Yatağımı düzeltip aynaya baktım. Kendimi biraz süzdükten sonra ofladım. Yine gördüğüm rüya aklıma gelmişti. Bu kadar korktuğum bir rüya daha hatırlamıyordum şimdiye kadar. Asla unutamayacak mıydım ? Sıçrayarak uyumuştum hep. '' Abla! Senin böreğini yememi istemiyorsan hemen buraya gelmelisin! ''
Yüzümü sıvazladım ve odamdan çıkıp salondaki kahvaltıya ilerledim. Bunun etkisi ne zaman geçecekti ya ?
'' Eğer böreğimi yersen bende seni yerim! '' dedim gülerek.
Babam elinde gazeteyle otururken benim geldiğimi duyunca gazeteyi indirip bana öpücük attı. Bende ona öpücük attığımda küçük kardeşim kıskanıp öpücüğümü yakalarmış gibi yaptı, ağzına attı ve yuttu.
Anlamsız bakışlarımla onun psikopatlığını izledim bir süre. Sonrasında da sofraya oturdum ve annemin yaptığı sıcacık börekten bir ısırık aldım. Anne böreği.. Eşi ve benzeri kesinlikle yoktu.
Babamla öyle çok süper bir ilişkimiz yoktu. Annemle de öyle. Onlar ve ben tamamen terstik. Bazı zamanlar şaşırtıcı derecede iyi bazı zamanlar ise tahammül edemeyeceğim kadar kötüydü aramız. Ben hep alttan alırdım. Normalde asla kendimi ezdirmez, özgürlüğümden taviz vermez, hakkımı asla yedirmezdim. Onları sevdiğim için karşı çıkamıyordum ve her istediklerini yapıyordum.
Biz normal gelirli bir aileydik ve benim kardeşim zaten okuyordu. Sırf kendilerini yetersiz hissetmesinler diye üniversiteyi ertelemiştim. Okuldan bıktığım içinde olabilirdi tabi.
Kahvaltımı hızla yapıp dışarıdaki işlerimi halletmek ve biraz iş aramak için hazırlanıp çıktım. Oturduğumuz apartmandan çıkıp çantamdan kulaklığımı çıkardım ve çözmeye çalışarak yürüdüm. Kulaklığımın gıcıklığı üstündeydi, asla açılmıyordu.
Küfredip, hayal dünyamda kulaklığa işkenceler uygulayarak yürüyordum ki bileğime sarılan güçlü eller ve ağzıma kapanan diğer el beni yandaki binalar arasındaki boşluğa çekti...
Giray'dan..
Gömleğimin sonuncu düğmesinide ilikledikten sonra kol düğmelerimi taktım. Saçlarımıda geriye doğru taradıktan sonra ceketimi giydim ve parfümü sıktım. Bugün şirkette olacaktım ve belkide şu çeteden kurtulmak için ilk adımları atacaktım. Keyfim oldukça yerindeydi.
Boynumdaki zinciri düzeltip anahtarları aldıktan sonra sonunda odadan çıktım. Kahvaltımı şirkette yapacağım için aile üyeleriyle kısa bir konuşmadan sonra evin önünde beni bekleyen aracıma doğru ilerledim.
Arabaya binmeden önce etrafta gözlerimi gezdirdim. Bu bende alışkanlıktı. İstemsiz olarak yapıyordum her seferinde.
Şirketimin önüne geldiğimde beni karşılayan asistanım ve korumalara baş selamı verdim. Şirkete girer girmez üzerimdeki bakışlarla hafifçe gülümsedim. Kendini göstermek için önümden geçerken bana bakan çalışanım başarılı olmuş gibiydi. Bende ona güldüm.
'' Günaydın Merve hanım. ''
'' Günaydın Giray bey. Bugün 12:30 da ay sonu değerlendirmeler için yapacağınız toplantınız var efendim. 14:00 de rakip firma ile görüşmeniz ve 15:00 de dernek için katılmanız gereken branş var. Sonrası için boş tutmamı söylemiştiniz efendim. ''
Evet, bugün görülecek hesaplarım vardı. Bunun içinde çokca zamana ihtiyacım vardı.
'' Branş için temsilcimizi yönlendirin. Toplantıyı da erkene çekebiliriz. ''
Birkaç saatimi yoğun bir şekilde şirkette geçirdikten sonra işlerimi son kez kontrol ettim. Şirketten çıkıp arabama bindim ve dünki evin önüne geldim.
Arabayı önüne parketmiş beklerken etrafta gözlerimi gezdirdim. O kızın beni görmesi çok büyük riskti fakat bunu fırsata çevirebilirdim. Adımın olduğu bütün çete belgelerini başka birinin üzerine geçirir sonrada kızın görmesi bahanesiyle adamı ve üyeleri içeri tıktırabilirdim. Korkudan konuşamazlardı zaten.
Kahverengi saçlı kız sonunda binadan çıktı. Arabadan inip üç dört metre arkasından yürümeye başladım. Onu uyarabileceğim uygun bir alan bulduğumda kontrol amaçlı etrafta gözlerimi geçirdim. Kimse görünmüyordu. O esnada bileğine ve beline elimi sarıp kenardaki boşluğa çektim.
