ဖြယ္ဖြယ္ရာရာျပင္ထားတဲ့ ထမင္းစားပြဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့
လူေတြက တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ လႈပ္႐ွားမႈေတြေနာက္မွာ
ဇြန္းသံ ပန္းကန္သံေတြကလြဲရင္ ဘာမွမ႐ွိတဲ့ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ ဖုန္းသံက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ထြက္လာတယ္။ ဆံပင္ဂုတ္၀ဲနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးက ကိုင္ထားတဲ့ တူကို
ခ်ရင္း ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္တယ္။
" ဟယ္လို....ဒါလင္ "
" အင္း ဟုတ္တယ္ ..."
စားပြဲရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာထိုင္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားက မ်က္လႊာတစ္ခ်က္ေတာင္ ၾကည့္မလာဘဲ ေအးေဆးစြာ ထမင္းကိုသာ
ဆက္စားေနတယ္။ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အေ႐ွ႕က ၁၀ ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလးကလည္း ေအးတိေအးစက္ အေနအထားနဲ႔။
သိပ္မထူးဆန္းေတာ့တဲ့ အေျခအေနပါ။
သူ႔အေဖနဲ႔ အေမဟာ ဒီလိုဆက္ဆံေရးမ်ိဳး။ ခ်စ္ႀကိဳက္ၿပီး
ညားခဲ့ေပမယ့္ အခ်စ္က ရက္အကန္႔အသတ္ကပ္ထားတဲ့
ပစၥည္းတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေမျဖစ္သူကေတာ့ ေနာက္ထပ္ အခ်စ္တစ္ခုကို ႐ွာေတြ႔တယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကေတာ့
ေခါင္းစဥ္တပ္တယ္။ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္တယ္တဲ့။
" ဘိုင့္ဘိုင္ ဒါလင္ ညမွ ေတြ ့ၾကမယ္ "
အဲ့ဒီ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုင္မႈကေတာ့ ျသခ်ရေလာက္ပါရဲ႕။ လက္႐ွိ အမ်ိဳးသားေ႐ွ႕မွာ လြတ္လပ္စြာပဲ ေနာက္ေယာက်္ား တစ္ေယာက္နဲ႔ ဖုန္းေျပာႏိုင္တယ္။
ဒါကို ေယာက်္ားျဖစ္သူ အမ်ိဳးသားကလဲ ဘာမွမျဖစ္သလို
လက္ခံႏိုင္တာပဲ။
မ်က္ကြယ္ျပဳတာနဲ႔ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတာ က အားခ်င္းၿပိဳင္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္သြားရတာပါဘဲ။
" ကြၽန္မ ဒီေန႔ အိမ္ျပန္မအိပ္ဘူး သြားၿပီ "
ထမင္းစားပြဲက ထသြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက မ်က္စိေ႐ွ႕က
သူ႔ကို လွည့္ေတာင္မၾကည့္သြားဘူး။
ဘုရားစူး အဲ့အမ်ိဳးသမီးက သူ႔ရဲ႕ အေမအရင္းပါတဲ့။
သူရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးေတြက ျပံဳးလို႔။
မ်က္လံုးေပါက္က်င္းက်င္းေလးေတြမွာ အရည္ၾကည္တစ္ခ်ိဳ ့
ခိုလို႔။
နာရီအနည္းငယ္ၾကာတဲ့အထိ ထမင္း၀ိုင္းကမထေသး။
ကုမၸဏီက အေရးႀကီးအစည္းအေ၀းဆိုၿပီး ခပ္သြက္သြက္
ထထြက္သြားတဲ့ အေဖျဖစ္သူရဲ႕ ေနရာကလည္း လစ္ဟင္းေနတယ္။
က်စ္က်စ္ဆုပ္ထားတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ စားပြဲေပၚက ပန္းကန္ေတြကို တြန္းခ်ပစ္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္က တစ္ဆင့္ခံ ျပန္စင္လာတဲ့ ပန္းကန္စက ပါးႏုႏုေလးေပၚ က်တယ္။
ေသြးစို႔သြားတဲ့ ဒဏ္ရာနဲ႔ သူက အသံကုန္ ေအာ္တယ္။
အသက္နဲ႔မလိုက္တဲ့ နာက်င္မႈေတြက ေပါက္ကြဲထြက္လာေလရဲ႕။ ဆင္တူ၀တ္စံု၀တ္ထားတဲ့ အိမ္အကူအလုပ္သမားေတြဆြဲေတာ့မွ သူရပ္သြားတယ္။ နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ ရင္အစံုနဲ႔ သူၿငိမ္သက္သြားတယ္။
ဒါက နာက်င္မႈကို သူေနာက္ဆံုးခ်ျပခဲ့ျခင္းပဲ။
...
