Unicode
ပါမောက္ခကြီးရဲ့လက်ထောက်အကူအနေနဲ့
ခွဲခန်းထဲဝင်နိုင်မယ့်အခွင့် အရေးကို NamJoon
Hyungဆီကနေရလာ ခဲ့တာမို့ အတွေ့အကြုံ
အသစ်အတွက်Jungkook စိတ်လှုပ်ရှားနေ
မိသည်။
NamJoon Hyungက အရေးပေါ်ခွဲစိတ်မှုတစ်ခု
အတွက် လိုက်ပါသွားပေးရမှာမို့ Hyungပထမ
တာဝန်ကျခဲ့သည့် ခွဲစိတ်မှုမှာ Jungkookကို
အစားထိုးပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ပါမောက္ခကြီးကတော့ NamJoon Hyungကို
ယုံကြည်တာက တစ်ပိုင်း ၊ ထူးချွန်တဲ့Jungkook
အကြောင်းကို ကြားဖူးထားတာက တစ်ပိုင်းမို့
Hyungရဲ့ အကြံပြုချက်ကို လက်ခံခဲ့သည်။
ပန်ကရိယကင်ဆာသမား၏ ကင်ဆာဆဲလ်ပျံ့နှံ့
နေသည့်အပိုင်းကို ဖယ်ရှားပေးရမည့်operation
ဖြစ်တာမို့ သိပ်ပြီးကြီးကျယ်တဲ့ခွဲစိတ်မှု မဟုတ်
စေကာမူ Jungkookအတွက်ကတော့ အဖိုးမ
ဖြတ်နိုင်သည့် ကံကောင်းမှုတစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။
ပါမောက္ခကြီးဦးဆောင်မှုနဲ့ Jungkookတို့
Surgical Teamတစ်ခုလုံး လေးနာရီကျော်ကြာ အောင် ထိုခွဲစိတ်မှုကိုပြုလုပ်ခဲ့ကြသည်ပါမောက္ခ
နဲ့ စီနီယာ အစ်ကို၏ ကျွမ်းကျင်မှုကို ပညာယူ
မှတ်သားရင်းနှင့် Jungkookဘက်ကလဲ အမှား အယွင်း မရှိအောင် အကူအညီပေးနိုင်ခဲ့တာမို့
ခွဲစိတ်မှုက အောင်မြင်စွာပြီးဆုံးခဲ့သည်။
ခွဲခန်းထဲက ထွက်လာပြီးနောက် သန့်ရှင်းရေး
လုပ်ရန် ဘေစင်လေးဆီထွက်လာပြီးနောက်
Scrub hatကိုချွတ်လိုက်ကာ မှန်ကိုတစ်ချက်
ကြည့်မိတော့ မှန်ထဲက ပုံရိပ်လေးက ခပ်ပြုံးပြုံး
နှင့် Jungkookကို ပြန်ကြည့်နေလေသည်။
ခပ်ပြေပြေနဖူးပြင်ပေါ်မှာတော့ ချွေးစလေးတွေ
ပင်တွဲခိုနေသေးသည်။ တစ်နေ့လုံး ပြုံးစိစိဖြစ်
နေရင်တော့ ခက်ရချည်ရဲ့ Jeon Jungkookရေ။
ဒီနေ့ ညဂျူတီလဲ မရှိတာမို့ အိမ်သို့စောစောပြန်
ပြီး မေမေကြီးဆီ ဖုန်းဆက်ပြောပြရဦးမည်။
ပါရဂူကြီးက Jungkookကို ဘယ်လိုအမှတ်ရနေ
ပြီး ဘယ်လိုချီးကျူးသွားခဲ့လဲဆိုတာကိုပေါ့။
အိမ်သို့ပြန်ရောက်သည်နှင့် ညစာစားဖို့ကိုတောင်
မပြင်ဆင်နိုင်သေးဘဲ မေမေကြီးဆီဖုန်းခေါ်လိုက်
သည်။ ဒီနေ့အတွက်က ညစာစားဖို့မလိုတော့
အောင် အပျော်တွေနဲ့ပြည့်နေပြီဖြစ်သည်။
"ဟယ်လို"
"သားလေး အလုပ်တွေအဆင်ပြေရဲ့လား။
ဒီကလှမ်းပို့ထားတာတွေရော ရှိသေးရဲ့လား
စားလို့ကုန်ရင်လှမ်းပြောနော်။ဖျားတာနာတာ
ရော မရှိဘူးမလား"
Jungkookအလုပ်ရှုပ်နေမှာစိုးလို့၊ နားရတဲ့အချိန်
တွေ လျော့သွားမှာစိုးလို့ ၊ စာကြည့်ဖို့အချိန်တွေ
လျော့သွားမှာစိုးလို့ဟူသော အကြောင်းပြချက်
မျိုးစုံဖြင့် စပြီး ဖုန်းဆက်လေ့မရှိသော မေမေကြီး
က Jungkookဘက်က ဖုန်းလှမ်းဆက်တဲ့အခါ
မျိုးမှာတော့ ထိုကဲ့သို့ပင် ဘယ်နေရာက စဖြေရ
မှန်းမသိလောက်အောင် မေးခွန်းတွေကို တရစပ်
မေးတတ်လေသည်။
"သား နေကောင်းပါတယ်။ အကုန်လုံးရော နေ
ကောင်းကြတယ်မလား။ ကလေးတွေရော"
"အကုန်နေကောင်းတယ်။ ကလေးတွေလဲ နေ
ကောင်းကြတယ်။ Jungkookieလိုအပ်တာရှိ
လို့ဖုန်းဆက်တာလား "
"အာ...မဟုတ်ပါဘူး"
လိုတာရှိမှ ဖုန်းဆက်တတ်တာမဟုတ်ပေမဲ့လဲ
အခုကတော့ အဲ့သဘောပဲ သက်ရောက်နေပြီ
လားမသိ။ မေမေကြီးဆီက ထိုသို့အမေးခံရတော့
စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြန်သည်။
ဒီဆေးရုံကြီးမှာ တာဝန်ကျပြီးထဲက ပုံမှန်ထက်
အလုပ်များလာတာကြောင့်ရော လေ့လာစရာ
တွေကလဲ မကုန်နိုင်လောက်အောင် ပိုများလာ
တာမို့ မေမေကြီးနဲ့အဆက်အသွယ်လုပ်ဖို့တောင်
အချိန်မပေးနိုင်တာက များနေခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။
"ဒါဆို ဘာလို့လဲ"
"ဒီနေ့လေ သားခွဲခန်းဝင်ရတယ်။ အဲ့နေရာက
ပုံမှန်ဆို အတွေ့အကြုံများတဲ့ စီနီယာအစ်ကိုတွေ
ပဲ ဝင်ရတာ"
"ဟုတ်လား၊ အဆင်ပြေခဲ့တယ်မလား"
"ဟုတ်။ သားက ပါမောက္ခကြီးကို ဘေးကနေ
ကူပေးရုံပါ။ အဲ့ဒါလေ အားလုံးပြီးသွားတော့
သားကိုပါမောက္ခကြီးက ချီးကျူးသွားတယ်"
Jungkookရဲ့ ခပ်ကြွားကြွားအသံမြူးမြူးလေး
ကို နားထောင်ကြည့်တာနဲ့တင် ဒီကောင်လေး
ဘယ်လောက်ပျော်နေမလဲဆိုတာ မြင်ယောင်
ကြည့်လို့ရသည်။
"Aigoo ငါတို့သားလေးက အစထဲကတော်ပြီး
သားပဲဟာ ချီးကျူးခံရမှာပေါ့။ နောက်တောင်
နောက်ကျနေသေးတယ် ။ ဒါနဲ့ ပိုက်ဆံတွေ
ဒီကိုချည်းပဲလှမ်းပို့မနေနဲ့...ဆိုးလ်မှာ ကုန်ကျ
စရိတ်က ကြီးရတဲ့အထဲ...ဒီကောင်လေး အဲ့ဒါ
ပြောရင် ဘယ်တော့မှနားမထောင်ဘူး"
"သား တစ်ယောက်ထဲက လုံလောက်ပါတယ်"
"အလုပ်အားရင်ဒီကိုလာခဲ့ဦးနော်။ ကလေးတွေ
လဲ သားကိုသတိရနေကြတယ်"
"ဟုတ်"
"စားချင်တာရှိရင်လှမ်းပြောနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
"အင်း...Jungkook စိတ်ရှုပ်သွားမလားတော့
မသိဘူး။ သားကိုပဲ ခဏခဏပြောပြရတာလဲ
အားနာပါတယ်"
"ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ ပြောလေ။ သားကို
ဘာများ အားနာစရာရှိလို့လဲ"
"မင်းတို့အစ်ကို Tae Wooလေ ...ဒီမှာ သူအလုပ်
လုပ်နေတဲ့ဆီမှာ ဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘူးတဲ့။
ဆိုးလ်ကို တက်လာပြီး အလုပ်လုပ်ချင်လို့တဲ့"
"ကောင်းသားပဲ ...ဒီမှာက အလုပ်ပိုပေါတယ်
လေ"
"Tae Wooအကြောင်းလဲ သိတဲ့အတိုင်းပဲ။
တစ်နေရာမှာ ဖင်မြဲအောင်မလုပ်ချင်ဘူးလေ။
မေမေကြီးကတော့ ဆိုးလ်ကို မသွားစေချင်ဘူး
သားဆီရောက်လာရင် နှစ်ယောက်လုံး ဒုက္ခများ
နေမှာစိုးလို့"
"အဲ့လိုတော့မရှုပ်ပါဘူး"
"သားအခုနေတဲ့နေရာက ကျဉ်းကျဉ်းလေးမလား
သူက ဆိုးလ်ရောက်ရင်တော့ Jungkookဆီ
သွားနေမယ်ပဲ ပြောနေလို့"
"ကျဉ်းပေမဲ့ အစ်ကိုTae Wooလာနေမယ်ဆို
နေလို့ ရပါသေးတယ်။ သားမှာလဲ စာအုပ်တွေ
ကလွဲရင် တခြားပစ္စည်း များများစားစားရှိတာ
မဟုတ်ဘူးလေ"
မေမေကြီးက အစ်ကိုTae Woo တစ်ယောက်
Jungkook ဆီမှာ သောင်တင်နေမှာစိုးရိမ်တဲ့
စိတ်နဲ့ စိတ်ပူနေတာကိုသိပေမဲ့လဲ သူ့အနေနဲ့က
ဘယ်လိုအင်အားနဲ့ ငြင်းရက်မှာလဲ။ လောလော
ဆယ် သူက ဆိုးလ်မှာ အခြေကျနေပြီးသားလူ
ဆိုတော့ ညီအစ်ကိုလိုဖြစ်နေတဲ့သူကို တတ်နိုင်
သလောက်တော့ ပြန်ကြည့်ပေးရမှာပေါ့။
"ငယ်ငယ်ကလိုတော့ မဆိုးတော့ပေမဲ့လေ
သားဆီမှာလာရှုပ်နေရင်တော့ ဒီကိုချက်ချင်း
ဖုန်းဆက်နော်"
"ဟက်..အရမ်းစိတ်မပူပါနဲ့။ အစ်ကိုက ထင်သ
လောက်တော့ မဆိုးပါဘူး"
"အင်းပါ။ သားဘာမှပြောစရာမရှိတော့ရင် ဖုန်း
ချလိုက်မယ်နော်။ Tae Wooလဲ လာဖြစ်ဖို့က
အရမ်းတော့ မသေချာသေးပါဘူး"
"ဟုတ်... ဒါဆို ဖုန်းချလိုက်ပြီနော်။ ကျန်းမာ
ရေးဂရုစိုက်။ နေမကောင်းဖြစ်ရင် သားကို
လှမ်းပြော"
"အေးပါ။ ဒါပဲနော်"
ဆေးကျောင်းသားဘဝ အလုပ်သင်ဆရာဝန်ဘဝ
ထဲက အခက်အခဲအများကြီးရှိခဲ့တဲ့Jungkook
အတွက်ကတော့ စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတဲ့နေ့ရက်
တွေအကြောင်းကို ခေါင်းထဲမထည့်ထားဖြစ်
အောင်နေနေပေမဲ့ ဒီနေ့လိုမျိုး ပျော်စရာကိစ္စ
လေးတွေကိုတော့ မေမေကြီးဆီ ဖုန်းလှမ်းဆက်
ပြီးပြောပြလေ့ရှိတယ်။
လောကဓံရဲ့ အထုအထောင်းကို သိတတ်စ
အရွယ်ထဲက ခံစားခဲ့ဖူးပြီးတဲ့ Jungkookအတွက်
ကတော့ တော်ရုံအခက်အခဲမျိုးကို အထူး
တလည် စာဖွဲ့ပြီးခံစားပြမနေချင်တော့ပေ။
Jungkook ကြိုးစားနေထိုင်နေရတဲ့ တစ်ခုတည်း
သော အကြောင်းပြချက်က "မေမေထားခဲ့တဲ့
နေရာလေးမှာ သားကောင်းကောင်းမွန်မွန် နေ
ထိုင်နေပါတယ်" ဆိုတာလေးနဲ့ မေမေ့ရွေးချယ်
ခဲ့မှုက မှန်ကန်ခဲ့ကြောင်း သက်သေထူပြချင်ရုံ
သာဖြစ်သည်။
မေမေကြီးဆီဖုန်းဆက်ပြီးသည်နှင့် စာကြည့်စားပွဲပေါ်က ဓာတ်ပုံလေးဆီသို့ Jungkook
ရဲ့ အကြည့်များကရောက်ရှိသွားသည်။
မိသားစုဓာတ်ပုံလေးနှင့် အသည်းလေးကို
မွေးစားမယ့်သူတွေ ပေါ်လာတုန်းက အသည်း
လေးနှင့်အတူ မေတ္တာရိပ်မြုံက ကလေးတွေနဲ့
အတူတူရိုက်ခဲ့ကြတဲ့ပုံလေး နှစ်ခု...
