Chapter 29: The Pervert's Skill
THIRD PERSON POV//
In a huge room where high windows were built, there, stood a man drinking a wine which could be seen in his shadow.
Maliwanag ang loob ng kwarto dahil sa dalawang malalaking bintana kung saan pumapasok ang sinag ng araw. Magagara ang gamit sa loob, makikintab ang mga mwebles, at isang malaking larawan ng pamilya ang nakalagay sa pagitan ng dalawang malalaking bintana. May malaking chandelier din ang nakasabit sa gitna ng buong kwarto. Karangyaan ang nakabalot dito, pero ang tanging maiiwan at mapapansin mo ay kung gaanong kablanko ang lugar na ito. It was dry, there was no warmth. And there a man spoke.
"Delikado ang pinaplano mo lalo na't pagnakarating ito sa Pinuno." Wika ng kasamahan nito sa kanya. Halatang narindi ito sa sinabi sa kanya ng kanyang kasamahan at ang kaninang hawak niyang baso ng alak ay unti-unting nagiging buhangin hanggang sa tuluyang malusaw ito at mahulog na lamang sa makintab na sahig na parang abo. Ang mga mata nito ay parang sa mga agila, matatalim at hindi maamo ang wangis. Sa kabila noon ay hindi parin natinag ang kausap nito lalo pa't parehas lamang ang kanilang ranggo.
"Tinatakot mo ba ako Clavio?" Ganti nito sa kausap niya. Ilang segundo muna ang nakalipas bago ito naglakad papalayo mula sa kinaroroonan niya sa may bintana. Rinig na rinig ang bawat pagpagyabag ng mga sapatos niya sa loob ng buong silid. Umubo at saka nagsalita ang kasamahan nitong si Clavio dahilan upang matigil siya sa paglalakad habang nakatalikod parin at nakasukbit ang kamay sa kanang bulsa.
"Kung ganoon, pagtataksilan mo ang ating lupain, Elite Shaw?" Bahagya itong lumingon sa likuran niya para makita si Clavio at doon ay muli niyang nasulyapan ang taong kanina ay kausap niya, matipuno ito matangkad at kalmado, taliwas sa itsura at paguugali ng nabanggit na Elite.
"Wala sa plano na mamatay ang anak ko Clavio." Naging tahimik ang buong silid nang sabihin iyon ni Elite Shaw. Mayriin ang pagkakasabi nito ngunit sa kabilang dako ay tumawa lamang ang kausap nito dahilan kaya nanggalaiti ito sa galit lalo na nang marinig ang sumunod na sinabi nito.
"Aba'y hindi naman kasalanan ng pinuno kung mas malakas ang kanyang anak kaysa sa anak mo. Tama ba ako Elite Shaw?" Napakunot ang noo ng Elite at tuluyan na itong nahinto at bumaling ulit sa lalaking kausap niya habang nakahanda na ang kanyang kamao.
"Nilalapastanganan mo ba ang pagpapalaki ko sa anak ko?" Pagalit at tila pikon na si Elite Shaw nang sabihin ito kay Clavio at tila ilang segundo mula ngayon ay magkakagirian na ang dalawang ito. Tumawang muli si Clavio at inayos ang salaming suot nito at naglakad patungo kay Elite Shaw bago ito nahinto.
"Pinapaalalahan lamang kita Elite. Dahil nilalapastangan mo rin ang pamumuno ng panginoon natin sa binabalak mo." Nilagpasan na nito ang Elite pero bago iyon ay may iniwan siyang salita at tuluyan nang isinarado ang malaking pinto.
"Malakas ka kay Damson noon, pero hindi sa bagong Pinuno natin ngayon."
YVES' POV//
Alam kong buhay pa ang ama ko. At saksi dito ang mga armas na patuloy na ginagamit ng mga kalaban namin dito sa Norte. Hindi ko alam kung ano talaga ang malalaman ko sa dulo, pero may hinala akong noong gabing hindi na nakabalik ang ama ko ay dinakip ito ng mga Samientus. At sa tingin ko'y upang gumawa ng mga armas laban sa taga Timog. At natatakot ako na baka ilang araw mula ngayon ay umusbong ang malaking labanan sa pagitan ng Timog at Norte.
