Yemeğimi bitirdikten sonra anneannemin yanına oturup, kafamı dizine koyup uyumaya çalıştım. Ozan abi bana çok değişik davranıyordu. Neden böyle davrandığını anlamıyordum ama korkuyordum. Hemde çok. Ağlayasım vardı sanki ama ağlayamıyordum. Anneme bu olanları anlatmak istiyordum ama sanki çok kötü bir şeymiş de söylersem çok büyük suç işleyecekmişim gibi hissediyordum. Ozan abiden çok korkuyordum.
Ve uykuya daldım..
Uyuyorum ama kulağıma gelen konuşmalar,
"Uyudu mu anne?"
"Uyudu kızım gidene kadar odaya yatır da uyusun"
"Tamam"
"Elif hadi kalk yavrum"
"Anne"
"Hadi gel odaya yatırayım seni gidene kadar uyu"
Annemin elinden tutup merdivenlerden çıktım. Odaya gelip yatağa çıktım. Kafamı yastığa koyduğumda annem üzerimi örttü. Başıma öpücük kondurup kapıyı aralıklı bırakıp gitti. Bende yastığıma daha da sıvışarak kendimi uykuya teslim ettim.
———
Yüzüm kapıya doğru dönük bir şekilde uyanma, uyanmama arasında bir şey olarak gözlerimi aralamaya çalışıyordum. Bir yandan uyanmak bir o kadar da uyumak istiyordum. Gözlerimi yarım araladığımda suratımın önünde bir surat belirmesiyle kendimi bir anda geri çektim. Sırtımın duvara vurmasıyla acıyla inledim.
"Ahhh"
Ozan abi eliyle sus işareti yapıp benim susmamı istiyordu. Ozan abi kısık bir sesle;
"Sesini çıkarmıyorsun. Ben ne dersem onu yapacaksın. Duydun mu beni"
Göz yaşlarım hızlı hızlı akıp dudaklarımı birbirine bastırıyordum. Ellerimle kulaklarımı kapatıp bir rüya olduğuna inanmak istiyordum. Kalbim çok hızlı atıyordu. Sanki en sevdiğim oyuncağımı elimden almışlar gibiydim. Sanki kaybolmuşum da evi bulamıyormuşum gibi.. korkuyordum..
"Bak bana! Sen bunu elleyeceksin bende senin buranı elleyeceğim"
Gösterdiği yerler Ozan abinin işediği yer ile benim işediğim yerdi.
Kafamı iki yana sallayıp göz yaşlarım akıyordu.
"Hayır"
"Elleyeceksin dedim sana"
Onu anneme söylemeliydim. Yataktan fırlayıp kapıya doğru giderken bir el beni kendisine çekip, elimi zorla tutup penisini ellettirmeye çalışıyordu. Elimi çekmeye çalışıyordum. Ama gücüm yetmiyordu.
"Anneee"
"Kes sesini sersem"
"Annneee"
Odadan bir hışımla çıkıp beni yere fırlattı. Yere düşüp kafamı yere vurmuştum. Elimi başımı ellemek içim kaldırdığımda odaya Hanife ablam gelmişti.
"Eliif"
"Abla"
"Noldu sana böyle düştün mü?"
Bir şey söyleyemedim çünkü başım çok ağrıyordu. Hanife ablam elini başıma götürdüğünde eli kırmızıydı. Başım kanıyordu. Kan tutmuyordu ama kan görünce daha çok korktum ve ağlamaya başladım.
"Dur gel yatağa otur ben bez getirim başını silelim"
"Annem nerde"
"Annen bahçeye gitti"
"Ihıhıhıhı"
Soğuk bezi saçlarımın arasında o yaraya dokundurduğunda yerimde sıçramıştım. O nasıl bir acıydı öyle. İçim kıyılıyordu sanki. Sanki canlı canlı bir yerimi kesiyorlardı. Çok yanıyordu. Dayanamıyordum.
Çok korkuyordum. O korkuyla birden Hanife ablama sarıldım ve ağlamaya başladım.
