HUMAHANGOS NA NAKARATING ako sa mansyon. Nadatnan ko ang tatlo na nasa silid na at nagkakatuwaan. Tumigil ang mga ito nang makita akong basang basa. Agad akong dinaluhan ni ate Harrietta na inabutan na ako ng tuwalya.
"Bakit basang basa ka!?"
"Ate, umuulan sa labas"
"Ano?! Napasarap yata kami sa tawanan at hindi namin napansin na umuulan na" ang ate niya ang nagpunas sa kaniya. "Lane pwede bang pakuha ng damit ni Erriah, dito na siya magbibihis"
Agad na tumalima si ate Lane samantalang si ate Shel naman ay naroon lang nakatitig sa akin, partikular sa aking leeg. Nakabukas ng kaunti ang bibig nito kaya naman napahawak ako roon.
Aalisin na sana ni ate Harrietta ang kamay ko ng bigla na lamang akong hinila ni ate Shel.
"Ako na ang bahala sa kaniya, kailangan niyang iligo ang pagkabasa sa ulan, lalo na at galing siyang eskwelahan at pagod. Pakidala na lang ang mga gamit sa banyo, Harrietta"
Kahit na naguguluhan ay tumango lamang si ate Harrietta sa naturan ni ate Shel samantalang ako ay nagpahila na lamang rito.
Nang makarating kami sa banyo ay padaskol na binitawan ni ate Shel ang aking mga kamay. Napatanga ako sa kaniya, marahas niyang hinila ang braso ko palapit sa maliit na bintana na naroon. Napaaray pa ako ng bumaon ng kaunti ang kaunting mahaba niyang kuko nang hawakan niya ang panga ko upang itaas ang aking ulo.
"Tingnan mo ang nasa leeg mo at sabihin mo kung ano yan at paano mo nakuha"
Naguguluhang tumalima ako sa sinabi niya. Nakita ko ang aking repleksyon sa salamin, bumaba ang tingin ko sa aking leeg at naroon nakaukit ang tila isang pantal, hindi halatang kinagat yun ng lamok o ano mang insekto kaya anong sasabihin ko sa kaniya?
Nanahimik ako.
"Siya ba?" Tanong niya.
Isa yong marka galing sa halik ni Zarrick, pagkatapos niyang ideklara na namiss niya ako ay bumaon ang kaniyang mukha sa aking leeg at doon ko naramdaman ang paghalik at pagsipsip niya doon. Marahil ay lutang at hindi pa ma-absorba ang sinabi nito ay nanatili akong walang galaw pero nang bumaha yon sa aking isipan ay agad ko siyang itinulak. Nanakbo ako, nakalimutan ko pa nga ang aking mga gamit na siyang hindi ko na tinangka pang balikan.
"H-hindi" sagot ko kahit na alam kong alam niya ang totoo.
"Hindi ka sa akin makakapagsinungaling, Erriah. Kung sakali mang nakita ng ate mo yan kanina ay tiyak na alam niya kung ano 'yan. Si Zarrick ang may gawa niyan, alam kong wala ng iba. Saan kayo nagkita?" Alam kong galit siya, sa tono ng pananalita niya ay gigil na gigil parin siya sa akin.
Bumuntong hininga ako, suko sa pagsisinungaling. "Umulan, sumilong ako sa kubo sa bukid kaya wala akong nagawa kundi manatili doon. Roon ko lamang nalaman na naroon siya, simula nang araw na hindi na niya ako pinansin pa ay kanina lamang kami nagkita. Maniwala ka, ate Shel, kahit anong gawin ko, hindi ko...hindi ko maiwasan. Hindi ko rin naman ginusto ito.." natigil ako, napatanong din sa aking sarili. "Tulungan mo akong hindi makita ni ate ang...ang markang ito"
"Ano pa bang magagawa ko?! Binalaan na kita! Bakit ba—bakit ba ang landi landi mo!"
Napatanga ako kay ate Shel. Ang salitang yon na ginamit niya sa akin, below the belt na yon! Hindi niya pwedeng gamitin sa akin ang ganoong klaseng salita. Hindi ko na napigilan ang sarili, tumama ang aking palad sa kaniyang pisngi.
"Maghihintay ako sa labas, ako ang mag aabot ng tuwalya at gamit mo" tila hindi ko siya nasaktan pagkatapos nun.
Napatulala ako sa pader ng banyo at kusang tumulo ang mga luha ko, ramdam ko ang paninikip ng dibdib ko at kahirapan sa paghinga kaya naman kinalma ko ang aking sarili. Sobra sobra 'to para sa isang araw.
Pagkatapos ng araw na yun ay hindi na ako lumapit pa kay ate Shel. Naitago ko ang kagagawan ni Zarrick sa tulong din ng babae. Labag man sa kaniyang kalooban ay alam kong napamahal na si Ate Harrietta sa kaniya at ayaw niyang malaman nito kung ano mang namamagitan sa aming tatlo nila Zarrick.
Hindi ko na rin nakita si Zarrick mula noon. Gulong gulo parin ako sa nangyayari, ang matiwasay kong isipan noon na tanging pagkanta at halaman lang ang nais ay bigla na lamang nagulo ng makilala ko siya.
