SHANLEI POV.;
2 years later
It's been a long time since Tyler died and today his second death anniversary. Nauna nang umuwi ang mga kaibigan niya na kasama naming dumalaw sa kanyang puntod at nagpaiwan naman kami ng anak kong lalaki.
Bakit ba hanggang ngayon, nasasaktan parin ako. Sobrang minahal ko siya kaya kahit lumipas man ang maraming taon ay mananatili ang pagmamahal ko sa kanya at mananatili rin ang sakit sa aking puso.
"Mommy, do you really believed
that daddy is already gone?" Biglang tanong ni Prince sa aking tabi.
"Bakit mo naman natanong ang ganyang bagay, sa tingin mo ba mabubuhay ang daddy mo sa pagsabog ng kotse niya at saka ang DNA test ang siyang nagpatunay na ang katawan ng
daddy niyo ang nasunog sa loob ng kotse." Paliwanag ko dito.
"But what if, he's still alive? Anong gagawin mo?" Prince said that's makes me silent in a second.
"Mom, are you okay?" He asked me again.
"Yeah, yeah I'm fine. Iniisip ko lang ang sagot ko sa tanong mo kanina. Paano nga ba kung buhay siya, syempre magiging mas masaya ako pero mukhang malabong mangyari ang bagay na iyon dahil wala naman tayo sa isang pelikula na puwedeng baliktarin ang nangyari. Nasa totong buhay tayo nak eh." Saad ko at lumapit ako sa kanya at hinagkan.
"Don't worry mom, I will promise you that I will be a good son and I will do my best to protect our family like what daddy did. I'm so proud of dad mom, he did everything just to protect us kahit malalayo siya sa atin mas pinili niyang hindi niya tayo makasama basta't masigurado niyang ligtas tayo." Tugon ng anak ko at napangiti ako ng tipid.
"I think we need to go home now, baka kanina pa naiinip ang mga kapatid mo sa kahihintay sa atin at saka hapon narin." Sambit at tumayo na ako mula sq pagkaupo sa malinis na baremoda. Tumayo rin si Prince at pinagpag ang kanyang pang upo.
"Uuwi na mona kami Ty, hinihintay na kami ng dalawa nating prinsesa sa mansyon at sigurado akong naiinip na sila. Pasensya kana dahil hindi ko napilit si Princess na sumama dito at si Sydney naman ay medyo masama ang pakiramdam pero wag kang mag alala sa susunod na pagdalaw namin sayo ay kasama ko sa sila." Wika ko habang pinapagpag ang aking pang upo.
"Oh, Prince magpaalam ka na sa daddy mo. Matatagalan na naman bago tayo makadalaw sa kanya." Sabi ko sa akin anak at nasa malayo ang mga tingin niya.
"No need mom, palagi naman niya akong dinadalaw." Mabilis nitong sagot.
"Huh?"
"I mean, palagi naman niya akong dinadalaw sa panaginip kaya hindi na ako magpapaalam sa kanya. Let's go." Wika niya nauna ng maglakad papunta sa sasakyan namin kung saan hinihintay kami ni manong Ben, our family driver.
"Okay." Sagot ko at sumunod nasa kanya.
Habang pauwi na kami ay napansin ko naman ang isang kotse na sumusunod sa amin.
Pamilyar sa akin ang kotse dahil maraming beses ko na itong nakikita at palagi kong napapansin na ito'y laging sumusunod sa amin. Minsan kinakabahan ako pero pinapalampas ko na lamang iyon dahil baka nagkataon lang na magkasunudan lang kami.
"Mom, inaantok po ako." Mahinang sambit ng anak ko at humikab. Napatawa ako dahil mukhang ngang inaantok na.
"Halika, sumandig ka sa akin. Gigisingin na lamang kita mamaya." Sumunod naman ito sa sinabi ko at lumapit sa akin at pinikit ang kanyang mga mata.
Dahan dahan kong hinahaplos ang kanyang ulo upang nakatulog ito kaagad.
Nang malapit na kami sa mansyon ay bigla nalang mawala ang kotse ng nakabuntot sa amin kanina. Aking napagtanto na maaring isa ito sa mga inatasan ni Xander upang sundan kami at masigurado ang aming kaligtasan.
"Hey...wake up. Nandito na tayo. Wake up." Saad ko habang dahan dahan kong siyang niyuyog ang kanyang balikat at dumilat ito.
