<Zawgyi/>
"သက္ေဝ သက္ေဝ" အိမ္ေ႐ွ႕မွ ဖိုးေက်ာ္အသံေၾကာင့္ သက္ေဝ အခန္းထဲမွ ထြက္လာသည္။
"ဖိုးေက်ာ္ ငါအိမ္ထဲမွာ႐ွိတယ္ မင္းမလဲ မလာဖူးတဲ့အိမ္
မေရာက္ဖူးတဲ့အိမ္က်လို႔ အိမ္ေပၚတန္းတက္လာပါေရာ့လား တကယ္ပဲ"
"အဟီး မင္းျပန္ေရာက္ေနၿပီၾကားလို႔ ငါတို႔ တကၠသိုလ္ေလ်ွာက္လႊာ တင္ၾကရေအာင္လို႔ေလ အဲ့ဒါ လာတိုင္ပင္တာ "သက္ေဝေရာ ဖိုးေက်ာ္ေရာ ၁၀တန္းေအာင္သြားၾကၿပီ။ ခုဆို သူတို႔ဝါသနာပါရာ တကၠသိုလ္ေနေျမကို ခိုဝင္ၾကေတာ့မည္။
"ေအး ငါကေတာ့ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ကို ဦးစားေပးပဲ
မေျပာင္းဘူး မင္းေရာ"
"ငါလဲ မေျပာင္းဘူး မင္းနဲ႔တူတူပဲ အမွတ္လဲ မွီတယ္ဆိုေတာ့ ေသခ်ာသေလာက္နီးနီးပဲေပါ့ ရား း ေပ်ာ္လိုက္တာကြာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးလုပ္ရေတာ့မယ္ ၿပီးရင္ အေမ့ကို ငါျပန္အလုပ္ေကြၽးျပဳႏိုင္ေတာ့မယ္"
သက္ေဝနဲ႔ ဖိုးေက်ာ္က ၉တန္းတည္းက စီးပြားေရးတကၠသိုလ္တက္ႏိုင္ဖို႔ အားခဲႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာ။ထိဳရည္ရြယ္ခၽက္နဲ႔ ဘာဂတြဲကိုပဲ ယူခဲ့ၾကတာ။ခုေတာ့ သူတို႔ေမ်ွာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
"Dayပဲ တက္မွာမလား ဖိုးေက်ာ္"
"ဒါေပါ့ကြ ငါနဲ႔အေမ စုေဆာင္းထားတာေတြ ႐ွိပါတယ္ သက္ေဝရဲ႕ ၁၀တန္းေျဖၿပီးကတည္းက ငါေန႔တိုင္း အလုပ္ေတြလုပ္ေနတာ မင္းနဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္တာပဲၾကည့္ Dayပဲတက္မယ္ ေက်ာင္းပိတ္ရင္လဲ ငါအလုပ္လုပ္မယ္ အဆင္ေျပမွာပါ"
"တို႔ေတြ တူတူ ေ႐ွ႕ဆက္ၾကတာေပါ့" ႏွစ္ေယာက္လံုး
ေ႐ွ႕ဆက္ရမယ့္တကၠသိုလ္ေန႔ရက္ေတြတြက္ ရင္ခုန္ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္။
...........................
