Zawgyi
"ဘာ..မင္းနဲ႕သာမညကခ်စ္ေနၾကတာ၊ဟုတ္လား.."
ဦးျမဦးရဲ႕ေလသံကျပင္းထန္ေနသလိုအံဩမွင္သက္၍ေနပုံ။တီဘီ႒ာနေရွ႕မွာညကိုသူ႕မိဘေတြဇြတ္အတင္းေခၚသြားၾကကတည္းကတစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုလို႔ထင္၍အိမ္ေရာက္ေတာ့သားျဖစ္သူကိုေမးၾကည့္ရာသားရဲ႕စကားေၾကာင့္သူလန့္သြားရသည္။
"သားသူ႕ကိုခ်စ္တယ္အေဖ..သားသူနဲ႕မခြဲနိုင္ဘူး.."
"အဓိက..မင္း..မင္းေယာကၤ်ားမဟုတ္ဘူးလား.."
"ေယာကၤ်ားေတြကတျခားေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္လို႔မရဘူးလားအေဖ.."
"မရဘူး..ေယာကၤ်ားဆိုတာမိန္းမေတြကိုပဲႀကိဳက္ရမယ္၊ေယာကၤ်ားခ်င္းႀကိဳက္တယ္ဆိုတာအေျခာက္ေတြမွကြ.."
"အေဖႀကိဳက္သလိုအမည္တပ္ပါ၊ဒါေပမဲ့သားသူ႕ကိုခ်စ္တယ္၊သားတို႔ခ်စ္ျခင္းကိုအေဖလက္ခံေပးပါေနာ္.."
"ဘာ..ငါကလက္ခံေပးရမယ္လား..အဓိက..မင္းငါ့ဘက္ကိုလဲၾကည့္ေပးပါအုံး၊ငါ့မွာဒီသားေလးတစ္ေယာက္ထဲေမြးထားတာ၊အဲဒီတစ္ေယာက္ကဒီလိုျဖစ္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး..မင္းကိုအျမန္ဆုံးမီနဲ႕ေပးစားမွျဖစ္မယ္.."
"သားလက္မခံနိုင္ဘူးေနာ္..သားညကလြဲၿပီးဘယ္သူနဲ႕မွအတူမေနနိုင္ဘူး၊အေဖတို႔အတင္းအက်ပ္စီစဥ္မယ္ဆိုရင္သားဒီအိမ္ေပၚကဆင္းသြားရလိမ့္မယ္.."
"မင္းျဖစ္ခ်င္သလိုဘယ္ေတာ့မွမျဖစ္ရဘူးလို႔ငါဂတိေပးတယ္၊အခုခ်က္ျခင္းမင္းအခန္းထဲကိုမင္းသြားပါ၊ဒါမွမဟုတ္ငါအတင္းၾကပ္လုပ္ရမွာလား.."
"အေဖမတရားဘူးဗ်ာ..အေဖတို႔မတရားဘူး.."
"ဖိုးေအာင္၊လွဦး.."
"ဟုတ္ဆရာႀကီး.."
"သူ႕ကိုအခန္းထဲလိုက္ပို႔လိုက္၊ၿပီးရင္တံခါးကိုေလာ့ခ်ထား၊ငါ့အမိန္းမရပဲဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဖြင့္မေပးနဲ႕.."
ဦးျမဦးကထိုသို႔ေျပာေတာ့အဓိကကိုဖိုးေအာင္တို႔လာဆြဲရာဖိုးေအာင္တို႔ရဲ႕လက္ေတြကိုျဖဳတ္လိုက္ၿပီး..
"ငါ့ကိုထိစရာမလိုဘူး၊ငါဘာသာငါသြားမယ္..သားကအေဖတို႔ရဲ႕သားဆိုေတာ့အေဖရဲ႕အမိန့္ကိုတစ္ခုေတာ့လက္ခံေပးမယ္၊တျခားကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာမွအတင္းၾကပ္မစီစဥ္ပါနဲ႕၊ကြၽန္ေတာ္ညကလြဲၿပီးဘယ္သူ႕ကိုမွမခ်စ္နိုင္သလိုဘယ္သူ႕ကိုမွလဲလက္ထပ္မွာမဟုတ္လို႔ပဲ.."
အဓိကေျပာကာအိမ္ေပၚသို႔တတ္သြားေတာ့ဦးျမဦးသက္ျပင္းရွည္တစ္ခုခ်လိဳက္သည္။
"မင္းဘယ္ခ်ိန္ကတည္းကသိေနတာလဲ.."
ဦးျမဦးေဒၚသင္ဇာကိုေအးလိုက္ေတာ့ေဒၚသင္ဇာျပာသြားကာ..
"ဟိုအရင္တုန္းတကည္းကပါ.."
"အဲဒီတုန္းကတည္းကမင္းငါ့ကိုဘာလို႔မေျပာတာလဲ.."
"ရွင္သိရင္ပိုၿပီးရႈပ္ကုန္မွာစိုးလို႔ပါ.."
"ဒီကိစၥကငါမသိပဲနဲ႕ၿပီးသြားမွာလား၊မင္းသူ႕ကိုေစာင့္ၾကည့္ထား.သူ႕ကိုဟိုေကာင္နဲ႕ဆက္သြယ္လို႔ရမဲ့ဖုန္း၊ကြန္ျပဴတာနဲ႕တျခားဟာေတြကိုသိမ္းထား၊အခန္းထဲကဖုန္းကိုလဲသိမ္းခဲ့.."
ဦးျမဦးေျပာကာအိမ္ထဲမွထြက္သြားေတာ့သည္။ထိုအခါေဒၚသင္ဇာအဓိကရဲ႕အခန္းသို႔တတ္လာကာတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့အခန္းထဲမွာအဓိကကုတင္ေပၚ၌ထိုင္၍ေနသည္။
"မင္းအေဖကဖုန္းေတြ၊ကြန္ျပဴတာေတြအသိမ္းခိုင္းလိုက္တယ္.."
အဓိကကိုေျပာလိုက္ေတာ့အဓိကသူ႕အေမကိုၾကည့္ကာသက္ျပင္းခ်၍ဖုန္း၊တတ္ပလက္၊လက္ပ္ေတာ့၊ကြန္ျပဴတာစသည္တို႔ကိုကုတင္ေပၚတင္လိုက္သည္။
"သားအေဖကိုနားလည္ေပးလိုက္ပါသားရယ္.."
"အေမတို႔ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းျဖစ္ေနၿပီပဲ..သူယူခိုင္းတာေတြအားလုံးကိုလဲဒီမွာေပးၿပီးၿပီ၊ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္လို႔အေမဒီအခန္းထဲကထြက္သြားပါေတာ့.."
ထိုသို႔အဓိကေျပာလိုက္ေတာ့ေဒၚသင္ဇာထြက္သြားေတာ့မွအဓိကမွန္တင္ခုံေပၚမွအလွကုန္ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကိုလြင့္ျပစ္လိုက္သည္။
စားပြဲေပၚမွဖန္ခြက္ကိုလဲနံရံသို႔ပစ္ေပါက္ကာသူေပါက္ကြဲလို႔ေနသည္။
"ဟား....."