ထုံးစံအတိုင်း အသည်းလေးက လည်ပင်းမှာ
နားကြပ်လေးဆွဲထားလျက်ပဲပေါ့လေ။ ငယ်
ငယ်က ရည်မှန်းချက်အတိုင်းသာဆို ထိုကောင်
လေးလဲ ဆေးကျောင်းနောက်ဆုံးနှစ်လောက်
ရောက်နေမလားပဲ။
ဒီကောင်လေးသာ ဆရာဝန်ဖြစ်လာမယ်ဆိုရင်
နယ်ပယ်တစ်ခုထဲမှာ ကျင်လည်ကြသူတွေအနေ
နဲ့ တစ်နေ့နေ့မှာ Jungkookတို့ပြန်ဆုံဖြစ်ဖို့
အခွင့်အရေးရှိနိုင်သေးသည်။ ထိုအခါကျရင်ရော
အသည်းလေးက Jungkookတို့ကို မှတ်မိနေပါ့
မလား။
နေရာဒေသအသစ်တစ်ခုမှာ နေသားကျဖို့
တစ်ဖက်တစ်လမ်းကနေ နွေးထွေးပေးခဲ့တဲ့
ထိုအသည်း လေးနဲ့ တစ်ကြိမ်တစ်ခါလောက်
တော့ ပြန်လည်တွေ့ဆုံချင်ပါသေးသည်။
***************************
ကော်ဖီလေးတစ်ခွက်နှင့် TaeHyungရဲ့ အစီ
အစဉ်သစ်အတွက် အင်တာနက်ကနေ ရှာရှာ
ဖွေဖွေ လုပ်နေတုန်းမှာပင် အိမ်ရှေ့ခြံတံခါးဆီ
က အသံကြားသည်မို့ ဝရံတာလက်ရန်းပေါ်က
အပင်ပိစိကွေးလေးတွေကြားထဲကနေ လှမ်း
ကြည့်မိတော့ထင်ထားသည့်အတိုင်းTaeHyung ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။
"ပြန်သွားထဲက ဖုန်းမဆက် ဘာမဆက်နဲ့မို့
အသက်ရောရှိသေးရဲ့လားလို့"
ထုံးစံအတိုင်း နူးနူးညံ့ညံ့နှုတ်ဆက်ပြီးတော့
မီးဖိုခန်းဆီ ပြေးဝင်သွားတော့တာဖြစ်သည်။
"ဟေ့ကောင် မင်းတကယ် ဘာမှမချက်ထား
ဘူးလား"
သိသားပဲ ။ သူ့အိမ်မှာ စားဖို့သောက်ဖို့မရှိတော့
လို့ ဒီကိုရောက်လာတယ်ဆိုတာ။
"TaeHyung ah ဒီကိုလာဦး"
TaeHyungက ရေခဲမုန့်ဘူးလေးကိုင်ရင်း ပြန်
ထွက်လာကာ Jiminဘေးနားတွင် ကပ်ထိုင်
သည်။
"ဒီမှာကြည့် ဒါလေးတွေလုပ်ရင်ကောင်းမလား
လို့"
"အဲ့ဒါတွေက အလုပ်ရှုပ်တယ်မလား"
Jiminက သူရှာဖွေထားသည့် diet meal plan
နှင့်ပတ်သက်သည့် ပုံလေးများကိုရှာဖွေပြီး
TaeHyung ကိုပြကြည့်သည်။
"အရမ်းမရှုပ်ဘူးလေ ။ ငါတို့အခုသုံးနေတာတွေ
နဲ့လဲ နီးစပ်တာပဲ။ ငါနေ့လည်က လိုတာတွေ
တောင်ထပ်ဝယ်ခဲ့သေးတယ် စမ်းကြည့်မလို့"
"လုပ်ကြည့်တာပေါ့...ကဲပါကွာ တစ်ခုခု လုပ်
စမ်းပါ ဗိုက်ဆာလို့"
နှစ်ယောက်သား မီးဖိုချောင်ထဲရောက်သည်အထိ
ဗိုက်ဆာတယ်ချည်း အော်ဟစ်နေသော Tae
Hyungကြောင့် စောစောကအထိ တိတ်ဆိတ်
ငြိမ်သက်နေသည့် Jiminရဲ့ အိမ်လေးက အခုမှ
အသက်ဝင်လာသယောင်ရှိသည်။
"ဗိုက်ဆာတယ်"
"ဆာလဲခဏနေဦး"
မနက်ဖြန်အတွက် ဝယ်လာခဲ့သည့် Cherry
tomatoeလေးများကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး
လာနှိုက်စားနေသည့် Taeကို မျက်မှောင်ကျုံ့
ပြီးကြည့်ကာ
"ဘာလို့ လာနှိုက်စားနေတာလဲ။ အဲ့ဒါမနက်
ဖြန်အတွက်"
"မင်းမှ ထမင်းမကျွေးတာ"
"ကျစ်... ရော့ဒါယူသွား ပျစ်လာတဲ့အထိ ထိုင်
မွှေနေ ...အဲ့ဒါလုပ်ပြီးရင် ကျွေးမယ်"
အနားလာပြီး ဗိုက်ဆာတယ် တဂျီဂျီအော်နေ
သည့် TaeHyungကို ကြက်ဉအနှစ် တစ်ခွက်
ပေးကာ အလုပ်ရှုပ်ခိုင်းထားလိုက်သည်။
hand blenderနှင့်ဆို နှစ်မိနစ်လောက်နဲ့ ကိစ္စ
ပြီးသော်လည်း နားညည်းလွန်းလို့ ခဏငြိမ်ဆေး
ပေးလိုက်ခြင်းသာဖြစ်သည်။
၅မိနစ်လောက်ကြာသည့်အခါ TaeHyungဆီမှ
အသံထွက်လာသည်။
"Jimin ah "
"ဟင်"
"ဒါလေ ဟိုတစ်ခါမွှေတဲ့ Blender နဲ့လုပ်ရင်
မရဘူးလား"
"အာ...ဟုတ်သားပဲ။ ငါမေ့သွားတာ အချောလေး တောင် တော်တော်သိလာပြီပေး..ပေး"
"မင်း တမင်လုပ်တာမလား။ သိရဲ့သားနဲ့
အကျင့်ကိုက"
"ဟီး..."
Jiminက TaeHyung ဆီက ကြက်ဉအနှစ်ခွက်
လေးလှမ်းယူကာ ဆီ၊Lemonရေနှင့်ငရုတ်
ကောင်း မှုန့် အနည်းငယ်စီထပ်ထည့်ကာ မွှေစက်လေးနဲ့ မွှေလိုက်တော့Mayonnaiseအနှစ်လေးရရှိလာသည်။
"မြည်းကြည့်"
"အင်း"
"ဘာလိုလဲ"
"ဘာမှမလိုဘူး....ဆိုင်မှာ အများကြီးရှိသေး
တာကို ဘာလို့ထပ်လုပ်နေတာလဲ"
"ဒါက diet လုပ်မဲ့သူတွေအတွက်သုံးတဲ့သကြား နဲ့လုပ်ထားတာ"
"အော်...အဲ့လိုကိုး"
"ရော့ ...စားလို့ရပြီ"
ပြင်ဆင်ပြီးသွားသည့် ထမင်းလိပ်ပန်းကန်လေး
နှင့် salad တစ်ပွဲပေးလိုက်တော့ အတော်လေး
ဗိုက်ဆာနေပုံရတဲ့ TaeHyung က Jiminကိုပင်
အဖတ်မလုပ်တော့ဘဲ ထိုင်စားနေတော့သည်။
"ဘာသောက်ဦးမလဲ"
"မသောက်တော့ဘူး"
"အင်း...စားပြီးရင် သေချာဆေးကြောပြီး ရှင်းခဲ့ဦး နော်။ ငါအိပ်တော့မယ် မနက်စောစောထရဦးမှာ"
"အင်း"
မနက်စောစော Jimin နိုးလာတော့ TaeHyung
က ကုတင်ဘေးနားက ဆိုဖာပေါ်မှာ အိပ်မောကျ
နေတုန်းပင်ရှိသေးသည်။
Jiminကတော့ ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး မီးဖိုခန်း
ထဲဝင်ကာ ပြင်ဆင်စရာရှိတာ ပြင်ဆင်ရဦးမည်။
စက္ကူဘူးခွံ အညိုရောင်လေးများထဲသို့ပြုတ်ထား သည့် Broccoliလေးများကိုအညီအမျှလိုက်ထည့်
သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ မုန်ညင်းဖြူ၊ စတော်
ဘယ်ရီနှင့် cherry tomatoလေးများကိုလဲ
အနည်းငယ်စီ လိုက်ထည့်သည်။
mayonnaiseအနှစ်ခွက်လေးများကို စက္ကူဘူးတစ်ခုစီတိုင်းတွင် ထည့်ပြီးသည့်အချိန်မှာတော့
Jiminရဲ့Saladဘူးလေးက ချစ်စဖွယ်ကောင်းစွာ
ပြီးပြည့်စုံသွားပြီဖြစ်သည်။ အကုန်လုံး ပြင်ဆင်
ပြီးသည့်အချိန်မှ TaeHyung က နိုးလာကာ
"ဝါး...အကုန်လုံးတောင် ပြင်ဆင်ပြီးနေပြီ"
"မင်း လိုက်နှိုက်စားမနေနဲ့နော်"
"စားပါဘူး"
မစားပါဘူး ဆိုပေမဲ့ စတော်ဘယ်ရီသီး တစ်လုံး
က ပါးစပ်ထဲရောက်နှင့်နေပြီဖြစ်သည်။
"ကဲ ...နိုးရင်လဲ ဘူးတွေ ဆိုင်ကယ်မှာ ထည့်ပေး
ထားတော့ ။ တစ်ဝက်ကို ဆိုင်မှာထားခဲ့မယ်။
တစ်ဝက် ကတော့ ငါလိုက်ပို့ပေးနေတဲ့သူတွေအတွက် ယူသွားလိုက်မယ်"
ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်ပြောပြီးနောက် ရေ
ချိုးဦးမယ်ဆိုကာ အခန်းထဲပြန်ဝင်သွားသည့်
Jiminကို ကြည့်ပြီး TaeHyungက
"အလုပ်သမားလဲ မြန်မြန်ခေါ်မှပါပဲ"
"ဘာလို့တုန်း။ ငါပို့ပေးနေတာပဲ"
"မင်းအဲ့လို တက်ကြွနေလို့ကို မြန်မြန်ခေါ်မှာ"
Jiminတစ်ယောက် ဆိုင်သွားဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်
သွားသော်လည်း TaeHyungကတော့ အိမ်ရှေ့
ဆိုဖာပေါ်မှာ ပြန်နှပ်နေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ဆိုင်မှာ တချို့တဝက်ကို ဝင်ထားခဲ့ပြီး ယူစရာရှိသည့်
မုန့်ထုပ်နှင့် အအေးပုလင်းများကိုယူကာ တာဝန်
အရ လိုက်ပို့ပေးတော့သည်။
ခေါင်မိုးထပ်ကိုရောက်တော့ ပုံမှန်အတိုင်း
ဟမ်ဘာဂါနှင့် Almond Milkအပြင် customer
အားလုံးအတွက် အမြည်းသဘောမျိုးနှင့် ပေး
ဖို့ယူလာသည့် salad ဘူးလေးကိုကိုင်ကာ ပိတ်
ထားသည့် တံခါးရှေ့မှာ ခဏရပ်စောင့်နေမိ
သည်။
လူရှိနေရင်ကောင်းမှာပဲ...ကိုယ်တိုင်ပေးချင်တာ
မို့လို့။Jiminရဲ့ ဆုတောင်းပြည့်သွားတယ်ပြော
ရမလားပဲ။ အခန်းထဲကထွက်လာသည့်
Jungkook နှင့် ကြုံသည်မို့ အံ့သြသွားကာ..
