ဆိုဖာပေါ်မှာမှိရင်းအိပ်ပျော်နေတဲ့အစ်ကို ကို မနိုးရက်တာမို့
သူတစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်နေမိတော့သည်။
သ
ူကိုမြင်ရင် မျက်နှာချောချောကိုမှ အားမနာ
အပြောင်အပျက်တွေလုပ်ပြတက်သလို~
မရယ်ရတဲ့ဟာသတွေကိုလည်းပြောရင်း တယောက်ထဲအူတက်အောင်ရယ်နေပြန်တာ။
ဒါတွေကလည်း သူအကိုကိုပိုသဘောကျမိစေပြန်တာမို့ ခက်နေရော်။
အကိုရေ တနေ့ထက်တနေ့ ပိုပိုပြီး သဘောကျလာလို ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ?
နဖူးထက်က ဆံပင်လေးကိုသပ်ပေးရင်း
ရှင်းလင်းစွာပေါ်လာတဲ့နဖူးပြင်ကို ခိုးနမ်းမည်အပြု။
"ဂျောင်ဂု ရောက်နေတာလား?"
အခန်းထဲကထွက်လာတဲ့အကိုဟိုဆော့ကြောင့် သူခိုးလူမိဖြစ်သွားပေမယ့် ဟန်ဆောင်ချက်ကောင်းကောင်းဖြင့်
ရူးတိုးတိုးပုံလုပ်ပြလိုက်သလို အိပ်ပျော်နေတဲ့အစ်ကိုကိုညွှန်ပြလိုက်သည်။
''ညက ဂိမ်းတွေဆော့နေပြီး
အခုအိပ်ငိုက်ပြိပေါ့
ကဲလာ ဂျောင်ဂု အစ်ကို တော့ပိုကီလုပ်ထားတယ် လာစား''
''ဟုတ်ကဲ့ အစ်က်ု ဟိုဆော့
ဒီအိပ်ပုတ်လေးကိုမကျွေးဘဲအကုန်စားပြစ်မယ် "
'"လုပ်ရက်တာလဲ မဟုတ်ဘဲ ''
"ဟဲဟဲ!!"
ဂျောင်ဂုနဲ့ဟိုဆော့ မီးဖိုခန်းထဲဝင်ကာ တောပိုကီတွေကိုအားရပါးစားနေချိန် ညကဂိမ်းဆော့လွန်ပြီးအိပ်ရေးပျက်နေရှာတဲ့ဆော့ဂျင်ကတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာအိပ်လိုကောင်းတုန်းပင်။
"အင့်~~အေး~•'~ အေးတယ် အင့်~"
အိပ်နေရင်းကရုတ်တရက်အေးတက်လာတာမို့
ဆော့ဂျင် ဒူးလေးနှစ်ဖက်ကွေးသွားကာ ခနွာကိုယ်ကိုကျုံးနိုင်သမျကျုံပြိးဆက်အိပ်နေမိသည်။
''ဂျင် ကိုယ်ရဲ့ကလေးလေး ''
နားနားကပ်ကခေါ်လာတဲ့အသံကြောင့် ခေါင်းကိုစောင်းလိုက်မိရင်း။
"ငါကကင်မ်ဆော့ဂျင်ပါ။ကလေးလဲမဟုတ်ဘူး"
"မင်းကကိုယ်ရဲ့ကလေးငယ်
ကိုယ်ရဲ့ကလေးလေးကိုသတိရနေခဲ့တာ....
ကလေးအနားရောက်လာဖို့ကိုယ်ဘယ်လောက်ကြိုးစားခဲ့ရလဲသိလား ။
သုံးနှစ်ကြီးများတောင် လေလွှင်ဝိဉာဉ်ဘဝဖြစ်ခဲ့ရတာ
ကလေးကိုမြင်တွေနေရပေမယ့် အနားလာခွင့်မရခဲ့ဘူး။
အခုလာခွင့်ရပေမယ့်
ထိတွေ့ခွင့်မရနိုင်သေးဘူး"
နားထဲကြားနေရတဲ့စကားတွေကို နိုးတဝက်အိပ်တဝက်ဖြစ်နေတဲ့ဆော့ဂျင်ပြန်ဖြေနေမိသည်။
"ခင်ဗျားကဘယ်သူလဲ ဘာလို့ကျတော်ကို ကလေးလိုခေါ်နေရတာလဲ ခင်ဗျားက.....''