အခန္းထဲမွာက်ယ္ေလာင္စြာေအာ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ေဒၚသင္ဇာသားရဲ႕အခန္းကိုၾကည့္ေနမိသည္။
တဖက္မွသာမညမွာလဲမိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ေရွ႕မွာထိုင္ေနၿပီးေဒၚျမေသြးကသားကိုနားမလည္နိုင္စြာၾကည့္၍...
"မင္းငါတို႔ကိုဂ႐ုမစိုက္တာလား.."
"......"
"ငါတို႔လက္မခံနိုင္ဘူးဆိုတာသိရဲ႕နဲ႕မင္းငါတို႔ကိုမထီမဲ့ျမင္ျပဳလိုက္တာလားသာမည..ငါ့ကိုဝမ္းေရစက္ေအာင္လုပ္ေနတာလား...ဟင့္..."
ေဒၚျမေသြးကသားရဲ႕ရင္ဘက္ကိုထုကာငို၍ေျပာေတာ့ညပါးျပင္ေပၚသို႔မ်က္ရည္မ်ားစီက်လာခဲ့သည္။
"သားသူ႕ကိုခ်စ္တယ္အေမ..သားအေမတို႔ရဲ႕စကားကိုနားေထာင္ခ်င္ပါတယ္၊နားလဲနားေထာင္ခဲ့တယ္၊တခ်ိန္ကသားေၾကာင့္အေမႏွလုံးေဖာက္ခဲ့လို႔သားရင္အကြဲခံၿပီးရင္နာနာနဲ႕သူ႕အမုန္းကိုခံၿပီးအေမ့ရဲ႕အသက္ကိုရေအာင္ကယ္ခဲ့တယ္၊သားသူ႕ကိုနာက်ည္းေအာင္လုပ္ခဲ့ေပမဲ့သူသားကိုမနာက်ည္းပဲအခုခ်ိန္ထိခ်စ္ေနခဲ့တယ္၊ဒါကိုသားဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..သူသားကိုမုန္းေနတယ္ဆိုရင္သားရင္အကြဲခံၿပီးသားေနနိုင္ပါတယ္၊ဒါေပမဲ့သူသားကိုမေမ့နိုင္ပဲခ်စ္ေနျခင္းကသားကိုနာက်င္ေစတယ္အေမ၊သားဘယ္လိုနာက်င္မႈကိုမဆိုခံနိုင္ေပမဲ့သူနာက်င္ေနမွာကိုသားမလိုလားဘူးအေမ..သားကိုခြင့္လြတ္ပါ.."
"မခြင့္လြတ္ဘူး..မင္းကိုဒီမွာမထားနိုင္ေတာ့ဘူး၊အိမ္ကိုျပန္လိုက္ခဲ့ေတာ့၊ေဆး႐ုံကလဲထြက္လိုက္ေတာ့၊ေဆးခန္းကိုလဲပိတ္လိုက္..ကိုသာဦး..ရွင္သားရဲ႕အဝတ္အစားေတြကိုသြားသိမ္း၊သားကိုဒီမွာေပးေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး.."
"......."
"ရွင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊သားအဝတ္အစားေတြကိုသြားသိမ္းလို႔ဆိုေန.."
ေျပာေနေပမဲ့မသြားပဲေနျခင္းေၾကာင့္ေဒၚျမေသြးထပ္ေအာ္လိုက္ေတာ့ဦးသာဦးမွာသားကိုၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္ေနသည္။
"ဘာၾကည့္ေနတာလဲ..အဝတ္အစားေတြသိမ္းပါဆို၊ေတာ္မသိမ္းရင္က်ဳပ္သြားသိမ္းမယ္.."
သူျဖစ္ခ်င္တာသာသိၿပီးေယာကၤ်ားကိုေျပာမရေတာ့သူဘာသာအခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ေဒၚျမေသြးေနာက္သို႔ဦးသာဦးလိုက္မသြားပဲအံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ကာမ်က္ႏွာလႊာကိုခ်ကာငူငူႀကီးျဖစ္လို႔သြားတဲ့သားျဖစ္သူကိုၾကည့္ေနသည္။
"သား.."
"......"
ဦးသာဦးကေခၚေတာ့ညသူ႕ကိုေမာ့သာၾကည့္ေပမဲ့မည့္သည့္စကားမွမေျပာ၊မ်က္ဝန္းအိမ္မွာေတာ့မ်က္ရည္မ်ားလွဲ႕လို႔ေနသည္။
"သားအေမကိုသားနားလည္ေပးလိုက္ပါ.."
"......"
"သား..."
ဦးသာဦးကေျပာေတာ့ညရဲ႕ပါးျပင္ေပၚသို႔မ်က္ရည္စီးက်လာကာသူ႕ရဲ႕အေဖကိုၾကည့္၍..
"သားသူ႕ကိုခ်စ္တာပုံမွန္မဟုတ္ခဲ့လို႔အေဖတို႔လက္မခံနိုင္တာေၾကာင့္သားရင္အကြဲခံၿပီးေနာက္ဆုတ္ေပးခဲ့တယ္။အေဖတို႔ကိုသားနားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္၊နားလဲနားလည္ေပးခဲ့တယ္၊ဒါေပမဲ့အေမသားကိုနည္းနည္းေလးေတာင္နားလည္မေပးပဲသူလုပ္ခ်င္တာလုပ္တယ္၊ဒါကိုသားကဘာကိုနားလည္ေပးရအုံးမွာလဲ၊ကြၽန္ေတာ္ကခင္ဗ်ာတို႔သားပဲ၊ခင္ဗ်ားတို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုႀကိဳက္သလိုသာလုပ္ပါ၊ကြၽန္ေတာ္နားလည္ေပးဖို႔မလိုပါဘူး.."
ညရဲ႕ေလသံကတိုးညွင္းေနေပမဲ့တိမ္ဝင္မသြား၊ေလးပင္ေနသလိုေအးစက္ေနကာအသဲ့မဲ့သူတစ္ေယာက္ပမာ...
ဒါကိုျမင္တဲ့ဦးသာဦးကသားရဲ႕ပုံစံကိုၾကည့္ကာစိတ္ထဲမွာခံစားသြားရတာကေတာ့အေသအခ်ာ...
.................................................................
"အကိုေလး..ေန႕လည္စာစားရေအာင္ေမေမႀကီးတို႔ကေခၚခိုင္းလိုက္တယ္.."
"ငါဗိုက္မဆာဘူးလို႔ေျပာလိုက္.."
"အကိုေလးမေန႕ကတည္းကဘာမွမစားတာဗိုက္မဆာပဲေနမလား၊စားခ်င္သမွ်ဆင္းၿပီးစားလိုက္ပါလား.."
"မၾကဴ..ကြၽန္ေတာ္မစားခ်င္ဘူးလို႔ေျပာေနတယ္ေလ.."
"ဟုတ္ကဲ့ပါအကိုေလး.."
အဓိကကေအာ္လႊတ္လိုက္ေတာ့မၾကဴအခန္းထဲမွထြက္သြားသည္။ေအာက္သို႔ဆင္းလာကာ..
