Havaalanında Dominiğe giden uçağa yetişmek için koşturuyordum. Uzun süredir koştuğum için nefesim tıkanmaya başlamıştı ama uçağa yetişebildim. Hemen içeri geçtim ve uçak görevlileri bana oturacağım yeri gösterdiler. Yerime oturduğumda bacaklarımdan ayak parmaklarıma kadar rahat bir keyif hissettim. Her şey o kadar güzel gidiyordu ki şu dışarıdaki karanlık manzara bile beni mutlu etmeye yeterdi. Resmen Survivor'a yarışmacı olarak gidiyordum. Sonra yavaş yavaş gözlerim kapandı.
Gözlerimi açtığımda kendimi cama yaslanırken buldum. Hâlâ uçaktaydık ama Dominiğe yaklaşmıştık, en azından öyle hissediyorum. Keyifle hayaller kurmaya başladım. Acaba kimle çok yakın arkadaş olacağım ya da kimi hiç sevemeyeceğim? Bu soruların cevaplarını çok merak ediyordum. Hayallerimi pilotun iniş anonsunu yapmasıyla bir kenara attım. Artık gelmiştim, artık hayallerime çok yaklaşmıştım!
Uçaktan indiğimde dışarıdaki havayı içime çektim. Her şey harika olacaktı. Ben çok iyi yarışacaktım, eminim. Görevli, yarın tamamen Survivor yarışmacısı olacağımdan dolayı bu akşamlık bir odaya yönlendirdi. Yarın tüm ekiple ve yarışmacılarla tanışıp oyuna çıkacaktım. Odaya girdim ve aynada kendime baktım. Ben kendime çok güveniyordum, yüzümdeki heyecanı anlatamıyorum. Türkiye'de büyük ihtimalle şuan saat sabah sekizdi. Ayrıca kardeşim çoktan uyanmıştır diye düşündüm. Galiba onları yeni geldiğim halde çok özledim.
Sabah uyandığımda sanki güneşin bu kadar parladığını ilk kez görüyordum ya da benim gelişime özel bir şey olabilir diye düşüp gülümsedim. Görevli gelip giyeceğim şeyleri verip dışarı çıktı ve beş dakika içinde gidiyoruz dedi. Hemen giyip aynaya geçtim. Saçlarımı tekrar güzelce at kuyruğu yapıp kendime baktım. "Sen güçlü bir kızsın Nisa! Sen her işi başarabilir, her şeyin üstesinden gelirsin." dedim. Artık kendimi daha güçlü hissediyordum ve biliyordum ki beni adada güzel şeyler bekleyecek.