"လူရှိနေတာပဲ"
"အင်း..."
"ဒါလေးလေ ကျွန်တော်တို့ဆိုင်က အသစ်ထုတ်
ထားတာမို့ ဒီနေ့က customerတွေကို အမြည်း
ကျွေးတဲ့အနေနဲ့ ထည့်ပေးထားတာ။ စားကြည့်
နော်"
"အာ... ကျေးဇူးပါ"
"ဟို...လိုတာရှိရင်လဲ ပြန်ပြောပြနော်"
"ဟုတ်ပါပြီ"
"ဟီး သွားလိုက်ပါဦးမယ်"
Jungkook လို အလုပ်များနေတဲ့သူအဖို့က
အစားအသောက်အတွက်အချိန်သိပ်မပေးနိုင်
တာမို့ ကြုံသလိုစားလေ့ရှိပေမဲ့ မနက်စာကိုတော့
ဒီဆိုင်လေးကနေပဲ ပုံမှန်မှာစားဖြစ်လေသည်။
စျေးကလဲ သိပ်မများသည့်အပြင် ဘာဂါထဲမှာ
အသားပြားထူထူထည့်ပေးထားတာသည့် အချက်ကြောင့် ဒီဆိုင်ကနေ အမြဲမှာစားဖို့
ဖြစ်လာခဲ့သည်။
အရင်ကတော့ သူတို့လာပို့တဲ့အချိန်ဆို Jungkook ရှိမနေတဲ့အချိန်နဲ့ ကြုံတတ်တာမို့
ပုံမှန်ဘယ်သူ ပို့ပေးတတ်လဲဆိုတာ မသိပေမဲ့
အခု မုန့်လာပို့တဲ့ကောင်လေးနဲ့ကတော့ ဆုံဖြစ်
တာ ၄ကြိမ် ၅ကြိမ်လောက်ရှိမလားပဲ။
တစ်ရက်ကလဲ ထိုကောင်လေးနှင့် ညစျေးတန်း
ဘက် လမ်းလျှောက်ရင်း အမှတ်မထင် ဆုံဖြစ်ခဲ့
ကြသေးသည်။ ထိုနေ့က အမြူးဓာတ်ခံလေးရှိ
နေတာမို့ မေမေကြီးဆီဖုန်းဆက်ပြီးနောက်
တစ်ယောက်ထဲ ညစျေးတန်းဘက် ထွက်ခဲ့မိ
သည်။
ပုံမှန်တော့ ထိုကဲ့သို့ လျှောက်သွား လျှောက်စား
နှင့် အချိန်မဖြုန်းတတ်သော်လည်း ထိုနေ့က
တော့ စားချင်တာတွေလဲ အကုန်စားပစ်ပြီး
ရှုပ်ရှက်ခတ်နေတဲ့ လူတွေကြားထဲ Jungkook
တစ်ယောက်လဲ အလိုက်သင့် စီးမြောရင်း ဟိုငေး
ဒီငေးနှင့် အချိန်ဖြုန်းပစ်ခဲ့မိသည်။
လမ်းဘေးAccessoriesဆိုင်သေးသေးလေး တစ်
ခု ဘေးက ဖြတ်လျှောက်လာရင်း မျက်ဝန်းထဲဝင်
လာသည့် ပစ္စည်းလေးတစ်ခုကြောင့် Jungkook
ခြေလှမ်းတို့ ရပ်တန့်သွားတော့သည်။
ထိုဆိုင်လေးရှေ့မှာ ကောင်လေးတစ်ယောက်က
Jungkookထက် အရင်ကြိုရောက်နေလေသည်။
တစ်ခုထဲပဲ ကျန်တော့သည့် ပုံပေါ်သည့် ထိုဆွဲ
ကြိုးလေးဆီ Jungkookရဲ့ လက်က ရောက်
သွားသည့်အချိန်မှာ ဆိုင်ရှေ့ အရင်ကြိုရောက်
နေသည့်ကောင်လေးရဲ့ လက်ကလဲ ထိုပစ္စည်း
လေးဆီ ရောက်လာလေသည်။
နှစ်ယောက်ပြိုင်တူ လက်လှမ်းမိသည်မို့ Jungkook ဘက်ကပဲ အမြန် ပြန်ရုတ်ပေးလိုက်
ကာ
"မင်းယူထားတာလား"
"အာ..မဟုတ်ပါဘူး ။ ယူချင်ယူလေ ကျွန်တော်
က ကိုင်ကြည့်ရုံ.."
Jungkookဘက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်းပြောလာ
သည့် ထိုကောင်လေးက သူ့ကို မြင်တော့ အံ့သြ
သင့်သွားပုံဖြင့် ပြောလက်စ စကားတို့ ရပ်တန့်
သွားကာ
"ဟင်...ဟို ခေါင်မိုးထပ်က..?"
"အော် ..Yummy ဆိုင်က မုန့်လာပို့တဲ့ကောင်လေးမလား"
Jungkookက ကောင်လေးကို မှတ်မိကြောင်း
ပြန်ပြောပြီးနောက် stethoscopeပုံစံ ဆွဲသီးလေးနှင့်ဆွဲကြိုးလေးကိုကိုင်ကာ ဆိုင်ရှင် အဒေါ်ကြီး
ဆီ လှမ်းမေးလိုက်သည်။
"ဒါလေးက နောက်တစ်ခုများရှိဦးမလား"
"အဲ့ဒါလေးကတစ်ခုပဲကျန်တော့တာ
ကောင်လေးရဲ့ ။ တခြားပုံစံတွေဆိုရင်တော့
ဆင်တူတွေရှိသေးတယ်"
"ဟိုဟာ..ကျွန်တော်က မယူပါဘူး။ ဒီက ယူ
ချင်ယူလေ။ ကျွန်တော်က ဒါလေးယူမှာ"
ဟု ဆိုကာ ထိုကောင်လေးက ဟမ်ဘာဂါပုံစံ
သော့ချိတ်လေးကိုပြရင်း ပြောလာသည်။
"ဒါဆို ကိုယ်ယူလိုက်မယ်နော်"
"အင်း"
ထို့နောက် ထိုကောင်လေးက Jungkookထက် အရင် ပိုက်ဆံရှင်းပြီးထွက်သွားခဲ့တော့သည်။
အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့ ဖော်ရွေပုံရတဲ့ ခပ်သွက်သွက်
ကောင်လေးနဲ့ဆုံပြီးတိုင်း တစ်စုံတစ်ယောက်ကို
အမှတ်မထင် သတိရမိတာကလဲ ပုံမှန်လိုပင် ဖြစ်
နေပြီ။
ဟုတ်သည်။ နှုတ်ခမ်းတွဲတွဲလေးနဲ့ကောင်လေးက အသည်းလေးနှင့် တော်တော်ဆင်တူသည်။
တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် ရင်းနှီးဖို့ခက်ခဲနေတတ်
တဲ့ Jungkookရဲ့ ပုံစံကြောင့် ဘာမှများများစား
စား ပြန်မပြောတတ်ပေမဲ့ မုန့်လာပို့တဲ့ ကောင်
လေးကတော့ Jungkookနဲ့ဆုံတိုင်းလိုတာထက်
ပိုပြီး စကားပြောသွားလေ့ရှိသည်။
အသည်းလေးဆိုရင်လဲ ထိုကောင်လေးအရွယ်
လောက်သာရှိလိမ့်ဦးမည်။အင်း...အသည်းလေး
တော့ မဖြစ်နိုင်လောက်ပါဘူးလေ......
*************************
ဤသို့နှင့် ခေါင်မိုးထပ်က ဆရာဝန်လေးနှင့်မုန့်
လ
ိုက်ပို့သည့် ကောင်လေးတို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက
မျက်မှန်းတန်းမိသည် ဆိုရုံလောက်နှင့်သာ ရပ်
တန့်နေခဲ့လေသည်။
ဒီနေ့လဲ ပုံမှန်အတိုင်း မုန့်ဆိုင်က ကောင်လေး
မုန့်လာပို့လေသည်။ Jungkookလဲ အိမ်ပြန်
ရောက်ခါစအချိန်မို့ ထိုကောင်လေးနှင့် ဆုံပြီး
ယူစရာရှိတာယူပြီး အိမ်ခန်းထဲပြန်ဝင်ခဲ့သည့်
အချိန်တွင် "ဝုန်း" ခနဲမြည်သော ပြိုလဲသံကြောင့်
ချက်ချင်း အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး လှေခါးဘက်ကို
ထွက်ကြည့်မိတော့ ထင်ထားသည့်အတိုင်း ဟို
ကောင်လေး လှေကားပေါ်က ချော်ကျခြင်းပင်
ဖြစ်လေသည်။
ဒီတိုက်က နည်းနည်းဟောင်းနေပြီမို့ လှေခါးထစ်
တွေမှာ အင်္ဂတေတွေက ကွာကျနေပြီး တချို့
နေရာဆို အထဲက အုတ်ချပ်တွေကပါ လှုပ်တုပ်
တုပ်နှင့် ဖြစ်နေပြီမို့ ထိုနေရာကို နင်းမိပြီး ချော်
ကျသွားတာဖြစ်လိမ့်မည်။
Jimin မှာ လဲကျနေရာမှ တော်ရုံနှင့်မထနိုင်ဘဲ
ဖြစ်နေတုန်း ဆရာဝန်အစ်ကိုကြီးက အပေါ်က
နေငုံ့ပြီးကြည့်နေသည်မို့ နာတဲ့အပြင် ရှက်တဲ့
စိတ်ကပါ ဝင်လာသည်။
"ကောင်လေး... ရရဲ့လား ။ ကိုယ်တွဲပေးမယ်။ ဖြည်းဖြည်းထကြည့်"
"ရ..ရပါတယ်"
ရပါတယ်သာ ပြောနေသော်လည်း Jimin
ခမျာ တော်ရုံနှင့် မထနိုင်သေးဘဲ ကျောပြင်က
အောင့်ကာ မီးညှောင့်ရိုးများကျိုးကုန်ပြီလားမသိ။
"ဆောရီးပါကွာ။ အလုပ်မအားသေးတာနဲ့
ဒီနားကို မပြင်နိုင်သေးတာ။ ဒီမှာလဲ ပွန်းသွား
တယ်...လာ .လာ ဒီမှာထိုင်နေဦး"
Jungkookက Jiminကိုတွဲခေါ်လာကာ
သစ်သားကွပ်ပျစ်လေးမှာ ထိုင်စေသည်။
"ခဏနေဦးနော် ဆေးထည့်ပေးလိုက်မယ်"
Jiminကတော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြမိလား ဘာလုပ်ပြ
မိလားတောင် မသိနိုင်ဘဲ ကျောဘက်က အောင့် ပြီး တံတောင်ဆစ်နဲ့ ဒူးခေါင်းမှာပါပွန်းပဲ့ ကုန်ပြီဖြစ်သဖြင့် ရှုံ့တွပြီးသာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။
ခဏအကြာ Jungkookက ဆေးသေတ္တာလေးနှင့် ရေပုံးအသေးလေးဆွဲကာ Jiminအနားသို့ ပြန်ရောက်လာလေသည်။
"အလုပ်ရှုပ်ကုန်ပြီထင်တယ်"
"ပိုးဝင်မှာစိုးလို့ အရက်ပြန်နဲ့ နည်းနည်းဆေး
မှရမယ်သိလား။ စပ်မယ်နော်"
"ဒီအတိုင်း ပလာစတာပဲ ကပ်လဲရပါတယ်"
ခုနထဲက အရှက်ကကွဲနေပြီကို အရက်ပြန်ထည့်
လို့ အသံပြဲနဲ့အော်မိမှ ပိုအရှက်ကွဲနေဦးမည်။
"အရမ်းမစပ်ပါဘူး ခဏလေးပဲကို"
"ဟိုဟာ ခြေထောက်က ဟာက ကျွန်တော့်
ဘာသာလုပ်ပါ့မယ်"
"အော်..ဒီကပဲ တစ်ခါထဲလုပ်ပေးပါ့မယ်"
Jungkookက နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံတွတွဖြစ်နေ သည့် မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်းကြောက်စိတ်
ပြယ်အောင်ချော့ပြောလိုက်မိသည်။ ပြီးနောက်
ပွန်းနေသည့်ဒဏ်ရာကို အရက်ပြန်ဂွမ်းလေးနှင့်
ခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးလိုက်သည်။
"အား..."