" ရိေပၚ...စားေလ ေကာ လက္ရာက မေကာင္းလို႔လား..."
ရိေပၚက ေခါင္းသာခါျပတယ္။ တူကိုင္ထားတဲ့ လက္တစ္စံုက အနည္းငယ္ တုန္ယင္ေနလ်က္။
ၿပိဳလဲဟန္ပ်က္နဲ႔ နာက်င္ေနတဲ့ ၁၀ ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလးက သူ႔ျမင္လႊာထဲျမင္လာေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ မိနစ္ေပါင္းေလာက္က ၿမိဳခ်ထားသမ်ွ ျပန္ပိ်ဳ႕တတ္လာတယ္။
" ေကာ...သန္႔စင္ခန္း ဘယ္နားမွာလဲ "
မ်က္ခမ္းသားေတြနီရဲတတ္ၿပီးတုန္ရင္ေနတဲ့ရိေပၚက
ေ႐ွာင္က်န္ ့စိတ္ပူသံြားေစတယ္။
" ဒီကထြက္ရင္ ညာဘက္ေထာင့္မွာ "
ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ စားပြဲက ထေျပးထြက္သြားေတာ့ ေ႐ွာင္က်န္႔ေျပးလိုက္ရတယ္။ သန္႔စင္ခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ေပမယ့္ ပြင့္မလာတာေၾကာင့္ ေလာ့ခ္ခ်လိုက္မွန္း သိလိုက္ရတယ္။
တံခါးကိုသာ ထုရင္း စိတ္ပူစြာနဲ႔ ေျပာရေတာ့တယ္။
" ရိေပၚ...ရိေပၚ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ရိေပၚ တံခါးဖြင့္ "
ေခ်ာင္းဆုိးသံနဲ႔အတူ အန္ေနတဲ့အသံပါၾကားေနရတဲ့အတြက္
ေ႐ွာင္က်န္႔ ပိုစိတ္ပူလာမိတယ္။
" ရိေပၚ.."
ေသာ့အပိုကိုသြားယူမို႔လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ ေလာ့ခ္ခ်ထားတဲ့
တံခါးက ပြင့္လာတယ္။ မ်က္ခမ္းအနားသတ္ေတြက
နီေစြးေစြးျဖစ္ေနၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ျဖဴစြတ္ေနတဲ့ ရိေပၚက မ်က္၀န္းေသေတြနဲ႔ ၾကည့္တယ္။
" ရိေပၚ ဘာျဖစ္တာလဲ သက္သာရဲ႕လား "
" ေကာ စိတ္ပူေအာင္လုပ္မိၿပီ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေကာ"
" ဟုတ္လို႔လား ရိေပၚ တကယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးလား"
" အင္း "
ေ႐ွာင္က်န္႔ကေတာ့ စိတ္ပူေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့ျပန္တယ္။
အေ၀းမွာေနဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။
ခင္ဗ်ားက ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႔ ဆြဲထားတယ္။
အဲ့ေတာ့လည္း ခ်ည္ေႏွာင္ပစ္လိုက္ရံုေပါ့
ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ အျဖဴေရာင္ေလးဆိုၿပီး။
.....
