Elida: Kendi bebeğini dahi öldürmüş biri olarak, bu anlatacaklarım senin zihninde belki bir hiç olacak fakat daha fazla içimde tutacak mecalim yok. [20.02]
İki yılı aşkın bir birlikteliğimiz vardı, çocukluk aşkı olarak bakabilirsin olaya. [20.03]
Mutlu muyduk? Hayır, en azından ben değildim çünkü sen nasıl istersen öyle yaşıyordun. [20.03]
Beni yok sayıyordun. [20.04]
Yalanlar söylüyordun, sadık kalmıyordun; sana karşı yarattığım evrene karşın bana en ufak bir sevgi bile beslemiyordun. [20.04]
Belki de besleyemiyordun, sorun bu değil. Umurumda da değil, o zaman bile değildi. [20.07]
En az senin kadar aptal arkadaşlarınla girdiğin bir iddia üzerine, korkumdan yararlanmak istediğin bir gün; seninle çıktığımız yolda bilinçli olarak kaza yaptın. [20.07]
Hesaplarınıza göre, hava yastıkları ikimizi de koruyacaktı; ben belki korkudan delirecektim ve siz sonrasında yaşadığım travmaya gülmekten ölecektiniz. [20.08]
Çok yazık ki, arabanın senin tarafındaki hava yastığı çalışmadı. [20.08]
Ağır yaralandın, olayın iç yüzünü bilmediğim için hastane kapılarında günlerce süründüm. [20.09]
Arkadaşların vicdan azabıyla gelip açıklayıncaya kadar sana maddi destekte dahi bulundum. [20.09]
Olayı öğrendikten sonra bile seni bırakmadım. [20.10]
Ta ki hafızanın bir kısmını kaybettiğini öğrenene kadar. [20.10]
O benim için bir işaretti, gittim. Dönmemek üzere yeminlerle birlikte, dönmeyecektim de. [20.10]
Yine bir hata yaptım. [20.11]
Her neyse, kapına bir kutu bıraktım. İçinde yaşadığımız çoğu şey kayıtlarıyla birlikte duruyor, hatıra olarak nitelendirebileceğimiz nesneler de öyle. [20.11]
Bakarsın. [20.11]