"ယမင္း သားႀကီးရတုေရာ"
"ခုနကေတာ့ ျခံထဲမွာ သူ႔ညီေတြနဲ႔ ၾကက္ေတာင္႐ိုက္ေနတယ္ထင္ ယမင္းသြားေခၚေပးမယ္ေလ ကို ခနေနာ္"
"ရတယ္ ယမင္း ကိုပဲသြားလိုက္မယ္"
"ဒါျဖင့္လဲ ယမင္း ညေနစာထမင္းဝိုင္း ျပင္ထားလိုက္မယ္ေနာ္"ဦးထက္ေအာင္ ျခံထဲဆင္းလာလိုက္သည္။
ေၾသာ္...ဘာလိုလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြက ျမန္လိုက္တာ ခုဆို သားႀကီးေတာင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီး ျဖစ္ေတာ့မယ္။
ျခံထဲတြင္ေတာ့ ႏိႈင္းနဲ႔ သုတက ၾကက္ေတာင္ ႐ိုက္ေနၿပီး ရတုကေတာ့ ဒန္းစီးရင္း သူတို႔၂ေယာက္႐ိုက္တာကို ထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ သူ ဘယ္နမွတ္ရတယ္ ငါ ဘယ္နမွတ္ရတယ္နဲ႔ ၂ေယာက္သား ၾကက္ေတာင္႐ိုက္တာ နည္းနည္း ျငင္းေနၾကတာက ခပ္မ်ားမ်ားပင္။ ႏိႈင္းဆိုသည္မွာလဲ ႐ိုက္လဲမ႐ိုက္တတ္ဘဲ သုတကို ဗိုလ္က်ေနသည္။
"ေဖေဖ"
"အြန္း သားႀကီး" ဦးထက္ေအာင္ ရတုေဘးကေနရာမွာ
ထိုင္လိုက္ေတာ့ ရတု ဒန္းလႊဲေနတာကို ရပ္လိုက္သည္။
"သား ဘယ္တကၠသိုလ္ကို ေလ်ာက္ဖို႔စဥ္းစားထားလဲ"
"သား စီးပြားေရးပဲ ေလ်ာက္မယ္ ေဖေဖ အရင္က သားေျပာသလိုပဲ သားေဖေဖတို႔ကို ျပန္ကူညီခ်င္တယ္ သားကိုယ္တိုင္လဲ စီးပြားေရးလုပ္ဖို႔ကို စိတ္ဝင္စားတယ္ ေဖေဖ"
"ေတာ္ပါေသးရဲ႕ကြာ ေဖေဖက သားကို မခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်င္ဘူး
တကယ္လို႔ သားက တျခားဝါသနာပါတဲ့ တကၠသိုလ္ကို တတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေဖေဖခြင့္ျပဳတယ္လို႔ ေျပာမလို႔ ခုေတာ့ သားကိုယ္တိုင္လဲ စီးပြားေရးကို စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုေတာ့ ေဖေဖ ဝမ္းသာတယ္ကြာ"ဦးထက္ေအာင္ သားေတြကို အတင္းႀကီး ထိန္းခ်ဳပ္မထား။ စည္းကမ္းတက် ေနတတ္ေအာင္ လိမၼာယဥ္ေက်းၿပီး ပညာထက္ျမက္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ေစရံုသာ။ သူ႔လို မိဘစကား တေသြမတိမ္းလိုက္နာရတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစရ။သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ အေတြးေတြကို အျမဲအေလးေပးခဲ့တယ္
..................................
"သားေရ ရတု "
"လာၿပီ ေမေမ" ဒီေန႔ ေမေမနဲ႔ market သြားမည္။ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္လဲ က်လာၿပီ။တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္က ၃ေက်ာင္း(မံုစီး(မံုရြာ)၊ ရန္စီး(ရန္ကုန္)၊ နဲ႔ မိတ္စီး(မိတၳီလာ))ပဲ႐ွိသည့္အနက္ ရတု ရန္ကုန္စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ ကိုက်သည္။ထို႔ေၾကာင့္ လိုအပ္သည္မ်ားကို ဝယ္ယူ ျပင္ဆင္ဖို႔ပင္။ ေမေမတို႔နဲ႔ ထပ္ခြဲရဦးမည္။ မံုရြာကိုလဲ သြားခ်င္ေသးသည္။
"ေမေမ သားဖို႔ စေတာ္ဘယ္ရီသီး ဝယ္ခဲ့ဦးေနာ္" ႏိႈင္း အိမ္ထဲကေန လွမ္းေအာ္မွာေနေသးသည္။ မသြားမခ်င္း မွာလို႔မၿပီးႏိုင္ေပ။
..........................