"Masarap ang pagkain dito hija, hindi ba?" I stopped eating as I heard this old man beside me interfered. Mapaglaro kung magsalita ang matandang ito, at tila sa suot niya pa lamang at tindig, alam ko nang may binabalak ang isang 'to. He's wearing a more formal attire than the others around here, and in his mouth was a cigar. Nandito kami ngayon sa isang kainan sa Outskirts ng Kanda kung saan sinabi nilang masarap daw ang pagkain. Sa ilang taon kong nabuhay dito ngayon lang ako nagawi sa lugar na ito. Kahit papaano pala ay umunlad na nang kaunti itong bayan ko.
I just nodded towards the old man at isiningit na rin ang tanong ko.
"May kilala ho ba kayong blacksmith sa lugar na ito?" I managed to keep myself intact and relaxed. Nasaharap ko si Lieutenant habang kumakain at nasa gilid namin itong matanda habang napapahawak pa sa kanyang bigote habang nag-iisip. Umiling ito.
"Kung ganoon, sa lungsod ng Ezra may kilala ba kayo?" And I don't know why out of nowhere he laughed so loud. Nagtinginan ang iba pang kumakain sa direksyon namin at hindi parin tumitigil sa pagtawa ang matandang ito. Ano nga bang balak nito bakit bigla bigla nalang itong sumulpot sa kung saan-saan?
Napakunot ang noon ko nang marinig ang mga bulong bulungan sa paligid.
"Baka pati ang dalagang iyan ay biktimahin ng matandang uhugan na iyan!"
"Parang iyan nga ang mangyayari!" My brows were as if rivals that were trying to clash against each other dahil sa mga narinig ko at muling bumaling sa matandang ito.
Tumahimik ka manong sa kakatawa mo!
I looked at Lieutenant and he cleared his throat dahilan kaya natigil ang matanda sa pagtawa at saka nagsalita. And there, I stopped as I heard what he said.
"Bakit mo naman naitanong iyan Hija? Hindi mo ba alam na lahat ng mga armas dito sa Eban ay inaangkat lamang sa sentro?" Nabigla ako at mabilis na inilagay ang maliit na bowl na hawak ko sa mesa.
Anong ibig niyang sabihin?
Kung ganoon?
Ang Northern Guerilla ba ang tinutukoy niyang sentro?
Magtatanong pa sana ako nang bigla ulit itong sumingit.
"Sa tingin ko naman ay wala kayong pangbayad." Napataas ulit ang kilay ko dahil sa narinig mula sa mamang ito, lalo pa't pabiro niya itong sinabi kahit na alam kong may ibig siyang sabihin. He might think we have no bronze to pay for our food because of the way we dressed. Then?
And there, he started to linger his fingers on my shoulders.
Fuck!
At mas ikinagulat ko pa ang sumunod kong narinig.
"Baka naman pwedeng mamalagi ka muna dito ng isang gabi Hija-"
Putang ina! Hindi ka ba nangdidiri sa sinasabi mo?
Hindi ko na siya pinatapos pang magsalita at agad akong tumayo, hinawakan ang kamay niya and I fake a smile and there, bull's eye!
I immediately kicked off my chair away using my right foot matapos baliin ang mga daliri ng manyak na 'to. I surely heard it cracked. Damn it! I manage to stand using my left foot alone and walloped this man's head at the same time using again my right leg. My foot hit directly his face at sinadya ko pang ibaon ang mukha nito sa sahig. My hair was suspended in the air and there I was already clinching both of my fists.
Napasigaw ang lahat at sa di namin inaasahan ay may mga kasamahan pala ito sa kabilang mesa. Agad tumayo ang mga ito and they were all armed, but they're all bullshits if they think we're that easy.
Don't you ever underestemate a woman.
I've trained a lot, tama lang naman siguro kung gamitin ko ito sa mabilisang laban na 'to. Testingin natin kung talaga ngang mas lumakas ako. With all the stamina I've got, I threw myself suspended in the air, landing on the same table where we ate. Agad na sumalubong ang mga mata ko sa isa sa mga lalaking kasamahan nito. I quickly jumped off from the table kicking this man in front of me.
And I'm glad I really did jump, for Lieutenant walloped one of this old man's comrades towards the table simultaneously. It was way too hard to the point that the wooden table broke.
I heard this man groaned, for now he's already in the ground after the attack I gave him. I immediately settled my hands on top of his back and with all my force, I gave it a tumbling to hit those two remaining bastards. I heard a crack coming from this man's back as it was crushed down against the ground.
How's your spine man?
I shook my head with my fists positioned with guard.
"How dare you old fucking man!"
The horror from the crowd who were eating in this place gone louder and louder. And it's only groaning which we could hear. But I knew that it gone louder not only because of the commotion, but I think because they heard me spoke this foreign language.
