Zawgyi
" သၾကၤန္အတတ္ေန႕.."
တစ္ရက္ထဲပဲလိုက္မယ္ဆိုတဲ့ညကအခုေတာ့စိမ္းကိုစိတ္မခ်ကာေန႕တိုင္းပဲေလွ်ာက္လည္ခဲ့ရာသၾကၤန္ေနာက္ဆုံးရက္မွာေတာ့အဓိကတို႔ရဲ႕မ႑ပ္မွာထိုင္ရင္းစိမ္းနဲ႕အတူေရပတ္ေနလိုက္သည္။
ဒါကိုျမင္တဲ့အဓိကကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္နားကိုလာကာအသင့္ပါလာတဲ့ေကာ္ပုံးကိုဆြဲကာညနဲ႕စိမ္းကိုေရေလာင္းလိုက္သည္။
"ဟင့္..အဓိကေရေတြကေအးလိုက္တာ.."
"ေအးေအာင္ေလာင္းတာေလ..ဟား.ဟား.."
အဓိကေျပာကရယ္ေတာ့ညနဲ႕စိမ္းကလက္ထဲကေရပိုက္နဲ႕အဓိကကိုဝိုင္းပတ္ေတာ့အဓိကေရေတြစိုလို႔သြားသည္။
သူတို႔ေရပတ္တာအားရေတာ့အဓိကကသူတို႔ၾကားကိုလာရပ္ကာေရပိုက္တစ္ခုကိုယူ၍ေရပတ္ေနလိုက္သည္။
သူ႕တို႔ၾကားထဲကိုဝင္လာတဲ့အဓိကေၾကာင့္ညမေက်နပ္သြားကာစိမ္းကိုသူ႕ရဲ႕ေဘးသို႔လာရန္ေျပာလိုက္သည္။
ေနာက္ဆုံးရက္မွာသူတို႔အားလုံးကေခါင္းမွာပဝါဆင္တူစည္းထားၾကၿပီးတစ္မ်ိဳးစီၾကည့္လို႔ေကာင္းေနသည္။
စိမ္းကညရဲ႕ေဘးကိုေရာက္သြားေတာ့အဓိကကညကိုမေက်မနပ္ျဖစ္ကာညရဲ႕ခါးကိုမသိမသာဖက္ထားလိုက္သည္။
ဒီေတာ့ညကသူ႕ရဲ႕လက္ကိုျဖဳတ္ခ်လိဳက္သည္။သို႔ေပမဲ့အဓိကကထပ္၍ဖက္ထားေတာ့ညမ႐ုန္းေတာ့..
ေယာကၤ်ားခ်င္းဖက္တာဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔ေတြးကာစိမ္းကိုကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႕သူၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
"ေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့မယ္ေနာ္.."
အဓိကကညၾကား႐ုံသာေျပာေတာ့ညက..
"အဲဒီေတာ့ဘာျဖစ္လဲ.."
"ေနာက္လဆိုလစဥ္စာေမးပြဲစေတာ့မယ္.."
"မင္းငါ့ကိုနိုင္မယ္လို႔ယုံၾကည္ခ်က္ရွိလား.."
"အေသအခ်ာပဲ၊မင္းလိုငရႈပ္ငေပြကိုမနိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူး.."
"ငါလဲမင္းကိုနိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားမွာ၊ငါေတာင္းဆိုမဲ့အရာကစိမ္းနဲ႕ငါ့ကိုမင္းေအာင္သြယ္ေပးဖို႔ပဲ.."
"အဲလိုဆို.ငါမင္းကိုအနိုင္ရဖို႔ပိုၿပီးႀကိဳးစားရေတာ့မွာေပါ့။မင္းလိုငရႈပ္ငေပြေကာင္နဲ႕စိမ္ကိုဘယ္ေတာ့မွသေဘာမတူဘူး.."
"ငါ့ကိုငရႈပ္ငေပြလို႔ေခၚရတာေတာ္ေတာ္သေဘာေတြ႕ေနတယ္ေပါ့၊အဲလိုေခၚတာမင္းျဖစ္ေနလို႔ေနာ္၊ငါ့ကိုနာမည္ဖ်က္ေခၚတာငါမႀကိဳက္ဘူး.."
"ငါဆိုေတာ့ေရာဘာျဖစ္လဲ..မင္းငါ့ကိုဒီေနရာမွာဆြဲထိုးလိုက္ေလ.."
"႐ူးေနလို႔လား..စိမ္းငါ့ကိုမုန္းသြားမွာေပါ့၊စိတ္ခ်ငါမင္းကိုဘာမွမလုပ္ဘူး.."
အဓိကရဲ႕စကားေၾကာင့္ညၿပဳံးလိုက္မိသည္။
အဓိကရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ညၿပဳံးေနတာကိုၾကည့္ကာ..
"မင္းကိုငါမထိုးရက္ပါဘူး၊အဲဒါစိမ္းမုန္းမွာစိုးလို႔မဟုတ္ဘူး.."