ရတု ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ရက္မွာပင္ အေဆာင္ဝင္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္မွာက ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာမ႐ွိ။ ေဖေဖ့လုပ္ငန္းေတြ ႐ွိသည္ဆိုေပမယ့္လဲ မိသားစုမ႐ွိေပ။ ေဖေဖက ေက်ာင္းနားမွာ တိုက္ခန္းငွါးၿပီးေနဖို့ စီစဥ္ေပးမယ္ ေျပာေသာ္လည္း ရတု ေက်ာင္းတြင္းေဆာင္မွာပဲ ေနလိုေၾကာင္ေျပာ၍ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့သည္။ေက်ာင္းအပ္ စာအုပ္ထုတ္ ပစၥည္းေတြ အခန္းထဲထည့္ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ေရာက္သြားသည္။ ေဖေဖ၊ေမေမတို႔နဲ႔ အျပင္မွာပဲ သြားစားလိုက္သည္။ အားလံုးၿပီးေတာ့ ေဖေဖနဲ႔ေမေမက ျပန္သြားၾကသည္။
အေဆာင္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ခုထိ သူနဲ႔အတူေနရမယ့္ အခန္းေဖာ္မွာ မေရာက္ေသးေပ။ အခန္းက ၂ေယာက္ခန္းပင္။ ကုတင္က ၂လံုး စာၾကည့္စားပြဲလဲ ၂လံုးပင္။ မ်က္ႏွာက်က္အလယ္မွာ ပန္ကာလဲ ပါေသး၏။ အေတာ္ေလးလဲ အခန္းကက်ယ္သည္။ ပစၥည္းေတြ ေနရာမခ်ရေသး၍လားေတာ့မသိ။ ရတု ဘယ္ဘက္ကုတင္ေနရာ ယူရမည္မသိ။ သူက အရင္ေရာက္၍ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာယူရင္ ေနာက္လူအတြက္ မတားရားရာေရာက္သည္လို႔ သူထင္သည္။ 'သူ လာမွပဲ သူႀကိဳက္တဲ့ ကုတင္ယူခိုင္းလိုက္ေတာ့မယ္ ခုေတာ့ ငါဒီဘက္ခုတင္ ခနယူထားလိုက္မယ္'ရတုေတြးရင္း ဘယ္ဘက္ကကုတင္ကို အနည္းငယ္ ထပ္ၿပီး ဖုန္သုတ္သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၿပီး အိပ္ရာခင္း ခင္းကာ ေသခ်ာေနရာခ်လိုက္ၿပီး ခန နားလိုက္သည္။ ေက်ာင္းဖြင့္ခါစျဖစ္၍ အတန္းေတြက မစေသးေပ။ထို႔ေၾကာင့္ အတန္းတတ္မသြားေတာ့။
ညေနခင္းေရာက္သည္ထိ အခန္းေဖာ္မွာ ေရာက္မလာေသးေပ။
...........................
သက္ေဝ နဲ႔ ဖိုးေက်ာ္ ရန္ကုန္ကို ကားႏွင့္ပင္ ဆင္းလာခဲ့ၾကသည္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ကားက လမ္းမွာ ဘီးေပါက္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ ခရီးေႏွာင့္ေႏွးခဲ့ရသည္။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ညေန၅နာရီပင္ ထိုးေနၿပီ။ ၂ေယာက္ ၃ဘီးကားငွါးကာ အျမန္ပင္လာခဲ့ရသည္။ အေဆာင္က ညေန၆နာရီဆို ပိတ္ေတာ့မည္။ ရန္ကုန္မွာ ေဆြမ်ိဳးညာတိမ
႐ွိ။ ေနာက္က်လို႔ကေတာ့လား လမ္းေပၚမွာသာ ေနရကိန္း႐ွိသည္။
