Marahang hinaplos ni mama ang likod ko. I close my eyes. Sinusulit ko bawat sandali. Shit. This is one of the most comfortable thing I ever experienced. Para akong bumalik sa pagkabata. Yung pag nasugatan ako nakikita ko na ang natatarantang imahe ng aking ina napapalapit saakin. Nagaalalang nagtatanong at nag aalaga.
"Khaning" I heard her whispered. "Something going on, that you don't share with me"
Kinalas ko ang pagkakayakap. I sobbed. Umayos ako ng pagkakaupo. Kahit na gustong gusto kong umiyak. Pilit kong ngumiti ng harapin ko si mama.
"I'm okay ma" My voice crack. "Okay na ba si papa? B-bakit inaatake nanaman sya sa puso?"
My mom bite her lower lip. She smile at me after that.
"Anak. Tumatanda na kami." She caressly touch my hand. "Mangyayare talaga iyon. Maiiwan namin kayo," She force a smile.
Para naman may kumurot sa puso ko. Pakiramdam ko mas masakit pa ito sa kumpara sa lahat ng nangyayare saakin.
"Pero kampante naman ako sa maiiwan ko. I raise you well. You grown up with a good behavior" She voice crack.
Nanumig nanaman ang mata ko. Tumingala ako para bumalik ang luha sa tear duct. Shit. Para akong sinampal ng paulit ulit. I am busy wasting my time with a wrong person and I almost forgot those who stayed with me and accept me in my worst.
I almost forgot myself and my family.
Hindi ko napigilan na yumakap sa kanya. "M-ma. I'm so sorry" I sob. "Don't worry. Babawi ako. I will stay with you, again like before."
She chuckles. "I-I miss to hear that. I miss to create a video with you again."
Hindi ko na napagilan ang pag-iyak. Parang may bumara sa puso ko. I sob. Marahan kong hinaplos ang mukha ni mama.
"M-ma. You give my life, but I d-didn't spend a lot of time with you."
Mom chuckle. "Khaning. you are gift from god. Don't worry after this. We will bond alot"
I just nod. "Stay with me again, ma. I want to sleep with you again"
She laugh. "Naku. Naalala ko nung bata ka. Hindi iiyak ka kapag nasugatan ka. Kahit gaano kasakit, kasi natatakot ka na paluin ka namin"
I bite my lower lip. Memories bring back the happiness I felt back then.
"Gaano ba kasakit yan, khaning" She point my heart. "Para hagulgol ka ng ganon?"
My jaw dropped. I look at her eyes. I saw a woman who want to embrace her child. I gulp, intensely. What should I say?
"M-ma" I sigh. "I'm seeing a m-man. I knew he love someone but..."
"You fall in love?" She ask. I press my lips and nod.
"Ma. I d-dont know what happened. I just wake up one day and I am looking forward to be with him" I drop my look. "Ma. I love interaction with alot people. Kaya hindi ko alam kung paano ide-differentiate yung nangyare. Akala ko nga, normal lang ih-"
I look at my mother. She's smiling. Makailang beses pa syang tumango. Parang sinasabi nya na okay lang na mag kwento ako. Kasi makikinig sya.
"Days passed and I fell badly." I chuckle. "If I only takes Tresha's advice. I won't ended up like this"
Kumunot ang noo nang tumawa ang ina ko. "I should thank that man. He back my baby-"
"Ma. Look I'm hurt-" Pagmamaktol ko.
She smile. "That's love. You won't know you already fall. But if your feeling are mutual, he will be here and talk to you"
Para naman akong binuhusan ng malamig na tubig doon. She's right. Baka ako lang talaga ang sadyang umasa sa taong wala naman akong pagasa.
"What's his job?" Tumingin ako sa kanya ng bigla syang nagsalita.
"S-soldier" I almost whisper.
She pout. "He supposed to fight but sadly he didn't even bothered to do the same when it comes to you.. "
"Ma." I shout. "Bakit ka ba ganyan?"
She laugh. "I miss my baby." She finger comb my hair. Biglang sumeryoso ang mukha nya. "Rebuilt yourself and let him know his loss"
I laugh. "sa wakas ma. May tama ka ring nasabi"
"I checked your channel. Tatlong araw kanang walang bagong upload" Biglang saad niya. "Anak. I know how much you work to have that. Love supposed to bring your best not became your worst."