"အကိုေလးကဗိုက္မဆာဘူးတဲ့.."
"အင္း..မဆာရင္လဲမစားနဲ႕ေပါ့..လႊတ္ထားလိုက္.."
မၾကဴကေျပာလိုက္ေတာ့ဦးျမဦးကေအးစက္စက္သာျပန္ေျပာေပမဲ့ဝမ္းနဲ႕လြယ္ေမြးထားရတဲ့မိခင္ႀကီးကေတာ့..
"ကိုျမဦး..သားေလးကမေန႕ကတစ္ေနကုန္လဲလာမစားဘူးေလ၊သားဗိုက္အရမ္းဆာေနမွာပဲ၊သူစိတ္မေက်မနပ္ျဖစ္ေနလို႔သာမစားတာျဖစ္မယ္ကိုျမဦးရယ္.."
"အဲေတာ့ငါကဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ၊နင့္သားကိုဒူးေထာက္ၿပီးထမင္းဆင္းစားပါလို႔ေတာင္းပန္ရမွာလား.."
"ရွင္ကလဲ..ကြၽန္မကအဲလိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ကြၽန္မတို႔ဘက္ကသားေလးရဲ႕ဆႏၵကို.."
"မလိုက္ေလ်ာနိုင္ဘူး..အဲဒါကလူဘုံအလည္မွာငါ့ကိုအရွက္ရေစမယ္ဆိုတာမင္းမသိဘူးလား..ငါ့သားကေယာကၤ်ားခ်င္းႀကိဳက္တဲ့လူတစ္ေယာက္ပါဆိုၿပီးငါ့မ်က္ႏွာကိုဘယ္မွာသြားထားရမလဲ.."
"ဒါေပမဲ့သားေပ်ာ္မယ္ထင္တယ္ကိုျမဦး.."
"ဘာ.."
"ရွင္ကရွင္လူၾကားထဲမွာအရွက္ရမွာေၾကာက္ေနတာေလ၊ကြၽန္မတို႔သားတစ္ေယာက္ေမြးခဲ့တယ္၊ဘာအတၱမွမပါတဲ့ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ခ်စ္ခဲ့ၿပီးဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွမထားခဲ့သင့္ဘူး၊အခုသားကေယာကၤ်ားခ်င္းႀကိဳက္တဲ့လိင္တူခ်စ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ၊ကြၽန္မဟိုအရင္တုန္းကတည္းကနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕သုံးၿပီးသူတို႔ကိုခြဲခဲ့တယ္၊ဆယ္ႏွစ္တာကာလၾကာတဲ့အထိသူတို႔ေဝးေနခဲ့တယ္၊ကြၽန္မထင္ခဲ့တယ္၊သားသူ႕ကိုငယ္႐ြယ္စိတ္နဲ႕စိတ္ကစားၿပီးသေဘာက်ခဲ့တာ၊အခ်ိန္ေတြၾကာသြားရင္ေမ့သြားလိမ့္မယ္လို႔ေလ၊သားေလးမွာမိန္းကေလးခ်စ္သူမီဆိုတဲ့ကေလးမေလးရွိေတာ့ကြၽန္မသားသူ႕ကိုေမ့သြားၿပီလို႔တသမွတ္ထဲထင္ခဲ့တယ္၊ဒါေပမဲ့သူတို႔မေျပာင္းလဲခဲ့ၾကဘူး၊သူတို႔အရမ္းကိုခ်စ္ေနၾကေသးတယ္..ဆယ္ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ၾကာၿပီးသည္အထိေတာင္မွေပါ့.."
"မင္းစကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာေနတယ္၊ထမင္းသာစားအုံး.."
ေဒၚသင္ဇာစကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာေနေပမဲ့ဦးျမဦးကေတာ့ထမင္းစားမပ်က္သာစားၿပီးေဒၚသင္ဇာပန္းကန္ထဲအားဟင္းကိုခပ္ထည့္ေပးကာေျပာလိုက္သည္။
"ကြၽန္မသားေလးတစ္ခုခုျဖစ္မွာကိုအရမ္းေၾကာက္တယ္ကိုျမဦးရယ္.."
"သူ႕ကိုယ့္သူအဆာခံၿပီးဆႏၵျပေနလဲငါသူတို႔ကိုလက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး၊မင္းရဲ႕သားသူ႕ကိုယ္သူဒုကၡျဖစ္ေအာင္မလုပ္ဘူးဆိုတာငါအာမခံရဲတယ္.."
"ရွင္အဲလိုထင္တယ္ေပါ့၊ကြၽန္မထင္တယ္..အခ်စ္အတြက္လူသားတိုင္းအသက္ရွင္ေနၾကတာေလ၊အခ်စ္မရွိရင္၊ခ်စ္ရသူနဲ႕ေပါင္းဖက္ခြင့္မွမရွိေတာ့ရင္အဲဒီလူသားတစ္ခုခုလုပ္လိမ့္မယ္.."
"မင္းအေတြးလြန္ေနတာပါ.."
"ကိုျမဦး.."
"ထမင္းကိုပဲစားပါ.."
ဦးျမဦးကေအးေဆးပင္ေဒၚသင္ဇာရဲ႕ပန္းကန္ထဲဟင္းထပ္ထည့္ေပးလိုက္သည္။
"ကြၽန္မသူတို႔ကိုဘယ္လိုခြဲခဲ့လဲရွင္သိလား.."
"......"
ထိုစကားကြောင့်ဦးမြဦးထမင်းစားရာမှဒေါ်သင်ဇာအားကြည့်လိုက်သည်။အဓိပ္ပါယ်ကစိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတဲ့သဘောကြောင့်ဒေါ်သင်ဇာပြောရန်ပြင်လိုက်သည်။
"သူတို႔ကိုကြၽန္မသိလိုက္တဲ့ေန႕မွာကြၽန္မသာမညရဲ႕မိဘေတြဆီဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္.."
ေဒၚသင္ဇာေျပာရင္းအရင္ခ်ိန္ေတြသို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလို႔သြားသလိုခံစားရသည္။
"ကြၽန္မ..သင္ဇာႏြယ္ပါ၊ကိုျမဦးရဲ႕အမ်ိဳးသမီး၊ဒါဆိုကြၽန္မဘယ္သူဆိုတာရွင္တို႔သိေလာက္မွာပါ.."
"ဪ..မသင္ဇာႏြယ္လား..ဟုတ္ကဲ့သိပါတယ္ဗ်ာ၊ဒါနဲ႕..ဘာကိစၥလဲမသိဘူး.."
တဖက္ကဦးသာဦးကၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္သာႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"ဒါနဲ႕ရွင့္ရဲ႕အမ်ိဳးသမီးေရာရွိလား.."
"ဗ်ာ..ဟုတ္..ဟုတ္..ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေဘးမွာရွိပါတယ္.."
"ဒါဆို..ကြၽန္မအေရးတႀကီးကိစၥေျပာမွာဆိုေတာ့စပီကာဖြင့္ၿပီးေသခ်ာနားေထာင္ပါ.."