Agad kaming nagkatinginan ni Lieutenant at sa tingin ko ay parehas kami ng iniisip.
"Run!" Sabay naming sigaw at dali daling kumaripas palabas ng pinto. At kapag siniswerte ka nga naman sa araw na ito, nagising na ang matandang mama na kanina ay binastos ako at sinipa ko.
He was blocking our way out towards the wooden door behind him.
"Peste!" Asik ko at narinig kong sumigaw si Lieutenant na nasa likuran ko.
"He's yours Daniels!" The old man began to crack his fingers as if he would exert his skill, the reason why the crowd began to rumble, but my eyes were only focused to this fucking old pervert.
His eyes were furious than before and he became serious. There, he held his cigar and I was so surprised that it all became ash. Nanlaki ang mga mata ko at tila natinigan din ni Lieutenant ang kakahayan ng lalaking ito.
From my back, I felt that Lieutenant was already controlling the wind na parang mula sa likuran ko ay mabilis itong dumaan papunta sa manyak na nasa harapan ko ngayon. My hair flew, as the wind striked through towards that pervert. My hair wasn't in braid, it was actually free showing it's dark color of shades black and brown that says boldness. Nabigla ako na ilang hakbang nalang pala ang layo ko mula sa matandang mamang ito.
I was about to stop when the old man held my arm.
The time stopped.
Am I gonna die as an ash?
Parang huminto ang lahat at nawala ang tao sa buong paligid na tanging paghawak niya lamang sa braso ko ang nakikita ko.
Ngumisi ito at nanlaki ang mga mata ko.
But...
But...
I felt nothing...
And my arm was still in its form.
Bumalik ako sa wisyo ko at tila bumalik na ang ingay sa buong paligid ko pati na rin ang mga tao na nakatingin sa amin ngayon nang sa isang iglap ay magtama ang tingin namin ni Lieutenant Mirren at ngayon ay nasa likuran na siya ng mamang ito.
Paanong?
Ang bilis ni Lieutenant?
Papaanong nangyayari ang lahat ng ito?
At doon ay naintindihan ko kung anong ibig sabihin ni Lieutenant sa tingin pa lamang niya.
I coercively grabbed my arm away from the hand of this old bastard in front of me. At tila nagulat din ito sa nangyari kung bakit hindi naging abo ang buong katawan ko. It went all so slow until I reached his right shoulder with my hand. Our eyes met, mine showed winning, he's showed losing.
For what you did I'll exchange it by stealing your memories.
A smirk flashed in my lips.
I guess it's already enough.
Oh, I mean it's more than enough.
At doon ay bumagsak ito sa sahig na parang wala sa sarili. Tuluyan na kaming tumakbo palabas pero bago iyon ay narinig ko kung ano ang huling binanggit ng matandang lalaking iyon.
"Nasaan ang mama ko?" Matapos niya iyong banggitin ay narinig ng lahat ang pag iyak nito na parang bata.
Tuluyan na kaming nakalayo mula doon matapos takasan ang ginawa naming gulo.
Simple lang ang ginawa ko.
I used my skill, olvido.
Right after my hands get off from his shoulder, I already stole his memories.
May kaunti pa naman akong awa. Kaya ang ginawa ko ay kinuha ko lang ang mga memorya na mayroon siya sa edad na nagkamalay na siya. Ang tanging iniwan ko na lamang sa kanyang alaala, ay ang mga memorya ng kanyang pagkabata, kaya hindi na ako nagtatakang hanapin niya ang kanyang ina.
His body was still the same, his age also was. But the memories in his brain weren't; the reason why he's acting up in accordance to the memory that was left in his brain. His memory tells him he's a five year old kid, for the memories up above that age - I stole it all.
We stopped by hiding in one of these old buildings here in Kanda at walang ni anumang lumabas sa bibig namin kundi tawa.
"Ang galing mo ha!" Biro ni Lieutenant and yeah we're just having fun with this adventure. Tatawa pa sana ako habang humahangos nang bigla akong mapaluhod sa lupa.
Ang- ang la-laking iyon!
Buy-sit!
"Ayos ka lang?" Tanong ni Lieutenant at hindi ko ito masagot sagot dahil sa mga imaheng nakikita ko sa utak ko galing sa memorya ng matandang lalaking iyon. Napapahawak ako sa ulo ko at parang ang sarap sumigaw at pumatay ng tao sa lagay na ito.