I look at her. Hindi ko maintindihan ang emosyon ko. Nagbaba nalang ako ng tingin. It took me 3 years to build my community. Sobrang inalagaan ko iyon. But suddenly I became destructed.
I force a smile. "Ma. I'm awake now. I will be back. I will greet anyone who pass by again. I will vlog every single day. I will be back"
I gulp. "I miss myself. Gusto ko nang bumalik sa dati. Hindi ko na Aantayin na mawala ako ng tuluyan-"
She touch my cheek. "Khaning. You are my daugther, nothing changed. I trusted you."
She hug me. "Tara na nga" She wipe her tears. "I want you to see your dad."
"Gising na sya ma?" Nanliit ang mata ko.
She force a smile. Her eyes had a hint of pain and fear. I can sense it. She's so worried.
She smile. "He will. Don't worry"
Tinignan ko lang sya habang binuksan nya ang lagbukas ng pinto. Ilang beses syang napabuntong hininga kaya, hinawakan ko ang kamay nya nang makapasok kami sa loob.
"Ma. Papa loves you so much. He will never leave you" I smile. My family needs me now, I have no right to be weak. Especially, this time.
My mom chuckle. "Bumabalik ka na nga, Khaning." She touch my cheek. "Never cry again to a man, who never valued your tears"
I force a smile. "I will practice everyday, to mastered that one"
Naglakad ako papalapit sa ama ko. He's lying in the bed with his eyes closed. Parang humaplos sa puso ko nang makita ko ang sitwasyon nya ngayon. May mga nakakabit sa katawan nya.
"Sabi ng doktor. Okay naman na daw sya." narinig kong saad ni mama. Nanatili ang tingin ko kay papa.
From now on. I will make every second count. Gusto kong sulitin lahat. I don't want to wait to a massive news that everything is over. I will be a good daughter to this two.
Napalingon ako ng marinig ko ang pagbukas ng pinto. Natigilan ako ng makita ko na lumabas dun si Lincoln.
"Kuya" I whispered. Hindi ko napigilan ang sarili ko nayumakap sa kanya.
"Khaning" He said seriously.
Biglang bumilis ang tibok ng puso ko sa paraan ng pag kakasabi nya nyun.
"Ano yung nakita ko nitong nakaraan?" He almost whisper. Bakas ang galit sa boses nya bigla naman akong namula.
"Lincoln. Ano iyong sinabi mo anak?" Nakangiting tanong ni mama.
Kinabahan naman akong Napatingin kay Lincoln. Marahan akong umiling. He smirk.
I trust my brother, I hope he won't spill anything.
Natigilan ako ng bigla syang tumawa. Lumapit sya kay mama.
"Ma. Sinabi ko lang kay khaning na.." pinadilatan ko sya ng mata. "Samahan akong bumili ng makakain natin mamaya"
Nakahinga naman ako ng maluwag. Paanong nakita nya iyon? Eh nadelete naman agad. This man in front of me is really my brother, no doubt.
I bite my lower lip. "o-opo ma." I force a smile as I said it. "Kasi hindi pa ako kumakain ih. Nagugutom narin ako."
Kumalam narin kasi ang sikmura ko. Paano ba naman ang almusal ko ay luha. Balde balde pa.
"Ma. Aalis na po kami" Lincoln plant a kiss in my mother's cheek.
"Tara na khaning" Madiin nyang saad nang humarap sya saakin.
"Ma. Alis na kami ah" I kiss her. She just nod.
Pinagmasdan ko si Lincoln na agad na lumabas.
I sigh. Shit. Patay nanaman ako dun. Mabigat ang bawat hakbang ko papunta sa pinto.
"Khaning." Biglang bumukas ang pinto bago pa man ako makarating doon.
I force a smile. "Kuya." I chuckled. "Eto na!"
His eyes were deep. Mabilis akong lumabas ng kwarto. Diretso ang mga mata nya sakin. Pilit naman akong ngumiti.
Mahirap magalit ang isang ito.
"Namumugto ang mata mo" He sighed. "Napanood ko yung video. Sino yung lalaki?"
I gulp. Nang makita ko na Nauna na syang naglakad. Sinundan ko naman sya. Ngunit Nanatili ang mga mata ko sa sahig.
"Sino yung lalaki?" Madiin na saad nya.
I gulp. "A-ano kuya... S-si David?"
