Chapter 75: Time Of Our Lives
LAST CHAPTER! OH YEAAAH \m/ Hindi muna ako magtethank you, sa Epilogue na yun na ipopost ko ng Nov 5, Monday morning. Yun lang kasi ang available time ko since online enlistment namin yun :)
Time Of Our Lives by Tyrone Wells. Cheers! Para sa 4thyr HS, eto na grad song nyo XD
**
Question: Favorite High School memory?
Chester: School gigs with Meiko.. tapos yung sa classroom. Basta, the 143 thing.
Janine: Prom!! Moments with friends, of course XD
Vivien: SASSA's blood compact. Dun nagsimula ang high school awesomeness :)
Wes: Pag nananalo ang Ravens! Syempre, nung 4th year, katabi ko si Rachel ng isang sem *kilig kilig*
Rocky: Band gigs, SASSA moments! Pati si Beh <3(nakakaawa kaya sinama ko na. Kidding!)
Cyrus: Transferring to Charleston, then from Soc to Archi. Championship game.
Barbs: Blood compact. Batcom ng CAT. Ravenettes.
Question: Least favorite HS memory?
Chester: After the accident.
Janine: First two years of HS. Wish I could erase them now.
Vivien: December of our 3rd year. Never forget. And it somehow stings
Wes: Halloween Ball last year.
Rocky: Times na napupunta ako sa detention! And also Halloween Ball last year :/
Cyrus: A lot.
Barbs: Students Week. Alin pa ba mas sasama dun diba?
Final Question: The thing you'll miss the most about high school?
Chester: Pretty much everything.
Janine: Everything. Need I say more?
Vivien: Everything.
Wes: Everything.
Rocky: Almost everything.
Cyrus: Not that much.
Barbs: Yung pagkain sa canteen! Kina Ate Mayaman!!
**
Kaba ang unang naramdaman ni Vivien pagkagising nya. 8:30am na, approximately 6 hours bago ang graduation nila. Pinuyat nya ang sarili sa kakapractice ng valedictory address nya kagabi. Public speaking was never her thing. Kinakabahan talaga sya.
"Ate Bibi! Ate Bibi!!" narinig nyang tawag ni Liam sa labas ng kwarto nya. She instantly opened the door. "Graduation mo na mamaya, diba?"
"Opo, Kuya Liam! Gagraduate na si Ate mamaya. Pupunta ka ba mamaya?"
Todo tango naman ang bata. "Opo opo! Pipicturan pa kita nang marami ate!! Tara kain na po tayo ng breakfast! Excited nako!!" Nagpahila naman si Vivien sa kapatid pababa ng hagdan.
-
Sa bahay naman nina Wes naglunch sina Rocky, Brylle at ang mama nila. Actually malungkot si Rocky, hindi kasi makakauwi ang daddy nya para sa Grad.
"Ang lungkot mo na naman! Panget ka nyan sa Grad sige!" pang-asar ni Wes. Nakatambay sila sa kwarto nito sa taas.
"Sira! Miss ko lang si Pa."
Lumapit naman si Wes sa girlfriend at inakbayan ito. "Gusto mo palit tayo? Umuwi lang si Papa para mang-asar. Badtrip."
"Teen angst! Forget about the game, Wes. Grabe naman 'to! At least pupunta sya sa Grad mo. Bumabawi yan."
"Tss. Asa pa ako, diba? Pigilan mo ko mamaya pag nagparinig na naman ha."
Natawa naman si Rocky. "Di bagay sa'yo maging gangster, nakakatawa ka kasi."
They were interrupted by a soft knock on the door. "Kuya, Ate Chel!" si Anais pala yun. "Kain na raw tayo."
Puro tawanan ang sumalubong sa kanila pagbaba sa may dining area. College friends kasi ang parents nilang dalawa kaya super close.
Agad silang napansin ng tatay ni Wes. "Dali, para makapagready pa kayo."