တအားအားအော်ပြီး ဒဏ်ရာရှိရာဆီကို သူ့လက်
လေးနဲ့ လေရအောင် ယပ်ခတ်သည့်ပုံစံ ပြုလုပ်
နေသည့် ထိုကောင်လေးကြောင့် Jungkookလဲ
ခပ်မြန်မြန်လက်စသတ်လိုက်သည်။
"ပြီးပြီ..ပြီးပြီ ခဏလေး"
အရက်ပြန်ထည့်ပေးပြီးနောက် ဆေးလူးပေးကာ
"ပွန်းတဲ့နေရာက ကြီးနေတော့ ပလာစတာမကပ်နဲ့တော့နော်။ အနာလှောင်သွားလိမ့်မယ်"
"ဟုတ်...."
တံတောင်ဆစ်နားကို ဆေးထည့်ပေးပြန်တော့
အခုနထဲက မျက်လုံးထဲဝင်လာသည့် တစ်စုံ
တစ်ခုဆီ ပိုပြီးအာရုံစိုက်မိကာ ဒဏ်ရာရထား
သည်ကို မေ့သွားသည်အထိပင်။
အရောင်မှိန်မှိန် ပိုးကြိုးအနက်ရောင် လက်ပတ်
ကြိုးလေးပေါ်က ကျောက်စိမ်းတုံးလေးနှစ်ခု
ကြောင့် တစ်စုံတစ်ခုကို ပြေးမြင်ယောင်မိသည်။
အချိန်ကာလကြာမြင့်မှုကြောင့်နဲ့ နေ့စဉ်ရက်
ဆက် ဝတ်ဆင်ထားခြင်းကိုပါခံရတဲ့ကျောက်စိမ်း
တုံးလေးတွေမှာ အနားသတ်လေးတွေပင် သိပ်
ပြီး ညီညာချောမွေ့မှု ရှိမနေတော့။
"ရပြီ"
Jungkookပြောနေတဲ့ဆီ အာရုံမရောက်ဘဲ
ရွေ့လျားသွားတဲ့ Jungkookရဲ့ လက်ကောက်
ဝတ်ဆီသို့သာ မျက်တောင်တစ်ချက်မခတ်ဘဲ
လိုက်ကြည့်နေသည့် Jimin ကို Jungkook
ကပဲ ပြန်သတိပေးရသည်။
"ကောင်လေး ...ရပြီလို့"
"ဗျာ.. ဟုတ်။ ဟုတ်ကဲ့ ။ ကျေးဇူးပါပဲ"
ကျေးဇူးတင်စကား ပြောပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်း
ကြီး ထော့နင်းထော့နင်းထ ထွက်သွားသော
Jiminကိုကြည့်ကာ "ဖြည်းဖြည်းဆင်းဦးနော်"ဟု
လှမ်းအော်မိသည်။ ရုတ်တရက်ကြီး ဘာများ
ဖြစ်သွားတာလဲ။ ဆေးထည့်ရတာ ကြောက်
သွားတာနေမှာ။ အနာရွတ်ပျောက်ဆေးလေး
တောင် မပေးလိုက်ရဘူး...။
အိမ်သို့ အမြန်ပြန်ရောက်ချင်ဇောနှင့် Taxi
ငှားပြီး ပြန်လာခဲ့သည့် Jiminခမျာ TaeHyung
ဆိုင်က ဆိုင်ကယ်ကိုတောင် သတိမရတော့
သည်အထိပင်။
အိမ်ရောက်သည်နှင့် ခြေထောက်နာနေသည့်
ကြားက အပြေးအလွှား ရောက်သွားခဲ့သည်က
ထိုပစ္စည်းလေး ရှိနေသည့် နေရာသို့ပင်ဖြစ်သည်။
တယုတယ သိမ်းဆည်းထားခြင်းမဟုတ်ခဲ့သော်
လည်း ထိုပစ္စည်းလေးကို ဘယ်နေရာမှာ ထား
ခဲ့လဲဆိုတာတော့ ကောင်းကောင်းမှတ်မိသည်။
ကိုယ့်ဆီရောက်လာပြီးထဲက သေသေချာချာပင်
မကြည့်ခဲ့မိသော ထိုလက်ပတ်လေးမှာပါသည့်
ကျောက်စိမ်းတုံးလေးရဲ့ ပုံစံက စောစောက
ခေါင်မိုးထပ်က ဆရာဝန်ဆီမှာ တွေ့ခဲ့ရသည့်
ကျောက်စိမ်းတုံးလေးတွေရဲ့ ပုံစံနှင့် ထပ်တူ
ညီနေခဲ့သည်။
လက်ထဲမှာရှိနေသည့် ကျောက်စိမ်းတုံးပေါ်က
နာမည်တစ်ခုကို အသံထွက်ကာ ရေရွတ်မိရင်း
အတွေးများသွားသည့်ဟန်နှင့် Jimin ၏မျက်ဆံ
လေးများက ဘယ်ညာလှုပ်ရှားသွားလေသည်။
ထို့နောက်တွင်တော့ TaeHyung ဆီဖုန်းလှမ်း
ဆက်ကာ
"TaeHyung ah ... ဟိုခေါင်မိုးထပ်အိမ်က
မုန့်မှာတဲ့သူရဲ့ နာမည်သိလား"
"ဘယ်ခေါင်မိုးထပ်လဲ ... ဆိုင်မှာ လူများနေ
ရတဲ့အထဲ ဘာတွေလာမေးနေတာတုန်း ...
မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့"
တကယ်လဲ ဆိုင်မှာလူကျနေလောက်မဲ့ အချိန်မို့
Taeက ပြောစရာရှိတာပြောပြီး ဖုန်းချသွားခဲ့
သည်မို့ Jiminက နောက်တစ်ယောက်ဆီ ဖုန်း
ဆက်လိုက်သည်။
ဒီက ပြန်သွားထဲက Jiminဆီအဆက်အသွယ်
မလုပ်သည့် ကိုကိုက အခုလဲ ဖုန်းခေါ်တာကို
မကိုင်ဘဲ စိတ်ကောက်နေပြန်ပြီလားမသိ။
နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ခေါ်မှ ဖုန်းကိုင်ပြီး အိပ်ချင်
မူးတူး အသံနှင့်
"ဟယ်လို..."
"ကိုကို"
"ဘာလဲ"
"စိတ်ဆိုးနေတာလား။ ဖုန်းတောင်မဆက်ဘူး
အခုလဲ နှစ်ခါတောင်ခေါ်ရတယ်"
"ငါ့အရွယ်ကြီးနဲ့ ဘာစိတ်ဆိုးစရာရှိလဲ ...
ဘာပူဆာ စရာရှိပြန်ပြီလဲ"
"ကိုကိုကလဲ ..မသိရင် ပူဆာစရာရှိမှ ဖုန်းဆက်
တာကျနေတာပဲ"
"တကယ်လဲ အဲ့လိုပဲဟာ။ ပြောစရာရှိတာ
ပြောစမ်းပါ...ဒီမှာ ဘယ်အချိန်လဲ သိရဲ့သားနဲ့
...အိပ်နေတာကို"
"အာ.. ဆောရီး ။ တကယ်မေ့သွားလို့ပါ။
အဲ့ကိုကိုကလဲ လာပဲပြောနေတယ်။
ဒါပဲ ဘာမှမပြောချင်တော့ဘူး"
Jiminက စိတ်ဆိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဖုန်းချ
လိုက်သည်။ Yoongi ဘက်က နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ်
ပြန်ခေါ်သည်အထိ မကိုင်ဘဲ ငြိမ်နေပြီးမှ ကိုင်
လိုက်လေတော့ တစ်ဖက်က အစ်ကိုဖြစ်သူရဲ့
အသံက အလောသုံးဆယ် ထွက်ကျလာလေသည်။
"ပြော... ဘာပြောမလို့လဲ။ အခု ကလေးလှမ်း
ဆက်နေတာ ဒီမှာ အိပ်ချိန်ကြီးလေ"
" လူတစ်ယောက်အကြောင်းစုံစမ်းပေး"
"ဘယ်ကလူလဲ"
"ကိုရီးယားက"
"ဟား... ဒီကောင် တကယ့်ကောင်ပဲ။ ကိုရီးယား
ကလူအကြောင်းကို ဒီကလူဆီမှာ စုံစမ်းခိုင်းတယ် ဟုတ်လား"
"ကိုကိုနော်... အပိုတွေမပြောနဲ့ စုံစမ်းပေးဆိုနေ"
"အေးကွာ..စုံစမ်းပေးမယ်။ အခုတော့ပြန်အိပ်
ဦးမယ်။ စာပို့ထားလိုက်"
ထိုနေ့ကသာ Jungkookလက်ထဲက လက်ပတ်
လေးကို Jimin တစ်ယောက် သတိမပြုမိခဲ့လျှင်
...။
17.4.2020
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
ရှုပ်ကုန်ကြပြီလား ? ရှင်းကုန်ကြပြီလား
ဇာတ်လမ်းဆိုတော့ စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းအောင်
လို့ တချို့နေရာလေးတွေ ဖုံးကွယ်ထားရတာမျိုး ရှိတာပေါ့နော်။ plot ချထားပြီးသားမို့လို့ သိပ်မကြာတော့တဲ့ အပိုင်းတွေမှာတင် အကုန်လုံး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိသွားမှာမို့လို့ စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး ဖတ်ပေးကြပါဦး။အများကြီးတွေ မကွယ်ဝှက်ထားပါဘူးလို့။အိုင်က အရမ်းတွေပြောပြချင်နေတာ..မနည်းထိန်းနေရတယ်... 😭။
အားလုံးကိုကျေးဇူးပါရှင့်။
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
Unconditional Love
Part 4
Zawgyi
ပါေမာကၡႀကီးရဲ႕လက္ေထာက္အကူအေနနဲ႕
ခြဲခန္းထဲဝင္နိုင္မယ့္အခြင့္ အေရးကို NamJoon
Hyungဆီကေနရလာ ခဲ့တာမို႔ အေတြ႕အႀကဳံ
အသစ္အတြက္Jungkook စိတ္လႈပ္ရွားေန
မိသည္။
NamJoon Hyungက အေရးေပၚခြဲစိတ္မႈတစ္ခု
အတြက္ လိုက္ပါသြားေပးရမွာမို႔ Hyungပထမ
တာဝန္က်ခဲ့သည့္ ခြဲစိတ္မႈမွာ Jungkookကို
အစားထိုးေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ပါေမာကၡႀကီးကေတာ့ NamJoon Hyungကို
ယုံၾကည္တာက တစ္ပိုင္း ၊ ထူးခြၽန္တဲ့Jungkook
အေၾကာင္းကို ၾကားဖူးထားတာက တစ္ပိုင္းမို႔
Hyungရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ကို လက္ခံခဲ့သည္။
ပန္ကရိယကင္ဆာသမား၏ ကင္ဆာဆဲလ္ပ်ံ့ႏွံ႕
ေနသည့္အပိုင္းကို ဖယ္ရွားေပးရမည့္operation
ျဖစ္တာမို႔ သိပ္ၿပီးႀကီးက်ယ္တဲ့ခြဲစိတ္မႈ မဟုတ္
ေစကာမူ Jungkookအတြက္ကေတာ့ အဖိုးမ
ျဖတ္နိုင္သည့္ ကံေကာင္းမႈတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။
ပါေမာကၡႀကီးဦးေဆာင္မႈနဲ႕ Jungkookတို႔
Surgical Teamတစ္ခုလုံး ေလးနာရီေက်ာ္ၾကာ ေအာင္ ထိုခြဲစိတ္မႈကိုျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္ပါေမာကၡ
နဲ႕ စီနီယာ အစ္ကို၏ ကြၽမ္းက်င္မႈကို ပညာယူ
မွတ္သားရင္းႏွင့္ Jungkookဘက္ကလဲ အမွား အယြင္း မရွိေအာင္ အကူအညီေပးနိုင္ခဲ့တာမို႔