စိတ္ထဲမွေျပာရင္းမဲ့ၿပဳံးၿပဳံးလိုက္သည္။
စကၠန့္၊နာရီမ်ားတစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ကုန္ဆုံးရင္းသၾကၤန္ရက္မ်ားၿပီးဆုံးလို႔သြားကာေက်ာင္းဖြင့္ရက္ေတြသို႔ေရာက္လာေတာ့မည္ျဖစ္ကာမဖြင့္မီတစ္ရက္အလိုကတည္းကညအေဆာင္ကိုလာခဲ့လိုက္သည္။
အားလုံးလိုလိုလဲအဲဒီေန႕ကတည္းကအေဆာင္ကိုလာခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေပမဲ့အဓိကကေတာ့ထိုေန႕ကတည္းကေရာက္မေနပဲေနာက္ေန႕မွသာေရာက္လာခဲ့သည္။သို႔ေပမဲ့ေက်ာင္းရဲ႕စာသင္ခန္းထဲကိုဝင္လာတဲ့မ်က္ႏွာကေတာ့ထုံးစံအတိုင္းမႈန္သုန္လို႔ေနသည္။
"သၾကၤန္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာအစြမ္းကုန္ေပ်ာ္ၾက၊ကဲၾကလိမ့္မယ္လို႔ထင္တယ္၊ဒီေတာ့အေပ်ာ္ေတြကိုေမ့ထားၿပီးစာကိုပဲဦးစားေပးၿပီးလုပ္သြားၾကမယ္၊ေနာက္လကစၿပီးလစဥ္စာေမးပြဲေတြေျဖရမယ္၊အဲဒီေတာ့စာကိုႀကိဳးစားၾကပါ၊ကဲ..စာအုပ္ေတြထုတ္ၾက.."
ဆရာရဲ႕စကားအဆုံးမွာညသူ႕ကိုၾကည့္လိုက္ရာသူကလဲညကိုၾကည့္ၿပီးမ်က္လုံးေတြကေတာ့ၿပိဳင္ဆိုင္ၾကမယ္ဆိုတဲ့သေကၤတေတြနဲ႕...
ညေနေရာက္ေတာ့ညသူ႕ရဲ႕ကြန္ဒုံးကိုျပန္ေပးဖို႔အတြက္အခန္းတံခါးကိုေခါက္လိုက္သည္။
"ဘာကိစၥလဲ.."
"ငါမင္းကိုျပန္ေပးစရာရွိလို႔.."
"ဘာလဲ.."
"ေရာ့..မင္းပစၥည္းမင္းျပန္ယူ.."
ညသူ႕ရဲ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကကြန္ဒုံးကိုအဓိကအားေပးလိုက္ေတာ့အဓိကထိုအရာကိုၾကည့္ကာ..
"မင္းအဲဒါကိုအခုထိသိမ္းထားတာလား.."
"မင္းငါ့ကိုလက္ေဆာင္ေပးတာကို၊ငါ့အေမကေျပာထားတယ္၊သူမ်ားကလက္ေဆာင္ေပးလို႔မလိုခ်င္ရင္လြင့္မျပစ္ရဘူးတဲ့၊ေပးတဲ့သူကိုျပန္ေပးရဆယ္တဲ့၊အဲဒါေၾကာင့္မင္းကိုျပန္ေပးတာ.."
"မယူဘူး.."
"ဘာ.."
"ဟုတ္တယ္..ငါ့မွာလဲအက်င့္တစ္ခုရွိတယ္၊ငါကေပးၿပီးသားပစၥည္းျပန္မယူတတ္ဘူး၊မင္းကိုသုံးဖို႔ေပးတာသုံးလိုက္ေလ.."
"႐ူးေနလို႔လား..မင္းျပန္ယူပါ၊ငါစာက်က္ရအုံးမွာမအားဘူး.."
"No..မင္းအဲတာကိုျပန္ယူေစခ်င္မင္းငါ့ထက္အမွတ္မ်ားေအာင္လုပ္ေလ၊အဲဒါဆိုမင္းျပန္ေပးရင္ငါယူမယ္.."
"အဓိက..မင္းပင္ပမ္းသြားအုံးမယ္.."
"အဲဒါဆိုျပန္မေပးနဲ႕ေပါ့..တျခားဟာခိုင္း၊ေျပာလို႔သာေျပာတာမင္းငါ့ကိုနိုင္ပါ့မလား.."
"ေစာင့္ၾကည့္ေလ.."
"Ok !.."
ညသူ႕ကိုစိတ္တိုကာထိုအရာအားေဘာင္းဘီအိတ္ကတ္ထဲထည့္လိုက္ၿပီးျပန္လာခဲ့သည္။
တကယ္ဗ႐ုတ္ေကာင္..
ဒါေလးျပန္ယူရတာကိုပဲအေရးႀကီးအခြင္က်ယ္လုပ္ေနတယ္..
စိတ္ခ်မင္းကိုငါနိုင္ကိုနိုင္ေစရမယ္..
..........................................................
"သား.."
ေခၚသံေၾကာင့္အဓိကရဲ႕ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန့္လို႔သြားသည္။ဘယ္သူဆိုတာသူသိတာေပါ့။
"ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြလဲအိမ္ျပန္မလာဘူး..သားဘယ္မွာေနေနတာလဲ.."
"ငေဇတို႔အိမ္မွာပါဆရာမ.အိမ္ကိုျပန္လာလဲေပ်ာ္စရာမွမရွိေတာ့တာ၊စိတ္ရႈပ္ရမွာအတူတူငေဇတို႔အိမ္ကိုပဲသြားေနလိုက္တာပါဆရာမ..."
"သားရယ္..ေမေမ့ကိုေမေမလို႔ေတာင္မေခၚနိုင္ေတာ့ဘူးလား.."
"ဒါကေက်ာင္းမွာမို႔ပါ.."