"ဗ်ာ..ဟုတ္ကဲ့..ကြၽန္ေတာ္ဖြင့္လိုက္ပါ့မယ္၊ဟုတ္ကဲ့ဘာေျပာမွာမို႔လဲမသိဘူး.."
ဦးသာဦးကဖုန္းကိုစပီကာဖြင့္ကာသူ႕မိန္းမေဒၚျမေသြးကိုပါေခၚလိုက္သည္။
"ရွင္တို႔ရဲ႕သားကကြၽန္မရဲ႕သားကိုႀကိဳက္ေနတယ္တဲ့ေလ.."
"ဘာ.."
"ဗ်ာ.."
သူမရဲ႕စကားေၾကာင့္ညရဲ႕မိဘႏွစ္ပါစလုံးအံဩမွင္သက္ျဖစ္သြားရသည္။
"ဟုတ္တယ္..ကြၽန္မသားကတစ္ဦးတည္းေသာသား၊ကြၽန္မတို႔မွာပိုင္ဆိုင္တဲ့စည္းစိမ္ဥစၥာအားလုံကိုကြၽန္မသားပဲပိုင္ဆိုင္ရမွာသိလို႔ရွင့္သားကအပိုင္ႀကံလိုက္တာ၊ဒါရွင္တို႔ျမႇောက္ေပးလို႔ျဖစ္မွာေပါ့..ကြၽန္မသားမဟုတ္တဲ့ခ်မ္းသာတဲ့မိန္းမေတြအမ်ားႀကီးပါ။အဲလိုမဟုတ္ဘူးေယာကၤ်ားခ်င္းကိုမွမတန္မရာမွန္းဝင့္တဲ့ရွင္တို႔သားကိုရွင္တို႔ျမႇောက္မေပးဘူးဆိုရင္ရွင္တို႔သားကိုဘယ္လိုဆုံးမထားတာလဲ..ေက်းဇူးရွင္ကိုေက်းကြင္းစြတ္လိုက္တာေပါ့.."
"ဒီမွာရွင့္..ရွင္အဲလိုမ်ိဳးတဖက္သားကိုမစြတ္စြဲပါနဲ႕၊အခုကိစၥကိုရွင္ေျပာျပလို႔ကြၽန္မသိရတာ၊ဒါကေသခ်ာတယ္ဆိုရင္ကြၽန္မလုံးဝလက္မခံနိုင္ဘူး၊ကြၽန္မတို႔ဘက္ကမရရေအာင္တားမယ္.."
"ေကာင္းၿပီေလ၊အစြတ္စြဲမခံခ်င္ဘူးဆိုရင္ရွင္တို႔သားကိုရွင္တို႔နိုင္ေအာင္ထိန္းပါ၊အဲလိုမွမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ကြၽန္မအဆိုးမဆိုနဲ႕.."
ေဒၚသင္ဇာေျပာကာဖုန္းခ်လိဳက္ေတာ့တဖက္မွေဒၚျမေသြးမွာစိတ္ေတြတိုကာေနေတာ့သည္။
"ကြၽန္မေျပာျပလိုက္ေတာ့သူတို႔သားကိုသူတို႔အုပ္ၾကတယ္.."
ေဒၚသင္ဇာရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္ကိုရလာတဲ့သာမညရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းကေပ်ာ္႐ႊင္လို႔ေနခဲ့သည္။သို႔ေသာ္အိမ္ထဲမွာေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့မုန္တိုင္းကိုေတာ့သူမသိရွာ..
"အေဖ..အေမသားျပန္လာၿပီ.."
"အေတာ္မွေပ်ာ္ခဲ့တယ္ေပါ့ေလ..ကဲဟယ္.."
"ဖ်န္း..."
အိမ္ေပၚသို႔ေျပးတတ္လာတဲ့ညကိုေဒၚျမေသြးစည္းႀကိဳႏႈတ္ဆက္ကာညရဲ႕ပါးကိုအားထည့္ကာရိုက္လိုက္သည္။
ထိုအခါညသူ႕ရဲ႕ပါးကိုကိုင္ကာအေမ့ကိုၾကည့္ေတာ့ေဒၚျမေသြးကအံကိုႀကိတ္ကာမ်က္လုံးျပဴးႀကီးမ်ားနဲ႕သူ႕ကိုၾကည့္ေနသည္။
"အေမသားကိုဘာလို႔ရိုက္တာလဲ..သားမွာဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ.."
"မင္းမွာဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲဟုတ္လား..မင္းေၾကာင့္ငါ့တို႔အေစာ္ကားခံရတယ္၊ငါတို႔ကိုဘယ္ေလာက္မ်ားအရွက္ခြဲေနအုံးမွာလဲ.."
ေဒၚျမေသြးရဲ႕စကားေတြကိုညနားမလည္ျဖစ္ကာသူ႕အေမကိုၾကည့္ေနမိသည္။အေဖကေတာ့သူ႕ကိုစိတ္ပ်က္ေနဟန္ၾကည့္ေတာင္မၾကည့္..
"အခုေလးတင္မင္းႀကိဳက္ပါတယ္ဆိုတဲ့အဓိကရဲ႕အေမဖုန္းဆက္တယ္၊မင္းတို႔ႀကိဳက္ေနတာတဲ့ဟုတ္လား.."
"ဗ်ာ.."
"မင္းသူ႕ကိုႀကိဳက္ေနတာတဲ့၊သူသားရဲ႕အေမြေတြကိုမက္ေမာလို႔မင္းႀကိဳက္တာတဲ့၊မင္းကိုငါတို႔ကျမႇောက္ထိုးပင့္ေကာ္လုပ္တာတဲ့.မင္းကိုသူ႕သားနဲ႕ထပ္ၿပီးမပတ္သတ္ဖို႔ေျပာတာ၊အဲဒါေတြကအမွန္ေတြပဲလား.."
"......"
ေဒၚျမေသြးရဲ႕ေမးခြန္းေတြမွာညဘယ္လိုမွမေျဖနိုင္ေတာ့ေပ။
"သာမည..ငါေမးေနတယ္ေလ..အဲဒါေတြကအမွန္ေတြပဲလား.."
"ဟုတ္တယ္အေမ..ဟုတ္တယ္ဆိုတာကလဲသားသူ႕ကိုခ်စ္တာတစ္ခုပဲ၊သားသူ႕ရဲ႕စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကိုမမက္ေမာဘူး.."
"ဟင့္အင္..မင္းသူ႕ကိုလဲခ်စ္လို႔မရဘူး၊မင္းတို႔ကိုငါလက္မခံနိုင္ဘူး.."
"သားသူ႕ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္.."
"မခ်စ္ရဘူး..မခ်စ္ရဘူး..ဟင္း..ဟင္း..ဟင္း.."
ေဒၚျမေသြးေျပာကာႏွလုံးအေမာေဖာက္လာေတာ့သည္။ထိုအခါညသူ႕အေမကိုေပြ႕ထားေပမဲ့ဦးသာဦးကေျပးလာကာညကိုတြန္းလိုက္ကာ..