"Doon mo na lamang itutuloy ang pagtulog sa iyong silid."
"Yes mom." He replied.
Magkasabay kaming pumasok sa loob at naabutan namin si Princess na may kausap sa telepono.
"I love you daddy and I miss you more." Princess said. Kumunot ang noo ko kung sino ang kanyang kausap sa telepono.
"Sweety, sinong kausapa mo?" Biglang tanong ko mula sa kanyang likuran at nataranta iyong ibinaba ang telepono at nanlaki ang mga mata na humarap sa akin.
"Na--Nakakagulat ka naman mommy." Nauutal nitong saad.
"Si daddy Cloud ang kausap niya mom. I am right sis?" Mabilis na sabi ni Prince at lumapit sa amin.
"Yeah yeah, kuya is right mom. Si daddy Cloud nga iyong kausap ko. Mmm...I just miss him already." Patango tango nitong sagot at ngumiti ng parang napipilitan.
"Okay. Anyway, Hindi ba umiyak kanina ang kapatid mo?" Tumalikod ako sa kanila pero hindi ito sumagot kaya't multi akong humarap sa kabilang dalawa. Kumunot ang noo ko dahil mukhang mag aaway naman silang dalawa. Matalim ang mga titig nila sa bawat isa.
"Hey, what's wrong?" I asked both. Mukhang nagulat silang dalawa.
"Nothing mom." Halos sabay nilang sagot.
"Really? Eh mukhang nagbabantaan kayo sa bawat isa sa klsase ng titig niyo."
"Auhmm...naglalaro lang po kami ni kuya mommy. Patagalan kami na walang kukurap, diba kuya.?" Sagot ni Princess at tumingin Kay Prince at pinalakihan ng mata.
"Totoo yun mom. Naglalaro po kami." Dadag naman ni Prince.
"Okay, sabi niyo eh."
"Mom..my." Dahan dahan Kong bigkas upang makuha ni Sydney. Tumawa ito na para bang nakikiliti.
"D.dy..dy...dy..." Sunod niyang wika at nagpaligid livid sa kama. "Nagseselos na talaga ako ngayon, "daddy" ang unang lumabas sa kanyang bibibg.
Kiniliti ko siya at mas lalo itong napatawa.
"Mi..mi...mi..mi...." Paulit ulit niyang bigkas na parang ipinapahiwatig niya na hihinto na ako sa pagkikiliti sa kanya.
Napangiti ako at hinalikan siya sa magkabilaang pisgi.
"Let's sleep now baby. May trabaho pa si mommy bukas." Sabi ko at humiga sa tabi niya.
Mabilis na bumangon si Sydney at pumatong sa tiyan ko.
"Hey, you wanna play?" I asked her and she smiled at me.
"Tomorrow baby, you can play with your ate Princess. Matulog na tayo dahil malalim na ang gabi." Saad ko at ibinaba ko siya.
Bumaba ako sa kama at kinarga ko siya upang madaling makatulog. Medyo mabigat na siya. Pasayaw sayaw ako habang karga karga siya.
Dahan dahan ko siyang inilapag sa kama nang maramdaman kong nakatulog na ito. Humiga akong muli sa tabi niya at sabay pikit sa aking mga mata.
"Good morning ma'am!" Sabay sabay na bati sa akin mga waitress nang pumasok ako sa TCD restaurant. Pumunta ako upang bisitahin ang status nito. Mapagkatiwalaan naman ang mga trabahante kaya once a week lamang akong bumisita.
Pumunta ako sa opisina ng manager at naabutan ko itong may inaayos na mga papeles.
"Good morning ma'am. Maupo ho kayo." Saad nito sa akin ni Jessica at umupo ako sa bakanteng upuan. Nagresign na siya dati sa isang restaurant na iniwan sa akin ng nanay ko dahil kabuwanan na niya sa kanyang panganganak pero noong muli siyang umaplay ng trabaho ay kaagad ko siyang tinanggap at ginawang manager ng TCD restaurant dahil sa angkin kakayahan sa pagpapatakbo ng negosyo.
"Kumusta?" Nakangiti Kong wika.
"I'm fine and the restaurant income is more fine, dahil mas lalong tumataas ang income every week." Nakangiti nitong sagot sa akin.
"And that's because you are great managing business and I am so thankfully because you are here. Thanks Jess." I said to her with a wide smiled.
