Περασαν 2 βδομάδες απο το τραγικο μου συμβαν, 12 μερες για την ακρίβεια, και τωρα ειναι η ωρα που πρεπει να ξεκουκουλωθω απ' τις ζεστες μου κουβερτες, να σηκωθω απο το μαλακό μου κρεβάτι και να ετοιμαστώ για δουλειά μονο κ μονο για να αντικρίσω το γερο γουρούνι αφεντικό που μυριζει τσιγαρα και καφε.
Και ολα αυτα για ποιο λογο; Α για ενα μισθό με τον οποίον φροντίζω τον εαυτο μου και το μικρο διαμέρισμα που κατοικώ. Ω τέλεια και τωρα ειναι το σημειο που πρεπει να σηκωθώ γιατι η ωρα ειναι 7.30 και πρέπει να καταλαβω οτι εχω ηδη αργήσει; Φανταστικά.
Σιγά σιγά σηκώνεσαι, στρώνεις το κρεβάτι σου και περπατας προς το μπανιο σου για να ξεκινήσεις την νέα μέρα που σε περιμένει. Μολις βγαίνεις απο το μπάνιο, τσεκάρεις την ώρα από το κινητό και συνειδητοποιεις οτι ειναι 8.10. Τωρα υποτίθεται οτι έπρεπε να ειχες φτασει στη δουλειά!
Αυτο ηταν. Απολυθηκα κιόλας. Μετά πως θα πληρώνω το νοίκι ε! Μη μου πεις οτι δεν θα εχω λεφτα ουτε για φαγητό. Παναγια μου, πως θα ζήσω; Τρώγοντας με τα αδέσποτα; Κ αμα μου παρουν το σπιτι; Θα μετακομίσω σε κάνενα ιδρυμα δηλαδή;
"Σκατα με φράουλες" είπες και αρχισες να τρέχεις δεξια και αριστερά από την βιασύνη σου να ετοιμαστείς οσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Δοξασες το θεό που το μαλλί σου ηταν συνεργασιμο και τα ματια σου δεν ειχαν μαύρους κύκλους. Έβαλες κόκκινο χρώμα στα χείλη και διακριτικά διαμαντάκια στους λοβους των αυτιών σου.
"Τώρα ρούχα! Ρουχα. Ρούχα; Ρουχα.. Μα τι ρούχα;!" Έψαχνες μεσα στις στίβες απο ρουχα κάτι επίσημο και αξιοπρεπές. Το μονο που βρήκες ήταν ένα λευκό πουκάμισο και μια μαύρη κολλητή φούστα. Δεν ειναι κακό, σκέφτηκες.
"Μονο που.. πρεπει να βαλω καλσόν.. " Αυτο ηταν ο χειρότερος φόβος σου. Σωστά, τα καλσόν. Τραγικές αναμνήσεις έφερναν στο μυαλό σου. Όμως, δεν είναι ώρα για δευτερες σκέψεις!
Αρπαξες ενα μπεζ καλσον και προσπαθησες να είσαι όσο πιο απαλή γίνεται. Ολα πηγαιναν καλα μεχρι που το καλσον σχιστηκε ανάμεσα από τα πόδια σου μέχρι και το δεξιό σου μπούτι. "Την τυχη μου μέσα" ψυθυρισες και χτύπησες το κούτελο σου πανω στο τοίχο. Δεν χρειάζεται να πανικοβληθείς. Θα το καλυψει η φούστα. άκουσες μια φωνούλα μεσα στο κεφάλι σου και ξαφνικά φώναξες: "Να σαι καλά φυλακα άγγελε μου!" Αν και μάλλον ήταν η φωνή της συνειδήσης σου.
Τέλος πάντων, ότι κι αν ηταν αυτη η φωνη ειχε δίκιο! Οταν τελείωσες το ντύσιμο σου, έφυγες τρέχοντας.