"မင္းမထိနဲ႕..မင္းကိုငါတို႔ေမြးထားရတာနာတယ္၊မင္းလိုမိဘကိုစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္တဲ့သူကအခုမွလာၿပီးလုပ္မေနနဲ႕.."
ဦးသာဦးညကိုတြန္း၍ေျပာကာသူ႕မိန္းမကိုေပြ႕ကာသြားေတာ့သည္။
ညမွာေတာ့ေနရာ၌ေခြေခြေလးနဲ႕ေနကာငို၍က်န္ေနရစ္ခဲ့သည္။
အပိုင္း - 30 ဆက္ရန္
*****************************************************
Unicode
"ဘာ..မင်းနဲ့သာမညကချစ်နေကြတာ၊ဟုတ်လား.."
ဦးမြဦးရဲ့လေသံကပြင်းထန်နေသလိုအံဩမှင်သက်၍နေပုံ။တီဘီဋ္ဌာနရှေ့မှာညကိုသူ့မိဘတွေဇွတ်အတင်းခေါ်သွားကြကတည်းကတစ်ခုခုတော့တစ်ခုခုလို့ထင်၍အိမ်ရောက်တော့သားဖြစ်သူကိုမေးကြည့်ရာသားရဲ့စကားကြောင့်သူလန့်သွားရသည်။
"သားသူ့ကိုချစ်တယ်အဖေ..သားသူနဲ့မခွဲနိုင်ဘူး.."
"အဓိက..မင်း..မင်းယောင်္ကျားမဟုတ်ဘူးလား.."
"ယောင်္ကျားတွေကတခြားယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကိုချစ်လို့မရဘူးလားအဖေ.."
"မရဘူး..ယောင်္ကျားဆိုတာမိန်းမတွေကိုပဲကြိုက်ရမယ်၊ယောင်္ကျားချင်းကြိုက်တယ်ဆိုတာအခြောက်တွေမှကွ.."
"အဖေကြိုက်သလိုအမည်တပ်ပါ၊ဒါပေမဲ့သားသူ့ကိုချစ်တယ်၊သားတို့ချစ်ခြင်းကိုအဖေလက်ခံပေးပါနော်.."
"ဘာ..ငါကလက်ခံပေးရမယ်လား..အဓိက..မင်းငါ့ဘက်ကိုလဲကြည့်ပေးပါအုံး၊ငါ့မှာဒီသားလေးတစ်ယောက်ထဲမွေးထားတာ၊အဲဒီတစ်ယောက်ကဒီလိုဖြစ်နေလို့မဖြစ်ဘူး..မင်းကိုအမြန်ဆုံးမီနဲ့ပေးစားမှဖြစ်မယ်.."
"သားလက်မခံနိုင်ဘူးနော်..သားညကလွဲပြီးဘယ်သူနဲ့မှအတူမနေနိုင်ဘူး၊အဖေတို့အတင်းအကျပ်စီစဉ်မယ်ဆိုရင်သားဒီအိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားရလိမ့်မယ်.."
"မင်းဖြစ်ချင်သလိုဘယ်တော့မှမဖြစ်ရဘူးလို့ငါဂတိပေးတယ်၊အခုချက်ခြင်းမင်းအခန်းထဲကိုမင်းသွားပါ၊ဒါမှမဟုတ်ငါအတင်းကြပ်လုပ်ရမှာလား.."
"အဖေမတရားဘူးဗျာ..အဖေတို့မတရားဘူး.."
"ဖိုးအောင်၊လှဦး.."
"ဟုတ်ဆရာကြီး.."
"သူ့ကိုအခန်းထဲလိုက်ပို့လိုက်၊ပြီးရင်တံခါးကိုလော့ချထား၊ငါ့အမိန်းမရပဲဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဖွင့်မပေးနဲ့.."
ဦးမြဦးကထိုသို့ပြောတော့အဓိကကိုဖိုးအောင်တို့လာဆွဲရာဖိုးအောင်တို့ရဲ့လက်တွေကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး..
"ငါ့ကိုထိစရာမလိုဘူး၊ငါဘာသာငါသွားမယ်..သားကအဖေတို့ရဲ့သားဆိုတော့အဖေရဲ့အမိန့်ကိုတစ်ခုတော့လက်ခံပေးမယ်၊တခြားကျွန်တော့်ကိုဘာမှအတင်းကြပ်မစီစဉ်ပါနဲ့၊ကျွန်တော်ညကလွဲပြီးဘယ်သူ့ကိုမှမချစ်နိုင်သလိုဘယ်သူ့ကိုမှလဲလက်ထပ်မှာမဟုတ်လို့ပဲ.."
အဓိကပြောကာအိမ်ပေါ်သို့တတ်သွားတော့ဦးမြဦးသက်ပြင်းရှည်တစ်ခုချလိုက်သည်။
"မင်းဘယ်ချိန်ကတည်းကသိနေတာလဲ.."
ဦးမြဦးဒေါ်သင်ဇာကိုအေးလိုက်တော့ဒေါ်သင်ဇာပြာသွားကာ..
"ဟိုအရင်တုန်းတကည်းကပါ.."
"အဲဒီတုန်းကတည်းကမင်းငါ့ကိုဘာလို့မပြောတာလဲ.."
"ရှင်သိရင်ပိုပြီးရှုပ်ကုန်မှာစိုးလို့ပါ.."
"ဒီကိစ္စကငါမသိပဲနဲ့ပြီးသွားမှာလား၊မင်းသူ့ကိုစောင့်ကြည့်ထား.သူ့ကိုဟိုကောင်နဲ့ဆက်သွယ်လို့ရမဲ့ဖုန်း၊ကွန်ပြူတာနဲ့တခြားဟာတွေကိုသိမ်းထား၊အခန်းထဲကဖုန်းကိုလဲသိမ်းခဲ့.."
ဦးမြဦးပြောကာအိမ်ထဲမှထွက်သွားတော့သည်။ထိုအခါဒေါ်သင်ဇာအဓိကရဲ့အခန်းသို့တတ်လာကာတံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့အခန်းထဲမှာအဓိကကုတင်ပေါ်၌ထိုင်၍နေသည်။
"မင်းအဖေကဖုန်းတွေ၊ကွန်ပြူတာတွေအသိမ်းခိုင်းလိုက်တယ်.."
အဓိကကိုပြောလိုက်တော့အဓိကသူ့အမေကိုကြည့်ကာသက်ပြင်းချ၍ဖုန်း၊တတ်ပလက်၊လက်ပ်တော့၊ကွန်ပြူတာစသည်တို့ကိုကုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။
"သားအဖေကိုနားလည်ပေးလိုက်ပါသားရယ်.."
"အမေတို့ဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်းဖြစ်နေပြီပဲ..သူယူခိုင်းတာတွေအားလုံးကိုလဲဒီမှာပေးပြီးပြီ၊ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့အမေဒီအခန်းထဲကထွက်သွားပါတော့.."
ထိုသို့အဓိကပြောလိုက်တော့ဒေါ်သင်ဇာထွက်သွားတော့မှအဓိကမှန်တင်ခုံပေါ်မှအလှကုန်ပစ္စည်းတချို့ကိုလွင့်ပြစ်လိုက်သည်။
စားပွဲပေါ်မှဖန်ခွက်ကိုလဲနံရံသို့ပစ်ပေါက်ကာသူပေါက်ကွဲလို့နေသည်။
"ဟား....."