Magkatabi sila ng upuan ni Rocky, at tahimik na kumain. Pano ba naman makakasingit ang mga anak kung parang sa inuman magkwentuhan ang mga magulang nila?
"Teka, speaking of Grad gift," biglang sabi ng mama ni Rocky, "Dumating na yung regalo mo from Papa."
"OMG talaga Ma!? Yeheeey!! May bago nakong Fender!!" kulang na lang magtatatalon si Rocky sa pwesto nya sa sobrang excitement!
Napansin ni Anais na mas tumahimik si Wes. "Nako Ma, nagtatampo na naman si Kuya!"
His parents looked at him na parang may agenda. "Nako Ma, Pa.. wag kayong maniwala dyan sa batang yan!" he shot a death glare to Anais na natatawa.
"Nak labas ka muna," excited na sabi ng mama nya. "Ibababa lang namin yung gift mo."
Nakatinginan silang dalawa ni Rocky bago sya lumabas. Minutes later..
"PUTEK!! MA, SERYOSO BA 'TO?" rinig nilang sigaw ni Wes. Lumabas silang lahat at nakita nila kung ano ang kinababaliwan nito.
Isang Chevrolet Cruze, color black.
"Sht seryoso ba Ma? Akin na 'to?" di pa rin makapaniwala si Wes.
Her mom nodded. "Oo nga! Yung keys nasa toga mo. Masyado lang kaming excited!"
"Nagrereklamo na kasi ang mama mo, pinag-arian mo na raw yung kotse nya. Pang-date mo pa ata!" biro ng tatay ni Wes.
Medyo naluluha pa nga si Wes. "Ma, Pa thank you talaga! Di naman ako valedictorian!! Pero this is too much. Thanks po talaga!"
"Kaya mag-aaral ng mabuti.. at wag magpapaiyak ng babae! Ayos ba?" Napatawa na lang silang lahat sa payong 'yon.
-
Sobrang himbing ng tulog ni Barbs. After ng Grad Ball.. wala syang maayos na tulog. Pinag-iisipan nya kung sino ba talaga sa dalawa ang pipiliin nya. Kung pwede nga lang wala syang piliin. That's a possibility pero.. mas mahihirapan silang tatlo. Walang closure.
Sunday night lang sya nakatulog ng mahimbing. Sakit pala sa neurons ng matalinong pag-iisip. Sana pala nag-exam na lang sya sa Calculus, at least yun may maisasagot pa sya.
Monday morning. Sa kalagitnaan ng mahimbing nyang tulog..
"Barbs.. Barbs.."
"Hnn.."
"Gising na, Barbs.."
"Ayoko paahh.. inaantok pa ako.."
"Baby.. gising na."
With that e talagang nagising sya. Isang tao lang naman ang tumatawag sa kanya ng baby.
"DADAAAAAAAAAD!!!"
Muntik na silang mahulog sa lapag dahil sa imbang yakap ni Barbs. "Dadad!! Kayo ba yan!? Baka naman nanaginip ako!"
"B-barbs w-wait di ako makahinga!"
"Dadad sorry!!" she got off him instantly. Totoo nga, ang tatay nya ang gumising sa kanya. It's been 2 years since he came home. At last!!
"YEHEEEEEYYY!!! UMUWI KA DADAD!! WOOOHHOOOO!!" todo sigaw at talon si Barbs sa kama nya. "WOOHHOOO ANG SAYA KO NA!!"
Bumukas ang pintuan at nandun ang mama at mga ate nya. "Uy ang saya ni Barang o!" pang-asar ng Ate Angela nya na ngayon lang nya ulit nakita.
"Wow pangs you're here! Ang special ko talaga!!!" Todo tawa ang pamilya nya sa kanya. Para kasing bata si Barbs na nakareceive ng regalo nung Pasko. Iba yung kinang sa mata nya.
Mahigpit ang yakap nya sa braso ng daddy nya habang pababa ng hagdan. "Dadad kelan kayo dumating?! Ba't di nila ako ginising!! Tapos baka wala akong chocolates!"
