ကျောင်းရဲ့စာမျက်နှာမှာ အထက်တန်းဒုတိယနှစ် အတန်းအေက ကျောင်းသူတစ်ဦး ပျောက်ဆုံးနေခြင်းဆိုတဲ့
သတင်းက ထိပ်ဆုံးမှာ နေရာယူတယ်။
လဆန်းပိုင်းလောက်က ပျောက်သွားခဲ့တဲ့ ကျောင်းသား
နှစ်ဦးကိုလဲ မတွေ့ရှိသေး ဆိုတဲ့ သတင်းကလည်း
ရှိနေတယ်။
ဘယ်သူမှမရှိတော့တဲ့ အတန်းထဲ ရိပေါ် သန့်ရှင်းရေး
လုပ်နေတယ်။ သန့်ရှင်းရေးတာဝန်ကျ ငါးယောက်ဆို
ပေမယ့် နောက်ဆုံး ရိပေါ်ပဲ ကျန်ခဲ့ရတာပါဘဲ။
လက်ထဲက ကြမ်းတိုက်တံကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရွေ့လျား
စေနေတဲ့ ရိပေါ် မျက်နှာက အေးအေးဆေးဆေးပုံစံ။
အတန်းတစ်တန်းလုံးအနှံ့ကြမ်းတိုက်ပြီးတော့ စားပွဲခုံတွေပေါ် တင်ထားတဲ့ ထိုင်ခုံတွေကို ပြန်ချတယ်။
အားလုံးပြီးသွားပြီမို့ သန့်ရှင်းရေး ပစ္စည်းတွေကို အခန်းတွေရဲ့ ထောင့်စွန်းက စတိုခန်းထဲ ထည့်ပြီး ပြန်အထွက်
မှာ အေးစက်နေတဲ့ ရေတွေက ရိပေါ် ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်
ဗွမ်းခနဲ။
" အား....ဆောရီး..ငါက ရေတွေ သွန်ပြီးပြီထင်
လို့...ရေပုံးကို လွှဲလိုက်တာ "
သိပ်ခိုင်လုံတဲ့ အကြောင်းပြချက်ကြောင့် ရိပေါ်က ပြုံးတယ်။ သူ့ကို ရေနဲ့ပတ်ဖို့ ဘယ်သူမှ မရှိတော့တဲ့ ကျောင်းဆင်းချိန်ထိ စောင့်ရတယ်လို့.....။
ဘယ်လောက်များ ဉာဏ်နည်းလိုက်သလဲ....။
" အင်း "
ခေါင်းတွေခါရင်း တဟားဟားရယ်ပြီး ထွက်သွားတဲ့ အဲ့ကျောင်းသားက ဘယ်အတန်းကမှန်းမသိသလို ဘယ်သူမှန်း
လဲမသိဘူး။
သူကသာ လူတွေကို စိတ်မဝင်စားတာ....
လူတိုင်းကတော့ သူ့ကို စိတ်ဝင်စားကြသလိုပဲ။
ပုံမှန်ဆို အရှေ့နဖူးပေါ် ဝဲ၀ဲကလေးကျနေတတ်တဲ့ အညိုရောင် ဆံပင်တွေက ရေတွေကြောင့် အချောင်းလိုက်
ဖြစ်ပြီး ထိပ်ဖျားတွေဆီကနေ ရေစက်တွေ တစက်စက်
ကျနေတယ်။
ဝတ်ထားတဲ့ ကျောင်းယူနီဖောင်းအင်္ကျီအောက်နားတွေနဲ့ ဘောင်းဘီအောက်နားတွေဆီက ရေတွေက ရိပေါ်သွားရာ
လမ်းတစ်လျှောက်ကို စိုစွတ်စေတယ်။
" ရိပေါ်..."
အနောက်ကလှမ်းခေါ်သံက ရင်းနှီးနေတာမို့ နှုတ်ခမ်းတွေက အလိုလိုပြုံးတယ်။
ခက်တယ် ခင်ဗျားရယ်
ဒီကောင်က ခင်ဗျားနဲ့ဆို
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် သတိမထားတော့တဲ့အထိပဲ။
လှည့်ကြည့်မိတော့ သူရှိတဲ့ဆီ ပြေးလာတဲ့ အဲ့ဒီလူရဲ့
စိုးရိမ်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေကို သဘောကျလိုက်တာ။
" ရိပေါ် ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ "
" တစ်ကိုယ်လုံးလဲ စိုရွှဲနေတာပဲ "
" သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း မတော်တဆရေပုံးမှောက်သွားတာ"
" ဖြစ်ကမယ် "
သက်ပြင်းချရင်း ပြောလာတဲ့နောက်မှာ ရှောင်ကျန့်က
လက်မှာချိတ်ထားတဲ့ ကုတ်အင်္ကျီကို ရိပေါ်ကို ခြုံပေးတယ်။
" ဆရာ အိမ်လိုက်ပို့ပေးမယ် "
" ရတယ် ဆရာ ကျွန်တော့ ဘာသာ ကျွန်တော်
ပြန်လိုက်မယ် "
" ဒီလောက်စိုနေတာကို အပြင်မှာ လေတွေကအေးတယ်
ဖျားနေအုန်းမယ်...."
