အမ်ားသံုးသန္႔စင္ခန္းတစ္ခုရဲ႕ မွန္တစ္ခုေပၚမွာ ပံုရိပ္တစ္ခု႐ွိေနတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာ ေသြးေတြေျခာက္ေနၿပီ
ျဖစ္တဲ့ ေပါက္ျပဲရာတစ္ခုနဲ႔။
အဲ့ဒီဒဏ္ရာကို လက္ညိဳးနဲ႔ ခပ္ဖြဖြထိလိုက္ရင္း ျပံဳးတယ္
တစ္ခါမွမခံစားခဲ့ရဖူးတဲ့ ေႏြးေထြးမႈေလးရဖို႔ ဒီေလာက္ေတာ့ ရင္းရမွာေပါ့....။
ဆို႐ိုးစကားေတာင္႐ွိတယ္ေလ။ အနာခံမွ အသာစံရမယ္တဲ့။ အဲ့လိုပါဘဲ....။
လက္ေကာက္၀တ္မွာ ပတ္ထားတဲ့ နာရီကို ၾကည့္ရင္း
ခ်ထားတဲ့ အနက္ေရာင္ Mask ကို ေကာက္တတ္တယ္။
သိပ္အနံ႔အသက္မေကာင္းတဲ့ အဲ့ဒီေနရာက ထြက္လာၿပီး လမ္းအနည္းငယ္ ေလ်ွာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔တယ္။ ဂါ၀န္ကားကားေလးကို ေ၀့၀ဲသြားတဲ့အထိ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ေလ်ွာက္လာတယ္။
အဲဒီေတာ့ ေကာင္မေလးေနာက္က ခပ္ေျဖးေျဖးေလး လိုက္ရံုေပါ့....။
သူ႔အဲ့ဒီအတြက္ေၾကာင့္ အၾကာႀကီးေစာင့္ေနခဲ့ရတာမလား။
ေစာင့္ရက်ိဳးနပ္ဖို႔ လိုတယ္ေလ။
သူလိုက္လာမွန္းသိလို႔ ထင္တယ္....ေကာင္မေလးက
အလန္႔တၾကား လွည့္ၾကည့္တယ္။
Hoodie အက်ႌအိတ္ထဲက ေဆးထိုးအပ္ကို လည္ပင္နားအတင္းထိုးေပးေတာ့ ေပ်ာ့ေခြက်သြားတဲ့ အဲ့ဒီေကာင္မေလး။
ေႏြးေထြးမႈတစ္စက္ေလးမွမ႐ွိတဲ့ ေအးစက္စက္ အခန္းရဲ႕
သံခုတင္တစ္ခုေပၚမွာ ေျခေတြ လက္ေတြ ခ်ဳပ္ခံထား
ရရင္း ႏိုးထလာရတဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးက ေကာင္မေလးကို
အေတာ္ ထိန္႔လန္႔ေစတယ္ထင္တယ္။
ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္လိုက္ေတာ့ သူက သက္ျပင္း
တစ္ခ်က္ခ်ၿပီး အနားေရာက္လာတယ္။ မ်က္ႏွာေပၚက
Mask ကိုေတာ့ မခြၽတ္ရေသး။
ေဘးစားပြဲေပၚက အျဖဳေရာင္ တိပ္အႀကီး တစ္ေခြကို
ယူရင္း ေကာင္မေလးရဲ႕ ပါးစပ္ကို ကပ္ပိတ္လိုက္တယ္။
ဆူညံတဲ့ အသံေတြက သူ႔ကို သိပ္နားၿငီးေစတယ္။
ျပန္ခ်လိုက္တဲ့ တိပ္ေခြေဘးမွာ ကတ္ေၾကးတစ္ေခ်ာင္းရယ္
ပန္းေရာင္ အပ္ခ်ည္လံုးနဲ႔ အပ္ႀကီးႀကီး တစ္ေခ်ာင္း႐ွိေသးတယ္။
မၿငိမ္မသက္ေျပးလႊားေနတဲ့ မ်က္စံနက္နက္ကေလးက
ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေတြထဲမွာ ေနရာယူလို႔။
ပိတ္ခံထားရတဲ့ ပါးစပ္ကေန ၀ူးတူး၀ါးတား ေအာ္လို႔။
သူကေတာ့ ေသတၱာဗူးေသးေလးထဲက အကန္႔လိုက္ထည့္ထားတဲ့ ဓားေခ်ာင္းခြၽန္ခြၽန္ေလးေတြကို ေရြးေနတယ္။
" ဘယ္အရြယ္က မင္းနဲ႔ သင့္ေတာ္မလဲ..."
" ဒါေလးလို႔ ငါထင္တယ္..."
အနည္းငယ္ပို႐ွည္တဲ့ ဓားခြၽန္ေလးကို သူက ကိုင္ရင္း
ေျပာတယ္။
အဲ့ဒီ ဓားက ထက္လား မထက္လား စမ္းၾကည့္ဖို႔လိုတယ္မလား။
သူက သူ႔ရဲ႕ လက္ဖ၀ါးျဖဴျဖဴေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ္အေနအထားနဲ႔ ျဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ေသြးေတြက စီးက်တယ္။
နာက်င္မႈကို မခံစားရသလို သူ႔ပံုစံက ေအးတိေအးစက္။
" အင္း....ထက္သားပဲ..."