အေဆာင္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ ၆နာရီထိုးဖို႔ ၁၀မိနစ္သာလိုေတာ့သည္။ သံုးဘီးေပၚက ပါလာေသာ အိပ္ယာလိပ္ကိုထမ္း၊ သံသတၱာေလးကို လက္ကဆြဲ၍ ၂ေယာက္သား အေဆာင္မႉးကို အတင္း ေတာင္းပန္အက်ိးေၾကာင္း
ေၿပာျပီး ဝင္ခဲ့ရသည္။ သက္ေဝတို႔ အေဆာင္နံမည္က သံလြင္ ျဖစ္သည္။
"ဟူး း းေတာ္ပါေသးရဲ႕ အခ်ိန္မွီေလးတင္"
"ေအးကြာ အေဆာင္မွဴ းက ဝင္ခြင့္ေပးလို႔ ေတာ္ေသးတယ္ မဟုတ္ရင္ တို္႔ေတာ့ မေတြးခ်င္စရာပဲ သက္ေဝရာ"
"ေအးကြာ သြားမယ္ ဖိုးေက်ာ္ ငါေနရာခ်ၿပီးမွ မင္းဆီ ဆင္းလာခဲ့မယ္ မလာရင္လဲ မလာျဖစ္ေတာ့ဘူး"
"လာမေနေတာ့နဲ႔ သက္ေဝ နားပဲ နားၾကစို႔ေလ ခရီးပန္းလာၿပီ မနက္မွေတြ႔မယ္"
"ေအး ဒါျဖင့္လဲ မလာေတာ့ဘူး" ဖိုးေက်ာ္ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အေပၚထပ္ တတ္လာလိုက္သည္။ ဖိုးေက်ာ္က ေအာက္ထပ္ ကြၽန္ေတာ္က အေပၚထပ္က အခန္းမွာ က်သည္။
"ေဒါက္ ေဒါက္.." အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ အခန္းက တံခါးပိတ္ထားသည္။ထပ္ေခါက္ေတာ့လဲ အသံမၾကားရ။
ထို႔ေၾကာင့္ သက္ေဝ ဖြင့္ဝင္ရန္သာ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
"ဟို ငါဝင္လာၿပီေနာ္" တံခါးက ေလာ့ခ်မထားေပ။
"ေဂ်ာက္.."အခန္းတံခါး ပြင့္သြားသည္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သက္ေဝ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္လုပ္လိုက္ေတာ့ ဘယ္ဘက္ကုတင္ေပၚမွာ ေကာင္ေလး၁ေယာက္ ေက်ာေပး အိပ္ေနသည္။ သူ႔အခန္းေဖာ္ထင္။ သူလဲ အိပ္ယာလိပ္ေလးကုတင္ေပၚတင္ ေသတၱာေလးခ်ကာ ကုတင္ေပၚထိုင္လိုက္သည္။ ဘာလုပ္ရမည္မသိ။ ဒီတိုင္းပဲ ထိုင္ေနလိုက္ရသည္။ သူ႔ကို ႏိႈးလိုက္ရမလား။ အမ္ ႏိႈးၿပီး ငါက ဘာလုပ္ရမွာ။
ထိုခ်ိန္ တဖက္ကုတင္မွ ေကာင္ေလး လႈပ္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႐ွိရာဘက္ လွည့္လာသည္။ ႏိုးလာၿပီထင္။
ရတု ညေန ထမင္းစားၿပီးေနာက္ ခနနားလိုက္သည္။ ခုမွ ျပန္ႏိုးျခင္းျဖစ္သည္။
ရတု ႏိုးလို႔ မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က တဖက္ကုတင္ေပၚမွသူက သူ႔ကို အံ့ၾသၿပီး ေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္။ ျမင္ဖူးသလိုလို...
"ဟင္ မင္း..."
"မင္း...ဟို၁ေယာက္" အသားျဖဴ ျဖဴ . အရပ္သြယ္သြယ္ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက အျပံဳးႏွင့္ ဆီးႀကိဳ ႏႈတ္ဆက္ေနသည္။
..................................
အပိုင္း ၄ Coming soon...