"အိမ္မွာေမေမလို႔ေခၚရေအာင္သားကအိမ္ျပန္မလာဘူးေလ၊သားေမေမတို႔ကိုနားလည္မေပးနိုင္ေသးဘူးလား.."
"ဘာကိုနာလည္ေပးရမွာလဲ..ေမေမတို႔လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တယ္၊လုပ္ၿပီးမွကြၽန္ေတာ့္ကိုနားလည္ေပးပါဆိုတာကေတာ့မတရားဘူးဗ်၊ကြၽန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ကိုထည့္မတြက္ပဲ၊ကြၽန္ေတာ္ဘာျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဆိုတာမစဥ္းစားပဲလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ထားၿပီးမွကြၽန္ေတာ့္ကိုထည့္တြက္မေနပါနဲ႕ေတာ့၊ကြၽန္ေတာ္စာလုပ္ရအုံးမွာမို႔ခြင့္ျပဳပါအုံး.."
ညေနေက်ာင္းဆင္း၍အျပန္မွာေက်ာင္းထဲကအထြက္သူ႕အေမကေခၚေျပာျခင္းျဖစ္၍ေျပာၿပီးအဓိကထြက္လာခဲ့ရာေက်ာင္းအျပင္၌ကားကသူ႕ကိုဝင္တိုက္မလိုျဖစ္သြားသည္။
"အဓိက.."
"အား.."
ေရွ႕ကိုမၾကည့္ပဲထြက္လာတဲ့အဓိကကိုကားနဲ႕တိုက္မိမလိုျဖစ္သြား၍ညကအဓိကကိုတြန္းကာႏွစ္ေယာက္သားေရွာင္လိုက္ေတာ့ကားနဲ႕မတိုက္မိသြားျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ေပမဲ့ညကေတာ့လက္နာသြားပုံရသည္။
"ေတာက္..ကားကိုဘယ္လိုေမာင္းလာတာလဲမသိဘူး.."
အဓိကကားကိုေဒါသထြက္ကာေအာ္ၿပီးမွေဘးကလက္နာေနတဲ့ညကိုၾကည့္ကာ..
"သာမည..မင္းဘာျဖစ္သြားေသးလဲ.."
"အာ..လက္နာသြားတယ္၊အား..မထိနဲ႕နာတယ္.."
"မျဖစ္ဘူး..ဒါဆိုေက်ာင္းေဆးခန္းမွာသြားျပမွျဖစ္မယ္..လာ.."
သူ႕ကိုကယ္ရင္းျဖစ္တဲ့အတြက္အဓိကသူ႕ကိုစိတ္ပူသြားကာေက်ာင္းေဆးခန္းသို႔ေခၚလာခဲ့သည္။
"မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား.."
"အ..နာပါတယ္ဆိုဘာလိုကိုင္ေနတာလဲ.."
"ေအးေအး..မကိုင္ေတာ့ဘူး၊ဆရာမ..ဆရာမ..ဒီမွာသူ႕ကိုၾကည့္ေပးပါအုံး၊ကားနဲ႕တိုက္မိမလိုျဖစ္ၿပီးလက္နာသြားတာ.."
အဓိကကေဆးခန္းထဲဝင္ကာဆရာမကိုေခၚကာေျပာေတာ့ဆရာမက..
"ဪ..ကုတင္ေပၚလွဲလိုက္ပါ.."
ေျပာေတာ့အဓိကသူ႕ကိုတြဲကူကာညအားကုတင္ေပၚတင္ေပးလိုက္သည္။ဆရာမကညရဲ႕လက္ကိုစမ္းလိုက္ေတာ့..
"အား..ဆရာမနာတယ္..ဟင့္..က်ိဳးၿပီထင္တယ္.."
"မက်ိဳးပါဘူး..အေက်ာထုံးသြားတာ၊ဆရာမေဆးလိမ္းပတ္တီးစည္းၿပီးေပးလိုက္မယ္.."
"ဟုတ္လို႔လားဆရာမရယ္..လက္ကအရမ္းနာေနတယ္.."
"ဟုတ္ပါတယ္..ဒီမွာျမင္လား၊အဲဒီအေက်ာကထုံးသြားတာ.."
"အ..နာတယ္..ဆရာမကြၽန္ေတာ္လက္ကဘယ္ေတာ့မွေပ်ာက္မွာလဲ၊စာေရးလို႔မရေတာ့ဘူးလား.."
ညာလက္ဆိုေတာ့စာမေရးနိုင္မွာကိုစိုးရိမ္ကာညေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"အင္း..ေလးငါးရက္ေလာက္ကေတာ့စာေရးလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး၊ဒါေပမဲ့လိမ္းေဆးေသာက္ေဆးကိုပုံမွတ္လုပ္ရင္ေပ်ာက္သြားမွာပါ.."
"ေလးငါးရက္ႀကီးေတာင္လားဆရာမ.."
"အဲေလာက္ျဖစ္တာပဲကံေကာင္းတယ္မွတ္ပါ.."
ဆရာမရဲ႕စကားေၾကာင့္ညစိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာအဓိကအားမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။
"ဘယ္မွာျဖစ္တာလဲသား.."
"ေက်ာင္းေရွ႕မွာပါ၊ကားကကြၽန္ေတာ့္ကိုတိုက္မလိုျဖစ္တာသူကဝင္ကယ္လိုက္တာပါ.."