Elimi ağzına kapattım ve korkuyla kapattığı gözlerine baktım.
" Aç gözlerini. "
Buz gibi çıkan sesim karşısında sadece başını olumsuzca salladı.
Bu gerizekalı kız kendisine neler yapabileceğimi biliyor muydu acaba ?
" Aç dedim! "
Yavaşça aralanan gözleri hemen kocaman oldu. Gözleri hemen doldu ve etrafa bakmaya başladı.
" Sakın sesini çıkarma. "
Ağlayan insanlardan nefret ederdim. Ağlamak acizlikti.
Başını salladı ve elimi yavaşça çekip yanına yasladım.
" Sen.. sen.. rüya.. "
Rüya mı zannetmişti yani ?! Boşu boşuna mı bu riski almıştım ben!
" Kimseye bir şey söylemeyeceksin. Eğer ki söylersen o başı beladan kurtulmayan baban hapse girer. Duydun mu beni ?! "
Dolan gözleri bana bir anda dik dik bakmaya başladı.
" Sen kimsin ?! Gece gece benim odamda ne yapıyordun ?! Hih! Hırsız mısın sen ? Kesin hırsızsın. Yoksa benim odamda ne yapacaktın ki ?! Beni o tırsak kızlardan sanıyorsan yanılıyorsun, hemen polisi arayacağım. Senin gibi insanlar sokakta gezmemeli! Pis-"
Elimi tekrar ağzına kapatmasaydım susacağı yoktu.
" İstersen şimdi ara. Tabi babanın hapise atılmasını istiyorsan. Polise benim eve girmemi sağlayanın baban olduğunuda söyle. Camı açanın, kameraları kapatanın baban olduğunu bilmeye hakları var sonuçta. "
Elimi hızla ağzından ittirdi.
" Yalan söylüyorsun! Babam neden kendi evine hırsızlık yapılmasını sağlasın ?! "
" Benim kanıtlarım var ve sana ayıracak vaktim yok. Dediklerimi dikkate alsan iyi olur. Ha olursa almazsan.. kardeşinle başlarım. "
Ülkü'den..
Delirmek üzereydim! Bu adam kimdi ?! Babam bunu nasıl yapabilmişti ?!
Kardeşimle tehdit ediliyordum. Film ve kitaplardaki senaryoyu yaşamaktan çok korkuyordum. Benim hayattaki değer verdiğim tek şey ailemdi. Kendi canımdan vazgeçerdim ama onlara bir şey olmasına katlanamazdım.
Saate bakıp eve geri yürümeye başladım. İlke'nin okuldan çıkmasına daha 40 dakika vardı.
Kapıyı hızla açıp çantamı kapının önüne fırlattıktan sonra salondaki babama doğru ilerledim. Sinir tüm gözeneklerimden fışkırıyordu.
" Bizi neden tehlikeye attın ? Neden o adam benim odamdaydı dün gece ?! "
" Neden bahsediyorsun ? "
İçimden yapmamış olmasını diledim.
" Bir adam gelip beni tehdit etti! Kardeşimle! İlke'yle! "
Annemle birbirlerine bakıp bana döndüler.
" Ülkü.. paraya ihtiyacımız vardı kızım. Yapmak zorunda kaldım. Kardeşinin kursu için paraya ihtiyacımız vardı. Evin ihtiyaçları için.. "
" Anlamıyorum sizi.. Sen çalışıyorsun, ben çalışacağım. Bir ay daha sabredemedin mi ? "
Hıçkırıp gözümdeki yaşı sildim.
" Ya kardeşime bir şey yaparsa ? Ne yapacaksın o zaman ? Ben ne yapacağım İlke'ye bir şey olursa ?! Düşündün mü ?! "
" Yeter! Babana bağırma! O yediğin içtiğinin parası nerden geldi zannediyorsun! Çalışıp iki kuruş getirseydin de bizde yeseydik! "
Şaşkınlıkla anneme baktım. Bu benim annem miydi ? Hangi anne çocuklarını tehlikeye atardı ?
" İlke'ye bir şey olmayacak. Ona bir şey olmasın diye senin odanı seçtik zaten. "
Kalbim büyük bir gürültüyle kırıldı. Tabi onlar duymazlardı, farketmezlerdi. O büyük sesi sadece ben duyar, hissederdim. Çok kötü, değersiz, işe yaramaz yerine konulmaktan çok sıkılmıştım.
" Ben kardeşim için kendimi feda ederim. Siz çocuklarınız için kendinizi feda etmesenizde.. "
Arkamı dönüp yerden çantamı aldım ve çıktım evden. Az önce çekildiğim bina boşluğa doğru koştum ve yere çöküp ağladım. Yarım saat boyunca kendimden geçene kadar ağladım. Yaralarımı sarana kadar ağladım.
Sonrasında ise ayağa kalktım. Göz yaşlarımı sildim ve gülümsedim. Alışamadın mı hala dedim kendi kendime.. Değersiz hissetmeye alışamadın mı ?..
🔱🔱🔱🔱
Bu hikaye için düzenli bölüm atacağım. Okuyan herkese çok teşekkür ederim. Votelerinizi de bekliyorum. Sizleri seviyorum, sağlıcakla kalın ❤️