Te qarat e nje bebeje kishin pushtuar shtepine. Prinderit e saj perpiqeshin t'a pushonin. Njera e mbante ne krahe duke e tundur dhe ecur, ndersa tjtri duke e ndjekur nga mbrapa me nje loder bebesh. Ishte bere nje zhurme shpuese. Te qarave te vajzes se vogel iu bashkoheshin edhe te qarta e Marlos, nje djali nje vjecar. Zgjidhja e vetme e Stefanit te gjore tashme ishte vetem kunati i tij.
Me ne fund nje ''Alo!'' e pergjumur degjohet nga ana tjter e telefonit.
''Ivanush, eja shpejt ketu.''
''Cfare ke Stefan?''
''Merr Karolinen dhe eja!''
Mbylli telefonin dhe ktheu koken. E dashura e tij ishte zgjuar.
''Cfare ka?''-pyeti ajo.
''Me sa duket nuk i perballojne dot bebet.''-foli ai duke qeshur.
''Eja ikim.''-beri ajo te ngrihej nga krevati, por ishte dora e tij qe e shtriu perseri.''Ivan me lesho eja tani shkojme t'i ndihmojme.
''E di? Po mendoja, si thua sikur te nisim edhe ne krijimin e nje bebi. Ne vend se t'a beja une motren time halle si fillim , me beri ajo daje.''
Karolines iu skuqen faqet. Ishte nje vajze e turpshme.
''Eja Ivan.''-u ngrit me te shpejte.
''Ufff!''-shfyu ai.
Arriten perpara deres se tyre dhe vazhdonin t'i binin ziles. Mesa dukej e qaura e femijeve ishte me e larte. Me ne fund nje punojese ia hap deren.
''Ai idjoti duke ju pasur juve me merr mua?''-bertet ai.
U ngjiten ne dhomen e tyre dhe ishte nje katastrofe e vertete. Lodrat ishin shperndare. Mbulesat po ashtu. Rrobat vend e pavend. Dukej sikur kishte plasur lufta e trete boterore. Me pas pane Kaltrinen e cila levizte sa andej kendej me vajzen ne krah. Dhe Stefani i cili perpiqej te pushonte te birin.
''Jane me te vertete per te ardhur keq.''-u shpreh Ivani.
''Karolina, shyqyr.Merre pak vajzen te lutem, jam shume e keputur.''-i afrohet Kaltrina dhe i jep vajzen ne krahe. Vajza e vogel vazhdonte te qante.
''Eja te daja, Marlo!''-i foli Ivani duke e marre nipin ne krahe.
Epo me ne fund me sa dukej femijet ishin lodhur dhe i zuri gjumi. I vendosen ne shtrat dhe vune re nga Kaltrina dhe Stefani. Ishin shtrire ne shtratin e tyre dhe i kishte zene gjumi te perqafuar. Ivani dhe Karolina po i shikonin.
''Kur te behemi edhe ne me femije do te na e kthejne nderin.''-u shpreh Ivani.
''Ne as nuk jemi martuar dhe ti mendon per femije?''
''E di? Motra ime keshtu i tha atij. I tha nuk me ke propozuar. Ai idjoti qe une te largohesha, meqe do te ishte gruaja e tij e ardhshme i propozoi me nje lule perpara meje.Po une nuk do t'a bej , se thote pastaj me kopjove.''-buzeqesh lehte.''Eja shtrihemi ne dhomen ngjitur.''
''Po femijet?''
''Leri te kujdesen ata.''
Kaltrina dhe Stefani gjendeshin ne dhomen e tyre. Perkujdesi per femijet i kishte lodhur shume. Zgjohen krahe njeri-tjetrit.
''Mgjes Stef!''-zgjohet e para Kaltrina.
''Mgjes shpirt!''-e puth ne koke.
''Stef femijet!''-ngrihet e shqetesuar Kaltrina.
''Po kujdeset Ivani me Karolinen.Eja mos u shqeteso.''-ajo shtrihet perseri krah tij.''Te shkon roli i mamase''
''Edhe ty i babait.''
Buzeqeshin se bashku. Ishin te lumtur. E perse te mos ishin? Kishin krijuar nje familje. Nje familje qe cdokush mund te enderronte apo deshironte. Ishin perkrahe njeri-tjetrit. Sigurisht qe Kaltrina nuk i kishte lene lojerat e saj. Ishte akoma po ajo capkene. Njehere madje, ashtu kot se i kishte ardhur nje mendim, embelsires i fut kripe, dhe supes sheqer. Vetem Stefani i shkrete e dinte se cfare kishte hequr per te larguar ate shije te tmerrshme. Ndersa Stefani, Stefani ishte perseri ai seriozi, epo vetem me te tjeret.Kaltrina i kishte nxjerre atij ne pah ate pjesen qe as ai nuk e dinte qe e kishte. Duke pare karakteret e tyre njerezit ishin cuditur nga marredhenia e tyre. Por fizikantet kot nuk kane thene se polet e kunderta terhiqen. Ata ashtu ishin si veriu me jugun.Si dita me naten. Ata me njeri-tjetrin ishin vetvetja dhe kjo kishte rendesi .Ishin te lumtur. Thjesht te lumtur. Dhe lumturia e vertete nuk pershkruhet me fjale, nese do te pershkruhej nuk do te ishte e vertete. Ajo thjesht ndjehet. Thjesht ndjehet. Dhe ata po perjetonin ate ndjejne.
Fund!(Jo fundi ishte thjesht nje fillim i ri.😉)
Meqe me kerkuat nje epilog, jua plotesova deshiren.
~Nje histori e re sapo eshte publikuar.Hidhini nje sy!~