Söylediğiniz kelimeleri düşünmeden söylemeyin unutmayın hayat:silgi kullanmadan resim çizme sanatıdır. Bir kelime söylersiniz bir daha silemezsiniz.
Okumadan önce yıldızlayın lütfen
Ruggero(Karolla kavga ettiği zaman)
Gözleri dolmuştu. İnat ve dayanıklı kızın gözleri dolmuştu. Onu aile hayatından vurmuştum. Evet gerizekalı ben (yok olur mu? canım estağfurullah) onu aile hayatından vurmuştum. Bunu yapmamam gerekiyordu. birbirimizi asla aile tarafından vurmazdık,ben kuralları bozmuştum. Bunu söyledikten sonra Valu ve Mike beni sarsmaya kendi grubum bile bana kızmaya başlamıştı. Karolsa öylece durup bana bakıyordu. En çok onun bağırması gerekirken en çok o susuyordu. Ama belkide işini biliyordu çünkü susması canımı dahada yakıyordu. Öyle bir bakışı vardıki bana. Nefes alamadım. Gözünde sevgi ve mutluluk hariç bütün duygularla bana bakıyordu. Kızgınlık,pişmanlık,acı,ihanet,üzgünlük.... Ama en baskın olanı hayal kırıklığıydı. Onu aile hayatından vurmayacağıma inanmıştı. Ve ben vurmuştum. O an o bakışı varya söylenecek onca sözden daha ağırdı. Kalbim acıyordu. Ve diyebildiğim tek şey pişman dolu gözlerimle
R:Karol
Oldu aldığım cevapsa en soğuk bakışıyla
K:sakın Ruggero sakın
Oldu kalbim donmuştu o bakışıyla. Bir anda düşmanım olmaktan çıkmıştı bildiğin. Ben ne zamandan beri ona böyle duygular besliyordum.
Bu olaylardan sonra kolejden çıkmıştı bende derslerin hepsinde onu ve ona söyledim kelimeleri düşündüm. Ben ne zamandan beri böyle bir insan olmuştum. Üstelik Cande değil Karol haklıydı. Ve bir an Jorge,Agustin ve Gio'nun onu kenara çekip bileklerini açıp bir şeyleri saydıkları aklıma geldi. Bileklerini mi kesmişti? Diye düşündüm ama hayır bu olamazdı. O çok güçlüydü bunu kendine yapamazdı peki ya sinir krizleri. Sonra bu düşünceleri kafamdan atmaya karar verdim okul bitmiş ve eve gidiyordum. Ve birkaç gün içinde kolejin yaptığı bir balo olucaktı. Herkes güzel ve balo kıyafetleri giyip gelicek ve eğlenicekti. Ayrıca dans da edilecekti. Bunları düşünerek yattım ama sabaha kadar vicdan azabından uyuyamadım.
Sabah
Karol
Bu gün büyük gündü. Herkes karanlık tarafımı ve jilet izlerimi görücekti. Ve ben hayatımda ilk defa karanlığımdan korkmuyordum artık ona sığınmıştım. Hemen üstümü giyindim tabikide kendimi siyaha boğdum.
(Gözlük yok)
Broşumu da yanıma aldım geriye sadece rujum kalmıştı. Tam siyah sürecekken o kadarına gerek olmadığını düşündüm aslında ne biliyor musunuz? Yine korkmuştum ama korkunun ecele faydası yoktu. Dudağımada şunu sürdüm
Yara izlerimi kapatmadım ama babam görmesin diye deri ceketimle önümü kapatıp çıktım. Her yerim paramparça gözüküyordu ama aslında parçalanan vücudum değil kalbimdi. Ama onu iyileştirecek 2 şey vardı. Hayatta duracak iki nedenim vardı ve ben düşmeyecektim. Jiletlerim ve sevdiklerim. Artık okula vardım ve sınıfa doğru yürüdüm sınıfımızın bir duvarında cam vardı yani gelirken gözüküyordum. O an Ruggero beni gördü. Aslında bu kadar karanlığa gömülmüş birini görmemek zordu bense soğuk bir bakış atıp yere bakarak yürümeye başladım. Ve yakınlaştıkça Valu'nun sesini duyuyordum.
V:sizce Karol nasıldır?
A:bilmiyorum ama balım kendini karanlığa gömmezse iyidir.
V:off neyse konuyu değiştirelim onun yanındada bunları konuşamayız "iyi misin?" Diyip kapatıcaz bu konuyu. Hem siz baloda ne giyeceksiniz.
CA:benimkini Karol tasarlıyor. O çizicek ve dikicek.
G:benimkini de
V:benimkinide
M:ohhh bütün işleri çikolatalı sütüme yüklemişsiniz.
Bunu dedikten sonra içeri girdim ve Valu hariç herkes beni görmüştü çünkü onun arkası dönüktü. Bense o bakışlar ardında öylece olduğum yerde durdum.