အနီေရာင္ဟူဒီကိုေခါင္းစြတ္ေစာင္းႁပီး၀တ္ထားတဲ့ သူက
ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းတစ္ခုရဲ႕ ေလွကားထစ္ေတြကို ေလခြၽန္ရင္း
တတ္လာတယ္။ ရပ္တန္႔လိုက္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြက ကြန္ဒိုအခန္းတစ္ခန္းေ႐ွ႕မွာ။ ဟူဒီအိတ္ထဲ ထည့္ထားတဲ့လက္
တစ္ဖက္ကို ထုတ္ရင္း အခန္းလ်ိႈ၀ွက္နံပါတ္ကို ႏွိပ္ဖို႔ျပင္တယ္။
လက္သည္းတံုးတိညႇပ္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းျဖဴျူဖူေလးနဲ႔
နံပါတ္ေတြ႐ွိတဲ့ ခလုတ္ေလးေတြကို ဖိႏွိပ္လိုက္တဲ့ေနာက္မွာ တံခါးေလာ့ခ္ပြင့္သြားတဲ့ အသံထြက္လာေတာ့ သူက
ျပံဳးတယ္။
" လြယ္လြန္းလိုက္တာ "
ဧည့္ခန္းကိုျဖတ္ၿပီး အခန္းတစ္ခုထဲကို ၀င္လာလိုက္တယ္။
အိပ္ခန္းတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေရက်သံေတြက
႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းၾကားေနရတယ္။ ခုတင္ရဲ႕ ေျခရင္းက
စားပြဲနား ေလ်ွာက္သြားေတာ့ ေခတ္ေနာက္က်ေနတဲ့ ေရဒီယိုတစ္လံုးကိုေတြ႔တယ္။ ခလုတ္တစ္ခုကို ဖိႏွိပ္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သီခ်င္းသံတစ္ခုထြက္လာတယ္။
သူက ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြလႈပ္ရံုနဲ႔ ထိုသီခ်င္းကို လိုက္ညီးတယ္။
" You Are My Sunshine....
My Only Sunshine "
သူက စားပြဲရဲ႕ ကုလားထိုင္မွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။
သီခ်င္းကိုေတာ့ ဆက္ညီးေနဆဲ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းထဲ ေရက်သံေတြရယ္ နံရံေပၚက နာရီဆီက နာရီလက္တံသံရယ္ ေနာက္ၿပီး သူရဲ႕ ေအးစက္စက္ သီခ်င္းညီးသံရယ္.....။ အခ်ိန္က ည၁၁ နာရီကို ေက်ာ္လြန္ေနၿပီ။
" You Make Me Happy ...."
" When Skies Are Grey "
စားပြဲခံုေပၚက စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ စာရြက္တစ္ခ်ိဳ႕ကို
ေတြ႔ေတာ့ သီခ်င္းကို ရပ္လိုက္တယ္။ အတိအက်ေျပာရရင္ ေဆးစစ္ခ်က္စာရြက္ေတြ။အဲ့ဒီစာရြက္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး သူက ရယ္တယ္။
" ဟက္ခ္....ခင္ဗ်ားက အ႐ူးပဲ "
ေရက်သံတိတ္သြားတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းဆီကို သူ လွည့္ၾကည့္တယ္။ ရယ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက တည္သြားတယ္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာတဲ့ အဲ့လူက စိုေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို တဘတ္တစ္ခုနဲ႔ သုတ္ေနရင္း ပြင့္ေနတဲ့ ေရဒီယိုကို
ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အခန္းအတြင္းကို ေ၀့၀ဲၾကည့္တယ္။
ေခ်ာက္ခနဲဆိုတဲ့ အသံနဲ႔ေရဒီယိုကိုပိတ္လိုက္ၿပီး အ၀တ္ေတြ၀တ္ေနတယ္။ မ်က္၀န္းေတြက တစ္စံုတစ္ခုကို
ေျခာက္ျခားေနတဲ့ပံုစံ။
႐ုတ္တရက္အေနာက္ကေန ႀကိဳးနဲ႔ စြဲညႇစ္ခံလိုက္ရတဲ့ လည္ပင္းေၾကာင့္ အသက္႐ွဴၾကပ္ၿပီး မ်က္ႏွာေတြရဲလာတယ္။
" ဘယ္..သူလဲ "
" မေၾကာက္ပါနဲ႔ ခဏေလာက္ေနရင္ ေပ်ာက္သြားမွာ...."