ဇာတ္လမ္းပါ အေၾကာင္းအရာေတြက Raraရဲ႕ ဖန္တီးမႈသက္သက္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ပထမဆံုးေရးတဲ့ BL Ficမလို႔ အမွားေတြမ်ားသြားရင္
Raraရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြပါ။ Readers ေလးေတြက နားလည္ေပးၾကပါေနာ္။🙆 လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမွားေတြကို ေဝဖန္ေထာက္ျပေပးၾကပါလို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ တစ္ပတ္ကို အနည္းဆံုး ၂ပိုင္းတင္ေပးပါမယ္ေနာ္။
24.4.20 Fri
樱花rara🌸
<Unicode/>
"သက်ဝေ သက်ဝေ" အိမ်ရှေ့မှ ဖိုးကျော်အသံကြောင့် သက်ဝေ အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။
"ဖိုးကျော် ငါအိမ်ထဲမှာရှိတယ် မင်းမလဲ မလာဖူးတဲ့အိမ်
မရောက်ဖူးတဲ့အိမ်ကျလို့ အိမ်ပေါ်တန်းတက်လာပါရော့လား တကယ်ပဲ"
"အဟီး မင်းပြန်ရောက်နေပြီကြားလို့ ငါတို့ တက္ကသိုလ်လျှောက်လွှာ တင်ကြရအောင်လို့လေ အဲ့ဒါ လာတိုင်ပင်တာ "သက်ဝေရော ဖိုးကျော်ရော ၁၀တန်းအောင်သွားကြပြီ။ ခုဆို သူတို့ဝါသနာပါရာ တက္ကသိုလ်နေမြေကို ခိုဝင်ကြတော့မည်။
"အေး ငါကတော့ စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်ကို ဦးစားပေးပဲ
မပြောင်းဘူး မင်းရော"
"ငါလဲ မပြောင်းဘူး မင်းနဲ့တူတူပဲ အမှတ်လဲ မှီတယ်ဆိုတော့ သေချာသလောက်နီးနီးပဲပေါ့ ရား း ပျော်လိုက်တာကွာ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီးလုပ်ရတော့မယ် ပြီးရင် အမေ့ကို ငါပြန်အလုပ်ကျွေးပြုနိုင်တော့မယ်"
သက်ဝေနဲ့ ဖိုးကျော်က ၉တန်းတည်းက စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်တက်နိုင်ဖို့ အားခဲကြိုးစားခဲ့ကြတာ။ထိုရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ဘာဂတွဲကိုပဲ ယူခဲ့ကြတာ။ခုတော့ သူတို့မျှော်လင့်ထားသလို ဖြစ်ခဲ့ပြီ။
"Dayပဲ တက်မှာမလား ဖိုးကျော်"
"ဒါပေါ့ကွ ငါနဲ့အမေ စုဆောင်းထားတာတွေ ရှိပါတယ် သက်ဝေရဲ့ ၁၀တန်းဖြေပြီးကတည်းက ငါနေ့တိုင်း အလုပ်တွေလုပ်နေတာ မင်းနဲ့ မတွေ့ဖြစ်တာပဲကြည့် Dayပဲတက်မယ် ကျောင်းပိတ်ရင်လဲ ငါအလုပ်လုပ်မယ် အဆင်ပြေမှာပါ"
"တို့တွေ တူတူ ရှေ့ဆက်ကြတာပေါ့" နှစ်ယောက်လုံး
ရှေ့ဆက်ရမယ့်တက္ကသိုလ်နေ့ရက်တွေတွက် ရင်ခုန်ပျော်ရွှင်နေကြသည်။
...........................