ခြဲစိတ္မႈက ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆုံးခဲ့သည္။
ခြဲခန္းထဲက ထြက္လာၿပီးေနာက္ သန႔္ရွင္းေရး
လုပ္ရန္ ေဘစင္ေလးဆီထြက္လာၿပီးေနာက္
Scrub hatကိုခြၽတ္လိုက္ကာ မွန္ကိုတစ္ခ်က္
ၾကည့္မိေတာ့ မွန္ထဲက ပုံရိပ္ေလးက ခပ္ၿပဳံးၿပဳံး
ႏွင့္ Jungkookကို ျပန္ၾကည့္ေနေလသည္။
ခပ္ေျပေျပနဖူးျပင္ေပၚမွာေတာ့ ေခြၽးစေလးေတြ
ပင္တြဲခိုေနေသးသည္။ တစ္ေန႕လုံး ၿပဳံးစိစိျဖစ္
ေနရင္ေတာ့ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕ Jeon Jungkookေရ။
ဒီေန႕ ညဂ်ဴတီလဲ မရွိတာမို႔ အိမ္သို႔ေစာေစာျပန္
ၿပီး ေမေမႀကီးဆီ ဖုန္းဆက္ေျပာျပရဦးမည္။
ပါရဂူႀကီးက Jungkookကို ဘယ္လိုအမွတ္ရေန
ၿပီး ဘယ္လိုခ်ီးက်ဴးသြားခဲ့လဲဆိုတာကိုေပါ့။
အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ညစာစားဖို႔ကိုေတာင္
မျပင္ဆင္နိုင္ေသးဘဲ ေမေမႀကီးဆီဖုန္းေခၚလိုက္
သည္။ ဒီေန႕အတြက္က ညစာစားဖို႔မလိုေတာ့
ေအာင္ အေပ်ာ္ေတြနဲ႕ျပည့္ေနၿပီျဖစ္သည္။
"ဟယ္လို"
"သားေလး အလုပ္ေတြအဆင္ေျပရဲ႕လား။
ဒီကလွမ္းပို႔ထားတာေတြေရာ ရွိေသးရဲ႕လား
စားလို႔ကုန္ရင္လွမ္းေျပာေနာ္။ဖ်ားတာနာတာ
ေရာ မရွိဘူးမလား"
Jungkookအလုပ္ရႈပ္ေနမွာစိုးလို႔၊ နားရတဲ့အခ်ိန္
ေတြ ေလ်ာ့သြားမွာစိုးလို႔ ၊ စာၾကည့္ဖို႔အခ်ိန္ေတြ
ေလ်ာ့သြားမွာစိုးလို႔ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္
မ်ိဳးစုံျဖင့္ စၿပီး ဖုန္းဆက္ေလ့မရွိေသာ ေမေမႀကီး
က Jungkookဘက္က ဖုန္းလွမ္းဆက္တဲ့အခါ
မ်ိဳးမွာေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ပင္ ဘယ္ေနရာက စေျဖရ
မွန္းမသိေလာက္ေအာင္ ေမးခြန္းေတြကို တရစပ္
ေမးတတ္ေလသည္။
"သား ေနေကာင္းပါတယ္။ အကုန္လုံးေရာ ေန
ေကာင္းၾကတယ္မလား။ ကေလးေတြေရာ"
"အကုန္ေနေကာင္းတယ္။ ကေလးေတြလဲ ေန
ေကာင္းၾကတယ္။ Jungkookieလိုအပ္တာရွိ
လို႔ဖုန္းဆက္တာလား "
"အာ...မဟုတ္ပါဘူး"
လိုတာရွိမွ ဖုန္းဆက္တတ္တာမဟုတ္ေပမဲ့လဲ
အခုကေတာ့ အဲ့သေဘာပဲ သက္ေရာက္ေနၿပီ
လားမသိ။ ေမေမႀကီးဆီက ထိုသို႔အေမးခံရေတာ့
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္သည္။
ဒီေဆး႐ုံႀကီးမွာ တာဝန္က်ၿပီးထဲက ပုံမွန္ထက္
အလုပ္မ်ားလာတာေၾကာင့္ေရာ ေလ့လာစရာ
ေတြကလဲ မကုန္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ပိုမ်ားလာ
တာမို႔ ေမေမႀကီးနဲ႕အဆက္အသြယ္လုပ္ဖို႔ေတာင္
အခ်ိန္မေပးနိုင္တာက မ်ားေနခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
"ဒါဆို ဘာလို႔လဲ"
"ဒီေန႕ေလ သားခြဲခန္းဝင္ရတယ္။ အဲ့ေနရာက
ပုံမွန္ဆို အေတြ႕အႀကဳံမ်ားတဲ့ စီနီယာအစ္ကိုေတြ
ပဲ ဝင္ရတာ"
"ဟုတ္လား၊ အဆင္ေျပခဲ့တယ္မလား"
"ဟုတ္။ သားက ပါေမာကၡႀကီးကို ေဘးကေန
ကူေပး႐ုံပါ။ အဲ့ဒါေလ အားလုံးၿပီးသြားေတာ့
သားကိုပါေမာကၡႀကီးက ခ်ီးက်ဴးသြားတယ္"
Jungkookရဲ႕ ခပ္ႂကြားႂကြားအသံျမဴးျမဴးေလး
ကို နားေထာင္ၾကည့္တာနဲ႕တင္ ဒီေကာင္ေလး
ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ေနမလဲဆိုတာ ျမင္ေယာင္
ၾကည့္လို႔ရသည္။
"Aigoo ငါတို႔သားေလးက အစထဲကေတာ္ၿပီး
သားပဲဟာ ခ်ီးက်ဴးခံရမွာေပါ့။ ေနာက္ေတာင္
ေနာက္က်ေနေသးတယ္ ။ ဒါနဲ႕ ပိုက္ဆံေတြ
ဒီကိုခ်ည္းပဲလွမ္းပို႔မေနနဲ႕...ဆိုးလ္မွာ ကုန္က်
စရိတ္က ႀကီးရတဲ့အထဲ...ဒီေကာင္ေလး အဲ့ဒါ
ေျပာရင္ ဘယ္ေတာ့မွနားမေထာင္ဘူး"
"သား တစ္ေယာက္ထဲက လုံေလာက္ပါတယ္"
"အလုပ္အားရင္ဒီကိုလာခဲ့ဦးေနာ္။ ကေလးေတြ
လဲ သားကိုသတိရေနၾကတယ္"
"ဟုတ္"
"စားခ်င္တာရွိရင္လွမ္းေျပာေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
"အင္း...Jungkook စိတ္ရႈပ္သြားမလားေတာ့
မသိဘူး။ သားကိုပဲ ခဏခဏေျပာျပရတာလဲ
အားနာပါတယ္"
"ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ ေျပာေလ။ သားကို
ဘာမ်ား အားနာစရာရွိလို႔လဲ"
"မင္းတို႔အစ္ကို Tae Wooေလ ...ဒီမွာ သူအလုပ္
လုပ္ေနတဲ့ဆီမွာ ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့။
ဆိုးလ္ကို တက္လာၿပီး အလုပ္လုပ္ခ်င္လို႔တဲ့"
"ေကာင္းသားပဲ ...ဒီမွာက အလုပ္ပိုေပါတယ္
ေလ"
"Tae Wooအေၾကာင္းလဲ သိတဲ့အတိုင္းပဲ။
တစ္ေနရာမွာ ဖင္ၿမဲေအာင္မလုပ္ခ်င္ဘူးေလ။
ေမေမႀကီးကေတာ့ ဆိုးလ္ကို မသြားေစခ်င္ဘူး
သားဆီေရာက္လာရင္ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဒုကၡမ်ား
ေနမွာစိုးလို႔"
"အဲ့လိုေတာ့မရႈပ္ပါဘူး"
"သားအခုေနတဲ့ေနရာက က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမလား
သူက ဆိုးလ္ေရာက္ရင္ေတာ့ Jungkookဆီ
သြားေနမယ္ပဲ ေျပာေနလို႔"
"က်ဥ္းေပမဲ့ အစ္ကိုTae Wooလာေနမယ္ဆို
ေနလို႔ ရပါေသးတယ္။ သားမွာလဲ စာအုပ္ေတြ
ကလြဲရင္ တျခားပစၥည္း မ်ားမ်ားစားစားရွိတာ
မဟုတ္ဘူးေလ"
ေမေမႀကီးက အစ္ကိုTae Woo တစ္ေယာက္
Jungkook ဆီမွာ ေသာင္တင္ေနမွာစိုးရိမ္တဲ့
စိတ္နဲ႕ စိတ္ပူေနတာကိုသိေပမဲ့လဲ သူ႕အေနနဲ႕က
ဘယ္လိုအင္အားနဲ႕ ျငင္းရက္မွာလဲ။ ေလာေလာ
ဆယ္ သူက ဆိုးလ္မွာ အေျခက်ေနၿပီးသားလူ
ဆိုေတာ့ ညီအစ္ကိုလိုျဖစ္ေနတဲ့သူကို တတ္နိုင္
သေလာက္ေတာ့ ျပန္ၾကည့္ေပးရမွာေပါ့။
"ငယ္ငယ္ကလိုေတာ့ မဆိုးေတာ့ေပမဲ့ေလ
သားဆီမွာလာရႈပ္ေနရင္ေတာ့ ဒီကိုခ်က္ခ်င္း
ဖုန္းဆက္ေနာ္"
"ဟက္..အရမ္းစိတ္မပူပါနဲ႕။ အစ္ကိုက ထင္သ
ေလာက္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး"
"အင္းပါ။ သားဘာမွေျပာစရာမရွိေတာ့ရင္ ဖုန္း
ခ်လိဳက္မယ္ေနာ္။ Tae Wooလဲ လာျဖစ္ဖို႔က
အရမ္းေတာ့ မေသခ်ာေသးပါဘူး"
"ဟုတ္... ဒါဆို ဖုန္းခ်လိဳက္ၿပီေနာ္။ က်န္းမာ
ေရးဂ႐ုစိုက္။ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ သားကို
လွမ္းေျပာ"
"ေအးပါ။ ဒါပဲေနာ္"
ေဆးေက်ာင္းသားဘဝ အလုပ္သင္ဆရာဝန္ဘဝ
ထဲက အခက္အခဲအမ်ားႀကီးရွိခဲ့တဲ့Jungkook
အတြက္ကေတာ့ စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေန႕ရက္
ေတြအေၾကာင္းကို ေခါင္းထဲမထည့္ထားျဖစ္
ေအာင္ေနေနေပမဲ့ ဒီေန႕လိုမ်ိဳး ေပ်ာ္စရာကိစၥ
ေလးေတြကိုေတာ့ ေမေမႀကီးဆီ ဖုန္းလွမ္းဆက္
ၿပီးေျပာျပေလ့ရွိတယ္။
ေလာကဓံရဲ႕ အထုအေထာင္းကို သိတတ္စ
အ႐ြယ္ထဲက ခံစားခဲ့ဖူးၿပီးတဲ့ Jungkookအတြက္
ကေတာ့ ေတာ္႐ုံအခက္အခဲမ်ိဳးကို အထူး
တလည္ စာဖြဲ႕ၿပီးခံစားျပမေနခ်င္ေတာ့ေပ။
Jungkook ႀကိဳးစားေနထိုင္ေနရတဲ့ တစ္ခုတည္း
ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္က "ေမေမထားခဲ့တဲ့
ေနရာေလးမွာ သားေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေန
ထိုင္ေနပါတယ္" ဆိုတာေလးနဲ႕ ေမေမ့ေ႐ြးခ်ယ္
ခဲ့မႈက မွန္ကန္ခဲ့ေၾကာင္း သက္ေသထူျပခ်င္႐ုံ
သာျဖစ္သည္။
ေမေမႀကီးဆီဖုန္းဆက္ၿပီးသည္ႏွင့္ စာၾကည့္စားပြဲေပၚက ဓာတ္ပုံေလးဆီသို႔ Jungkook
ရဲ႕ အၾကည့္မ်ားကေရာက္ရွိသြားသည္။
မိသားစုဓာတ္ပုံေလးႏွင့္ အသည္းေလးကို
ေမြးစားမယ့္သူေတြ ေပၚလာတုန္းက အသည္း
ေလးႏွင့္အတူ ေမတၱာရိပ္ၿမဳံက ကေလးေတြနဲ႕
အတူတူရိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ပုံေလး ႏွစ္ခု...