"Ne oldu sana"
"Bişe"
Gözleriyle beni deşti sanki Hanife ablam. Korkmuştu belli ki..
"Tamam bak halama söylersem korkar telaşlanır"
Başımı sallamakla yetinebildim.
"Kafanda küçük bir yara ama çok kanamış küçük olduğun için hassassın"
Mutfaktan buz getirip kafama yavaşça koydu.
"Aahhh"
"Şşş tamam sakin kuzum"
"Ihıhı çok acıyor"
"Tamam tamam sakin"
Bir saat kadar kafama buzu koyup başımda bekledi. Buz kafamdayken ben yavaşça kendimi uykuya teslim ettim.
———
Uykudan uyandıktan sonra başımda babam ile annem belirdi. Ürkmüştüm. Gözlerimi hafif aralayıp, dudaklarımı ıslattım.
"Baba, anne"
"Yavrum uyandın mı?"
"İyi misin?"
"İyiyim"
"Gidiyor muyuz?"
"Evet senin uyanmanı bekledik"
Yataktan doğrulup babama sarıldım. Babamda eliyle başıma doğru koyup başımdan öptüğü sırada yerimde acıyla inledim.
"Noldu başına?"
Babamın gözünün içine bakıp tek kelime edemedim. Sadece acıdan canım çok yanmıştı. Annem birden gözümün içine bakıp cevap vermemi bekliyorlardı.
"Annem bahçedeyken tuvaletten çıkarken ayağım kaydı kafamı taşa vurdum"
"Oyşş kuzum benim"
"Niye bana çağırmadın, Hanife ablan evdeydi"
"Hanife ablam geldi buz koydu sonra uyuya kaldım"
O sırada Hanife ablam geldi ve ne olduğunu anlamaya çalıştı.
"Hanife sağol kızım Elif'in başına buz koymakla iyi etmişsin şişkinliğini almıştır"
"Yani bi an elim ayağıma dolandı ama buz koymak iyi olabileceğini düşündüm"
"Ağrın var mı kızım"
"Yok baba"
Babam ayaklanıp;
"Elif de uyandığına göre gidebiliriz ha Ayşe"
"Tamam ben hazırım da, Nurla çocukların hazır olmasını bekliyorum"
Ozan abi, Buse abla içeri girdi. Hazır oldukları belli idi. Bense Ozan abinin gözün içine asla bakamıyordum. Bir an olsun babamdan ayrılmak istemiyordum. Babam arabayı çalıştırıp ısıtacaktı. Bende hemen babamla birlikte dışarıya çıkıp, arabaya bindim. Anneannem ve dedeme hoşçakal demeyi unutmuştum. Ama onlar arabaya doğru gelip beni öptüler. Ben annemin yanına ön tarafa oturdum. Zaten küçük cılız bir şeydim. Ozan abi, Buse abla ve teyzem arka koltuğa oturdular. Babam arabayı çalıştırıp, evin yolunu tutmuştuk. Teyzemler bizden yirmi beş dakika uzaklıkta oturuyorlardı. Anneannemlere de on beş dakika uzaklıktalardı. O yüzden ilk teyzemlere bırakacaktık. Yolda ilerlerken uykum geldiğini hissederek kafamı annemin omzuna doğru saldım. Arabada giderken uyumamak elde değildi.
———
Gözlerimi annemin "Elif hadi kalk kızım" demesiyle araladım. Etrafıma bakındığımda evimdeydim. Ne ara gelmiştik. En önemlisi ben dünden beri uyuyordum. Vay canına.
Gözlerimi tamamen açıp, yatakta doğruldum. Elimi yavaşça kafama götürüp yarama ellemeye başladığımda yaşadığım her şey bir anda gözlerimin önüne gelip ürkmüştüm. Tüylerim birden diken diken oldu. Elimi yaramdan çekip düşünmemeye çalışarak yataktan kalkıp, anneme;
"Ben uyandıım"
"Ohh günaydın güzel kızım"
"Anne bakar mısın yaram iyileşmiş mi?"