''ဦးဂျွန် ကလေးက အလိုခေါ်ခဲ့တာလေ
အလိုခေါ်ပေး ကိုယ်ကို ''
''ဟင်းအင်း ခင်ဗျားနမည်အပြည်အစုံပြော
အလိုပဲခေါ်မယ် ''
''ကလေး မေ့သွားပြန်ပြိလား။အရင်ကလဲကိုယ်နမည်ခဏ
ခဏမေ့လို *းဦးဂျွန်း*အလိုခေါ်တာမမှတ်မိလွယ်တယ်လိုပြောခဲ့သေးတယ်နော် အဟက်
ကိုယ်နမည်က ကင်မ် ....န
ထိုအချိန်ဆော့ဂျင်ဆံပင်လေးကိုပွတ်သပ်ပေးဖို့ကြိုးစားတဲ့
နမ်ဂျွန်း အံဩမိသွားသည်။
'"ကလေး!!!''
"ကင်မ် ပြီးတော့ဘာလဲ ဆက်ပြောလေ''
"ကိုယ် ကလေးကိုထိတွေ့ခွင်ရပြိ ကလေး
ကိုယ်မင်းရဲ့ဆံပင်အိအိလေးတွေနဲ့ဆော့ကစားလိုရပြိလို့
မင်းရဲ့နီရဲရဲနားရွက်လေးတွေကိုလဲထိတွေ့ခွင်ရပြိ"
"So far away......so far away🎵🎵🎶"
ထိုအချိန်ရုတ်တရက်ထမြည်သောဖုန်းသံကြောင့်ဆော့ဂျင်လန့်နိုးလာမိသည်။ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ဘေးမှာရှိနေတဲ့
ဖုန်းကိုကိုင်မိတော့။
'အစ်ကိုယွန်းဂီ? အင့် ကျတော်ပါ''
*မင်းအသံကဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဆော့ဂျင်**
"အာတာ အခုမှနိုးလာလိုပါ ဘာကိစွရှိလိုလဲ
အစ်ကို ? အစ်ကိုကကျတော်ကို ကိစွရှိမှဖုန်းဆက်တာလေ
ဘာလဲ ပိုက်ဆံလွဲလိုက်ပြီလား?ဘယ်လောက်လဲ?
လကါဆောင်တွေလဲပို့ပေးပါလား အစ်ကို''
"ငါ ပြန်လာတော့မလို "
"အစ်ကို အစ်ကိုယွန်းဂီ အဆင်ပြေရဲ့လား
နေမကောင်းဘူးလား?"
လဲနေရာမှထထိုင်လိုက်ရင်းသူအလန့်တကြားဖြင်ါမေးမိလေတော့။
"ကောင်းတယ် အကုန်လဲအဆင်ပြေတယ်
မင်းက်ုစိတ်မချလိုပြန်လာမှာ ''
"ကျတော်ကဘာဖြစ်လို့လဲ ကျတော်ကဘာလုပ်နေလို့လဲ
ကျတော်လိမ်လိမ်မာမာနေနေတာအကို ဟိုဆော့ကိုမေးကြည့်"
မျက်နှာကဆူပုတ်လာရင်း ဘယ်မှာရှိနေမှန်းမသိတဲ့ဟိုဆော့ကိုလက်ည်ုးထိုးကာ ရှင်းပြလေနေပေမယ့်။
"မလိုချင်ဘူး လကုန်ရင်ငါပြန်လာမယ်
အိမ်လဲအသစ်ပြောင်းကြမယ် အာတာသိထား"
ပြောပြီးဖုန်းချသွားတဲ့အကိုဖြစ်သူကြောင့် အခဲမကျေဖြစ်ကာကျန်ခဲ့တဲ့သူ။
"အာ ငါကဘာလုပ်လို့လဲ ငါဒီလောက်လိမ်လိမ်မာမာနေနေတာ နေစမ်းပါအုန်း အစ်ကိုက နိုင်ငံခြားကနေငါကိုစိတ်မချဘူးပြောရအောင် ငါသတင်းတွေကိုပို့နေတဲ့လူရှိလိုသိတာပေါ့
ငါညညဂိမ်းထိုင်ဆော့တက်တာ
ဆေးလိပ်ခိုးသောက်ဖိုလုပ်တာ
Clubသွားဖို့ပိုက်ဆံစုထားတာ ဒါတွေအကုန်သိတာ
အကိုဟိုဆော့ !!!!