"4am ako nakarating dito sa bahay. Marami pa! Binilhan kita ng favorites mo."
"Yeeheeeeyy!! Gachi parang di ako gagraduate!! At last!!" may dance moves pa si Barbs. Buti nga at masaya sya ngayon. Mamaya kasi.. alam na.
-
Sa bahay nina Chester nagpalipas si Janine ng oras. Hinihintay kasi nya ang mommy at lola nya na sunduin sya para pumunta sa school.
"Di ba makakarating Papa mo, iha?" tanong ng Tito Dan nya habang nanonood sila ng The Voice reruns.
Medyo nalungkot tuloy sya. "Hindi po eh. Busy po sya. But he'll try to be here for my debut."
"Eto namang si Papa, pinalungkot pa eh!" reklamo ni Chester. "Pero okay lang, paiyakin nyo lang para ilibre nya ko."
*pak* "Grabe ka! Ililibre naman kita wag mo lang akong paiyakin!"
Lumabas ang mommy ni Chester mula sa dining area. "Grabe nak, di naman kita pinalaki para magpaiyak ng babae!"
"Tama ka dyan Tita!!" Janine seconded. "Lakas lang makapogi points nyan sa undergrads, heartbreaker na!"
Namula si Chester, ayaw nya kasing inaaasar na ganun. "Tigil na nga kayo. Wag nyo kong binubully dyan.. baka mamaya ngumanga kayo!"
**
2PM; CHARLESTON ACADEMY
Marami na ang tao nang makarating sina Wes at Rocky sa school. Of course, dala ni Wes ang kanyang bagong oto.
"Nako, I have a bad feeling about this car," sabi ni Rocky bago sila bumaba.
"Bakit naman? Kukuha na ako ng driver's license this summer. Don't worry about me."
She rolled her eyes. "I mean, chick magnet ka nito sa Diliman. Baka mamaya kung saan-saan ka pumunta.. uupakan kita. Lalagyan ko pa 'to ng tracking devi-- hey why are you smirking?"
"Wala lang.. is it just me.. o talagang nagseselos ka kay Cece?"
"CECE!? YOU NAMED YOUR CAR CECE!?" Rocky exclaimed with disbelief. "Wow ha, I'm not. Kotse lang naman 'to. Mas kinakabahan ako sa mga babaeng maaakit nitong Cece na 'to."
Benta kay Wes ang reaction ng girlfriend, mga 2 mins lang naman sya tumawa. "Don't worry. Ipagtatayo kita ng shrine na puro picture mo dito sa dash. Para panakot sa mga malalandi."
Naabutan nila sina Janine, Chester at Vivien na kasama ang parents nila. Ayun, the usual picture taking with classmates, tawanan. Medyo naluluha ang girls na makitang suot nila ang puting toga, at ang realization na mamaya, gagraduate na sila.
"Tito Val!" sigaw ni Chester. Nakita nyang papasok ng gate sina Barbs at family nito.
"Aba Chester! Binata ka na ah!" bati ng daddy ni Barbs. "Eto ring sina Wes! Di ko na kayo mamukhaan!"
Todo kapit si Barbs sa daddy nya. "Tch sige Dadad wag mo akong pansinin! Sila na anak mo!"
"Ang refreshing naman nito! Daddy's girl si B!" pang-asar ni Rocky. "Sana palagi ka na lang ganyan teh!"
*insert Frieza imitation face* "Pasalamat ka nandito si Dadad, kung di baka napamura na naman ako!"
"Psst girls and Barbs!" tawag ni Wes sa apat, "Picture!"
Tumabi naman ang parents sa gilid habang todo pose ang tatlo, si Barbs laging emo sa tabi. After ilang shots na halos stolen si Barbs..
"Okay kayo naman! Nak akin na yang camera," excited na sabi ng mama ni Wes. Feeling tuloy nila para silang kinder pupils na pinipicturan ng parents nila for their first day.