"Bakayım"
Annem çok nazik davranarak eliyle, yarama dokundu. Acımamıştı. Çünkü yavaşça dokundu. Dokunduğu sırada kapı çalmıştı.
"Kim"
"Sibel teyzendir"
Sibel teyze bu arada bizim komşumuz. Ama komşu komşu değil. Bildiğin ailemizden biri gibi. Sanırım sevdiğim insanlar listesinde Sibel teyze de vardı. Hem samimi hemde sıcakkanlı. İki de çocuğu vardı ama benden yaşça küçüklerdi daha bebekler ikisi de aynanda doğdu. İkisi ikiz ama çift yumurta biri erkek biri kız. Aramızda dört yaş vardı çocuklarıyla. Ben beş buçuk yaşındaydım.
Sibel teyze içeri girip, masaya oturdu. Büyük ihtimalle kahvaltıya gelmişti ya da çaya bilemedim. Bende masaya oturup, üç şekerli horozlu bardağımdan çayımı yudumladım.
———
Kahvaltımı bitirdikten sonra balkonuma çıkıp etrafa bakındım kim var kim yok diye. Dışarı da bir tek hasret vardı. Tek başınaydı.
"Şştt"
"Aa Eliff"
"Napıyosun"
"Hiç dışarı çıktım öyle ama kimse yok sen gelsene"
"Yok ben gelemem biraz hastayım"
Aslında hasta değildim. Sadece yaradan dolayı biraz buruktum.
"Yaaa peki tamam"
Hasret benimle yaşıttı aramızda ay oynuyordu belki bir dokuz ay. Ne yapsam diye düşünürken, annemin turşu bidonlarına gözüm takıldı. Aklıma çok güzel fikir gelmişti. Hasreti çağırıp balkonumun altında durmasını istemiştim.
"Ağzını aç ağzına turşu atıp isabet ettirmeye çalışıcam"
"Haha tamamm"
Hasret ağzını açıp, fasulye turşusu atıp yere düştü. Tekrar alıp, tekrar atmaya çalıştım. Ama hepsi yere düştü. Hasret ise üzgün bir şekilde yere düşen turşulara baktı. O sırada biri beni çağırdı kim olduğunu tam anlamayarak etrafa bakındım. Gözüme ilişen Leyla teyze idi. Bizim karşı komşumuz. Aynı zamanda bizim ev sahibinin gelini. Kendisini hiç sevmezdim. Çok soğuk bir kadındı. Kayınvalidesi mükemmel bir kadındı ama. Her gitmemizde bana harçlık verir ya da Eren'le oynardık. Eren onun torunu olurdu. Benim de yakın arkadaşım olurdu. Sarışın çocuk.
Leyla teyzenin sorusuyla düşüncelerimden sıyrıldım.
"Annen nerde Elif"
"Aa şey uyuyor"
"Bu saatte mi saat bir"
Bende nasıl cazgırlı bir kızsam hemen,
"İstediği saatte kadar uyur sanane"
Leyla teyze bana dik dik bakıp,
"Annen uyanınca bana baksın"
Hiç cevap bile vermeyip Hasrete döndüm.
"Hasret sonra görüşürüz ben şimdi resim yapıcam"
"Tamam Elif görüşürüz"
Birbirimize el sallayıp, içeri girdim. Odamın balkonunu kapatıp, içeriyi yokladım. Annemle Sibel teyze muhabbetin dibine vurmuşlardı. Bende onlara ayak uyduramayacağıma göre laptopu açıp kulaklığı takıp şarkı açtım.
Gülşen-Ya tutarsa
Açıp dinlemeye başladım. Aynı zamanda nakarat bölümünü söylüyordum.
———
Tabi ben şarkıyı dinledikçe annemin beni çöpe göndermemesi imkansızdı.
"Eliif kızım şu çöpleri at"
İçimden bir ofluyordum ki..
"Tamam annecim"
Yerimden kalkıp annemin ellerime tutuşturduğu çöp poşetlerini alıp, merdivenlerden aşağı inmeye başladım.