ဒါသူလက်ချက်ပဲကိုးးးးး'
"အစ်ကို ဟိုဆော့!!!!!"
ဝုန်းဒိုင်းကြဲကာမီးဖိုခန်းထဲဝင်လာတဲ့ဆော့ဂျင်ကိုအကြောင်သားငေးမိသည့်ဂျောင်ဂုနှင်ဟိုဆော့။
ဆော့ဂျင်စကားစဖို့ရှိသေးဟိုဆော့ရဲ့စကားတခွန်းကြောင့်ဆော့ဂျင်တယောက်ဘာ
မှဆက်မပြောဘဲ တောပိုကီပနါကန်လေးယူကာ
ကုတ်ကုတ်လေးထိုင်စားနေတော့သည်။
"တောပိုကီစားမလား!! ယွန်းဂီကိုနောက်တပတ်အရောက်ပြန်လာခိုင်းရမလား ဆော့ဂျင်"
။။။။။။။။။။။။။။
'မရယ်နဲ့ကောင်စုတ် ငါအစ်ကိုယွန်းဂီကိုကြောက်ရမှန်းသိလို
သက်သက်ဖြဲခြောက်တာ "
"ဟုတ်တယ်နာ် အစ်ကိုဟိုဆော့ကတော်တော် ဆိုးတာပဲ "
ရေခဲမုန့်တယောက်တခုစိကိုင်ကာ မီနီမတ်ကပြန်လာတဲ့သူတို့နှစ်ယောက်။လက်ထဲမှာလဲမုန့်ထုတ်အပြည့်ကပါသေး။
"ငါဘယ်တုန်းကစပြီး၊ဘာလို့ အစ်ကိုယွန်းဂီကိုကြောက်သွားတာလဲမသိတော့ဘူး"
ခေါင်းတခါခါနဲ့ပြောလာတဲ့သူစကားကို
တွေးစစနဲ့ပြန်ဖြေလာသူက။
"အကြီးမို့ပေါ့ "
"မဆိုင်တာ ၊ အကိုဟိုဆော့ကို ငါတစက်မှမကြောက်ဘူး
သူလဲငါထက်အကြီးပဲလေ
စဉ်းစားကြည့်ရင်
ငါငယ်ဘဝကိုစဉ်းစားလိုမရဘူး ~~ ဒါနဲ့
မင်းနဲ့ငါခင်တာဘယ်လောက်ရှိပြိလဲ"
လက်ထဲကရေခဲမှန့်ကိုအစားမပြတ်ဘဲ
ဂျောင်ကုဘက်ကိုလှည့်ရင်း မေးမိလေတော့။
"၂နှစ်~~ဟုတ်တယ်၂နှစ်
အစ်ကိုကိုစသိတုန်းက
ကျတော် ခေါင်းကွဲသွားလိုဆေးရုံတက်နေရတာ
သုံးချက်တောင်ချုပ်လိုက်ရတယ်။
အာ့အချိန် အစ်ကိုကလဲ
ဆေးရုံတက်နေရတာလေ ကျတော်ရဲ့ဘေးအခန်းမှာ။
ကျတော်ကအပင်ပေါ်ကပြုတ်ကျလိုဆေးရုံရောက်တာ
အစ်ကိုကရော ဘာလို့ ဆေးရုံရောက်လာတာလဲ!!