Bago pa sila mapicturan nakita ni Janine na papasok sa school. "Cyrus! Tara picture!"
Bumalik ang kaba sa dibdib ni Barbs. Akala nya magiging okay na sya kasi umuwi ang Dadad nya. She needs to deal with a bigger problem later. May desisyon na sya kaso.. she's too scared. Narealize nya na ayaw nyang makasakit.
Casual lang na tumabi si Cyrus sa kanya para sa group picture. She tried her best not to be so tense around him. Ngiti, Barbs, she urged herself. Kaya mo yan.
Enjoy naman ang pictures. Bakit nga naman nya bibwisitin ang sarili kung pwede pa naman syang mag-enjoy? Kung iisipin di naman talaga problema yan eh, pinapalaki lang nila para magkaproblema sila.
"O dito naman sa cam ko!" sigaw ni Cielo sa grupo, na medyo napapagod na sa kakapose.
On cue Cyrus' phone rang. "Excuse lang po, my family's here already." Nakahinga nang maluwag si Barbs. At least goodbye and good riddance, for now. Nagpatuloy lang sila sa pagpipicture. Minutes later, bumalik si Cyrus sa kanila at tumabi kay Vivien.
"Buong angkan ba andito?" biro ni Vivien kay Cyrus.
"Hindi, parents and sisters lang. Ayun sila," tinuro ni Cyrus ang family nya na naghahanap ng upuan.
Of course, sinilip ito ni Vivien. Nacucurious kasi sya sa buhay ni Cyrus, madalas kasing mag-isa ito sa Yellow House nila.
But.. what she saw shocked her.
Kasi yung isang ate ni Cyrus..
ay yung kahalikan ni Lean nung Halloween Ball.
Yung ex-girlfriend ni Lean.
-
Ramdam sa MPH ang tension ng mga estudyante. Ang iba sa kanila halatang nagpipigil umiyak, may ibang dinadaan na lang sa tawa at may ilan na walang pakialam. Saktong 2:20 PM nang pinapila sila para sa Graduation March. Nasa unahan syempre ang may Honors, sumunod ang IV-Archimedes at huli ang IV-Socrates.
*Graduation March*
"Bakit ang panget talaga ng tono nyan?" sabi ni Barbs kay Rocky na kasunod nya sa pila. "Pampatay eh!"
"Talaga 'to! Anong gusto mong march song, ha?"
"Yung lively! I Gotta Feeling dapat!" Mga idea talaga ni Barbs!
Si Wes ang partner ni Barbs dahil nawala sa pila ng Archi si Chester. "Hoy Wes, walang samaan ng loob ah. Alam kong gusto mong kasabay si Rocky sa entrance pero man up, saglit lang naman 'to."
"Okay lang," cool na sabi ni Wes. "Sa future naman maglalakad din kami nang sabay ni beh. Pagkatapos ng kasal namin. Diba beh?" sabay kindat. Todo blush naman si Rocky habang si Barbs ay gusto nang masuka.
The program went well. Funny ang speaker nila na kung anu-ano pa ang pinagawa sa kanila. More funny moments: natanggal at gumulon yung medal ni Barbs ng Loyalty award habang sinasabit sa kanya, si Wes kailangan pang yumuko para masabitan ng medal (liit kasi ng Principal!) at ang tally ng medals nina Vivien at Karl para sa contests.
Deep inside galit si Vivien. Alam nyang wala syang karapatang magalit pero.. iba kasi ang atake sa kanya nung nakita nya dati. She's somehow scarred by that. Ate ni Cyrus yun? May plano pa talagang itago ng dalawa sa kanya? Sa kanila? Mas kinabahan tuloy sya para sa Valedictory Address nya. Kanina pa nyang napapansin na tingin nang tingin sa kanya si Lean. She doesn't care at all.
"Give a round of applause for our class Valedictorian, Ms. Vivien S. Padilla!"