အဓိကကဝင္ေျဖေတာ့ဆရာမကၿပဳံးလိုက္သည္။
"အဟြန္း..ဒါေၾကာင့္သားကျပာယာခတ္ေနတာကိုး.."
ဆရာမကလက္ကိုေဆးလူးေပးရင္းေျပာေတာ့အဓိကၿပဳံးလိုက္သည္။ေဆးလိမ္းပတ္တီးစည္းေပးၿပီးေသာက္ေဆးေပးလိုက္ေတာ့သူတို႔ျပန္လာခဲ့သည္။
"မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား.."
"အ..မထိပါနဲ႕ဆို.."
"ငါကစိတ္ပူလို႔ေျပာတာပါ၊ငါ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာငါတကယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး.."
"ဟြန္း..မင္းေပ်ာ္ေနတာမဟုတ္လား၊ငါ့လက္ဒီလိုျဖစ္ေတာ့ငါစာေရးလို႔မရေတာ့ဒီလပတ္စာေမးပြဲမွာငါရႈံးေတာ့မွာမို႔ေလ၊ဒီလိုျဖစ္မယ္မွန္းသိရင္မင္းကိုဝင္မကယ္ဘူး.."
"သာမည..မင္းငါ့ကိုမေစာ္ကားနဲ႕၊ငါ့မွာအဲေလာက္ေအာက္တန္းက်တဲ့စိတ္မရွိဘူး.."
"မင္းမွာဒီထက္ေအာက္တန္းက်တဲ့စိတ္ဓာတ္ေတာင္ရွိတယ္၊မင္းကတကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ေကာင္ေလ၊အတၱသမားေလ.."
"အဲလိုလူကိုမင္းဘာလို႔ဝင္ကယ္ေနေသးလဲ၊ငါ့ကိုကယ္ဖို႔မင္းကိုေျပာလို႔လား.."
သူ႕စကားေၾကာင့္အဓိကေဒါသထြက္ကာညကိုမေစာင့္ပဲအေဆာင္သို႔အျမန္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
ညကေတာ့သူ႕ကိုႏႈတ္ခမ္းစူကာၾကည့္၍ေနာက္မွလိုက္လာခဲ့သည္။
အေဆာင္ကိုေရာက္ေတာ့ညရဲ႕လက္ကိုျမင္တဲ့မင္းသန့္က..
"သာမည..လက္ကဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ.."
"မေတာ္တဆျဖစ္တာပါ.."
"ဘယ္လိုမေတာ္တဆျဖစ္လို႔လက္ကဒီေလာက္ဒဏ္ရာရတာလဲ.."
မင္းသန့္ကစိတ္ပူကာေမးေတာ့ညလဲအမွန္တိုင္းေျပာျပလိုက္သည္။
"ဒီလိုလူကိုမ်ားမင္းမို႔ဝင္ကယ္ေနတယ္၊ေသေသလႊတ္ထားလိုက္ၿပီးေရာ.."
"ငါ့ေရွ႕မွာအဲလိုျဖစ္ေတာ့ငါရပ္ၾကည့္မေနနိုင္လို႔ပါ.."
"အဲေတာ့မင္းလက္ကစာေရးလို႔မရေတာ့ဘူးေလ၊နာတာပဲအဖက္တင္တယ္မဟုတ္လား၊ေက်းဇူးဆိုတာမသိတတ္တဲ့အေကာင္၊အခုလဲကည့္ေလ..မင္းကိုသူထားခဲ့တယ္မဟုတ္လား.."
"ငါေျပာတာလဲလြန္သြားလို႔ျဖစ္မွာပါ.."
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူ႕အသက္ကိုမင္းကကယ္ခဲ့တာမဟုတ္လား၊သူ႕စိတ္ကိုပဲေရွ႕တန္းတင္ေနတာ.ေတာ္ေသးတာေပါ့ဒီေလာက္ျဖစ္လို႔..."
သူ႕ဘက္ကနာၿပီးေျပာေပးေနတဲ့မင္းသန့္ေၾကာင့္ညတကယ္ပဲအားရွိပါသည္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အဓိကကိုညနားလည္ပါသည္။
သူဘက္ကလဲစိတ္တိုကာေျပာလိုက္မိတာကိုး..
"ဘာကိုနာလည္ေပးရမွာလဲ..ေမေမတို႔လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တယ္၊လုပ္ၿပီးမွကြၽန္ေတာ့္ကိုနားလည္ေပးပါဆိုတာကေတာ့မတရားဘူးဗ်၊ကြၽန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ကိုထည့္မတြက္ပဲ၊ကြၽန္ေတာ္ဘာျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဆိုတာမစဥ္းစားပဲလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ထားၿပီးမွကြၽန္ေတာ့္ကိုထည့္တြက္မေနပါနဲ႕ေတာ့၊ကြၽန္ေတာ္စာလုပ္ရအုံးမွာမို႔ခြင့္ျပဳပါအုံး.."
ထိုစကားကိုေျပာကာျဖစ္ေပၚလာတဲ့ဓိကရဲ႕မ်က္ႏွာအမူအရာကသနားဖို႔ေကာင္းကာသူ႕ရဲ႕ပါးျပင္ေပၚသို႔မ်က္ရည္စေပါက္ကနဲက်သြားတာကိုလဲညျမင္လိုက္ရသည္။ထိုစဥ္ညထိုအနားမွာရွိေနခဲ့သည္။
သူ႕မွာလဲသူ႕အခက္အခဲနဲ႕သူမို႔စိတ္ဆတ္ေနတာပဲျဖစ္မယ္ဆိုၿပီးညေျဖေတြးနိုင္ခဲ့သည္။
ဘာျဖစ္လဲလက္မေကာင္းလဲစာကိုဦးေနာက္နဲ႕မွတ္မယ္၊စာေမးပြဲအမွီျပန္ေကာင္းပါေစလို႔ပဲဆုေတာင္းရေတာ့မွာေပါ့...