ထုံးစံအတိုင္း အသည္းေလးက လည္ပင္းမွာ
နားၾကပ္ေလးဆြဲထားလ်က္ပဲေပါ့ေလ။ ငယ္
ငယ္က ရည္မွန္းခ်က္အတိုင္းသာဆို ထိုေကာင္
ေလးလဲ ေဆးေက်ာင္းေနာက္ဆုံးႏွစ္ေလာက္
ေရာက္ေနမလားပဲ။
ဒီေကာင္ေလးသာ ဆရာဝန္ျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္
နယ္ပယ္တစ္ခုထဲမွာ က်င္လည္ၾကသူေတြအေန
နဲ႕ တစ္ေန႕ေန႕မွာ Jungkookတို႔ျပန္ဆုံျဖစ္ဖို႔
အခြင့္အေရးရွိနိုင္ေသးသည္။ ထိုအခါက်ရင္ေရာ
အသည္းေလးက Jungkookတို႔ကို မွတ္မိေနပါ့
မလား။
ေနရာေဒသအသစ္တစ္ခုမွာ ေနသားက်ဖိဳ႕
တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန ေႏြးေထြးေပးခဲ့တဲ့
ထိုအသည္း ေလးနဲ႕ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေလာက္
ေတာ့ ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံခ်င္ပါေသးသည္။
***************************
ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္ႏွင့္ TaeHyungရဲ႕ အစီ
အစဥ္သစ္အတြက္ အင္တာနက္ကေန ရွာရွာ
ေဖြေဖြ လုပ္ေနတုန္းမွာပင္ အိမ္ေရွ႕ၿခံတံခါးဆီ
က အသံၾကားသည္မို႔ ဝရံတာလက္ရန္းေပၚက
အပင္ပိစိေကြးေလးေတြၾကားထဲကေန လွမ္း
ၾကည့္မိေတာ့ထင္ထားသည့္အတိုင္းTaeHyung ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
"ျပန္သြားထဲက ဖုန္းမဆက္ ဘာမဆက္နဲ႕မို႔
အသက္ေရာရွိေသးရဲ႕လားလို႔"
ထုံးစံအတိုင္း ႏူးႏူးညံ့ညံ့ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေတာ့
မီးဖိုခန္းဆီ ေျပးဝင္သြားေတာ့တာျဖစ္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ မင္းတကယ္ ဘာမွမခ်က္ထား
ဘူးလား"
သိသားပဲ ။ သူ႕အိမ္မွာ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔မရွိေတာ့
လို႔ ဒီကိုေရာက္လာတယ္ဆိုတာ။
"TaeHyung ah ဒီကိုလာဦး"
TaeHyungက ေရခဲမုန႔္ဘူးေလးကိုင္ရင္း ျပန္
ထြက္လာကာ Jiminေဘးနားတြင္ ကပ္ထိုင္
သည္။
"ဒီမွာၾကည့္ ဒါေလးေတြလုပ္ရင္ေကာင္းမလား
လို႔"
"အဲ့ဒါေတြက အလုပ္ရႈပ္တယ္မလား"
Jiminက သူရွာေဖြထားသည့္ diet meal plan
ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ပုံေလးမ်ားကိုရွာေဖြၿပီး
TaeHyung ကိုျပၾကည့္သည္။
"အရမ္းမရႈပ္ဘူးေလ ။ ငါတို႔အခုသုံးေနတာေတြ
နဲ႕လဲ နီးစပ္တာပဲ။ ငါေန႕လည္က လိုတာေတြ
ေတာင္ထပ္ဝယ္ခဲ့ေသးတယ္ စမ္းၾကည့္မလို႔"
"လုပ္ၾကည့္တာေပါ့...ကဲပါကြာ တစ္ခုခု လုပ္
စမ္းပါ ဗိုက္ဆာလို႔"
ႏွစ္ေယာက္သား မီးဖိုေခ်ာင္ထဲေရာက္သည္အထိ
ဗိုက္ဆာတယ္ခ်ည္း ေအာ္ဟစ္ေနေသာ Tae
Hyungေၾကာင့္ ေစာေစာကအထိ တိတ္ဆိတ္
ၿငိမ္သက္ေနသည့္ Jiminရဲ႕ အိမ္ေလးက အခုမွ
အသက္ဝင္လာသေယာင္ရွိသည္။
"ဗိုက္ဆာတယ္"
"ဆာလဲခဏေနဦး"
မနက္ျဖန္အတြက္ ဝယ္လာခဲ့သည့္ Cherry
tomatoeေလးမ်ားကို တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး
လာႏွိုက္စားေနသည့္ Taeကို မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕
ၿပီးၾကည့္ကာ
"ဘာလို႔ လာႏွိုက္စားေနတာလဲ။ အဲ့ဒါမနက္
ျဖန္အတြက္"
"မင္းမွ ထမင္းမေကြၽးတာ"
"က်စ္... ေရာ့ဒါယူသြား ပ်စ္လာတဲ့အထိ ထိုင္
ေမႊေန ...အဲ့ဒါလုပ္ၿပီးရင္ ေကြၽးမယ္"
အနားလာၿပီး ဗိုက္ဆာတယ္ တဂ်ီဂ်ီေအာ္ေန
သည့္ TaeHyungကို ၾကက္ဉအႏွစ္ တစ္ခြက္
ေပးကာ အလုပ္ရႈပ္ခိုင္းထားလိုက္သည္။
hand blenderႏွင့္ဆို ႏွစ္မိနစ္ေလာက္နဲ႕ ကိစၥ
ၿပီးေသာ္လည္း နားညည္းလြန္းလို႔ ခဏၿငိမ္ေဆး
ေပးလိုက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။
၅မိနစ္ေလာက္ၾကာသည့္အခါ TaeHyungဆီမွ
အသံထြက္လာသည္။
"Jimin ah "
"ဟင္"
"ဒါေလ ဟိုတစ္ခါေမႊတဲ့ Blender နဲ႕လုပ္ရင္
မရဘူးလား"
"အာ...ဟုတ္သားပဲ။ ငါေမ့သြားတာ အေခ်ာေလး ေတာင္ ေတာ္ေတာ္သိလာၿပီေပး..ေပး"
"မင္း တမင္လုပ္တာမလား။ သိရဲ႕သားနဲ႕
အက်င့္ကိုက"
"ဟီး..."
Jiminက TaeHyung ဆီက ၾကက္ဉအႏွစ္ခြက္
ေလးလွမ္းယူကာ ဆီ၊Lemonေရႏွင့္င႐ုတ္
ေကာင္း မႈန႔္ အနည္းငယ္စီထပ္ထည့္ကာ ေမႊစက္ေလးနဲ႕ ေမႊလိုက္ေတာ့Mayonnaiseအႏွစ္ေလးရရွိလာသည္။
"ျမည္းၾကည့္"
"အင္း"
"ဘာလိုလဲ"
"ဘာမွမလိုဘူး....ဆိုင္မွာ အမ်ားႀကီးရွိေသး
တာကို ဘာလို႔ထပ္လုပ္ေနတာလဲ"
"ဒါက diet လုပ္မဲ့သူေတြအတြက္သုံးတဲ့သၾကား နဲ႕လုပ္ထားတာ"
"ေအာ္...အဲ့လိုကိုး"
"ေရာ့ ...စားလို႔ရၿပီ"
ျပင္ဆင္ၿပီးသြားသည့္ ထမင္းလိပ္ပန္းကန္ေလး
ႏွင့္ salad တစ္ပြဲေပးလိုက္ေတာ့ အေတာ္ေလး
ဗိုက္ဆာေနပုံရတဲ့ TaeHyung က Jiminကိုပင္
အဖတ္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ထိုင္စားေနေတာ့သည္။
"ဘာေသာက္ဦးမလဲ"
"မေသာက္ေတာ့ဘူး"
"အင္း...စားၿပီးရင္ ေသခ်ာေဆးေၾကာၿပီး ရွင္းခဲ့ဦး ေနာ္။ ငါအိပ္ေတာ့မယ္ မနက္ေစာေစာထရဦးမွာ"
"အင္း"
မနက္ေစာေစာ Jimin နိုးလာေတာ့ TaeHyung
က ကုတင္ေဘးနားက ဆိုဖာေပၚမွာ အိပ္ေမာက်
ေနတုန္းပင္ရွိေသးသည္။
Jiminကေတာ့ ကိုယ္လက္သန႔္စင္ၿပီး မီးဖိုခန္း
ထဲဝင္ကာ ျပင္ဆင္စရာရွိတာ ျပင္ဆင္ရဦးမည္။
စကၠဴဘူးခြံ အညိုေရာင္ေလးမ်ားထဲသို႔ျပဳတ္ထား သည့္ Broccoliေလးမ်ားကိုအညီအမွ်လိုက္ထည့္
သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မုန္ညင္းျဖဴ၊ စေတာ္
ဘယ္ရီႏွင့္ cherry tomatoေလးမ်ားကိုလဲ
အနည္းငယ္စီ လိုက္ထည့္သည္။
mayonnaiseအႏွစ္ခြက္ေလးမ်ားကို စကၠဴဘူးတစ္ခုစီတိုင္းတြင္ ထည့္ၿပီးသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့
Jiminရဲ႕Saladဘူးေလးက ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းစြာ
ၿပီးျပည့္စုံသြားၿပီျဖစ္သည္။ အကုန္လုံး ျပင္ဆင္
ၿပီးသည့္အခ်ိန္မွ TaeHyung က နိုးလာကာ
"ဝါး...အကုန္လုံးေတာင္ ျပင္ဆင္ၿပီးေနၿပီ"
"မင္း လိုက္ႏွိုက္စားမေနနဲ႕ေနာ္"
"စားပါဘူး"
မစားပါဘူး ဆိုေပမဲ့ စေတာ္ဘယ္ရီသီး တစ္လုံး
က ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနၿပီ။
"ကဲ ...နိုးရင္လဲ ဘူးေတြ ဆိုင္ကယ္မွာ ထည့္ေပး
ထားေတာ့ ။ တစ္ဝက္ကို ဆိုင္မွာထားခဲ့မယ္။
တစ္ဝက္ ကေတာ့ ငါလိုက္ပို႔ေပးေနတဲ့သူေတြအတြက္ ယူသြားလိုက္မယ္"
ပါးစပ္က တတြတ္တြတ္ေျပာၿပီးေနာက္ ေရ
ခ်ိဳးဦးမယ္ဆိုကာ အခန္းထဲျပန္ဝင္သြားသည့္
Jiminကို ၾကည့္ၿပီး TaeHyungက
"အလုပ္သမားလဲ ျမန္ျမန္ေခၚမွပါပဲ"
"ဘာလို႔တုန္း။ ငါပို႔ေပးေနတာပဲ"
"မင္းအဲ့လို တက္ႂကြေနလို႔ကို ျမန္ျမန္ေခၚမွာ"
Jiminတစ္ေယာက္ ဆိုင္သြားဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္
သြားေသာ္လည္း TaeHyungကေတာ့ အိမ္ေရွ႕
ဆိုဖာေပၚမွာ ျပန္ႏွပ္ေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ဆိုင္မွာ တခ်ိဳ႕တဝက္ကို ဝင္ထားခဲ့ၿပီး ယူစရာရွိသည့္
မုန႔္ထုပ္ႏွင့္ အေအးပုလင္းမ်ားကိုယူကာ တာဝန္
အရ လိုက္ပို႔ေပးေတာ့သည္။
ေခါင္မိုးထပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္း
ဟမ္ဘာဂါႏွင့္ Almond Milkအျပင္ customer
အားလုံးအတြက္ အျမည္းသေဘာမ်ိဳးႏွင့္ ေပး
ဖို႔ယူလာသည့္ salad ဘူးေလးကိုကိုင္ကာ ပိတ္
ထားသည့္ တံခါးေရွ႕မွာ ခဏရပ္ေစာင့္ေနမိ
သည္။
လူရွိေနရင္ေကာင္းမွာပဲ...ကိုယ္တိုင္ေပးခ်င္တာ
မို႔လို႔။Jiminရဲ႕ ဆုေတာင္းျပည့္သြားတယ္ေျပာ
ရမလားပဲ။ အခန္းထဲကထြက္လာသည့္
Jungkook ႏွင့္ ႀကဳံသည္မို႔ အံ့ၾသသြားကာ..