Στο δρόμο για την τράπεζα, αναρωτιόσουν αν πρόκειται να σε απολύσουν ή αν θα καταφέρνες να γλυστρησεις μεσα στο γραφείο σου χωρις να σε πάρουν είδηση. Ο,τι κι αν γινόταν ήσουν προετοιμασμενη για το χειρότερο με μερικές καλές δικαιολογίες. Πραγματικά, ο Θεός ήταν μέρος σου. Για κάποιο παράξενο λόγο, υπήρχαν πάρα πολλοί πελάτες στη τράπεζα οπότε δεν ειχαν αντιληφθεί την απουσία σου.
Γρήγορα γρήγορα, πηγές στη θέση σου και άρχισες δουλειά σαν να μην είχε συμβεί τίποτα ασυνήθιστο.
Δουλεύεις ως τραπεζικος υπάλληλος εδω και 5 χρόνια. Το περιβάλλον δεν είναι πολύ φιλόξενο, ουτε ευχαριστο αλλα το εχεις συνηθίσει.
"Καλημέρα, πως μπορω να σας εξυπηρετήσω;" χαμογελασες γλυκα στον πελάτη σου. Ηταν ενας ψηλός και ιδιαιτερα όμορφος άνδρας.
"Γειά σας, θα ήθελα να κάνω μια κατάθεση." ειπε ευγενικά και τοποθέτησε ένα μαύρο χαρτοφύλακα πάνω στην επιφάνεια του γραφείου σου.
"Φυσικά, τι ποσό θα θέλατε να καταθέσετε;"
"Νομίζω.. είναι 2.000.000." Παραλίγο να φτύσεις το σάλιο σου όταν άκουσες το ποσό. Δεν είναι ασυνήθιστο να έρχονται πελάτες που να θέλουν να καταθέσουν τόσο τεράστια ποσά, αλλα δεν πρόκειται ποτέ να το συνηθίσεις.
"Λυπάμαι, αλλα δεν μπορώ να σας εξυπηρετήσω. Η τράπεζα μας δεν δέχεται τοσο μεγάλα ποσά." ειπες ήρεμα και επαγγελματικά. Αντίθετα, ο άνδρας ξεφυσηξε, λίγο αγανακτισμενος.
"Δεν υπάρχει κάποια άλλη λύση; Το αφεντικό μου με έστειλε να καταθέσω αυτά τα χρήματα σήμερα." είπε, τονίζοντας την τελευταία λέξη.
"Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να δεχτώ αυτό το ποσό αλλα πρέπει να είμαι σίγουρη ότι όλα αυτά τα χρήματα είναι νόμιμα. Είμαι κατανοητή;"
Ο άνδρας συμφώνησε και συνεχίσες. "Ωραια. Θα ήθελα να μιλήσουμε καπου πιο ιδιωτικά σχετικά με το ποσό αυτό αλλα θέλω να μου δείξετε και τις απαραίτητες αποδείξεις. Σε καμία περίπτωση, δεν αμφισβητώ ότι θα μου πείτε και δείξετε την αλήθεια αλλά είναι μέρος των κανόνων που οφείλω να ακολουθήσω."
Ουυ καλά πως τα λέω έτσι. Πιο επαγγελματίας πεθαίνεις. Μου φαίνεται πως χρειάζομαι προαγωγή και αύξηση μισθού. Παραειμαι καλη για μια απλή εξυπηρέτηση πελατών.
"Μήπως θα μπορούσα να κάνω ένα τηλεφώνημα πρώτα; "
"Παρακαλώ." Φυσικά και τον άφησες. Αυτός έβγαλε κατευθείαν το τηλέφωνο του και κάλεσε το νούμερο που ήθελε.
"Ναμτζουν εδώ. Βρίσκομαι στην τράπεζα που μου είπες αλλα δεν δέχονται τα λεφτά. Ναι. Χρειάζονται αποδείξεις. Καπα." είπε και έκλεισε το τηλέφωνο. Ύστερα σε κοίταξε και έξυσε το κεφαλι του, χαμογελώντας αδέξια. Γλυκούλη, σκέφτηκες.
