ဂ်ီျသေမႀတီပုစာၦတစ္ပုဒ္ကို အစိမ္းေရာင္ ေက်ာက္သင္ပုန္း
ေပၚမွာ ေျမျဖဴနဲ႔ တေထာက္ေထာက္ျမည္ေအာင္
ခ်ထြက္ျပေနတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္က အဲ့ေလာက္ၾကည့္
ေကာင္းဖို႔လိုလား.....။
ရိေပၚက ဗလာျဖစ္ေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာနဲ႔အတူ ဆရာ့ကို
ေငးတယ္။
ရိေပၚဘ၀မွာ ဘယ္သူကိုမွ ေငးၾကည့္မေနခဲ့ဖူးဘူးလို႔
ေျပာရမယ္.....။
ေငးၾကည့္ေနရတာက သိပ္ေတာ့မေကာင္းဘူး။
ေငးေနရရံုနဲ႔ ေက်နပ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္လူေတြထဲမွါ ရိေပၚ မပါဘူး။
စူးစူးရွရွထြက္သြားတဲ့ အတန္းၿပီးဘဲလ္သံနဲ႔အတူ ဆရာ့ကို
မတ္တပ္ထရပ္ရင္း ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ရိေပၚအၾကည့္ေတြကေတာ့ အတန္းထဲက ထြက္သြားတဲ့ ဆရာ့ကို ျမင္ကြင္း
ထဲက ေပ်ာက္သြားတဲ့ အထိ ၾကည့္တယ္။
" ဆရာ ေ႐ွာင္က်န္႔က ေခ်ာလိုက္တာ..."
" အင္းေလ....အရပ္အ႐ွည္ႀကီး "
" ငါစာေတာင္ လိုက္မၾကည့္ႏိုင္ဘဲ ဆရာ့ပဲၾကည့္ေနမိတယ္...."
စားပြဲေပၚက စာအုပ္ကို လြယ္အိတ္ထဲထည့္ရင္း အေ႐ွ႕က
ေက်ာင္းသူေတြေျပာေနတာကို ရိေပၚၾကားေနရတယ္...။
ပံုမွန္အတိုင္းပဲ လြယ္အိတ္ထဲက ေနာက္တစ္ခ်ိန္အတြက္
စာအုပ္ကို ထုတ္တယ္။ မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေလးမွာေတာ့
ေအးစက္တည္ၿငိမ္ေနဆဲ....။
ဆိုးလိုက္တာ ခင္ဗ်ားရယ္....
ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ျပဳစားရင္ ေတာ္ၿပီေပါ့.....။
ေနာက္ထပ္၀င္လာတဲ့ ဆရာကိုျမင္ေတာ့မွ အဲ့ဒီေက်ာင္းသူ
ေတြ စကားရပ္သြားတယ္။ ရိေပၚကေတာ့ ခုနကေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကို ေအးတိေအးစက္ၾကည့္ေနတယ္။
သူ အဲ့ဒီေက်ာင္းသူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မွတ္မိေနဖို႔ လိုတယ္ေလ.......။ အဲ့ဒီေက်ာင္းသူရဲ႕ ခပ္၀ိုင္း၀ိုင္း
မ်က္လံုးေတြက သိပ္မုန္းဖို ့ေကာင္းလိုက္တာ။
....