"လူရွိေနတာပဲ"
"အင္း..."
"ဒါေလးေလ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆိုင္က အသစ္ထုတ္
ထားတာမို႔ ဒီေန႕က customerေတြကို အျမည္း
ေကြၽးတဲ့အေနနဲ႕ ထည့္ေပးထားတာ။ စားၾကည့္
ေနာ္"
"အာ... ေက်းဇူးပါ"
"ဟို...လိုတာရွိရင္လဲ ျပန္ေျပာျပေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ"
"ဟီး သြားလိုက္ပါဦးမယ္"
Jungkook လို အလုပ္မ်ားေနတဲ့သူအဖို႔က
အစားအေသာက္အတြက္အခ်ိန္သိပ္မေပးနိုင္
တာမို႔ ႀကဳံသလိုစားေလ့ရွိေပမဲ့ မနက္စာကိုေတာ့
ဒီဆိုင္ေလးကေနပဲ ပုံမွန္မွာစားျဖစ္ေလသည္။
ေစ်းကလဲ သိပ္မမ်ားသည့္အျပင္ ဘာဂါထဲမွာ
အသားျပားထူထူထည့္ေပးထားတာသည့္ အခ်က္ေၾကာင့္ ဒီဆိုင္ကေန အၿမဲမွာစားဖို႔
ျဖစ္လာခဲ့သည္။
အရင္ကေတာ့ သူတို႔လာပို႔တဲ့အခ်ိန္ဆို Jungkook ရွိမေနတဲ့အခ်ိန္နဲ႕ ႀကဳံတတ္တာမို႔
ပုံမွန္ဘယ္သူ ပို႔ေပးတတ္လဲဆိုတာ မသိေပမဲ့
အခု မုန႔္လာပို႔တဲ့ေကာင္ေလးနဲ႕ကေတာ့ ဆုံျဖစ္
တာ ၄ႀကိမ္ ၅ႀကိမ္ေလာက္ရွိမလားပဲ။
တစ္ရက္ကလဲ ထိုေကာင္ေလးႏွင့္ ညေစ်းတန္း
ဘက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း အမွတ္မထင္ ဆုံျဖစ္ခဲ့
ၾကေသးသည္။ ထိုေန႕က အျမဴးဓာတ္ခံေလးရွိ
ေနတာမို႔ ေမေမႀကီးဆီဖုန္းဆက္ၿပီးေနာက္
တစ္ေယာက္ထဲ ညေစ်းတန္းဘက္ ထြက္ခဲ့မိ
သည္။
ပုံမွန္ေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ ေလွ်ာက္သြား ေလွ်ာက္စား
ႏွင့္ အခ်ိန္မျဖဳန္းတတ္ေသာ္လည္း ထိုေန႕က
ေတာ့ စားခ်င္တာေတြလဲ အကုန္စားပစ္ၿပီး
ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနတဲ့ လူေတြၾကားထဲ Jungkook
တစ္ေယာက္လဲ အလိုက္သင့္ စီးေျမာရင္း ဟိုေငး
ဒီေငးႏွင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းပစ္ခဲ့မိသည္။
လမ္းေဘးAccessoriesဆိုင္ေသးေသးေလး တစ္
ခု ေဘးက ျဖတ္ေလွ်ာက္လာရင္း မ်က္ဝန္းထဲဝင္
လာသည့္ ပစၥည္းေလးတစ္ခုေၾကာင့္ Jungkook
ေျခလွမ္းတို႔ ရပ္တန႔္သြားေတာ့သည္။
ထိုဆိုင္ေလးေရွ႕မွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က
Jungkookထက္ အရင္ႀကိဳေရာက္ေနေလသည္။
တစ္ခုထဲပဲ က်န္ေတာ့သည့္ ပုံေပၚသည့္ ထိုဆြဲ
ႀကိဳးေလးဆီ Jungkookရဲ႕ လက္က ေရာက္
သြားသည့္အခ်ိန္မွာ ဆိုင္ေရွ႕ အရင္ႀကိဳေရာက္
ေနသည့္ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ကလဲ ထိုပစၥည္း
ေလးဆီ ေရာက္လာေလသည္။
ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္တူ လက္လွမ္းမိသည္မို႔ Jungkook ဘက္ကပဲ အျမန္ ျပန္႐ုတ္ေပးလိုက္
ကာ
"မင္းယူထားတာလား"
"အာ..မဟုတ္ပါဘူး ။ ယူခ်င္ယူေလ ကြၽန္ေတာ္
က ကိုင္ၾကည့္႐ုံ.."
Jungkookဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ရင္းေျပာလာ
သည့္ ထိုေကာင္ေလးက သူ႕ကို ျမင္ေတာ့ အံ့ၾသ
သင့္သြားပုံျဖင့္ ေျပာလက္စ စကားတို႔ ရပ္တန႔္
သြားကာ
"ဟင္...ဟို ေခါင္မိုးထပ္က..?"
"ေအာ္ ..Yummy ဆိုင္က မုန႔္လာပို႔တဲ့ေကာင္ေလးမလား"
Jungkookက ေကာင္ေလးကို မွတ္မိေၾကာင္း
ျပန္ေျပာၿပီးေနာက္ stethoscopeပုံစံ ဆြဲသီးေလးႏွင့္ဆြဲႀကိဳးေလးကိုကိုင္ကာ ဆိုင္ရွင္ အေဒၚႀကီး
ဆီ လွမ္းေမးလိုက္သည္။
"ဒါေလးက ေနာက္တစ္ခုမ်ားရွိဦးမလား"
"အဲ့ဒါေလးကတစ္ခုပဲက်န္ေတာ့တာ
ေကာင္ေလးရဲ႕ ။ တျခားပုံစံေတြဆိုရင္ေတာ့
ဆင္တူေတြရွိေသးတယ္"
"ဟိုဟာ..ကြၽန္ေတာ္က မယူပါဘူး။ ဒီက ယူ
ခ်င္ယူေလ။ ကြၽန္ေတာ္က ဒါေလးယူမွာ"
ဟု ဆိုကာ ထိုေကာင္ေလးက ဟမ္ဘာဂါပုံစံ
ေသာ့ခ်ိတ္ေလးကိုျပရင္း ေျပာလာသည္။
"ဒါဆို ကိုယ္ယူလိုက္မယ္ေနာ္"
"အင္း"
ထို႔ေနာက္ ထိုေကာင္ေလးက Jungkookထက္ အရင္ ပိုက္ဆံရွင္းၿပီးထြက္သြားခဲ့ေတာ့သည္။
အၿပဳံးခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႕ ေဖာ္ေ႐ြပုံရတဲ့ ခပ္သြက္သြက္
ေကာင္ေလးနဲ႕ဆုံၿပီးတိုင္း တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို
အမွတ္မထင္ သတိရမိတာကလဲ ပုံမွန္လိုပင္ ျဖစ္
ေနၿပီ။
ဟုတ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းတြဲတြဲေလးနဲ႕ေကာင္ေလးက အသည္းေလးႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ဆင္တူသည္။
တစ္စုံတစ္ေယာက္ႏွင့္ ရင္းႏွီးဖို႔ခက္ခဲေနတတ္
တဲ့ Jungkookရဲ႕ ပုံစံေၾကာင့္ ဘာမွမ်ားမ်ားစား
စား ျပန္မေျပာတတ္ေပမဲ့ မုန႔္လာပို႔တဲ့ ေကာင္
ေလးကေတာ့ Jungkookနဲ႕ဆုံတိုင္းလိုတာထက္
ပိုၿပီး စကားေျပာသြားေလ့ရွိသည္။
အသည္းေလးဆိုရင္လဲ ထိုေကာင္ေလးအ႐ြယ္
ေလာက္သာရွိလိမ့္ဦးမည္။အင္း...အသည္းေလး
ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေလာက္ပါဘူးေလ......
*************************
ဤသို႔ႏွင့္ ေခါင္မိုးထပ္က ဆရာဝန္ေလးႏွင့္မုန႔္
လိုက္ပို႔သည့္ ေကာင္ေလးတို႔ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက
မ်က္မွန္းတန္းမိသည္ ဆို႐ုံေလာက္ႏွင့္သာ ရပ္
တန႔္ေနခဲ့ေလသည္။
ဒီေန႕လဲ ပုံမွန္အတိုင္း မုန႔္ဆိုင္က ေကာင္ေလး
မုန႔္လာပို႔ေလသည္။ Jungkookလဲ အိမ္ျပန္
ေရာက္ခါစအခ်ိန္မို႔ ထိုေကာင္ေလးႏွင့္ ဆုံၿပီး
ယူစရာရွိတာယူၿပီး အိမ္ခန္းထဲျပန္ဝင္ခဲ့သည့္
အခ်ိန္တြင္ "ဝုန္း" ခနဲျမည္ေသာ ၿပိဳလဲသံေၾကာင့္
ခ်က္ခ်င္း အျပင္ျပန္ထြက္ၿပီး ေလွခါးဘက္ကို
ထြက္ၾကည့္မိေတာ့ ထင္ထားသည့္အတိုင္း ဟို
ေကာင္ေလး ေလွကားေပၚက ေခ်ာ္က်ျခင္းပင္
ျဖစ္ေလသည္။
ဒီတိုက္က နည္းနည္းေဟာင္းေနၿပီမို႔ ေလွခါးထစ္
ေတြမွာ အဂၤေတေတြက ကြာက်ေနၿပီး တခ်ိဳ႕
ေနရာဆို အထဲက အုတ္ခ်ပ္ေတြကပါ လႈပ္တုပ္
တုပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနၿပီမို႔ ထိုေနရာကို နင္းမိၿပီး ေခ်ာ္
က်သြားတာျဖစ္လိမ့္မည္။
Jimin မွာ လဲက်ေနရာမွ ေတာ္႐ုံႏွင့္မထနိုင္ဘဲ
ျဖစ္ေနတုန္း ဆရာဝန္အစ္ကိုႀကီးက အေပၚက
ေနငုံ႕ၿပီးၾကည့္ေနသည္မို႔ နာတဲ့အျပင္ ရွက္တဲ့
စိတ္ကပါ ဝင္လာသည္။
"ေကာင္ေလး... ရရဲ႕လား ။ ကိုယ္တြဲေပးမယ္။ ျဖည္းျဖည္းထၾကည့္"
"ရ..ရပါတယ္"
ရပါတယ္သာ ေျပာေနေသာ္လည္း Jimin
ခမ်ာ ေတာ္႐ုံႏွင့္ မထနိုင္ေသးဘဲ ေက်ာျပင္က
ေအာင့္ကာ မီးေညွာင့္ရိုးမ်ားက်ိဳးကုန္ၿပီလားမသိ။
"ေဆာရီးပါကြာ။ အလုပ္မအားေသးတာနဲ႕
ဒီနားကို မျပင္နိုင္ေသးတာ။ ဒီမွာလဲ ပြန္းသြား
တယ္...လာ .လာ ဒီမွာထိုင္ေနဦး"
Jungkookက Jiminကိုတြဲေခၚလာကာ
သစ္သားကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ ထိုင္ေစသည္။
"ခဏေနဦးေနာ္ ေဆးထည့္ေပးလိုက္မယ္"
Jiminကေတာ့ ေခါင္းၿငိမ့္ျပမိလား ဘာလုပ္ျပ
မိလားေတာင္ မသိနိုင္ဘဲ ေက်ာဘက္က ေအာင့္ ၿပီး တံေတာင္ဆစ္နဲ႕ ဒူးေခါင္းမွာပါပြန္းပဲ့ ကုန္ၿပီျဖစ္သျဖင့္ ရႈံ႕တြၿပီးသာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ခဏအၾကာ Jungkookက ေဆးေသတၱာေလးႏွင့္ ေရပုံးအေသးေလးဆြဲကာ Jiminအနားသို႔ ျပန္ေရာက္လာေလသည္။
"အလုပ္ရႈပ္ကုန္ၿပီထင္တယ္"
"ပိုးဝင္မွာစိုးလို႔ အရက္ျပန္နဲ႕ နည္းနည္းေဆး
မွရမယ္သိလား။ စပ္မယ္ေနာ္"
"ဒီအတိုင္း ပလာစတာပဲ ကပ္လဲရပါတယ္"
ခုနထဲက အရွက္ကကြဲေနၿပီကို အရက္ျပန္ထည့္
လို႔ အသံၿပဲနဲ႕ေအာ္မိမွ ပိုအရွက္ကြဲေနဦးမည္။
"အရမ္းမစပ္ပါဘူး ခဏေလးပဲကို"
"ဟိုဟာ ေျခေထာက္က ဟာက ကြၽန္ေတာ့္
ဘာသာလုပ္ပါ့မယ္"
"ေအာ္..ဒီကပဲ တစ္ခါထဲလုပ္ေပးပါ့မယ္"
Jungkookက နာက်င္မႈေၾကာင့္ ရႈံတြတြျဖစ္ေန သည့္ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ရင္းေၾကာက္စိတ္
ျပယ္ေအာင္ေခ်ာ့ေျပာလိုက္မိသည္။ ၿပီးေနာက္
ပြန္းေနသည့္ဒဏ္ရာကို အရက္ျပန္ဂြမ္းေလးႏွင့္
ခပ္ဖြဖြပြတ္ေပးလိုက္သည္။
"အား..."