Nawala ang kaba nya nang makitang kulang na lang ay magwala si Barbs sa pagchicheer sa kanya, pati na rin sina Rocky, Janine at Wes. Si Karl, all smiles din. Goodluck na lang sa kanya!
"To our Principal, directors, PTA officers, faculty & staff, fellow graduates, a pleasant afternoon to all."
Hinga ng malalim. She can do this.
"After four years of partial closeness for
the majority of a large group or tight knit groups, the time of parting comes.
While some of you waited for this day for God knows how long, others realize that the best years of your lives have just flown by and never even blinked. Some wishes that you'd taken a chance to know others better, but you know what?
Time's up.
But that's okay, we've all had our moments with each other. From the everyday interaction to the events we've all shared, they're all our memories. The memories, even if they're not always good memories will be enough to last, in which case, maybe you're better off not remembering. But having something is better than having nothing, and you'll all have left footprints in someone's cement path or grafitti on someone's wall.
Sorru kung madrama, pero totoo naman diba? We all found friends and enemies in our four year stay here. Ako, I found my bestest friends because of a silly blood compact. I thought we're not going to last long, considering the four of us are opposites. Maybe it's fate, or sheer luck that made us last this long. Our friendship will never end here. This is just a pit stop for us. We still have a long way to run!
Sabi nila, high school friends will last forever. I'd say nasa maintenance yun ng relationship and communication. I've seen and heard friends from older batches who don't talk anymore. Now we can't imagine our friendships falling out, right? A lot of things could happen along the way, inevitable things that may or may not strengthen the bond. Baka tatawanan nyo lang ako ngayon, pero pustahan, this will surely happen to us.
High school is the place where we experienced a lot of our firsts: first period, first infatuations/flings, first heartbreak, first trip to the detention office and many more. Maraming firsts sa high school! Sure, meron din sa college, pero pag nandun ka na, di mo na pwedeng gawing palusot ang "High school lang po kasi ako, immature pa." In college, we are expected to be responsible, mature and rational. The question is, are we ready for that?
Approximately 45 minutes or less from now, we will emerge through those gates as Charleston Academy graduates. So right now, you're allowed to cry all you want, yell all you want, be as silly as you want, providing you or anyone else doesn't get killed. But you're not allowed to spend it alone, because there'll be plenty of time for that, and only today you can do whatever you want.
For the first time the finality of it hits you, and this time, hoepfully you're old enough to really feel what it means.
Four years of protection, of good times and bad times to be forgotten, of laughs and tears, but more of laughs, of wars and alliances.
We only remember the moments.
Some will be lost in time, like tears in the rain. But footprints in the sand won't get washed away.
To my batchmates, best of luck at Mabuhay tayo, Seniors!"
Malakas ang palakpakan nang matapos si Vivien sa speech nya. Naiyak pa nga si Janine sa kinauupuan nya, si Rocky namumula ang ilong sa kakapigil umiyak at todo cheer pa rin si Barbs (na napagalitan pa ni Panot). Nakahinga sya nang maluwag, at least tapos na nya ang speech nya. Mamaya bahala na.
Sumunod dito ay tinawag sina Rocky at Chester para sa Graduation Song nila.
This is where the chapter ends
And new one now begins
Time has come for letting go
The hardest part is when you know
All of these years
When we were here
Are ending
But I'll always remember
We have had the time of our lives
And now the page is turned
The stories we will write
We have had the time of our lives
And I will not forget the faces left behind
It's hard to walk away from the best of days
But if it has to end, I'm glad you have been my friend
In the time of our lives
"And now, I declare you Graduates! Congratulations!"
Nagtatalon ang iba, umiyak ang mga babae, sigawan ang mga lalaki. Yun ang mapait na masaya sa graduation, ni hindi mo alam kung anong emotion ang uunahin mong i-express. May iba na kayang pagsabayin pareho. May ilang hindi. Ang importante, nakagraduate sila. Tapos!