A:Valu sanırım korktuğumuz şey başımıza geldi. Dedi gözleriyle beni göstererek. Valu'ysa direk arkasını dönüp bana baktı. Şaşırmıştı ve direk kalkıp yanıma geldi.
V:Karol Meleğim sen ne yapıyorsun?
Daha jilet izlerimi görmemişlerdi oysakı bütün izler ortadaydı.
K:...... Cevap vermedim sadece yüzüne sıcak bakışlarımla baktım. Ama hala herkes bana bakıyordu özellikle Ruggero.
V:tamam,cevap verme ben konuşayım. Karol sen içindeki karanlıktan korkarsın, ona inat gülersin, ona inat renkli giyinirsin,ona inat beyaz olmaya çalışırsın. Ama şimdi kendini ona teslim etmişsin.
Beni çok iyi tanıyordu. Ne yapabilirdim ki? Valu etrafındaki insanlara baktı sonrada
V:koridora çıkalım mı?
K:ceketimi bırakıyım çıkalım.
Diyip ceketimi ve çantamı yerime bıraktım. Ama benimkiler siyaha gömülmeme takılıp daha çizikleri fark etmemişti bile.Valu'yla koridora çıktık aslında uzaklaşmadık hala camdan görünüyordum. Kapıdan çıkıp birkaç adım ileri gitmiştik.
V:iyi misin?
K:i-iyiyim merak etme
O an Valu yanlışıkla bileğimden tuttu bense acıyla inledim. Ama bastırdığı için dün kestiğim yerler açıldı ve kanamaya başladı.
V:özür dilerim,özür dilerim yanlışıkla oldu.
K:sorun değil. Dedim yüzüm buruşuk ve bileklerime bakar şekilde çok fazla bir şekilde kanıyordu. Ama o an bir şey fark ettim Valu boynumdaki ve kollarımdaki çizikleri fark etmişti.
V:Ka-Karol bunlar ne? Yeni mi bunlar?
K:Hayır. dedim kısık ama duyabileceği bir sesle
V:Nasıl? ama bunları hiç görmedik sen sadece bileğini kesiyordun.
K:hayır bileğim hariç kestiğim yerleri görmeyin diye kapatıyordum.dedim ve hala bileğimden kan akıyordu. Benimde canım yanıyordu.Valu telaşla sınıfa girdi.
V:Mike çok büyük bir sorun var.
Dediği an benim grubumda,karşı grupta ayağa kalktı.
M:Ne oldu?
Bende telaşsız ve sakın bir şekilde kapıya yaslanıp ellerimi iki yana doğru açtım ve çizikleri gösterdim. Tüm gözler üzerimdeydi.
K:çizikler. Dedim sakin bir sesle
K:sorun çizikler Mike. Dedim yine aynı tonda.
Kimisi donup kalmış kimisi yanıma koşmuştu.
A:balım sen ne yaptın? Dedi bileğimi elinin arasına alıp bakarken.
V:sırf kötü olan o da değil.
Dediği an herkes ona baktı.
V:Bu çizikler başından beri varmış. Karol sadece bileğini kesmiyormuş. Diğer yerlerini kesip kapatıcıyla kapatıyormuş. Biz görmeyelim diye.(ağlamaya başlamıştı)Mike bu çok can yakar. Yara daha açıkken kapatırsa canı çok yanar.
Cümlesini bitirdiği anda yine herkes bana döndü.
Bende elimi Agustinden çekip kendim tuttum ve masama yöneldim.
K:çok uzattınız iyiyim ben. dedim ama hala herkes şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Ellerimse kan içindeydi. Buna dayanamadım.
K:Valu her tarafım kan oldu benle lavabo'ya gelsene
V:geliyim Meleğim geliyim
Dedi ve lavabo'ya gidip kollarımı güzelce yıkadım.
Ruggero
Düşündüğüm başıma gelmişti. Ama sadece o da değildi. Sırf bileklerini değil kollarını,bacaklarını,boynunuda jiletlemişti ve dün benim yüzümden kestiği yerleri kanıyordu. Bana hep soğuk bir bakış atıp gözlerini çekiyordu. Harbiki gözleri çok güzeldi. Ne diyorsun sen Ruggero? kendine gel tamam onun için üzülüyorsun ama üzülmenin sebebi şuan olanların senin suçun olması. sen ona duygusal bir şey beslemiyorsun ama ne olursa oldun kendini ona affettirmelisin.
İç ses:hı hı kesin öyledir. güçlü,hoş,dayanıklı,inat,çok güzel gözleri var ama ona karşı duygusal bir şey beslemiyorsun Adrian'a dönme lan (uğur b.v. Kara k.😊)
R:off iç ses valla senle hiç uğraşamam.
İç ses: bence uğraş lan kız senin yüzünden hem bileklerini kesmiş hemde karanlığın ta kendisi olmuş.
R:hah bir iç sesim beni gömmemişti tam oldu. göm birde toprak at üstüme olur mu iç ses? Lan zaten vicdan azabı çekiyorum sende gelme üstüme.
En sonunda gitmişti peki ben kendimi nasıl affettirecektim....