"Θα έρθει το αφεντικό μου με ό,τι χρειάζεσαι. Ελπίζω να μην υπάρχει θέμα να μιλήσεις μαζί του;" Η αλλαγή προσώπου από πληθυντικό σε ενικό σε εξέπληξε λιγάκι αλλα δεν το σχολίασες.
"Κανένα απολύτως." του χαμογέλασες και τα μαγουλάκια του κόκκινησαν.
Είχαν περάσει μόνο 5 λεπτά όταν εμφανίστηκε κάποιος στην τράπεζα, ο οποίος τράβηξε όλα τα βλέμματα πάνω του. Εσύ, όμως, δεν τον παρατήρησες διότι ήσουν απασχολημένη με τον Ναμτζουν. Ήταν πολύ φιλικός και είχε ξεκινήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί σου.
Οχι επαγγελματική, αλλα προσωπική. Μέχρι που ο Ναμτζουν κοίταξε πίσω του και σηκώθηκε από την θέση του. Τον κοίταξες λιγο παραξενα και ύστερα σηκώθηκες και εσύ.
"Καλημέρα σα-" πηγές να συστηθείς μέχρι που τον κοίταξες και το χαμόγελο έφυγε από τα χείλη σου.
Αντίθετα, όσο έκπληκτος κι αν έδειχνε όταν σε πρωτοείδε τοσο μέγαλο ήταν το χαμόγελο που στόλιζε τα αμαρτωλά του χείλη.
"Κοίτα τι έχουμε εδώ." Ειπε και δάγκωσε τα χείλη του.Σταύρωσες τα χέρια σου και πιεσες τα χείλη σου μαζί. Ψυχραιμία. Δεν πρόκειται να σε πειράξει. είπε η φωνή της συνείδησης.
"Μπορείς να φύγεις Ναμτζουν. Ηταν πολύ καλή η ιδέα σου να με καλέσεις." Χτύπησε απαλα τον ώμο του και ο Ναμτζουν εσκυψε λίγο το κεφάλι του.
"Ευχαριστώ και συγνώμη Τζανγκουκ." ειπε και έφυγε. Εσυ εβηξες, οχι πως χρειαζόταν να τραβήξεις την προσοχή του.
"Λοιπόν, πρέπει να σας ενημέρωσε και ο κ.Κιμ για το πρόβλημα. Θα θέλατε να με ρώτησε ή να επαναλάβω κάτι;" και του απευθύνθηκες σαν να μην τον ήξερες. Ούτως ή άλλως, αυτο του είχες υποσχεθεί και αυτός υποτίθεται ότι είχε συμφωνήσει.
"Δεν περίμενα να σε ξαναδώ. " απάντησε και εκανε ένα βήμα πιο κοντα σου. Εσυ έκανες ενα βήμα πίσω και επαναλαβες τα λόγια σου ακάθεκτη. Ο Τζανγκουκ άφησε ένα γελάκι και ξαναμιλησε.
"Δεν χρειαζεται να προσποιησε αγάπη.Ξέρω πως σου έλειψα." Γύρισες τα μάτια σου ψηλά, μολις άκουσες τι είπε.
"Φαίνεται ότι κάποιος δεν μπορεί να κρατήσει τις συμφωνίες του, αντίθετα με κάποιους άλλους. Μπορούμε να τελειώνουμε με τα λεφτά και να συνεχίσουμε τις δουλειές μας; " ειπες και ο Τζανγκουκ γελασε ξανά.
"Ποτέ δεν πάυεις να εκπλήσσεις." Αυτη τη φορά εσύ ήσουν αυτή που γέλασε.
" Παρακαλώ, πάρτε τα πραγματα σας και ακολουθήστε με. " Ο Τζανγκουκ πήρε το παχύ χαρτοφύλακα και σε ακολούθησε, όπως ακριβώς διέταξες. Οχι πως τον χαλαγε η πισινή θέα του κορμιού σου. Ο τρόπος που σηκωνόταν η μαύρη σου φούστα, του άρεσε αρκετά. Περπατησατε μέχρι του τέλος του διαδρόμου και άνοιξες την πόρτα του τελευταίου δωματίου. "Περάστε." είπες ευγενικά αλλα εκείνος αρνήθηκε.