တအားအားေအာ္ၿပီး ဒဏ္ရာရွိရာဆီကို သူ႕လက္
ေလးနဲ႕ ေလရေအာင္ ယပ္ခတ္သည့္ပုံစံ ျပဳလုပ္
ေနသည့္ ထိုေကာင္ေလးေၾကာင့္ Jungkookလဲ
ခပ္ျမန္ျမန္လက္စသတ္လိုက္သည္။
"ၿပီးၿပီ..ၿပီးၿပီ ခဏေလး"
အရက္ျပန္ထည့္ေပးၿပီးေနာက္ ေဆးလူးေပးကာ
"ပြန္းတဲ့ေနရာက ႀကီးေနေတာ့ ပလာစတာမကပ္နဲ႕ေတာ့ေနာ္။ အနာေလွာင္သြားလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္...."
တံေတာင္ဆစ္နားကို ေဆးထည့္ေပးျပန္ေတာ့
အခုနထဲက မ်က္လုံးထဲဝင္လာသည့္ တစ္စုံ
တစ္ခုဆီ ပိုၿပီးအာ႐ုံစိုက္မိကာ ဒဏ္ရာရထား
သည္ကို ေမ့သြားသည္အထိပင္။
အေရာင္မွိန္မွိန္ ပိုးႀကိဳးအနက္ေရာင္ လက္ပတ္
ႀကိဳးေလးေပၚက ေက်ာက္စိမ္းတုံးေလးႏွစ္ခု
ေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ခုကို ေျပးျမင္ေယာင္မိသည္။
အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္မႈေၾကာင့္နဲ႕ ေန႕စဥ္ရက္
ဆက္ ဝတ္ဆင္ထားျခင္းကိုပါခံရတဲ့ေက်ာက္စိမ္း
တုံးေလးေတြမွာ အနားသတ္ေလးေတြပင္ သိပ္
ၿပီး ညီညာေခ်ာေမြ႕မႈ ရွိမေနေတာ့။
"ရၿပီ"
Jungkookေျပာေနတဲ့ဆီ အာ႐ုံမေရာက္ဘဲ
ေ႐ြ႕လ်ားသြားတဲ့ Jungkookရဲ႕ လက္ေကာက္
ဝတ္ဆီသို႔သာ မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္မခတ္ဘဲ
လိုက္ၾကည့္ေနသည့္ Jimin ကို Jungkook
ကပဲ ျပန္သတိေပးရသည္။
"ေကာင္ေလး ...ရၿပီလို႔"
"ဗ်ာ.. ဟုတ္။ ဟုတ္ကဲ့ ။ ေက်းဇူးပါပဲ"
ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း
ႀကီး ေထာ့နင္းေထာ့နင္းထ ထြက္သြားေသာ
Jiminကိုၾကည့္ကာ "ျဖည္းျဖည္းဆင္းဦးေနာ္"ဟု
လွမ္းေအာ္မိသည္။ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဘာမ်ား
ျဖစ္သြားတာလဲ။ ေဆးထည့္ရတာ ေၾကာက္
သြားတာေနမွာ။ အနာ႐ြတ္ေပ်ာက္ေဆးေလး
ေတာင္ မေပးလိုက္ရဘူး...။
အိမ္သို႔ အျမန္ျပန္ေရာက္ခ်င္ေဇာႏွင့္ Taxi
ငွားၿပီး ျပန္လာခဲ့သည့္ Jiminခမ်ာ TaeHyung
ဆိုင္က ဆိုင္ကယ္ကိုေတာင္ သတိမရေတာ့
သည္အထိပင္။
အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေျခေထာက္နာေနသည့္
ၾကားက အေျပးအလႊား ေရာက္သြားခဲ့သည္က
ထိုပစၥည္းေလး ရွိေနသည့္ ေနရာသို႔ပင္ျဖစ္သည္။
တယုတယ သိမ္းဆည္းထားျခင္းမဟုတ္ခဲ့ေသာ္
လည္း ထိုပစၥည္းေလးကို ဘယ္ေနရာမွာ ထား
ခဲ့လဲဆိုတာေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိသည္။
ကိုယ့္ဆီေရာက္လာၿပီးထဲက ေသေသခ်ာခ်ာပင္
မၾကည့္ခဲ့မိေသာ ထိုလက္ပတ္ေလးမွာပါသည့္
ေက်ာက္စိမ္းတုံးေလးရဲ႕ ပုံစံက ေစာေစာက
ေခါင္မိုးထပ္က ဆရာဝန္ဆီမွာ ေတြ႕ခဲ့ရသည့္
ေက်ာက္စိမ္းတုံးေလးေတြရဲ႕ ပုံစံႏွင့္ ထပ္တူ
ညီေနခဲ့သည္။
လက္ထဲမွာရွိေနသည့္ ေက်ာက္စိမ္းတုံးေပၚက
နာမည္တစ္ခုကို အသံထြက္ကာ ေရ႐ြတ္မိရင္း
အေတြးမ်ားသြားသည့္ဟန္ႏွင့္ Jimin ၏မ်က္ဆံ
ေလးမ်ားက ဘယ္ညာလႈပ္ရွားသြားေလသည္။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ TaeHyung ဆီဖုန္းလွမ္း
ဆက္ကာ
"TaeHyung ah ... ဟိုေခါင္မိုးထပ္အိမ္က
မုန႔္မွာတဲ့သူရဲ႕ နာမည္သိလား"
"ဘယ္ေခါင္မိုးထပ္လဲ ... ဆိုင္မွာ လူမ်ားေန
ရတဲ့အထဲ ဘာေတြလာေမးေနတာတုန္း ...
ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့"
တကယ္လဲ ဆိုင္မွာလူက်ေနေလာက္မဲ့ အခ်ိန္မို႔
Taeက ေျပာစရာရွိတာေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားခဲ့
သည္မို႔ Jiminက ေနာက္တစ္ေယာက္ဆီ ဖုန္း
ဆက္လိုက္သည္။
ဒီက ျပန္သြားထဲက Jiminဆီအဆက္အသြယ္
မလုပ္သည့္ ကိုကိုက အခုလဲ ဖုန္းေခၚတာကို
မကိုင္ဘဲ စိတ္ေကာက္ေနျပန္ၿပီလားမသိ။
ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ေခၚမွ ဖုန္းကိုင္ၿပီး အိပ္ခ်င္
မူးတူး အသံႏွင့္
"ဟယ္လို..."
"ကိုကို"
"ဘာလဲ"
"စိတ္ဆိုးေနတာလား။ ဖုန္းေတာင္မဆက္ဘူး
အခုလဲ ႏွစ္ခါေတာင္ေခၚရတယ္"
"ငါ့အ႐ြယ္ႀကီးနဲ႕ ဘာစိတ္ဆိုးစရာရွိလဲ ...
ဘာပူဆာ စရာရွိျပန္ၿပီလဲ"
"ကိုကိုကလဲ ..မသိရင္ ပူဆာစရာရွိမွ ဖုန္းဆက္
တာက်ေနတာပဲ"
"တကယ္လဲ အဲ့လိုပဲဟာ။ ေျပာစရာရွိတာ
ေျပာစမ္းပါ...ဒီမွာ ဘယ္အခ်ိန္လဲ သိရဲ႕သားနဲ႕
...အိပ္ေနတာကို"
"အာ.. ေဆာရီး ။ တကယ္ေမ့သြားလို႔ပါ။
အဲ့ကိုကိုကလဲ လာပဲေျပာေနတယ္။
ဒါပဲ ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး"
Jiminက စိတ္ဆိုးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဖုန္းခ်
လိုက္သည္။ Yoongi ဘက္က ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္
ျပန္ေခၚသည္အထိ မကိုင္ဘဲ ၿငိမ္ေနၿပီးမွ ကိုင္
လိုက္ေလေတာ့ တစ္ဖက္က အစ္ကိုျဖစ္သူရဲ႕
အသံက အေလာသုံးဆယ္ ထြက္က်လာေလသည္။
"ေျပာ... ဘာေျပာမလို႔လဲ။ အခု ကေလးလွမ္း
ဆက္ေနတာ ဒီမွာ အိပ္ခ်ိန္ႀကီးေလ"
" လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းစုံစမ္းေပး"
"ဘယ္ကလူလဲ"
"ကိုရီးယားက"
"ဟား... ဒီေကာင္ တကယ့္ေကာင္ပဲ။ ကိုရီးယား
ကလူအေၾကာင္းကို ဒီကလူဆီမွာ စုံစမ္းခိုင္းတယ္ ဟုတ္လား"
"ကိုကိုေနာ္... အပိုေတြမေျပာနဲ႕ စုံစမ္းေပးဆိုေန"
"ေအးကြာ..စုံစမ္းေပးမယ္။ အခုေတာ့ျပန္အိပ္
ဦးမယ္။ စာပို႔ထားလိုက္"
ထိုေန႕ကသာ Jungkookလက္ထဲက လက္ပတ္
ေလးကို Jimin တစ္ေယာက္ သတိမျပဳမိခဲ့လွ်င္
...။
17.4.2020
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
ရႈပ္ကုန္ၾကၿပီလား ? ရွင္းကုန္ၾကၿပီလား
ဇာတ္လမ္းဆိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းေအာင္
လို႔ တခ်ိဳ႕ေနရာေလးေတြ ဖုံးကြယ္ထားရတာမ်ိဳး ရွိတာေပါ့ေနာ္။ plot ခ်ထားၿပီးသားမို႔လို႔ သိပ္မၾကာေတာ့တဲ့ အပိုင္းေတြမွာတင္ အကုန္လုံး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိသြားမွာမို႔လို႔ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ဖတ္ေပးၾကပါဦး။အမ်ားႀကီးေတြ မကြယ္ဝွက္ထားပါဘူးလို႔။အိုင္က အရမ္းေတြေျပာျပခ်င္ေနတာ..မနည္းထိန္းေနရတယ္... 😭။
အားလုံးကိုေက်းဇူးပါရွင့္။