"ယမင်း သားကြီးရတုရော"
"ခုနကတော့ ခြံထဲမှာ သူ့ညီတွေနဲ့ ကြက်တောင်ရိုက်နေတယ်ထင် ယမင်းသွားခေါ်ပေးမယ်လေ ကို ခနနော်"
"ရတယ် ယမင်း ကိုပဲသွားလိုက်မယ်"
"ဒါဖြင့်လဲ ယမင်း ညနေစာထမင်းဝိုင်း ပြင်ထားလိုက်မယ်နော်"ဦးထက်အောင် ခြံထဲဆင်းလာလိုက်သည်။
သြော်...ဘာလိုလိုနဲ့ အချိန်တွေက မြန်လိုက်တာ ခုဆို သားကြီးတောင် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီး ဖြစ်တော့မယ်။
ခြံထဲတွင်တော့ နှိုင်းနဲ့ သုတက ကြက်တောင် ရိုက်နေပြီး ရတုကတော့ ဒန်းစီးရင်း သူတို့၂ယောက်ရိုက်တာကို ထိုင်ကြည့်နေသည်။ သူ ဘယ်နမှတ်ရတယ် ငါ ဘယ်နမှတ်ရတယ်နဲ့ ၂ယောက်သား ကြက်တောင်ရိုက်တာ နည်းနည်း ငြင်းနေကြတာက ခပ်များများပင်။ နှိုင်းဆိုသည်မှာလဲ ရိုက်လဲမရိုက်တတ်ဘဲ သုတကို ဗိုလ်ကျနေသည်။
"ဖေဖေ"
"အွန်း သားကြီး" ဦးထက်အောင် ရတုဘေးကနေရာမှာ
ထိုင်လိုက်တော့ ရတု ဒန်းလွှဲနေတာကို ရပ်လိုက်သည်။
"သား ဘယ်တက္ကသိုလ်ကို လျောက်ဖို့စဉ်းစားထားလဲ"
"သား စီးပွားရေးပဲ လျောက်မယ် ဖေဖေ အရင်က သားပြောသလိုပဲ သားဖေဖေတို့ကို ပြန်ကူညီချင်တယ် သားကိုယ်တိုင်လဲ စီးပွားရေးလုပ်ဖို့ကို စိတ်ဝင်စားတယ် ဖေဖေ"
"တော်ပါသေးရဲ့ကွာ ဖေဖေက သားကို မချုပ်ချယ်ချင်ဘူး
တကယ်လို့ သားက တခြားဝါသနာပါတဲ့ တက္ကသိုလ်ကို တတ်ချင်တယ်ဆိုရင် ဖေဖေခွင့်ပြုတယ်လို့ ပြောမလို့ ခုတော့ သားကိုယ်တိုင်လဲ စီးပွားရေးကို စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတော့ ဖေဖေ ဝမ်းသာတယ်ကွာ"ဦးထက်အောင် သားတွေကို အတင်းကြီး ထိန်းချုပ်မထား။ စည်းကမ်းတကျ နေတတ်အောင် လိမ္မာယဉ်ကျေးပြီး ပညာထက်မြက်တဲ့သူတွေ ဖြစ်စေရုံသာ။ သူ့လို မိဘစကား တသွေမတိမ်းလိုက်နာရတာမျိုး မဖြစ်စေရ။သူတို့ ကိုယ်ပိုင် လွတ်လပ်ခွင့်နဲ့ အတွေးတွေကို အမြဲအလေးပေးခဲ့တယ်
..................................
"သားရေ ရတု "
"လာပြီ မေမေ" ဒီနေ့ မေမေနဲ့ market သွားမည်။ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်လဲ ကျလာပြီ။တစ်နိုင်ငံလုံးမှာ စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်က ၃ကျောင်း(မုံစီး(မုံရွာ)၊ ရန်စီး(ရန်ကုန်)၊ နဲ့ မိတ်စီး(မိတ္ထီလာ))ပဲရှိသည့်အနက် ရတု ရန်ကုန်စီးပွားရေး တက္ကသိုလ် ကိုကျသည်။ထို့ကြောင့် လိုအပ်သည်များကို ဝယ်ယူ ပြင်ဆင်ဖို့ပင်။ မေမေတို့နဲ့ ထပ်ခွဲရဦးမည်။ မုံရွာကိုလဲ သွားချင်သေးသည်။
"မေမေ သားဖို့ စတော်ဘယ်ရီသီး ဝယ်ခဲ့ဦးနော်" နှိုင်း အိမ်ထဲကနေ လှမ်းအော်မှာနေသေးသည်။ မသွားမချင်း မှာလို့မပြီးနိုင်ပေ။
..........................