"You're always welcome and beside this is my job so, this is my responsibility to make more success the business. At saka ang laki kaya ng utang na loob ko sayo, kung hindi dahil sayo ay baka nasa kangkungan na kami ng anak ko at maraming salamat sa tulong mo sa aming mag ina."
"You deserve it because you're a kind person Jess." I replied and she just nod.
"Anyway,I will just send later to your email account my report.
Pero kung gusto mo ng hard copy, may naihanda na ako."
"Okay, Yung hard copy nalang ng report mo ang ibigay mo sa akin para makaiwas naman ako sa radiation, medyo sumasakit kasi ang mga mata ko kapag matagal akong bumababad sa laptop. Actually hindi naman ako magtatagal dahil may pupuntahan pa ako." Sabi sa kanya at tumayo ako. May kinuhang envelop si Jess sa loob ng drawer at inabot sa akin.
"Yan ang ginawa Kong report in whole week. Nadyan na lahat ang listhan ng perang pumapasok at lumalabas sa restaurant. Tawagan mo nalang ako kapag may kulang o walang kayong naintidihan pero wag kayong magalala dahil, maayos naman yan at kompleto." Seryoso niyang sabi.
"Thanks Jess." I said to her and she just smiled at me. "Bye." Paalam ko pa.
"Bye din sayo." Tugon niya at inihatid ako palabas ng restaurant.
Kumaway ako Kay Jess ng sasakay na ako sa kotse.
"Ma'am, saan po ang susunod mating pupuntahan?" Tanong ni manong Ben sa akin ng tuluyan na akong makapasok sa loob ng sasakyan.
"Mmmm.....sa paaralan ng mga anak ko manong Ben. Idadaan ko mona ang pananghalian ng mga anak ko." Tugon at tumingin ako sa aking relo. Magtatanghali na.
"Sige po ma'am."
Nang makarating ako sa paaralan ng dalawa Kong anak ay hinintay ko sila sa kanilang school canteen habang dala dala ko ang kabilang lunch box. Nakalimutan nilang dalahin kaninang umaga.
"Mommy.." Tawag sa akin ni Princess at napangiti ako ng makita ko silang dalawa. I already text their adviser to inform my kids that I am waiting them here in school canteen.
"I'm sorry mom, we forgot our lunch box. Naabala ka pa tuloy namin." Paghingi ng paumanhin Prince ng makalapit na ito sa akin.
"It's okay son. Madadaan ko rin naman ito dahil galing din ako sa restaurant. Oh halina na kayo at ng makakain na."
"Yes mom." Princess replied and they take a sit to the vacant chair in our table.
"How about you mom, Hindi ka ba kakain?" My son asked me.
"Nag..I'm still full son." I answered.
Binuksan ko ang kabilang lunch box at nagumpisa na silang kumain. Hinintay ko silang matapos na kumain upang madala ko rin ang kabilang lunch box
"Bye mom...!!" Saad nilang sabay at kumaway ang mga ito sa akin at kinawayan ko sila pabalik.
Napatili ako nang may biglang humarang na Van sa kotse namin.
"M..manong, sino ang mga iyan?" Natataranta Kong tanong.
"Ma'am tawagan niyo si Sir Xander o di kaya ay Sir Hellion. Bilisan niyo ma'am."
Mabilis Kong kinuha ang akin cellphone sa aking shoulder bag at hinanap ang number ni Xander .
"Hello.?" Sagot nito sa kabilang linya.
"I need your help now. Bilisan mong pumunta dito dahil may humarang sa amin. Track my phone, open ang GPS ko para madali mo kaming malocate. Make it.....arrhhgggg..!!!!" Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil pinalo nila ng baseball bat ang bintana ng aming sasakyan. Mabuti nalang at hindi madaling mabasag ang salamin ng bintana ng dinala naming sasakyan.
"Ma'am kalma lang kayo, Hindi ka nila masasaktan." Saad ni manong Ben.
Napaiyak nalang ako dahil sa takot. Paano kung hindi darating kaagad ang tutulong sa amin. Paano na ang mga anak ko.. Oh..God, please save us. Wag mong hayaang mapapahamak kami.
Hindi nagtagal ay may narinig akong sunod sunod na putok ng baril at napayuko na lamang ako habang takip takip ko ang aking mga tainga gamit ang aking mga kamay.
(A/N) Sorry for grammatical errors and wrong typos.
Anyway, don't forget to press the the little star bellow at you can leave your comments.
Thank you.