Hindi ko maiwasang mag alinlangan. Ayokong sabihin sa kanya ang pangalan nya, kaya medyo matagal ko bago binitawan ang salitang 'yon.
Nanliit ang mga mata nya. Huminga ako ng malalim at tumingin sa paligid. Naglakad ulit sya nang makita ang mga padaang nurse.
My brother won't let me down. Hindi nya ako ipapahiya.
"We will talk at the car. Bilisan mo ang paglalakad" His voice is full of authority.
Marahas naman akong napalunok. Nangingig ang kamay ko. Sinundan ko ulit sya. Binuksan nya ang pintuan para makapasok ako. I just smile.
"Kuya" I whispered.
He's driving with a furrowed brow.
"Ano mo yung lalaki?" His sight where straight at the road.
Napangiwi ako. Ano ko nga ba yun. Hindi naman ako kaibigan? Kasi kung kaibigan nya ako hindi nya naman ako hahayaan maging ganon. Lalo namang hindi ako nobya.
I sighed. "K-kakilala" Parang may bumara sa lalamunan ko ng pakawalan ko ang salitang iyon.
He chuckles. "Khaning. You won't stay there if he's nothing to you. So tell me. Gaano na tagal ka na ginagago nyun?"
"K-kuya" I whispered.
"Answer me!" He shout.
Napayuko naman ako. "K-kuya Hindi naman ganon yun. It's my fault." I pout. "It's my fault. I shouldn't go there in first place."
"Good then" He sigh. "Khaning know your worth. Fuck. Wag mong habulin. Hindi kanaman mahalaga dun"
"Did you knew him?" kunot noong tanong ko.
"Khaning. Lalaki ako. I know those. Kung mahalaga yung babae sakin tapos nalagay sya sa ganong sitwasyon dahil sakin. Hindi ako mag-aatubling tulungan sya." He sigh. "Pero Nakita ko sa video na hindi man lang sya lumapit sayo. He didn't even bothered to look at you!"
Napayuko naman ako. I smile bitterly. Galit na galit sya.
"Thank you kyya. I'll try my best to forgot him. Maybe you are right"
"Did he open a door for you?" Kunot akong tumingin sa kanya. Marahan akong umiling. "Did our parents know him already? Did he make an effort for you? Base sa Nakikita ko ikaw lang naman ang punta ng punta doon Ih"
I gulp "K-kuya"
Hindi ko alam kung paano ako sisingit sa sunod-sunod na pag sasalita nya.
"Khaning! I knew we are half sibling. But I never treat you like you aren't important. I never treat you like you didn't deserve to be love" Halata ang frustration sa boses nya.
"I treat you like a princess. Ganon ka halaga. Ayaw kong mawala ka. When my mom died. Our dad suffer with anxiety. Nasaktan ako ng sobra ng makita ko syang masaya sa piling ng ibang ibang pamilya, sa inyo. But when you came. I look at you like my little angel. Because you are!"
Nanlabo nanaman ang mata ko. Hindi ako makapagsalita sa mga naririnig ko. I bite my lower lip.
"Promise me one thing" He sigh. Saglit syang tumingin sakin bago muling binalik ang tingin sa daan.
"You will be a better person. Gagawin mo yung mga nagpapasaya ulit sayo, huh? Hang with your gang again."
I nod. "S-sorry kuya. Namoblema ka pa."
Marahan syang umiling. Ayoko na nagagalit sya saakin. Ayoko na iniisip nya pa ako. Sobrang dami nya ng problema.
"Naiinis lang ako kasi parang hindi kaya pinapahalagahan, pero sya parang ang halaga halaga sayo." He sigh. "Para kalang maliit na basura sa kanya, na walang halaga."
Nakita ko ang pag higpit ng kapit nya sa manibela.
"I hate it. When someone treat my princess like that"
"K-kuya. Tama na. Ang drama na natin ih" My voice crack but I want to lighten the atmosphere.
He sigh. "Anong balak mo ngayon?"
I smile. "Focus on me and my family."
He laugh. "I'm glad you finally awakend" He sigh.
"A right person will come to you. Don't find him. According to the Bible. God order a man to find his wife. Not a woman to find a husband."
I smile. "I'm planing to find myself, again."
Tinigil nya ang sasakyan sa tapat ng grocery store. Lumukso naman ang puso ko ng makita ko ang pangalan ng store na iyon.
"Khaning ikaw na ang kumuha ng push cart—"
Shit. No.