"Daniels?" Hindi parin ako kumikibo at nakaluhod lang ako habang kaface to face ko itong lupang niluluhuran ko.
Sa buong buhay ko. Ngayon lang ako nahiya na ginamit ko ang skill ko.
Nakakahiya!
At wala akong ibang naisigaw dahil sa galit ko.
"ANG MANYAK MO!" Nagkasalubong ang tingin namin ng opisyal na ito at parang alam na niya ang ibig kong sabihin dahil sa isinigaw ko. Namula ang mukha nito at kagaya nga ng inaasahan ko ay tumawa ito. Napayuko ulit ako.
Buysit. Lupa kainin mo na ako!
Ngayon lang ako nahiya dahil ang mga memoryang ninakaw ko at ngayon ay hindi ko na malilimutan, ay ang memorya ng manyak na lalaking iyon. Napapapikit ako habang nakikita ang mga alaala niya sa utak ko at wala akong ibang makita kundi mga manyak at bastos na imahe sa ulo ko.
That fucking old pervert!
You just stained my innocent brain!
Napahilamos nalang ako sa mukha ko habang tumatawa parin ang opisyal na ito sa harap ko.
"Sa susunod kasi piliin mo ang paggagamitan ng skill mo!" It didn't sound serious, not even sarcastic. But if I am not mistaken, natututo ng kumantsaw ang lalaking ito.
Napasigaw nalang ulit ako.
"Lieutenant naman!" And my voice echoed all over the corners of this old building. Hindi ko din mapigilang mamula sa hiya at inis. Buysit.
He was still laughing even we already continued walking.
"Kailan ka ba titigil?" Asik ko at nauna nang maglakad at iniwan siya. Pero makailang hakbang pa lamang ako ay nahinto na ako dahil sa naalala ko.
"That incident, how did you prevent that old pervert from turning me into ash?" At nilagyan ko pa ng riin sa salitang 'pervert.'
I still could remember how he did that.
In just a blink, he was already behind that man and I knew he did something to prevent me from becoming that old man's victim.
Lieutenant cleared his throat and the atmosphere became serious.
He's still cool acting that way even if he doesn't put his hand inside his pocket, like the usual boys would do.
His built and his attitude were already enough. This man really shows his masculinity.
Napakurap ako.
"Did you really think that that old man's skill was turning things into ash?" Tahimik lamang ako at nakatingin nang diretso sa kanya. But yes, I did.
Why?
Wasn't it?
He raised his gaze mula sa mga mata ko patungo sa daan at nagsimula na ulit itong maglakad.
"Kung ganoon nagkakamali ka." Aniya at nagsimula na rin akong maglakad.
"That man burnt his cigar that's why it turned into ash. The reaction was that fast, that's why I bet you've thought that was his skill." Napahinto ako sa sinabi niya.
That old man burnt his cigar?
Does that mean that that old man's skill was actually fire?
Nanlaki ang mga mata ko. Paanong hindi ko napansin iyon. Muli akong napabaling sa opisyal na ito habang nakatalikod ito mula sa akin.
"Pero paano mo nga ginawa iyon?"
"Ang alin?"
"Bakit hindi ako nasunog?" He fell silent for a second at doon ay nagsalita ito. But this time he was facing at me.
"You felt the air before?" At doon naalala ko kung paanong naramdaman kong kinontrol niya ang hangin kanina noong nakikipaglaban kami. Napatango ako.
"I prevent him from grasping the air, without oxygen a flame would surely not be possible."
I...
I didn't even think of that.
At ngayon ay hindi ko mapigilang mamangha sa opisyal na ito. No wonder he's a high rank official. He had the skill and the tactics and at the same time the intellect.
Napansin niya atang namangha ako dahil sa sinabi niya. And there he cut it off. Umubo ito at parang napaiwas sa tingin ko.
"Huwag ka masyadong mamangha sa akin." Aniya at basta basta nalang akong iniwan sa ere at naglakad uli palayo.
"Huy Lieutenant sandali lang!" Tawag ko pa at tumakbo para habulin siya. At napatawa na lamang ako nang makita ko ang reaksyon nito na parang nagpipigil na ngumiti. Pinangliitan ko ito ng mata at sinawaysaway ko pa.
"Daniels tumigil ka."
"Yiee Lieutenant."
"Sabing magtigil ka." Hindi niya ako madadala sa paistrikto-istrikto niyang mukha. At ngayon akin na naman ang huling halakhak.
"Eh ayoko nga."
***