ရတု ကျောင်းဖွင့်တဲ့ရက်မှာပင် အဆောင်ဝင်ခဲ့သည်။ ရန်ကုန်မှာက ဆွေမျိုးရင်းချာမရှိ။ ဖေဖေ့လုပ်ငန်းတွေ ရှိသည်ဆိုပေမယ့်လဲ မိသားစုမရှိပေ။ ဖေဖေက ကျောင်းနားမှာ တိုက်ခန်းငှါးပြီးနေဖို့ စီစဉ်ပေးမယ် ပြောသော်လည်း ရတု ကျောင်းတွင်းဆောင်မှာပဲ နေလိုကြောင်ပြော၍ ခွင့်ပြုပေးခဲ့သည်။ကျောင်းအပ် စာအုပ်ထုတ် ပစ္စည်းတွေ အခန်းထဲထည့်ပြီးတော့ နေ့လည်ထမင်းစားချိန်တောင်ရောက်သွားသည်။ ဖေဖေ၊မေမေတို့နဲ့ အပြင်မှာပဲ သွားစားလိုက်သည်။ အားလုံးပြီးတော့ ဖေဖေနဲ့မေမေက ပြန်သွားကြသည်။
အဆောင်ခန်းထဲရောက်တော့ ခုထိ သူနဲ့အတူနေရမယ့် အခန်းဖော်မှာ မရောက်သေးပေ။ အခန်းက ၂ယောက်ခန်းပင်။ ကုတင်က ၂လုံး စာကြည့်စားပွဲလဲ ၂လုံးပင်။ မျက်နှာကျက်အလယ်မှာ ပန်ကာလဲ ပါသေး၏။ အတော်လေးလဲ အခန်းကကျယ်သည်။ ပစ္စည်းတွေ နေရာမချရသေး၍လားတော့မသိ။ ရတု ဘယ်ဘက်ကုတင်နေရာ ယူရမည်မသိ။ သူက အရင်ရောက်၍ ကြိုက်တဲ့နေရာယူရင် နောက်လူအတွက် မတားရားရာရောက်သည်လို့ သူထင်သည်။ 'သူ လာမှပဲ သူကြိုက်တဲ့ ကုတင်ယူခိုင်းလိုက်တော့မယ် ခုတော့ ငါဒီဘက်ခုတင် ခနယူထားလိုက်မယ်'ရတုတွေးရင်း ဘယ်ဘက်ကကုတင်ကို အနည်းငယ် ထပ်ပြီး ဖုန်သုတ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အိပ်ရာခင်း ခင်းကာ သေချာနေရာချလိုက်ပြီး ခန နားလိုက်သည်။ ကျောင်းဖွင့်ခါစဖြစ်၍ အတန်းတွေက မစသေးပေ။ထို့ကြောင့် အတန်းတတ်မသွားတော့။
ညနေခင်းရောက်သည်ထိ အခန်းဖော်မှာ ရောက်မလာသေးပေ။
...........................
သက်ဝေ နဲ့ ဖိုးကျော် ရန်ကုန်ကို ကားနှင့်ပင် ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။ ကံဆိုးချင်တော့ ကားက လမ်းမှာ ဘီးပေါက်သည်။ထို့ကြောင့် ခရီးနှောင့်နှေးခဲ့ရသည်။ ရန်ကုန်ရောက်တော့ ညနေ၅နာရီပင် ထိုးနေပြီ။ ၂ယောက် ၃ဘီးကားငှါးကာ အမြန်ပင်လာခဲ့ရသည်။ အဆောင်က ညနေ၆နာရီဆို ပိတ်တော့မည်။ ရန်ကုန်မှာ ဆွေမျိုးညာတိမ
ရှိ။ နောက်ကျလို့ကတော့လား လမ်းပေါ်မှာသာ နေရကိန်းရှိသည်။
အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ ၆နာရီထိုးဖို့ ၁၀မိနစ်သာလိုတော့သည်။ သုံးဘီးပေါ်က ပါလာသော အိပ်ယာလိပ်ကိုထမ်း၊ သံသတ္တာလေးကို လက်ကဆွဲ၍ ၂ယောက်သား အဆောင်မှူးကို အတင်း တောင်းပန်အကျိးကြောင်း
ပြောပြီး ဝင်ခဲ့ရသည်။ သက်ဝေတို့ အဆောင်နံမည်က သံလွင် ဖြစ်သည်။
"ဟူး း းတော်ပါသေးရဲ့ အချိန်မှီလေးတင်"