အပိုင္း - 7 ဆက္ရန္
***************************************************
Unicode
" သင်္ကြန်အတတ်နေ့.."
တစ်ရက်ထဲပဲလိုက်မယ်ဆိုတဲ့ညကအခုတော့စိမ်းကိုစိတ်မချကာနေ့တိုင်းပဲလျှောက်လည်ခဲ့ရာသင်္ကြန်နောက်ဆုံးရက်မှာတော့အဓိကတို့ရဲ့မဏ္ဍပ်မှာထိုင်ရင်းစိမ်းနဲ့အတူရေပတ်နေလိုက်သည်။
ဒါကိုမြင်တဲ့အဓိကကသူတို့နှစ်ယောက်နားကိုလာကာအသင့်ပါလာတဲ့ကော်ပုံးကိုဆွဲကာညနဲ့စိမ်းကိုရေလောင်းလိုက်သည်။
"ဟင့်..အဓိကရေတွေကအေးလိုက်တာ.."
"အေးအောင်လောင်းတာလေ..ဟား.ဟား.."
အဓိကပြောကရယ်တော့ညနဲ့စိမ်းကလက်ထဲကရေပိုက်နဲ့အဓိကကိုဝိုင်းပတ်တော့အဓိကရေတွေစိုလို့သွားသည်။
သူတို့ရေပတ်တာအားရတော့အဓိကကသူတို့ကြားကိုလာရပ်ကာရေပိုက်တစ်ခုကိုယူ၍ရေပတ်နေလိုက်သည်။
သူ့တို့ကြားထဲကိုဝင်လာတဲ့အဓိကကြောင့်ညမကျေနပ်သွားကာစိမ်းကိုသူ့ရဲ့ဘေးသို့လာရန်ပြောလိုက်သည်။
နောက်ဆုံးရက်မှာသူတို့အားလုံးကခေါင်းမှာပဝါဆင်တူစည်းထားကြပြီးတစ်မျိုးစီကြည့်လို့ကောင်းနေသည်။
စိမ်းကညရဲ့ဘေးကိုရောက်သွားတော့အဓိကကညကိုမကျေမနပ်ဖြစ်ကာညရဲ့ခါးကိုမသိမသာဖက်ထားလိုက်သည်။
ဒီတော့ညကသူ့ရဲ့လက်ကိုဖြုတ်ချလိုက်သည်။သို့ပေမဲ့အဓိကကထပ်၍ဖက်ထားတော့ညမရုန်းတော့..
ယောင်္ကျားချင်းဖက်တာဘာမှမဖြစ်ဘူးလို့တွေးကာစိမ်းကိုကာကွယ်တဲ့အနေနဲ့သူငြိမ်နေလိုက်သည်။
"ကျောင်းဖွင့်တော့မယ်နော်.."
အဓိကကညကြားရုံသာပြောတော့ညက..
"အဲဒီတော့ဘာဖြစ်လဲ.."
"နောက်လဆိုလစဉ်စာမေးပွဲစတော့မယ်.."
"မင်းငါ့ကိုနိုင်မယ်လို့ယုံကြည်ချက်ရှိလား.."
"အသေအချာပဲ၊မင်းလိုငရှုပ်ငပွေကိုမနိုင်စရာအကြောင်းမရှိဘူး.."
"ငါလဲမင်းကိုနိုင်အောင်ကြိုးစားမှာ၊ငါတောင်းဆိုမဲ့အရာကစိမ်းနဲ့ငါ့ကိုမင်းအောင်သွယ်ပေးဖို့ပဲ.."
"အဲလိုဆို.ငါမင်းကိုအနိုင်ရဖို့ပိုပြီးကြိုးစားရတော့မှာပေါ့။မင်းလိုငရှုပ်ငပွေကောင်နဲ့စိမ်ကိုဘယ်တော့မှသဘောမတူဘူး.."
"ငါ့ကိုငရှုပ်ငပွေလို့ခေါ်ရတာတော်တော်သဘောတွေ့နေတယ်ပေါ့၊အဲလိုခေါ်တာမင်းဖြစ်နေလို့နော်၊ငါ့ကိုနာမည်ဖျက်ခေါ်တာငါမကြိုက်ဘူး.."
"ငါဆိုတော့ရောဘာဖြစ်လဲ..မင်းငါ့ကိုဒီနေရာမှာဆွဲထိုးလိုက်လေ.."
"ရူးနေလို့လား..စိမ်းငါ့ကိုမုန်းသွားမှာပေါ့၊စိတ်ချငါမင်းကိုဘာမှမလုပ်ဘူး.."
အဓိကရဲ့စကားကြောင့်ညပြုံးလိုက်မိသည်။
အဓိကရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ညပြုံးနေတာကိုကြည့်ကာ..
"မင်းကိုငါမထိုးရက်ပါဘူး၊အဲဒါစိမ်းမုန်းမှာစိုးလို့မဟုတ်ဘူး.."