ခုတင္ေပၚက ေကာင္မေလးက အတင္း႐ုန္းေနတယ္။
အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ သူမ မ်က္လံုးေတြဆီ နီးကပ္
လာတဲ့ ဓားခြၽန္တစ္ခုေၾကာင့္။
ေကာင္မေလးရဲ႕ ၀ူးတူး၀ါးတားေအာ္သံက ပိုက်ယ္လာတယ္။ ဓားခြၽန္က မ်က္လံုးေတြဆီ ပိုနီးလာတယ္။
"ဘာလို႔ မင္း မ်က္လံုးေတြက သိပ္ မုန္းဖို႔ ေကာင္းရတာလဲ....."
ဇြက္ခနဲ ထိုး၀င္သြားတဲ့ေနာက္ ေသြးေတြက ဒလေဟာ
က်လာတယ္။ ၀ူးတူး၀ါးတားေအာ္သံက က်ယ္က်ယ္လာတယ္.....။
" ေၾကာက္တတ္လိုက္တာ...."
" ကဲ ေနာက္တစ္ဖက္...."
စိုက္၀င္ေနတဲ့ ဓားခြၽန္ကို ဆြဲႏႈတ္ေတာ့ သူသိပ္မုန္းတဲ့
မ်က္လံုးက ေသြးရဲရဲေတြနဲ႔အတူ ကပ္ပါလာတယ္။
အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ခုတင္ေပၚက ေကာင္မေလးရဲ႕
မ်က္လံုးေတြေနရာမွာ ေသြးရဲရဲခ်ိဳင့္ခြက္ေတြက ေနရာယူကုန္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ မိနစ္ပိုင္းေလာက္က ေအာ္ေနခဲ့တဲ့
ေကာင္မေလးက တိတ္ဆိတ္လို႔.....။
အသက္႐ွဴသံေလးကလဲ မဲ့လို႔။
သူကေတာ့ လိုက္လိုက္လွဲလွဲရယ္ေနေတာ့တာပဲ...။
.....
ဇြန္းသံ ခြက္သံေတြ စကားေျပာသံ ရယ္ေမာသံေတြနဲ႔
ေက်ာင္းကန္တင္းက ဆူညံေနတယ္။ ရိေပၚကေတာ့
လူ႐ွင္းတဲ့ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ေနတယ္။
" ရိေပၚ.....တစ္ေယာက္တည္းလား "
ရိေပၚ ယံုၾကည္သက္၀င္ျခင္းမ႐ွိတဲ့ ဘုရားသခင္က သူ႔ကို
ေကာင္းခ်ီးေပးတယ္ထင္တယ္။ မေန႔က အထိုးခံရတဲ့သူ႔ကို
ေဆးထည့္ေပးရင္း သူ႔နာမည္သိသြားတဲ့
ေ႐ွာင္က်န္္ ့ဆိုတဲ့ အဲ့ဒီလူက အျပံဳးေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ၀င္ထိုင္လာတယ္။
တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနတာ ျမင္ရဲ႕သားနဲ႔
တစ္ေယာက္တည္းလားလို႔ ေမးေနတဲ့ အဲ့ဒီလူအျပံဳးေတြက
ဘာလို႔ အရမ္းလွရတာလဲ....။
သူကေကာ...ဘာလို႔ အဲ့အျပံဳးေတြနားက မွဲ႔နက္ေလး
ျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ ေတြးမိရတာလဲ....။
တကယ္ပါ။
ခင္ဗ်ားနဲ႔ေတြ႔တိုင္း စိတ္က သာမန္ကို မဟုတ္တာ။
" ဟုတ္ကဲ့ "
" သူငယ္ခ်င္းေတြေကာ "
" မ႐ွိဘူး...."
အဲ့ဒီလူရဲ႕ သက္ျပင္းခ်သံကအစ စြဲလမ္းစရာမ်ားေကာင္းလြန္းေနသလား။
" ဆရာနဲ႔ တူတူစားမယ္ေနာ္....ရိေပၚ..."
" ဟုတ္ကဲ့ "
" ဒဏ္ရာေကာ သက္သာရဲ႕လား "
သူ႔ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္နားက ဒဏ္ရာကို ၾကည့္ၿပီးေမးေတာ့ ရိေပၚ ေနရခက္သလိုပဲ။
" ဟုတ္ကဲ့....သက္သာပါတယ္ "
" အင္း....အင္း..."
" ေရာ့....အသားမ်ားမ်ားစား လူက ေသးေသးေလး...."
ေျပာရင္းနဲ႔ အေ႐ွ႕က ပန္းကန္ထဲေရာက္လာတဲ့ အသားတံုးေတြ။
" ရပါတယ္....ဆရာပဲ စားပါ "
ရိေပၚကေတာ့ တစ္ခုခုကို ဘ၀င္မက်ဘူး ဟုတ္တယ္။
သူ အဲ့ဒီလူကို ဆရာ လို႔ မေခၚခ်င္ဘူး။
" လက္ကေကာ ဘာျဖစ္ထားတာလဲ "
ေ႐ွာင္က်န္႔က ေမးေတာ့ ရိေပၚက သူ႔လက္၀ါးသူ ျပန္ၾကည့္မိရင္း ေျဖတယ္။
မနက္ကမွ ပလာစတာကပ္လာေပမယ့္ သူ ဒဏ္ရာ႐ွိမွန္း
ေမ့ေနခဲ့တာ။
" ဓား႐ွထားတာ "
" ဂ႐ုစိုက္ "
တကယ္ေနရခက္တယ္။
ဘယ္တုန္းကမွ မရ႐ွိခဲ့တဲ့ ဂ႐ုစိုက္မႈေတြေၾကာင့္ထင္တာပဲ....။
.............................
အ၀ါေရာင္ေတြက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကိုယ္စားျပဳတယ္တဲ့
တကယ္ေတာ့ အနီေရာင္ေတြ ဖန္ဆင္းရတာက
ပိုေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာ....။
.............................