"Zarrick" naibulalas ko.
Alam kong narinig ako ni Bea kaya naman napatingin siya sa akin pero wala akong pansin doon. Masyadong maraming bagay ang tumatakbo sa isip ko. Siya naman lagi ang nasa utak ko, bakit ba nasa kaniya nanaman ang atensyon ko?
Malapit na ang exam at kailangan kong doon mag-focus.
"You know, bakit hindi mo nalang sabihin kay Shel na mahal mo na rin si Zarrick"
Nanumbalik ang atensyon ko sa kasalukuyan ng magsalita si Bea. Tinitigan ko siya, kita ko kung paano niya ibinaba ang kaniyang hawak na cellphone at naging seryoso.
"Alam ko. Aware ako, Erriah, at bestfriend ka namin. Alam mo bang may Shel din sa buhay ko na daig pa ang mangkukulam?"
"Paano mo.."
"Alam ko. Anton is a kiss and tell kind of guy, huwag ka kasi masyadong maingay doon, pero sa amin lang naman niya naikuwento. At kahit hindi niya sabihin, alam ko. Pansin ko, Erriah. Alam kong nasabihan kita tungkol sa relasyon niyo ni Zarrick, pero hindi ako nalalayo. Masyado akong guilty nang araw na yon. Hindi ko alam kung ikaw ba ang pilit na sinasabihan ko o ang sarili ko talaga" napahinto siya sandali. "May mahal din akong lalaki pero may isang tao na pilit na hinahadlangan yon. Alam mo ba, kahit na alam kong niloloko lang ako at ginagamit ay wala sa akin 'yon kasi handa akong magpagamit at magpaloko mapansin niya lang at makasama lang siya. Noong una, naguguluhan din ako, noong una kahit na mahirap kung anong paniniwalaan ko, nakaya ko at alam kong kakayanin ko. Walang masama sa pagsugal kahit alam mong sa huli talo ka, atleast you've experienced that kind of happiness with him, kasi kapag hindi mo ginawa mabubuhay ka sa maraming what ifs, na paano kung sumugal ka, paano kung binigyan mo ng chance? Paano kung may chance pala? Maraming 'paano kung', kaya isa lang ang hindi ko pagsisihan, sinubukan kong lumaban" ngumiti siya sa akin.
Tahimik lang ako nang sandaling 'yon. Kahit na alam ko, alam ko sa sarili ko na iisa kami ng nasa isipan ni Bea.
PAUWI NA AKO NANG HAPON na 'yon nang makita ko ang magarang sasakyan ni Zarrick sa di kalayuan sa eskwelahan. Mangilan ngilan ang nakatingin doon at nakakunot noo. Marahil nagtataka kung bakit nandoon ang binata. Kilala ang pamilya nila kaya hindi na ako nagtaka na kahit ang sasakyan lang ng binata ay kilala ng mga ito.
Nang mapatapat ako sa kaniyang sasakyan ay otomatikong bumukas ang bintana noon.
"Hop in" masungit na utos niya.
Napairap ako sa hangin. Nagdadalawang isip sa umpisa pero sumakay din naman ako sa huli. Medyo nabigla pa ako nang lumapit siya sa akin at siya mismo ang nagkabit ng seatbelt sa aking katawan.
Hindi niya ba ako bibigyan ng time para mag isip muna, kakaabsorba palang ng utak ko sa sinabi ni Bea.
"We will go to the private island"
Hindi ako umimik. Para saan pa kung hi-hindi ako? Naging tapat na rin naman ako sa aking sarili tungkol sa nararamdaman ko para kay Zarrick. At alam kong kahit na humindi ako sa kaniya ay wala din akong magagawa. Gagawin niya kahit ano mang naisin niya.
"Celestine and Kane are there too. Sandali lang tayo doon dahil alam kong hahanapin ka ng ate mo"
Hindi ako umimik. Buti na lamang pala at maaga ang uwi namin ngayon.
"Talk to me" seryoso niyang sabi.
Inirapan ko lang siya.
"Doll, talk to me. Don't let me make you talk. You know what I am capable of doing. Ayaw mo naman sigurong bumaon ulit ang mga daliri ko—"
I stopped him. "Oo na! Kung ano ano nanaman ang lalabas diyan sa bibig mo" napahilamos ako sa aking mukha. "Napakabastos talaga"
"Well, thank you"
"Hambog"
Natawa siya. Napatitig ako sa kaniya, parang wala kaming hindi pagkakaunawaan nang nakaraan, ha?
"We are here. We will be riding the motor boat"
Tumango na lamang ako.
Nang makasakay kami sa motor boat at tinanong ko siya. "Hindi ka naman siguro magPPMS pagkarating natin doon, hindi ba? Paiba iba kasi ang mood mo, ang hirap mong i-handle"
"Just one kiss from you, I'll be a good boy"
Nasampal ko ang braso niya.
Hindi nga siya nagsisinungaling, naroon nga si ate Celestine nang makarating kami sa isla. Kasama niya yung nakakatakot na lalaki. Hindi manlang marunong ngumiti ang isang ito, magkaibigan nga sila ni Zarrick.