"Οι κυρίες προηγούνται."
"Τι φλερτ που είσαι, θεε μου." Αν και μπήκες πρώτη από αυτόν, δεν διστασες να σχολιάσεις.
Ο Τζανγκουκ έκλεισε την πόρτα και ύστερα έκατσε σε μια από τις δύο μαύρες καρέκλες απέναντι απο το γραφείο. Εσύ έκατσες στην άκρη του ορθογωνίου τραπεζιού και η φουστα σου σηκώθηκε λιγάκι μεχρι το μπούτι σου.
"Αρχικά, θα ήθελα να δω την ταυτότητα σας, κύριε." Ξεκίνησες, μονο που ο Τζανγκουκ κοιτούσε τα πόδια σου χαμένος. Πραγματικά, τα μάτια του ειχαν κολλήσει πανω στα πόδια σου, πιο συγκεκριμένα στα μπούτια και είχες αρχίσει να αισθάνεσαι άβολα.
"Κύριε, θα ήθελα να δω την ταυτότητα σας." ειπες ξανά και σιγά σιγά γυρισε το βλέμμα του στο πρόσωπο σου. Τότε άφησε ένα αναστεναγμό. Φαινόταν λες και τον ετρωγε η ζήλια και ο θυμός μεχρι που σε κοίταξε και ξαφνικά ηρέμησε.
"Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;" ρώτησες και αρνήθηκε. Στη συνέχεια, έδωσε την ταυτότητα του και όσο εσύ την εξέταζες, τον ρωτουσες παραλληλα καποιες ερωτήσεις για αυτά τα χρήματα.
Ο Τζανγκουκ συνέχισε να κοιταει τα ποδια σου, ενώ απαντούσε εύκολα τις ερωτήσεις του. Όταν τελείωσες τις ερωτήσεις του επέστρεψες την ταυτότητα του και είπες: "Άρα τα λεφτά αυτά τα μαζεψες απο το καζίνο και μόνο από το καζίνο." Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί τον πιστέψεις αφού ξέρεις ότι σε απήγαγε.
"Μπορώ να σου δείξω πόσα λεφτά έχουν χαλάσει ποιοι πελάτες και σε ποια παιχνίδια." Ο Τζανγκουκ λέει, καθώς βγάζει έξω ένα φάκελο με διαφορά έγγραφα και σημειώσεις.
Κρίνοντας από το βλέμμα του, δεν λεει ψεματα και μονο η ιδεα οτι ξερει τόσες λεπτομέρειες για το ποιοι μπαίνουν και βγαίνουν από το καζίνο, σου προκαλεί ανατριχίλες. "Μάλιστα."
Γύρισες και τον κοίταξες μες στα μάτια. Ο Τζανγκουκ σε κοιτούσε πίσω όλη την ώρα ενώ εσύ σκεφτόσουν την εξέλιξη της συζήτησης σας. Δεν παρατήρησες κανένα κόκκινο φαναράκι, αρα μπορείς να δεχτείς τα χρήματα και να μη τον ξαναδείς ποτέ στη ζωή σου. Καλό ακούγεται.
"Τότε δεν χρειαζεται να σας κρατάω αλλο εδώ. Όλα εντάξει." Ο Τζανγκουκ σου χαμογελασε και για μια στιγμή σου ένιωσες μια παράξενη ζεστασιά μέσα σου. "Λαμπρά." Σηκώθηκε από την θέση του και αρχισε να σε πλησιάζει. Η καρδια σου χτυπούσε δυνατα και τα χέρια σου ήταν υγρά από τον κρυο ιδρώτα. Ξεροκαταπιες όταν τοποθετησε τα χέρια του πάνω στο τραπέζι σε κάθε μία μεριά σου.