ခေါင်းမှာလဲပတ်တီးကြီးနဲ့လေ''
သူနှုတ်ခမ်းမှာပေသွားတဲ့ခရင်မ်တွေကိုဂျောင်ကုက တစ်ရူးလေးနဲ့သုတ်ပေးလာလေတော့။
"အာတာ အာတာ ငါမမှတ်မိတော့ဘူး
ငါခေါင်းမှာ ဒဏ်ရာရှိတာကိုသိပေမယ့် ဘာလိုဆေးရုံရောက်မှန်းမသိတော့ဘူး စဉ်းစားလိုလဲမရဘူး "
"လွန်ခဲ့တဲ့ ၂နှစ်က ကိစွကိုအစ်ကို ကမေ့သွားတယ်ဆိုတော့
နောက်၂နှစ်နေရင်ကျတော်ကိုလဲမေ့သွားလိုမရဘူးနောါ"
မကျေမခြမ်းဖြစ်နေပုံရတဲ့ဂျောင်ကုပုံစံလေး
တမျိုးလေးချစ်ဖို့ကောင်းနေတာကြောင့် သူ့လက်မှာပေနေတဲ့ရေခဲမုန့်တွေကို ဂျောင်ကုပါးပေါ်မသိမသာသုတ်လိုက်ရင်း။
"Arshii မေ့စရာလား?
မင်းကငါဘေးနားအမြဲရှိနေမှာဘဲကို"
"ဟုတ်တာပေါ့ အမြဲရှိနေမှာ တသက်လုံး
ဒါနဲ့ အစ်ကို ''
"အွန်းး''
လက်ထဲကချောကလက်ရေခဲမုန့်လေးကိုအစားမပျက်ဘဲ
အစ်ကိုကအသည်းယားဖို့ကောင်းအောင်* အွန်း* ဟုသာ ပြန်ဖြေလာသည်။
"မမေ့ခင်လေး ကျတော်ကိုအဖြေလေးပေးပါလား"
"အွန်း "
"တကယ်လား ကျတော်အချစ်ကိုလက်ခံတာလား"
"မင်းရေခဲမုန့်ကို မြည်းချင်တယ်လို့"
''ရတယ် စားပါ ''
''ငါဟာလဲ မင်းစား စား မရဘူးစား ''
''ရပါတယ် အစ်ကို ကျတော်ရေခဲမုန့်လေးစားပြီး
အဖြေသာ အမြန်လေးပေးပါ "
"မရဘူး စား ငါရေခဲမုန့်စားလို စားပါဆို"
မရမကကိုကျွေးနေတာမို့ ဂျောင်ဂုတလုပ်စားလိုက်တော့
သဘောတကျရယ်လာတဲ့ဆော့ဂျင်ကိုသူရေခဲမုန့်က်ုလဲပြန်ခွန့်ကျွေးမိတော့ ။
''အရသာရှိတယ် ဂျောင်ဂု
မိနိမတ်က ဝယ်လာတဲ့ ရေခဲမုန့်နဲ့ ပရိုပို့စ်ကိုတော့ ငါငြင်းတယ်
ဟား ဟား '""
ပြောလဲပြောသူရေခဲမုန့်ကိုပါပြန်လုပြိးပြေးထွက်သွားတဲ့
အစ်ကိုကို သူမြတ်နိုးစွာဖြင့်ကြည့်ရင်း.....
ကျန်နေခဲ့မယ်တော့မထင်ပါနဲ့။
ဂျွန်ဂျောင်ဂုပါ ။
လွယ်လွယ်နဲ့အလျော့ပေးတဲ့ထဲမပါဘူး
တယောက်ကိုရည်ရွယ်ပြိးသွားရင် ခဏလေးကြိုးစားပြိးလက်လျော့လိုက်သူမဟုတ်ဘူး။
ဒါကြောင့် ချစ်ရပါသော ကလေးဆိုးကြီး
နောက်ကိုပြေးလိုက်ခဲ့ရပါတော့သည်။
"အကိုမီရင်မလွယ်ဘူးမှတ်!!!"
_____________see you next episode 💓
Bae079