စိတ်ထဲမှပြောရင်းမဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။
စက္ကန့်၊နာရီများတစ်ရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးရင်းသင်္ကြန်ရက်များပြီးဆုံးလို့သွားကာကျောင်းဖွင့်ရက်တွေသို့ရောက်လာတော့မည်ဖြစ်ကာမဖွင့်မီတစ်ရက်အလိုကတည်းကညအဆောင်ကိုလာခဲ့လိုက်သည်။
အားလုံးလိုလိုလဲအဲဒီနေ့ကတည်းကအဆောင်ကိုလာခဲ့ကြသည်။
သို့ပေမဲ့အဓိကကတော့ထိုနေ့ကတည်းကရောက်မနေပဲနောက်နေ့မှသာရောက်လာခဲ့သည်။သို့ပေမဲ့ကျောင်းရဲ့စာသင်ခန်းထဲကိုဝင်လာတဲ့မျက်နှာကတော့ထုံးစံအတိုင်းမှုန်သုန်လို့နေသည်။
"သင်္ကြန်ကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာအစွမ်းကုန်ပျော်ကြ၊ကဲကြလိမ့်မယ်လို့ထင်တယ်၊ဒီတော့အပျော်တွေကိုမေ့ထားပြီးစာကိုပဲဦးစားပေးပြီးလုပ်သွားကြမယ်၊နောက်လကစပြီးလစဉ်စာမေးပွဲတွေဖြေရမယ်၊အဲဒီတော့စာကိုကြိုးစားကြပါ၊ကဲ..စာအုပ်တွေထုတ်ကြ.."
ဆရာရဲ့စကားအဆုံးမှာညသူ့ကိုကြည့်လိုက်ရာသူကလဲညကိုကြည့်ပြီးမျက်လုံးတွေကတော့ပြိုင်ဆိုင်ကြမယ်ဆိုတဲ့သင်္ကေတတွေနဲ့...
ညနေရောက်တော့ညသူ့ရဲ့ကွန်ဒုံးကိုပြန်ပေးဖို့အတွက်အခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်သည်။
"ဘာကိစ္စလဲ.."
"ငါမင်းကိုပြန်ပေးစရာရှိလို့.."
"ဘာလဲ.."
"ရော့..မင်းပစ္စည်းမင်းပြန်ယူ.."
ညသူ့ရဲ့ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကကွန်ဒုံးကိုအဓိကအားပေးလိုက်တော့အဓိကထိုအရာကိုကြည့်ကာ..
"မင်းအဲဒါကိုအခုထိသိမ်းထားတာလား.."
"မင်းငါ့ကိုလက်ဆောင်ပေးတာကို၊ငါ့အမေကပြောထားတယ်၊သူများကလက်ဆောင်ပေးလို့မလိုချင်ရင်လွင့်မပြစ်ရဘူးတဲ့၊ပေးတဲ့သူကိုပြန်ပေးရဆယ်တဲ့၊အဲဒါကြောင့်မင်းကိုပြန်ပေးတာ.."
"မယူဘူး.."
"ဘာ.."
"ဟုတ်တယ်..ငါ့မှာလဲအကျင့်တစ်ခုရှိတယ်၊ငါကပေးပြီးသားပစ္စည်းပြန်မယူတတ်ဘူး၊မင်းကိုသုံးဖို့ပေးတာသုံးလိုက်လေ.."
"ရူးနေလို့လား..မင်းပြန်ယူပါ၊ငါစာကျက်ရအုံးမှာမအားဘူး.."
"No..မင်းအဲတာကိုပြန်ယူစေချင်မင်းငါ့ထက်အမှတ်များအောင်လုပ်လေ၊အဲဒါဆိုမင်းပြန်ပေးရင်ငါယူမယ်.."
"အဓိက..မင်းပင်ပမ်းသွားအုံးမယ်.."
"အဲဒါဆိုပြန်မပေးနဲ့ပေါ့..တခြားဟာခိုင်း၊ပြောလို့သာပြောတာမင်းငါ့ကိုနိုင်ပါ့မလား.."
"စောင့်ကြည့်လေ.."
"Ok !.."
ညသူ့ကိုစိတ်တိုကာထိုအရာအားဘောင်းဘီအိတ်ကတ်ထဲထည့်လိုက်ပြီးပြန်လာခဲ့သည်။
တကယ်ဗရုတ်ကောင်..
ဒါလေးပြန်ယူရတာကိုပဲအရေးကြီးအခွင်ကျယ်လုပ်နေတယ်..
စိတ်ချမင်းကိုငါနိုင်ကိုနိုင်စေရမယ်..
..........................................................
"သား.."
ခေါ်သံကြောင့်အဓိကရဲ့ခြေလှမ်းများရပ်တန့်လို့သွားသည်။ဘယ်သူဆိုတာသူသိတာပေါ့။
"ကျောင်းပိတ်ရက်တွေလဲအိမ်ပြန်မလာဘူး..သားဘယ်မှာနေနေတာလဲ.."
"ငဇေတို့အိမ်မှာပါဆရာမ.အိမ်ကိုပြန်လာလဲပျော်စရာမှမရှိတော့တာ၊စိတ်ရှုပ်ရမှာအတူတူငဇေတို့အိမ်ကိုပဲသွားနေလိုက်တာပါဆရာမ..."
"သားရယ်..မေမေ့ကိုမေမေလို့တောင်မခေါ်နိုင်တော့ဘူးလား.."
"ဒါကကျောင်းမှာမို့ပါ.."