" အသက္ေလ....ဟား..ဟား "
" မင္း...မင္း....အဟြတ္..ဟြတ္ "
အဲ့လူရဲ႕ မ်က္ႏွာက နီရဲသထက္ နီလာတယ္။ ႀကိဳးနဲ႔
အညႇစ္ခံထားရတဲ့ လည္ပင္းသားေတြကလည္း နီရဲေနတယ္။ ႐ုန္းေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ခဏၾကာေတာ့ ၿငိမ္သက္သြားတယ္။
You Are My Sunshine....
My Only Sunshine ...
အခန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚမွာ အေလာင္းေကာင္က ေ႐ွ႕ေနာက္ရမ္းေနတယ္။သူက သီခ်င္းညီးေနတုန္း။
" ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေလ...ခင္ဗ်ားကို အဲ့အေပၚထိ တင္ထားရတာ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းတယ္မွတ္လဲ "
" က်စ္....အၾကည့္ေတြကေလ ေသသြားတာေတာင္
အခ်ိဳးမေျပေသးဘူး "
လြန္ခဲ့တဲ့မိနစ္ပိုင္းေလာက္ကေသဆံုးသြားတဲ့ အဲ့လူက ေနာက္ဆံတင္းစရာေတြ ႐ွိတယ္ထင္တယ္။ မ်က္လံုးအစံုက ပြင့္ဟေနတယ္။ အဲ့ဒီလူရဲ႕ လည္ပင္းေနရာက ႀကိဳးကေတာ့
အနည္းငယ္ အက်ည္းတန္ဆန္တယ္။ ခႏၶာအေလာင္းက
အနည္းငယ္ ယိမ္းေနတုန္း။
သူက ေရဒီယိုကို ျပန္ဖြင့္တယ္။ ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ပဲထြက္လာတဲ့ သီခ်င္းက Glomy Sunday တဲ့။
ေအာ္....တိုက္ဆိုင္လိုက္တာ...
ဒီေန႔က တနဂၤေႏြပဲ။
ေလခၽြန္ရင္းနဲ႔ပဲ သူေလွကားထစ္ေတြက ဆင္းလာတယ္။
ဟူဒီေခါင္းေစာင္းကို စြတ္ထားရင္း ခပ္ေႏွးေႏွးေလ်ွာက္လာတယ္။ အမႈိက္ပံုးေတြေသေသသပ္သပ္စီထားတဲ့ ေနရာနားေရာက္ေတာ့ သူရဲ႕ ညာဘက္ လက္ထဲက တစ္ခုခုကို အမႈိက္ပံုးဆီပစ္ထည့္လိုက္တယ္။
ေလခြၽန္ရင္းသာ သူဆက္ေလ်ွာက္သြားတယ္။
အနီေရာင္ေတြမပါတဲ့ ေသဆံုးျခင္းက ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္ေလ။ သူရဲ႕ ညာဘက္လက္ဖ၀ါးမွာေတာ့ ေသြးေတြက
စြန္းက်န္လို္ ့....။
.............................
အနီေရာင္ေခါက္ရမ္းပန္းေတြေ၀တဲ့ ဒီေပ်ာက္ဆံုးျခင္းမွာ
ခင္ဗ်ားဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးက မပါမျဖစ္ေပါ့။
စိတ္ခ် ခင္ဗ်ားအတြက္ တေလာကလံုးကို အနီေရာင္
ျခယ္ရ ျခယ္ရ။ ခင္ဗ်ားကိုေတာ့ အေရာင္မစြန္းေစရဘူး။
.............................