"Και τώρα που τακτοποιησαμε αυτο το θεματακι θέλω να μου δώσεις κάποιες εξηγήσεις." Το έχασες. Η φωνη του ήταν τόσο βαθιά και σεξυ που προκάλεσε ένα ρίγος να τρέξει κάτω στην πλάτη σου. Πραγματικά, σε έκαψε. Τι αλλο θα μπορούσε να θέλει από εσένα; Γιατί δεν θέλει να φύγει και να σε αφήσει ήσυχη;
"Σε σκέφτομαι συνέχεια. Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου." Το χέρι του πιάνει το πόδι σου και αργά φτάνει μέχρι το μπούτι σου, ακριβώς πάνω από το σκίσιμο του καλσόν.
"Δεν μπορώ να συγκωντρωθώ μαζί σου και αυτό εδώ το σκίσιμο με κάνει να αναρωτιέμαι.. αν ήταν ένα απλό λάθος της στιγμής ή αν στο έκανε κάποιος άλλος."
Τα ματια του κοιτάνε τις όμορφες βλεφαρίδες σου οι οποίες αντικριζουν το πάτωμα. Τα μάγουλα σου γίνονται ολο και πιο κοκκινο με κάθε λεπτό που περνάει. Νιώθεις τόσο ντροπιασμενη που όλη την ώρα φαινόταν το σκίσιμο και δεν το είχες καταλάβει. Όμως, ο Τζανγκουκ δεν νοιάζεται καν γι' αυτο. Συνεχίζει να σε κοιτάει, περιμένοντας καποια αντιδραση αλλα σε αυτή την περίπτωση δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
"Η δεύτερη σκέψη με εχει τρελάνει."
Παραδέχεται και λιγιζει προς το αυτί σου. "Και ξέρεις τι αλλο θέλω να μάθω; Θέλω να μάθω που καταλήγει αυτό το σεξυ σκίσιμο." Ξαφνικά σε πιεζει ενάντια στο τραπεζι και εσυ αφήνεις ενα αδύναμο βουγκητό. "Θελω να σε ξαπλώσω σε αυτό το τραπέζι και να σκίσω ολο σου το καλσόν-" Ακουμπάς το χέρι σου πάνω στο σκληρό και περήφανο στερνό του, σταματώντας τον.
"Σταμάτα. Φτάνει." Η ανταπόκριση σου τον έφερε σε έκπληξη, για άλλη μια φορά. Ο Τζανγκουκ έσκυψε λίγο το κεφαλι του, ηττημένος. " fuck." ψυθυρισε και ύστερα απομακρυνθηκε από το μέρος του.
"Γιατί το κάνεις τοσο δύσκολο;" σε ρώτησε και εσυ σήκωσες το φρύδι.
"Τι εννοείς; "
Ο Τζανγκουκ επιασε πισω τα μαλλια του γελώντας. "Ξέρεις πως με έκανες να νιώσω οταν έφυγες; Ασήμαντος, αδιάφορος στα μάτια σου. Αυτό με τρελαίνει μαζί σου." Δεν περίμενες αυτή την ανταπόκριση.
Τα λόγια του κ ο τρόπος του φαίνονται τόσο ειλικρινείς που σε κάνει να αμφιβάλεις. Παρόλα αυτά, δεν υπέκυψες και συνεχίσες να τον κοιτάς με το ίδιο βλέμμα. "Δεν ήξερα ότι ειναι η πρωτη φορα που σε απορρίπτουν. Λυπάμαι, δεν ήθελα να πλήγωσω τα συναισθήματα σου."
Παίρνεις το χαρτοφύλακα με τα λεφτά και περπατάς προς την πόρτα. "Τίποτα άλλο;" ρωτάς.
Ο Τζανγκουκ φαίνεται νευριασμενος. Η γλωσσα του χτυπάει το εσωτερικό του μαγουλου του ενώ σε κοιτάει κατσουφιασμενος. " Ξερεις κατι; Εισαι ενοχλητική, πολύ ενοχλητική. Με εκνευρίζεις πάρα πολύ."