ေက်ာင္းရဲ ့ေကာ္ရစ္တာေဘးက ဖြင့္ထားတဲ့ ျပတင္းေပါက္နားမွာ ေ႐ွာင္က်န္႔ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ဖိုင္တြဲတစ္ခုကို
ဟိုလွန္ ဒီလွန္နဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနတယ္။
ဒီေန႔မွ ေျပာင္းလာတဲ့အတြက္ ဆီးႀကိဳေနတဲ့ အလုပ္ေတြက သိပ္မ်ားတယ္။ ေ႐ွာင္က်န္ ့ကေတာ့ ပင္ပန္းတယ္
မေတြးပါဘူး။ ဆရာတစ္ေယာက္အတြက္ ဒါေတြက
မထူးဆန္းေတာ့။
ရိေပၚက ေကာရစ္တာရဲ႕ အစြန္ကေန ေ႐ွာင္က်န္႔ကုိ
ၾကည့္ေနတယ္။
တစ္စံုတစ္ခုကို အာရံုစိုက္ေနတဲ့ ေယာက်္ားသားတစ္ေယာက္က သိပ္ၾကည့္ေကာင္းတယ္လို႔ ရိေပၚဘ၀မွာ တစ္ခါမွ
မေတြးခဲ့မိ႐ိုးအမွန္။
ျမင္ကြင္းထဲက အဲ့ဒီလူက ဘာသားနဲ႔ထုထားလို႔
ရင္ဘတ္တစ္ခုကို ေျဗာင္းဆန္ေစရတာလဲ။
ေတြးေနတုန္းမွာပဲ ေကာ္ရစ္တာေ႐ွ႕ ျဖတ္ေလ်ွာက္လာတဲ့
ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္။ ဖ႐ိုဖရဲ၀တ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းယူနီေဖာင္းနဲ႔ အဲ့ဒီေက်ာင္းသားသံုးေယာက္က အထက္တန္း
ေနာက္ဆံုးႏွစ္က ခပ္ဆိုးဆိုးေက်ာင္းသားေတြမွန္း
သိလိုက္ေတာ့ ရိေပၚရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ေရးေရးေလးျပံဳးတယ္.....။
ဘာမွေတြးမေနေတာ့ဘဲ အဲ့ဒီေက်ာင္းသားသံုးေယာက္
ထဲက တစ္ေယာက္ဆီ ေျပး၀င္တိုက္ပစ္လိုက္တယ္။
ကံေကာင္းတယ္လို႔ပဲေျပာရမွာေပါ့။ ေ႐ွာင္က်န္္ ့ရပ္ေနတဲ့
ျပတင္းေပါက္ေနရာနဲ ့ကြက္တိ။
" ေဟ့ေကာင္ မင္းကန္းေနလား...."
ပူထူသြားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္တစ္ေနရာေၾကာင့္ ရိေပၚစိတ္ထဲ ျပံဳးတယ္။ အရာရာက သူခန္႔မွန္းထားသလိုပဲမလား....။
ေ႐ွာင္က်န္႔က အခန္းထဲက ေျပးထြက္လာၿပီး ရိေပၚကို
ထိုးေနတဲ့ ေက်ာင္းသားကို ဆြဲတန္႔လိုက္ၿပီး အဲ့ဒီေက်ာင္းသားသံုးေယာက္က ရိေပၚနဲ႔ ေ႐ွာင္က်န္႔ကို မၾကည္ၾကည့္
ၾကည့္ၿပီး ထြက္သြားၾကတယ္။
" ဆိုးလိုက္ၾကတာ....ေက်ာင္းသား အဆင္ေျပရဲ႕လား...."
" ဟုတ္...ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္ "
" လာ....ဆရာ ေဆးထည့္ေပးမယ္ "
ေက်ာင္းေဆးေပးခန္းဆီ ဆြဲေခၚသြားတဲ့ လက္တစ္စံုက
သိပ္ေႏြးတာပဲ.....။
ေမြးတည္းက တစ္ခါမွ မရဖူးခဲ့တဲ့ ေႏြးေထြးမႈဆိုတာကို
ခံစားလိုက္ရသလိုပဲ....။
သိပ္ျပဳစားလြန္းတယ္ မထင္ဘူးလား...
ကြၽန္ေတာ့ ကမာၻမွာ အနီေရာင္ ႏွင္းဆီေတြ ပြင့္တယ္။
.............................
လက္ေကာက္၀တ္က တစက္စက္က်ခဲ့တဲ့ ေသြးေတြ
မလြန္ခဲ့လို႔ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။
ေသမ်ားသြားခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့
စိတ္ကေလးနဲ႔။
.............................