"အိမ်မှာမေမေလို့ခေါ်ရအောင်သားကအိမ်ပြန်မလာဘူးလေ၊သားမေမေတို့ကိုနားလည်မပေးနိုင်သေးဘူးလား.."
"ဘာကိုနာလည်ပေးရမှာလဲ..မေမေတို့လုပ်ချင်ရာလုပ်တယ်၊လုပ်ပြီးမှကျွန်တော့်ကိုနားလည်ပေးပါဆိုတာကတော့မတရားဘူးဗျ၊ကျွန်တော့်ခံစားချက်ကိုထည့်မတွက်ပဲ၊ကျွန်တော်ဘာဖြစ်စေချင်တယ်ဆိုတာမစဉ်းစားပဲလုပ်ချင်ရာလုပ်ထားပြီးမှကျွန်တော့်ကိုထည့်တွက်မနေပါနဲ့တော့၊ကျွန်တော်စာလုပ်ရအုံးမှာမို့ခွင့်ပြုပါအုံး.."
ညနေကျောင်းဆင်း၍အပြန်မှာကျောင်းထဲကအထွက်သူ့အမေကခေါ်ပြောခြင်းဖြစ်၍ပြောပြီးအဓိကထွက်လာခဲ့ရာကျောင်းအပြင်၌ကားကသူ့ကိုဝင်တိုက်မလိုဖြစ်သွားသည်။
"အဓိက.."
"အား.."
ရှေ့ကိုမကြည့်ပဲထွက်လာတဲ့အဓိကကိုကားနဲ့တိုက်မိမလိုဖြစ်သွား၍ညကအဓိကကိုတွန်းကာနှစ်ယောက်သားရှောင်လိုက်တော့ကားနဲ့မတိုက်မိသွားခြင်းဖြစ်သည်။
သို့ပေမဲ့ညကတော့လက်နာသွားပုံရသည်။
"တောက်..ကားကိုဘယ်လိုမောင်းလာတာလဲမသိဘူး.."
အဓိကကားကိုဒေါသထွက်ကာအော်ပြီးမှဘေးကလက်နာနေတဲ့ညကိုကြည့်ကာ..
"သာမည..မင်းဘာဖြစ်သွားသေးလဲ.."
"အာ..လက်နာသွားတယ်၊အား..မထိနဲ့နာတယ်.."
"မဖြစ်ဘူး..ဒါဆိုကျောင်းဆေးခန်းမှာသွားပြမှဖြစ်မယ်..လာ.."
သူ့ကိုကယ်ရင်းဖြစ်တဲ့အတွက်အဓိကသူ့ကိုစိတ်ပူသွားကာကျောင်းဆေးခန်းသို့ခေါ်လာခဲ့သည်။
"မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား.."
"အ..နာပါတယ်ဆိုဘာလိုကိုင်နေတာလဲ.."
"အေးအေး..မကိုင်တော့ဘူး၊ဆရာမ..ဆရာမ..ဒီမှာသူ့ကိုကြည့်ပေးပါအုံး၊ကားနဲ့တိုက်မိမလိုဖြစ်ပြီးလက်နာသွားတာ.."
အဓိကကဆေးခန်းထဲဝင်ကာဆရာမကိုခေါ်ကာပြောတော့ဆရာမက..
"ဪ..ကုတင်ပေါ်လှဲလိုက်ပါ.."
ပြောတော့အဓိကသူ့ကိုတွဲကူကာညအားကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ဆရာမကညရဲ့လက်ကိုစမ်းလိုက်တော့..
"အား..ဆရာမနာတယ်..ဟင့်..ကျိုးပြီထင်တယ်.."
"မကျိုးပါဘူး..အကျောထုံးသွားတာ၊ဆရာမဆေးလိမ်းပတ်တီးစည်းပြီးပေးလိုက်မယ်.."
"ဟုတ်လို့လားဆရာမရယ်..လက်ကအရမ်းနာနေတယ်.."
"ဟုတ်ပါတယ်..ဒီမှာမြင်လား၊အဲဒီအကျောကထုံးသွားတာ.."
"အ..နာတယ်..ဆရာမကျွန်တော်လက်ကဘယ်တော့မှပျောက်မှာလဲ၊စာရေးလို့မရတော့ဘူးလား.."
ညာလက်ဆိုတော့စာမရေးနိုင်မှာကိုစိုးရိမ်ကာညမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"အင်း..လေးငါးရက်လောက်ကတော့စာရေးလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး၊ဒါပေမဲ့လိမ်းဆေးသောက်ဆေးကိုပုံမှတ်လုပ်ရင်ပျောက်သွားမှာပါ.."
"လေးငါးရက်ကြီးတောင်လားဆရာမ.."
"အဲလောက်ဖြစ်တာပဲကံကောင်းတယ်မှတ်ပါ.."
ဆရာမရဲ့စကားကြောင့်ညစိတ်မကောင်းဖြစ်ကာအဓိကအားမျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။
"ဘယ်မှာဖြစ်တာလဲသား.."
"ကျောင်းရှေ့မှာပါ၊ကားကကျွန်တော့်ကိုတိုက်မလိုဖြစ်တာသူကဝင်ကယ်လိုက်တာပါ.."
အဓိကကဝင်ဖြေတော့ဆရာမကပြုံးလိုက်သည်။
"အဟွန်း..ဒါကြောင့်သားကပြာယာခတ်နေတာကိုး.."