"Erriah sweety, I've missed you!" Niyakap ako ni ate Celestine nang makalapit kami sa kanila.
Ang dalawang lalaki naman ay abala sa pag-uusap ng kung ano nang hinila ako ni ate Celestine.
"Zarrick told me that you'll be staying here until 8, ang aga naman noon pero we still have time para mag-swimming, you're in, right?" Masigla siya ngayon, alam ko naman ang partikular na dahilan. "Come on"
"Wala akong dalang pangligo ngayon,ate. Biglaan kasi ang paghila sa akin ni Zarrick"
"I know kaya naman bumili ako, halika sa cabin namin at naroon ang mga pinili ko for you" nagpahila naman ako sa kaniya. Lumingon pa ako kay Zarrick na nakatingin sa akin kahit na abala siya sa pakikipag usap sa kaibigan.
Nakahiga sa kama ang mga sinasabing panligong damit ni Ate Celestine, halata doon na mahal ang mga ito base sa klase ng tela.
"Why don't you try the yellow one" ate Celestine smiled.
"Parang ang halay naman niyan" napangiwi ako. Hindi ko kayang suotin ang ganoong damit isa pa ay baka magmistulang pader ang parte ng dibdib ko kung yon ang susuotin ko.
"Walang sasapuin ang pang itaas, ate. Baka mahulog lang yan sa akin"
Labis ang pagtawa ni ate Celestine sa sinabi ko. Napasapo ako sa noo.
Sa huli ay napili niya ang kulay itim na swim suit, mahaba ang manggas at ang pang ibaba ay high wasted na panty. Sa likod ay kaunting litaw ang balat ko pero mayroon namang tali para i-ribbon yon.
"Yan, hindi naman siguro mahuhulog yan sa'yo" tawa niya pa.
Nang lumabas kami ay agad na dumako ang tingin ni Zarrick sa akin. Damang dama ko ang nakakapasong tingin niya. Kumunot ang noo niya nang mapagmasdan ang ibabang parte ng katawan ko. Napalunok naman ako at hahawakan sana si ate Celestine nang mapansin kong wala na siya sa tabi ko, nahila na pala siya ni Kane at naghahalikan na ang mga ito, napangiwi ako.
Nakapagbihis na rin siya ng kaniyang pangswimming. Naiilang pa akong tumingin sa mga bukol sa kaniyang tiyan. Ito ang sinasabi sa akin ni Anton na maglalaway ka talaga sa kakisigan ng mga lalaki, well para sa akin ay kay Zarrick lamang yata ako naglalaway. Napasampal tuloy ako sa sarili dahil sa naisip.
"Why are you wearing that?" Kunot parin ang kaniyang noo.
"Pinasuo—" hindi niya ako hinayaang magpaliwanag. Hinila na lamang niya ako basta basta sa tabing dagat at bigla na lamang akong binuhat. Napatili pa ako nang makaramdam nasa malalim na parte na kami. "Hindi ako marunong lumangoy, hindi ba?!"
"Don't worry, I won't let you drown" then he winked. Damuho talaga ang isang ito.
Nang nasa malalim na kami ay hinayaan niya akong matuto pero bakit ang hirap pagsabayin ang kamay ko sa paa ko? Hindi yata talaga ako ipinanganak na manlalangoy.
"Zarrick, bumalik na tayo roon" pakiusap ko sa kaniya.
Umiling siya. "We won't come back unless you kiss me"
Napatanga ako sa kaniya.
"Come on, doll. Just one kiss"
"A-ano ka ba!" Itinulak ko ang kaniyang mukha gamit ang buo kong palad na sumakop sa kabuuan ng kaniyang mukha.
"You won't kiss me?" Kunot noo siya nang makabawi. Napangiti ako sa nakikita kong kagwapuhan. Natutuwa pa yata ako sa pagkainis niya. "Why are you smiling?"
Mas lalo yata siyang nainis sa pagngiti ko.
"Kung inaakala mong pinapatawad na kita sa pag-iwas iwas mo sa akin ay nagkakamali ka. May kasalanan ka pa sakin at huwag mong kakalimutan na wala ka noong pageant ko. Hmp!" Inirapan ko siya pero napahigpit ang hawak ko sa kaniyang balikat ng hinalikan niya ako sa aking baba, napasinghap ako nang bumaba yun sa aking leeg. "Child abuse ka!"
He laughed, doon ko lang uli narinig ang tawa niya. "I was there"
Napanguso ako. "Naroon ka? Totoo? Hindi ka nagsisinungaling? Hindi kaya kita nakita"
Tumango siya. "I will still support you even when I mad at you"
Hindi ako nakaimik. Masarap kasi sa pakiramdam ang sinabi niya. Tila wala akong sakit at ang gaan gaan ng pakiramdam ko dahil sa narinig ko sa kaniya.
Yumakap ako sa kaniya at isinubsob ko ang mukha ko sa kaniyang leeg.
"Namiss din kita" wika ko ng nakangiti.
Tuluyang bumigay sa kaniya. Panalo na siya. Ilang beses ko pa bang aaminin yon sa sarili ko.