarado nila ang gate at sinunog ang aking ID..
Itutuloy..