အခန်းထဲမှာကျယ်လောင်စွာအော်လိုက်သောကြောင့်ဒေါ်သင်ဇာသားရဲ့အခန်းကိုကြည့်နေမိသည်။
တဖက်မှသာမညမှာလဲမိဘနှစ်ပါးရဲ့ရှေ့မှာထိုင်နေပြီးဒေါ်မြသွေးကသားကိုနားမလည်နိုင်စွာကြည့်၍...
"မင်းငါတို့ကိုဂရုမစိုက်တာလား.."
"......"
"ငါတို့လက်မခံနိုင်ဘူးဆိုတာသိရဲ့နဲ့မင်းငါတို့ကိုမထီမဲ့မြင်ပြုလိုက်တာလားသာမည..ငါ့ကိုဝမ်းရေစက်အောင်လုပ်နေတာလား...ဟင့်..."
ဒေါ်မြသွေးကသားရဲ့ရင်ဘက်ကိုထုကာငို၍ပြောတော့ညပါးပြင်ပေါ်သို့မျက်ရည်များစီကျလာခဲ့သည်။
"သားသူ့ကိုချစ်တယ်အမေ..သားအမေတို့ရဲ့စကားကိုနားထောင်ချင်ပါတယ်၊နားလဲနားထောင်ခဲ့တယ်၊တချိန်ကသားကြောင့်အမေနှလုံးဖောက်ခဲ့လို့သားရင်အကွဲခံပြီးရင်နာနာနဲ့သူ့အမုန်းကိုခံပြီးအမေ့ရဲ့အသက်ကိုရအောင်ကယ်ခဲ့တယ်၊သားသူ့ကိုနာကျည်းအောင်လုပ်ခဲ့ပေမဲ့သူသားကိုမနာကျည်းပဲအခုချိန်ထိချစ်နေခဲ့တယ်၊ဒါကိုသားဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..သူသားကိုမုန်းနေတယ်ဆိုရင်သားရင်အကွဲခံပြီးသားနေနိုင်ပါတယ်၊ဒါပေမဲ့သူသားကိုမမေ့နိုင်ပဲချစ်နေခြင်းကသားကိုနာကျင်စေတယ်အမေ၊သားဘယ်လိုနာကျင်မှုကိုမဆိုခံနိုင်ပေမဲ့သူနာကျင်နေမှာကိုသားမလိုလားဘူးအမေ..သားကိုခွင့်လွတ်ပါ.."
"မခွင့်လွတ်ဘူး..မင်းကိုဒီမှာမထားနိုင်တော့ဘူး၊အိမ်ကိုပြန်လိုက်ခဲ့တော့၊ဆေးရုံကလဲထွက်လိုက်တော့၊ဆေးခန်းကိုလဲပိတ်လိုက်..ကိုသာဦး..ရှင်သားရဲ့အဝတ်အစားတွေကိုသွားသိမ်း၊သားကိုဒီမှာပေးနေလို့မဖြစ်တော့ဘူး.."
"......."
"ရှင်ဘာလုပ်နေတာလဲ၊သားအဝတ်အစားတွေကိုသွားသိမ်းလို့ဆိုနေ.."
ပြောနေပေမဲ့မသွားပဲနေခြင်းကြောင့်ဒေါ်မြသွေးထပ်အော်လိုက်တော့ဦးသာဦးမှာသားကိုကြည့်နေခြင်းဖြစ်နေသည်။
"ဘာကြည့်နေတာလဲ..အဝတ်အစားတွေသိမ်းပါဆို၊တော်မသိမ်းရင်ကျုပ်သွားသိမ်းမယ်.."
သူဖြစ်ချင်တာသာသိပြီးယောင်္ကျားကိုပြောမရတော့သူဘာသာအခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ဒေါ်မြသွေးနောက်သို့ဦးသာဦးလိုက်မသွားပဲအံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာမျက်နှာလွှာကိုချကာငူငူကြီးဖြစ်လို့သွားတဲ့သားဖြစ်သူကိုကြည့်နေသည်။
"သား.."
"......"
ဦးသာဦးကခေါ်တော့ညသူ့ကိုမော့သာကြည့်ပေမဲ့မည့်သည့်စကားမှမပြော၊မျက်ဝန်းအိမ်မှာတော့မျက်ရည်များလှဲ့လို့နေသည်။
"သားအမေကိုသားနားလည်ပေးလိုက်ပါ.."
"......"
"သား..."
ဦးသာဦးကပြောတော့ညရဲ့ပါးပြင်ပေါ်သို့မျက်ရည်စီးကျလာကာသူ့ရဲ့အဖေကိုကြည့်၍..
"သားသူ့ကိုချစ်တာပုံမှန်မဟုတ်ခဲ့လို့အဖေတို့လက်မခံနိုင်တာကြောင့်သားရင်အကွဲခံပြီးနောက်ဆုတ်ပေးခဲ့တယ်။အဖေတို့ကိုသားနားလည်အောင်ကြိုးစားခဲ့တယ်၊နားလဲနားလည်ပေးခဲ့တယ်၊ဒါပေမဲ့အမေသားကိုနည်းနည်းလေးတောင်နားလည်မပေးပဲသူလုပ်ချင်တာလုပ်တယ်၊ဒါကိုသားကဘာကိုနားလည်ပေးရအုံးမှာလဲ၊ကျွန်တော်ကခင်ဗျာတို့သားပဲ၊ခင်ဗျားတို့ကျွန်တော့်ကိုကြိုက်သလိုသာလုပ်ပါ၊ကျွန်တော်နားလည်ပေးဖို့မလိုပါဘူး.."
ညရဲ့လေသံကတိုးညှင်းနေပေမဲ့တိမ်ဝင်မသွား၊လေးပင်နေသလိုအေးစက်နေကာအသဲ့မဲ့သူတစ်ယောက်ပမာ...
ဒါကိုမြင်တဲ့ဦးသာဦးကသားရဲ့ပုံစံကိုကြည့်ကာစိတ်ထဲမှာခံစားသွားရတာကတော့အသေအချာ...
.................................................................
"အကိုလေး..နေ့လည်စာစားရအောင်မေမေကြီးတို့ကခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်.."
"ငါဗိုက်မဆာဘူးလို့ပြောလိုက်.."
"အကိုလေးမနေ့ကတည်းကဘာမှမစားတာဗိုက်မဆာပဲနေမလား၊စားချင်သမျှဆင်းပြီးစားလိုက်ပါလား.."
"မကြူ..ကျွန်တော်မစားချင်ဘူးလို့ပြောနေတယ်လေ.."
"ဟုတ်ကဲ့ပါအကိုလေး.."
အဓိကကအော်လွှတ်လိုက်တော့မကြူအခန်းထဲမှထွက်သွားသည်။အောက်သို့ဆင်းလာကာ..
"အကိုလေးကဗိုက်မဆာဘူးတဲ့.."