"Τώρα υποτίθεται ότι πρέπει να προσποιηθω την προσβεβλημενη και να σου πω φύγε;" λες, χαμογελώντας πλατιά.
Ο Τζανγκουκ κατσουφιαζει ακόμα περισσότερο. "Μαλλον, δεν ξέρω. Αλλα θες να μάθεις γιατί; "
" Οχι ευχαριστώ δεν θέλω να μάθω τίποτα. Κι αν σε εκνευρίζω τόσο πολύ γιατί δεν φεύγεις. Μου έδωσες ότι χρειάζομαι. "
" Ειναι επειδή το παίζεις τοσο δύσκολη. " Σου απαντησε, λες και ήταν κωφος και δεν είχε ακούσει τίποτα απο αυτα που είπες.
"Αυτο σημαίνει οτι εσυ δεν προσπαθείς αρκετά. Αλλα ένας άντρας σαν κι εσένα δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο περα απο τα απαγαγει κοπελες και να ζητα τις υπηρεσίες τους μονο και μονο επειδή έχει τα λεφτά να της πληρώσει. "
Και αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Χτυπησες σε βαθύ σημείο. Πλήγωσες την αξιοπρέπεια του. Τον αποτελειωσες και δεν μπορούσε να πει τιποτα πια γιατί και οι δυο σας ξερατε οτι είχες δίκιο. " Πρεπει να παραδεχτώ οτι αυτές ήταν κάποιες βαριές λέξεις. "
" Η αλήθεια πονάει." απάντησες.
" Τότε πες μου, πως μπορω να σου δείξω την προσπάθεια μου;" Η ειλικρίνεια του σε σοκαρε λιγάκι.
Πωω καθόλου δεν τον πάω τον τύπο. Γιατί δεν μπορεί απλά να φύγει; Με εχει κουράσει.
"Κ.Τζεον νομίζω πως εχω ξεκαθαρίσει την θεση μου. Ακόμα κι αν ενδιαφερομουνα, αυτο δεν ειναι κατι που θα πρεπε να πω. Αλλιώς θα έκανε τα πραγματα πολυ εύκολα και.. βαρετά."
"Αχ λεγε με Τζανγκουκ. Και ναι έχεις δίκιο.. ξανά." Η αλλαγή συμπεριφοράς του σε τρομάζει. Κάποιος εχει θεματααα…
" Γιατί εισαι τοσο κολλημένος μαζί μου; " τολμάς και τον ρωτάς επιτέλους.
"Κανένας ιδιαίτερος λογος." απαντάει.
"Ωραία. Τελειώσαμε εδώ." Ειπες και άνοιξες την πόρτα έτοιμη να την κάνεις όσο πιο γρήγορα γινεται.
"Α παραλίγο να το ξεχάσω" αφήνει ένα επιφώνημα και λέει: "Τώρα που γνωρίζω που δουλεύεις γιατι δεν ερχεσαι να με επισκεφτείς εκεί που δουλεύω; Αυτό το Σάββατο, αν μπορείς."
"Θα μου έδινε τεράστια ευχαρίστηση." είπες ειρωνικά με ένα ψεύτικο λαμπρό χαμόγελο.
Ο Τζανγκουκ χασκογέλασε και σε προσπέρασε, αφού εριξε ενα κλεισιμο του ματιού. "Η ευχαρίστηση θα είναι δικιά μου και να ξέρεις οτι η προσφορά μου ισχύει ακόμα. Πάντα δίνω δεύτερες ευκαιρίες. Εξάλλου, το τι θα γίνει στη συνέχεια δεν εξαρτάται μόνο από μένα- "
"Τα φιλιά μου στον ασημούλη Τζανγκουκ." ειπες και ξαφνικά γυρισε πίσω με ενα κατσουφιασμενο βλέμμα. Εσυ περπατησες προς το μέρος του και τον προσπερασες, χαμογελαστή. "Μη το ξεχάσεις. "
👉👈