"Kuya. Na C-Cr ako ih. Pwede bang ikaw nalang" Kinunutan nya ako ng noo pero agad din naman syang tumango.
"Okay. I'll wait you inside the store. Be fast Huh?" Tumango naman ako agad.
Lumabas na ako ng sasakyan. I put my glasses on. Hindi ko alam kung saan nag banyo at Hindi ko rin kailangan iyon. Shit. Ayoko lang kumuha ng pushcart.
I felt my phone vibrates. Well, a great excuse found. Agad kong sinagot ang tawag.
"Layre. What is it?" I whispered. Tumingin ako sa mga taong nasa paligid ko. Napalingon ang Ilan saakin.
'You have an event at Saturday. Make you will come'
"Okay" I ended the call after that.
Napayuko nalang ako na naglakad. Ramdam ko ang mga tingin sakin ng tao. Nagmadali ako nang makita ko si Lincoln na kunot noong tumingin saakin.
"You shouldn't hide" He said. The moment I reach him. "Act normal Khaning. It's not all your fault"
I sigh. Namilog ang mata ko ng makita ko ang push cart nya. "Bakit ang dami naman nyan"
"Mag mumukbang tayo..." Natigilan ako sa sinabi nya. "bakit ayaw mo bang magmukhbang?"
I pout. Naalala ko nanaman yung unang beses na nakita ko sya. We suppose to shoot a Mukhang back then. Kaso nagkaroon din ng eskandalo.
"It remind me of him" I whispered.
Nagulat ako ng isa isa nyang tinanggal ang pinamili nya. Nagmamadali nyang pinagaalis iyon.
"K-kuya" I whispered. "Ano ba yang ginagawa mo?"
He roll his eyes. "Ayoko na palang mag mukbang. Nakakasawa narin yung pagkain." He look around. "What do you think about a content?"
I smile. "Let's do whispered challenge x chubby bunny" I laugh. "O kaya which sibling nalang tayo-"
Napatigil ako ng kumalam nanaman ang sikmura ko. I bite my lower lip. Tinignan ko ang oras. It's 12:30 PM already. I didn't even take a breakfast.
"You skip meal?. That makes me hate that man more" I heard him whispered.
"Tara na. Bilisan mo para makakain ka na. Pinapabayan mo yung sarili mo para sa walang kwentang lalaki"
I bite my lower lip. "Kuya. Bili tayong maraming supply. Stay kayo sa bahay Huh?"
Kuya nod. "I will. Kaya nga minadali ko yung kontrata ko sa abroad in. Lalo na yung nakita ko yung video." He sigh. "And it's been deleted after minutes. I wonder why? you got Burgurls and that's enough reason to be calm"
I smile. "Those are really trust worthy"
Parang pamilya ko na rin ang mga babaeng 'yon.
He laugh and nod. "Go ahead. Kailangan mo ng kumain."
We finish buying what we need for a month. Nilagay nya na iyon sa kotse. Minadali nyang tumakbo para lumapit sa kinauupuan ko.
"I already order kuya" I smile. "I'm straving"
He look at me deep. "Don't do it again. It's bad for your health. You knew that." I smile and nod. "Did your chest hurt again?"
I nod. "Sometimes. Pero no worries. I'm good" I force to smile.
Buti nalang dumating na ang in order namin kaya nabago na ang topic. Ayokong pag usapan ang sakit ko.
"Kuya. Bilisan mo kumain. Hindi pa Kumakain si mama" I said.
Tinawanan lang ako nito. "Khaning hindi naman ako kasing gutom mo. Imagine naubos mo lahat yun sa loob lang ng ilang minuto..." I pat his shoulder as hard as I could.
He laugh. "Binilisan ko na nang maka shoot na tayo ng vlog." Biglang sumeryoso ang tono nya. "Hindi ako sanay ng wala kang dalang camera ih. Parang hindi ikaw yung kapatid kong sobrang saya pag nakakapag vlog. Walang paki yun kahit saan."
He sighed. "Tsaka babatiin nyun lahat ng tao sa daan. Hindi yun nag tatago sa kanila."
I smile painfully. "Pain changed people but I refuse to be reduce by it"
He slightly smile. "You will be okay." He take a glance at me.
"When he back to you after realizing how you mean to him. Remember the day, he let you left infront of many people" Seryosong saad ni Kuya.