"အင်း..မဆာရင်လဲမစားနဲ့ပေါ့..လွှတ်ထားလိုက်.."
မကြူကပြောလိုက်တော့ဦးမြဦးကအေးစက်စက်သာပြန်ပြောပေမဲ့ဝမ်းနဲ့လွယ်မွေးထားရတဲ့မိခင်ကြီးကတော့..
"ကိုမြဦး..သားလေးကမနေ့ကတစ်နေကုန်လဲလာမစားဘူးလေ၊သားဗိုက်အရမ်းဆာနေမှာပဲ၊သူစိတ်မကျေမနပ်ဖြစ်နေလို့သာမစားတာဖြစ်မယ်ကိုမြဦးရယ်.."
"အဲတော့ငါကဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ၊နင့်သားကိုဒူးထောက်ပြီးထမင်းဆင်းစားပါလို့တောင်းပန်ရမှာလား.."
"ရှင်ကလဲ..ကျွန်မကအဲလိုပြောတာမဟုတ်ပါဘူး၊ကျွန်မတို့ဘက်ကသားလေးရဲ့ဆန္ဒကို.."
"မလိုက်လျောနိုင်ဘူး..အဲဒါကလူဘုံအလည်မှာငါ့ကိုအရှက်ရစေမယ်ဆိုတာမင်းမသိဘူးလား..ငါ့သားကယောင်္ကျားချင်းကြိုက်တဲ့လူတစ်ယောက်ပါဆိုပြီးငါ့မျက်နှာကိုဘယ်မှာသွားထားရမလဲ.."
"ဒါပေမဲ့သားပျော်မယ်ထင်တယ်ကိုမြဦး.."
"ဘာ.."
"ရှင်ကရှင်လူကြားထဲမှာအရှက်ရမှာကြောက်နေတာလေ၊ကျွန်မတို့သားတစ်ယောက်မွေးခဲ့တယ်၊ဘာအတ္တမှမပါတဲ့ချစ်ခြင်းနဲ့ချစ်ခဲ့ပြီးဘာမျှော်လင့်ချက်မှမထားခဲ့သင့်ဘူး၊အခုသားကယောင်္ကျားချင်းကြိုက်တဲ့လိင်တူချစ်သူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီ၊ကျွန်မဟိုအရင်တုန်းကတည်းကနည်းအမျိုးမျိုးနဲ့သုံးပြီးသူတို့ကိုခွဲခဲ့တယ်၊ဆယ်နှစ်တာကာလကြာတဲ့အထိသူတို့ဝေးနေခဲ့တယ်၊ကျွန်မထင်ခဲ့တယ်၊သားသူ့ကိုငယ်ရွယ်စိတ်နဲ့စိတ်ကစားပြီးသဘောကျခဲ့တာ၊အချိန်တွေကြာသွားရင်မေ့သွားလိမ့်မယ်လို့လေ၊သားလေးမှာမိန်းကလေးချစ်သူမီဆိုတဲ့ကလေးမလေးရှိတော့ကျွန်မသားသူ့ကိုမေ့သွားပြီလို့တသမှတ်ထဲထင်ခဲ့တယ်၊ဒါပေမဲ့သူတို့မပြောင်းလဲခဲ့ကြဘူး၊သူတို့အရမ်းကိုချစ်နေကြသေးတယ်..ဆယ်နှစ်ဆိုတဲ့အချိန်ကြာပြီးသည်အထိတောင်မှပေါ့.."
"မင်းစကားတွေအများကြီးပြောနေတယ်၊ထမင်းသာစားအုံး.."
ဒေါ်သင်ဇာစကားတွေအများကြီးပြောနေပေမဲ့ဦးမြဦးကတော့ထမင်းစားမပျက်သာစားပြီးဒေါ်သင်ဇာပန်းကန်ထဲအားဟင်းကိုခပ်ထည့်ပေးကာပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်မသားလေးတစ်ခုခုဖြစ်မှာကိုအရမ်းကြောက်တယ်ကိုမြဦးရယ်.."
"သူ့ကိုယ့်သူအဆာခံပြီးဆန္ဒပြနေလဲငါသူတို့ကိုလက်ခံမှာမဟုတ်ဘူး၊မင်းရဲ့သားသူ့ကိုယ်သူဒုက္ခဖြစ်အောင်မလုပ်ဘူးဆိုတာငါအာမခံရဲတယ်.."
"ရှင်အဲလိုထင်တယ်ပေါ့၊ကျွန်မထင်တယ်..အချစ်အတွက်လူသားတိုင်းအသက်ရှင်နေကြတာလေ၊အချစ်မရှိရင်၊ချစ်ရသူနဲ့ပေါင်းဖက်ခွင့်မှမရှိတော့ရင်အဲဒီလူသားတစ်ခုခုလုပ်လိမ့်မယ်.."
"မင်းအတွေးလွန်နေတာပါ.."
"ကိုမြဦး.."
"ထမင်းကိုပဲစားပါ.."
ဦးမြဦးကအေးဆေးပင်ဒေါ်သင်ဇာရဲ့ပန်းကန်ထဲဟင်းထပ်ထည့်ပေးလိုက်သည်။
"ကျွန်မသူတို့ကိုဘယ်လိုခွဲခဲ့လဲရှင်သိလား.."
"......"
ထိုစကားကြောင့်ဦးမြဦးထမင်းစားရာမှဒေါ်သင်ဇာအားကြည့်လိုက်သည်။အဓိပ္ပါယ်ကစိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတဲ့သဘောကြောင့်ဒေါ်သင်ဇာပြောရန်ပြင်လိုက်သည်။
"သူတို့ကိုကျွန်မသိလိုက်တဲ့နေ့မှာကျွန်မသာမညရဲ့မိဘတွေဆီဖုန်းဆက်ပြီးပြောလိုက်တယ်.."
ဒေါ်သင်ဇာပြောရင်းအရင်ချိန်တွေသို့ပြန်လည်ရောက်ရှိလို့သွားသလိုခံစားရသည်။
"ကျွန်မ..သင်ဇာနွယ်ပါ၊ကိုမြဦးရဲ့အမျိုးသမီး၊ဒါဆိုကျွန်မဘယ်သူဆိုတာရှင်တို့သိလောက်မှာပါ.."
"ဪ..မသင်ဇာနွယ်လား..ဟုတ်ကဲ့သိပါတယ်ဗျာ၊ဒါနဲ့..ဘာကိစ္စလဲမသိဘူး.."
တဖက်ကဦးသာဦးကပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်သာနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
"ဒါနဲ့ရှင့်ရဲ့အမျိုးသမီးရောရှိလား.."
"ဗျာ..ဟုတ်..ဟုတ်..ကျွန်တော့်မိန်းမဘေးမှာရှိပါတယ်.."
"ဒါဆို..ကျွန်မအရေးတကြီးကိစ္စပြောမှာဆိုတော့စပီကာဖွင့်ပြီးသေချာနားထောင်ပါ.."
"ဗျာ..ဟုတ်ကဲ့..ကျွန်တော်ဖွင့်လိုက်ပါ့မယ်၊ဟုတ်ကဲ့ဘာပြောမှာမို့လဲမသိဘူး.."