ဆရာမကလက်ကိုဆေးလူးပေးရင်းပြောတော့အဓိကပြုံးလိုက်သည်။ဆေးလိမ်းပတ်တီးစည်းပေးပြီးသောက်ဆေးပေးလိုက်တော့သူတို့ပြန်လာခဲ့သည်။
"မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား.."
"အ..မထိပါနဲ့ဆို.."
"ငါကစိတ်ပူလို့ပြောတာပါ၊ငါ့ကြောင့်ဖြစ်ရတာငါတကယ်စိတ်မကောင်းပါဘူး.."
"ဟွန်း..မင်းပျော်နေတာမဟုတ်လား၊ငါ့လက်ဒီလိုဖြစ်တော့ငါစာရေးလို့မရတော့ဒီလပတ်စာမေးပွဲမှာငါရှုံးတော့မှာမို့လေ၊ဒီလိုဖြစ်မယ်မှန်းသိရင်မင်းကိုဝင်မကယ်ဘူး.."
"သာမည..မင်းငါ့ကိုမစော်ကားနဲ့၊ငါ့မှာအဲလောက်အောက်တန်းကျတဲ့စိတ်မရှိဘူး.."
"မင်းမှာဒီထက်အောက်တန်းကျတဲ့စိတ်ဓာတ်တောင်ရှိတယ်၊မင်းကတကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့ကောင်လေ၊အတ္တသမားလေ.."
"အဲလိုလူကိုမင်းဘာလို့ဝင်ကယ်နေသေးလဲ၊ငါ့ကိုကယ်ဖို့မင်းကိုပြောလို့လား.."
သူ့စကားကြောင့်အဓိကဒေါသထွက်ကာညကိုမစောင့်ပဲအဆောင်သို့အမြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။
ညကတော့သူ့ကိုနှုတ်ခမ်းစူကာကြည့်၍နောက်မှလိုက်လာခဲ့သည်။
အဆောင်ကိုရောက်တော့ညရဲ့လက်ကိုမြင်တဲ့မင်းသန့်က..
"သာမည..လက်ကဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ.."
"မတော်တဆဖြစ်တာပါ.."
"ဘယ်လိုမတော်တဆဖြစ်လို့လက်ကဒီလောက်ဒဏ်ရာရတာလဲ.."
မင်းသန့်ကစိတ်ပူကာမေးတော့ညလဲအမှန်တိုင်းပြောပြလိုက်သည်။
"ဒီလိုလူကိုများမင်းမို့ဝင်ကယ်နေတယ်၊သေသေလွှတ်ထားလိုက်ပြီးရော.."
"ငါ့ရှေ့မှာအဲလိုဖြစ်တော့ငါရပ်ကြည့်မနေနိုင်လို့ပါ.."
"အဲတော့မင်းလက်ကစာရေးလို့မရတော့ဘူးလေ၊နာတာပဲအဖက်တင်တယ်မဟုတ်လား၊ကျေးဇူးဆိုတာမသိတတ်တဲ့အကောင်၊အခုလဲကည့်လေ..မင်းကိုသူထားခဲ့တယ်မဟုတ်လား.."
"ငါပြောတာလဲလွန်သွားလို့ဖြစ်မှာပါ.."
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူ့အသက်ကိုမင်းကကယ်ခဲ့တာမဟုတ်လား၊သူ့စိတ်ကိုပဲရှေ့တန်းတင်နေတာ.တော်သေးတာပေါ့ဒီလောက်ဖြစ်လို့..."
သူ့ဘက်ကနာပြီးပြောပေးနေတဲ့မင်းသန့်ကြောင့်ညတကယ်ပဲအားရှိပါသည်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အဓိကကိုညနားလည်ပါသည်။
သူဘက်ကလဲစိတ်တိုကာပြောလိုက်မိတာကိုး..
"ဘာကိုနာလည်ပေးရမှာလဲ..မေမေတို့လုပ်ချင်ရာလုပ်တယ်၊လုပ်ပြီးမှကျွန်တော့်ကိုနားလည်ပေးပါဆိုတာကတော့မတရားဘူးဗျ၊ကျွန်တော့်ခံစားချက်ကိုထည့်မတွက်ပဲ၊ကျွန်တော်ဘာဖြစ်စေချင်တယ်ဆိုတာမစဉ်းစားပဲလုပ်ချင်ရာလုပ်ထားပြီးမှကျွန်တော့်ကိုထည့်တွက်မနေပါနဲ့တော့၊ကျွန်တော်စာလုပ်ရအုံးမှာမို့ခွင့်ပြုပါအုံး.."
ထိုစကားကိုပြောကာဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ဓိကရဲ့မျက်နှာအမူအရာကသနားဖို့ကောင်းကာသူ့ရဲ့ပါးပြင်ပေါ်သို့မျက်ရည်စပေါက်ကနဲကျသွားတာကိုလဲညမြင်လိုက်ရသည်။ထိုစဉ်ညထိုအနားမှာရှိနေခဲ့သည်။
သူ့မှာလဲသူ့အခက်အခဲနဲ့သူမို့စိတ်ဆတ်နေတာပဲဖြစ်မယ်ဆိုပြီးညဖြေတွေးနိုင်ခဲ့သည်။
ဘာဖြစ်လဲလက်မကောင်းလဲစာကိုဦးနောက်နဲ့မှတ်မယ်၊စာမေးပွဲအမှီပြန်ကောင်းပါစေလို့ပဲဆုတောင်းရတော့မှာပေါ့...
အပိုင်း - 7 ဆက်ရန်