ဘာအဖွဲ့အနွှဲ့မှမပါတဲ့ အဲ့ဒီစကားက ဘာလို့ ဘယ်ဘက်
ရင်ဘတ်တဝိုက်ကို နွေးသွားစေတာလဲ....။
ခင်ဗျားက သိပ်အန္တရာယ်များလိုက်တာ။
Heater ဖွင့်ထားတဲ့ ကားထဲမှာ အသက်ရှူသံနှစ်ခု
ုကလွဲရင် အရာအားလုံးတိတ်ဆိတ်နေတယ်။
ရိပေါ်ပြောခဲ့တဲ့ အိမ်လိပ်စာနေရာအတိုင်းရောက်တော့
အိမ်အခြေအနေကို ကြည့်တယ်။ အသိုင်းအဝိုင်းကြီးတွေသာနေနိုင်တဲ့ ဒီရပ်ကွက်ထဲမှာ နေတယ်ဆိုတည်းက
ဒီကောင်လေး အခြေအနေသိသာနေပြီပဲ။
" ရိ..."
ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ ရိပေါ်ဖက်ကို လှည့်ခေါ်မိတော့
တံခါးဖက်ကို ခေါင်းမှီပြီး အိပ်ပျော်နေတာကို တွေ့တော့
ဆက်မခေါ်ဖြစ်တော့။
မျက်လွှာတွေချပြီး ဝင်သက်ထွက်သက်ပုံမှန်လေးနဲ့ အိပ်မောကျနေတဲ့ ကောင်လေးက ညဘက်တွေ ကောင်းကောင်းမအိပ်တဲ့ ပုံ။ မျက်ဝန်းအောက်နားလေးတွေက ခပ်ညိုညို
လေးတွေသန်းလို့။
နဖူးပေါ်က အနည်းငယ်စိုနေသေးတဲ့ ဆံပင်တွေကို သပ်တင်ပေးမိတော့ လှုပ်လာတဲ့ ရိပေါ်ကြောင့် ရှောင်ကျန့်
ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြန်ခွာလိုက်ရင်း
" နိုးပြီလား....ရောက်နေပြီ "
" ဟုတ်လား ကျွန်တော် အိပ်ပျော်သွားတယ် တောင်းပန်ပါတယ် "
" အင်း....မင်းအိမ်ပြန်နောက်ကျတာ မင်းမိဘတွေကို
လိုက်ပြောပေးရမလား..."
ဆရာက သူ့အကြောင်းတွေ မသိဘူးပဲ။
" ကျွန်တော့ မိဘတွေ မရှိတော့ဘူး "
" ဟင်....ရိပေါ် ဆရာမသိလို့ပြောမိတာ တောင်းပန်တယ်နော် "
" ရပါတယ် "
နှစ်ယောက်ကြားလေထုက ခဏတာတိတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက် ရိပေါ်ဆီက စကားသံထွက်လာတယ်။
" ကော..."
" ဟင် "
မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ကြောင်တောင်တောင်လေးဖြစ်သွားတဲ့
ရှောင်ကျန့်က တစ်ခါမှ ကျောင်းသားဆီက ကော လို့
အခေါ်မခံရဖူးမှန်းသိသာတယ်။
" ကျွန်တော် ဆရာ့ကို ကော လို့ ခေါ်လို့ရလား "
ရှောင်ကျန့်က သွားဖြူဖြူလေးတွေပေါ်တဲ့အထိရယ်ပြရင်း
ဖြေတယ်။
" ရတာပေါ့...."
" အင်း အာ့ဆို ကျွန်တော် သွားတော့မယ် ကော"
" အင်း "
တံခါးဖွင့်ဆင်းသွားပြီး ခြံတံခါးဖွင့် ဝင်သွားတဲ့ အဖြူရောင်
ကျောပြင်သေးသေးလေးကို မြင်ကွင်းတဆုံးကြည့်ပြီးမှ
ရှောင်ကျန့်ကားမောင်းထွက်သွားတယ်။ သေချာပေါက်
နှုတ်ခမ်းပါးတွေက ပြုံးနေရင်းပေါ့။
.............................
အေးစက်စက်ကမ္ဘာတစ်ခုမှာ အနီရောင်ခေါက်ရမ်းပန်းတွေ
ပွင့်တယ်။
တသွင်သွင်စီးနေတဲ့ စမ်းချောင်းလေးက အနီရောင်ရှိတယ်။
ခင်ဗျားကတော့ အဲ့ဒီအနီရောင်တွေကြားထဲက အဖြူရောင်
နွေးထွေးခြင်းလေး။
.............................