ဦးသာဦးကဖုန်းကိုစပီကာဖွင့်ကာသူ့မိန်းမဒေါ်မြသွေးကိုပါခေါ်လိုက်သည်။
"ရှင်တို့ရဲ့သားကကျွန်မရဲ့သားကိုကြိုက်နေတယ်တဲ့လေ.."
"ဘာ.."
"ဗျာ.."
သူမရဲ့စကားကြောင့်ညရဲ့မိဘနှစ်ပါစလုံးအံဩမှင်သက်ဖြစ်သွားရသည်။
"ဟုတ်တယ်..ကျွန်မသားကတစ်ဦးတည်းသောသား၊ကျွန်မတို့မှာပိုင်ဆိုင်တဲ့စည်းစိမ်ဥစ္စာအားလုံကိုကျွန်မသားပဲပိုင်ဆိုင်ရမှာသိလို့ရှင့်သားကအပိုင်ကြံလိုက်တာ၊ဒါရှင်တို့မြှောက်ပေးလို့ဖြစ်မှာပေါ့..ကျွန်မသားမဟုတ်တဲ့ချမ်းသာတဲ့မိန်းမတွေအများကြီးပါ။အဲလိုမဟုတ်ဘူးယောင်္ကျားချင်းကိုမှမတန်မရာမှန်းဝင့်တဲ့ရှင်တို့သားကိုရှင်တို့မြှောက်မပေးဘူးဆိုရင်ရှင်တို့သားကိုဘယ်လိုဆုံးမထားတာလဲ..ကျေးဇူးရှင်ကိုကျေးကွင်းစွတ်လိုက်တာပေါ့.."
"ဒီမှာရှင့်..ရှင်အဲလိုမျိုးတဖက်သားကိုမစွတ်စွဲပါနဲ့၊အခုကိစ္စကိုရှင်ပြောပြလို့ကျွန်မသိရတာ၊ဒါကသေချာတယ်ဆိုရင်ကျွန်မလုံးဝလက်မခံနိုင်ဘူး၊ကျွန်မတို့ဘက်ကမရရအောင်တားမယ်.."
"ကောင်းပြီလေ၊အစွတ်စွဲမခံချင်ဘူးဆိုရင်ရှင်တို့သားကိုရှင်တို့နိုင်အောင်ထိန်းပါ၊အဲလိုမှမဟုတ်ဘူးဆိုရင်ကျွန်မအဆိုးမဆိုနဲ့.."
ဒေါ်သင်ဇာပြောကာဖုန်းချလိုက်တော့တဖက်မှဒေါ်မြသွေးမှာစိတ်တွေတိုကာနေတော့သည်။
"ကျွန်မပြောပြလိုက်တော့သူတို့သားကိုသူတို့အုပ်ကြတယ်.."
ဒေါ်သင်ဇာရဲ့ခွင့်ပြုချက်ကိုရလာတဲ့သာမညရဲ့အိမ်ပြန်လမ်းကပျော်ရွှင်လို့နေခဲ့သည်။သို့သော်အိမ်ထဲမှာရောက်နှင့်နေတဲ့မုန်တိုင်းကိုတော့သူမသိရှာ..
"အဖေ..အမေသားပြန်လာပြီ.."
"အတော်မှပျော်ခဲ့တယ်ပေါ့လေ..ကဲဟယ်.."
"ဖျန်း..."
အိမ်ပေါ်သို့ပြေးတတ်လာတဲ့ညကိုဒေါ်မြသွေးစည်းကြိုနှုတ်ဆက်ကာညရဲ့ပါးကိုအားထည့်ကာရိုက်လိုက်သည်။
ထိုအခါညသူ့ရဲ့ပါးကိုကိုင်ကာအမေ့ကိုကြည့်တော့ဒေါ်မြသွေးကအံကိုကြိတ်ကာမျက်လုံးပြူးကြီးများနဲ့သူ့ကိုကြည့်နေသည်။
"အမေသားကိုဘာလို့ရိုက်တာလဲ..သားမှာဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ.."
"မင်းမှာဘာအပြစ်ရှိလို့လဲဟုတ်လား..မင်းကြောင့်ငါ့တို့အစော်ကားခံရတယ်၊ငါတို့ကိုဘယ်လောက်များအရှက်ခွဲနေအုံးမှာလဲ.."
ဒေါ်မြသွေးရဲ့စကားတွေကိုညနားမလည်ဖြစ်ကာသူ့အမေကိုကြည့်နေမိသည်။အဖေကတော့သူ့ကိုစိတ်ပျက်နေဟန်ကြည့်တောင်မကြည့်..
"အခုလေးတင်မင်းကြိုက်ပါတယ်ဆိုတဲ့အဓိကရဲ့အမေဖုန်းဆက်တယ်၊မင်းတို့ကြိုက်နေတာတဲ့ဟုတ်လား.."
"ဗျာ.."
"မင်းသူ့ကိုကြိုက်နေတာတဲ့၊သူသားရဲ့အမွေတွေကိုမက်မောလို့မင်းကြိုက်တာတဲ့၊မင်းကိုငါတို့ကမြှောက်ထိုးပင့်ကော်လုပ်တာတဲ့.မင်းကိုသူ့သားနဲ့ထပ်ပြီးမပတ်သတ်ဖို့ပြောတာ၊အဲဒါတွေကအမှန်တွေပဲလား.."
"......"
ဒေါ်မြသွေးရဲ့မေးခွန်းတွေမှာညဘယ်လိုမှမဖြေနိုင်တော့ပေ။
"သာမည..ငါမေးနေတယ်လေ..အဲဒါတွေကအမှန်တွေပဲလား.."
"ဟုတ်တယ်အမေ..ဟုတ်တယ်ဆိုတာကလဲသားသူ့ကိုချစ်တာတစ်ခုပဲ၊သားသူ့ရဲ့စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေကိုမမက်မောဘူး.."
"ဟင့်အင်..မင်းသူ့ကိုလဲချစ်လို့မရဘူး၊မင်းတို့ကိုငါလက်မခံနိုင်ဘူး.."
"သားသူ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်.."
"မချစ်ရဘူး..မချစ်ရဘူး..ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း.."
ဒေါ်မြသွေးပြောကာနှလုံးအမောဖောက်လာတော့သည်။ထိုအခါညသူ့အမေကိုပွေ့ထားပေမဲ့ဦးသာဦးကပြေးလာကာညကိုတွန်းလိုက်ကာ..
"မင်းမထိနဲ့..မင်းကိုငါတို့မွေးထားရတာနာတယ်၊မင်းလိုမိဘကိုစိတ်ဆင်းရဲအောင်လုပ်တဲ့သူကအခုမှလာပြီးလုပ်မနေနဲ့.."
ဦးသာဦးညကိုတွန်း၍ပြောကာသူ့မိန်းမကိုပွေ့ကာသွားတော့သည်။
ညမှာတော့နေရာ၌ခွေခွေလေးနဲ့နေကာငို၍ကျန်နေရစ်ခဲ့သည်။
အပိုင်း - 30 ဆက်ရန်