"အေးကွာ အဆောင်မှူ းက ဝင်ခွင့်ပေးလို့ တော်သေးတယ် မဟုတ်ရင် တို့်တော့ မတွေးချင်စရာပဲ သက်ဝေရာ"
"အေးကွာ သွားမယ် ဖိုးကျော် ငါနေရာချပြီးမှ မင်းဆီ ဆင်းလာခဲ့မယ် မလာရင်လဲ မလာဖြစ်တော့ဘူး"
"လာမနေတော့နဲ့ သက်ဝေ နားပဲ နားကြစို့လေ ခရီးပန်းလာပြီ မနက်မှတွေ့မယ်"
"အေး ဒါဖြင့်လဲ မလာတော့ဘူး" ဖိုးကျော်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး အပေါ်ထပ် တတ်လာလိုက်သည်။ ဖိုးကျော်က အောက်ထပ် ကျွန်တော်က အပေါ်ထပ်က အခန်းမှာ ကျသည်။
"ဒေါက် ဒေါက်.." အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အခန်းက တံခါးပိတ်ထားသည်။ထပ်ခေါက်တော့လဲ အသံမကြားရ။
ထို့ကြောင့် သက်ဝေ ဖွင့်ဝင်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
"ဟို ငါဝင်လာပြီနော်" တံခါးက လော့ချမထားပေ။
"ဂျောက်.."အခန်းတံခါး ပွင့်သွားသည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ သက်ဝေ ဟိုကြည့် ဒီကြည့်လုပ်လိုက်တော့ ဘယ်ဘက်ကုတင်ပေါ်မှာ ကောင်လေး၁ယောက် ကျောပေး အိပ်နေသည်။ သူ့အခန်းဖော်ထင်။ သူလဲ အိပ်ယာလိပ်လေးကုတင်ပေါ်တင် သေတ္တာလေးချကာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်သည်။ ဘာလုပ်ရမည်မသိ။ ဒီတိုင်းပဲ ထိုင်နေလိုက်ရသည်။ သူ့ကို နှိုးလိုက်ရမလား။ အမ် နှိုးပြီး ငါက ဘာလုပ်ရမှာ။
ထိုချိန် တဖက်ကုတင်မှ ကောင်လေး လှုပ်လာသည်။ ပြီးတော့ သူရှိရာဘက် လှည့်လာသည်။ နိုးလာပြီထင်။
ရတု ညနေ ထမင်းစားပြီးနောက် ခနနားလိုက်သည်။ ခုမှ ပြန်နိုးခြင်းဖြစ်သည်။
ရတု နိုးလို့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က တဖက်ကုတင်ပေါ်မှသူက သူ့ကို အံ့သြပြီး ကြောင်ကြည့်နေသည်။ မြင်ဖူးသလိုလို...
"ဟင် မင်း..."
"မင်း...ဟို၁ယောက်" အသားဖြူ ဖြူ . အရပ်သွယ်သွယ်နှင့် ကိုယ်တော်ချောက အပြုံးနှင့် ဆီးကြို နှုတ်ဆက်နေသည်။
..................................
အပိုင်း ၄ Coming soon...
ဇာတ်လမ်းပါ အကြောင်းအရာတွေက Raraရဲ့ ဖန်တီးမှု
သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။
ပထမဆုံးရေးတဲ့ BL Ficမလို့ အမှားတွေများသွားရင်
Raraရဲ့ လိုအပ်ချက်တွေပါ။ Readers လေးတွေက နားလည်ပေးကြပါနော်။🙆 လိုအပ်ချက်တွေ အမှားတွေကို ဝေဖန်ထောက်ပြပေးကြပါလို့ တောင်းဆိုပါတယ်။ တစ်ပတ်ကို အနည်းဆုံး ၂ပိုင်းတင်ပေးပါမယ်နော်။
24.4.20 Fri
樱花rara🌸
(4431 words)