-
Walang tigil na picturan pa rin ang naganap. Si Barbs, pinagpipilitan ang sarili na sumama sa pictures ng iba para di sya mahagilap ng dalawa. May press release pa pala sya. Ayaw na nyang gawin yun.
Nakita nya kanina si Seth na may kasamang lalaki at babae, pihadong parents nito. Ang weird nga, mukhang outgoing ang mga yun, di ata naman ni Seth.
Minutes later her phone beeped, revealing a text message from Seth.
From: Seth
Patiently waiting for your press release. Bridge. Choose me, please.
"Impatient twat!" she thought. Buti pa si Cyrus di sya ginugu--
"Barbs."
Speaking of the devil, palapit sa kanya si Cyrus. Buti napapalibutan sila ng maraming tao kaya mukhang kamustahan lang.
"Bakit?"
"Kinausap mo na ba sya?"
"Hindi pa. Di pa ako ready," she lied.
He sighed. "I know you'll say that. Kung.. decided ka na, puntahan mo lang ako sa rooftop. Will wait for you there."
"Pwede bang sa iisang lugar na lang kayong dalawa? Layo ah!"
"No. Puntahan mo kung sino ang pipiliin mo," he sternly said. "I'm not asking you to choose me. Use your head, not that stupid cardiac muscle." He even patted her shoulder before going. Wow lang.
-
Tahimik na pumunta si Vivien sa Honors classroom. May niready kasi syang letter para kay Lean na surprise dapat nya. Pero.. after what she saw, he doesn't deserve any surprises.
Palabas na sya nang.. makasalubong nya si Lean.
"Ang gara ng speech ah! Kaya pala ayaw kang paistorbo ni Barbs. Nice one!" cheerful nitong sabi. "Congrats! Graduate ka na!"
She's trying her best to hide her irritation. "Salamat."
"Bakit? Okay ka lang ba?"
"I'm not okay. Una na ako."
Kinutuban si Lean. "Look, I'm sorry. Dapat sasabi--"
"Dapat? Dapat. Ayan na naman eh, yan na namang dapat na yan!" she shouted. "I'm starting to hate that word every second now. Lean.. you should've told me! Alam kong wala akong karapatan pero I saw that and frankly it hurts. Kapatid ni Cyrus? Maiintindihan ko naman kung sinabi mo!"
Magkahalong gulat at takot ang naramdaman ni Lean. Isang galit na Vivien ang nasa harap nya ngayon. "Mahirap ipaliwanag, Vivien. Masyadong kum-"
"Kung mahirap ipaliwanag, edi mas mag-effort para maintindihan! Palagi na lang yan ang excuse eh. Anong tingin nyo samin, tanga? I still like you. There, I said it. I still like you. Lean dalawang beses eh. Kala ko crush lang. Ako kasi 'tong sira, kaso kung crush lang bakit masakit? It's my fault that I liked you. Binigyan ko lahat ng meaning eh. Pero.. I told you that I liked you after that. And I think I deserve an explanation."
"She's my ex-girlfriend, alright. Bakit ang big deal nun para sa'yo?"
"Alin po ba Sir sa 'gusto kita at masakit sakin na makita kang may kahalikang iba' ang malabo? For me, wala. Kahit ex sya.. masakit pa rin eh. Di man lang ako na-debrief."
Kinalma ni Vivien ang sarili nya. Yes, some of her points don't make sense. Kaso yun ang nararamdaman nya.
"Vivien.. ang hirap i-explain. And she's still important to me. Hindi alam ni Cyrus yung nangyari sa Halloween Ball."
"So I just have to accept that 'mahirap iexplain'. I get it. That proves one thing though. There's no chance for this, for us."
Lumakad na lang palayo si Vivien. Bahala na. Ayaw na nyang isipin pa.
**
Gulung-gulo naman ngayon si Barbs. May desisyon na sya, at kulang na lang ay pumunta sya: bridge or rooftop?
**
Epilogue will be posted on MONDAY, NOV 5. Around 1pm :)