[a/n: 2nd UD for this weekend. I tried my best pero feeling ko parang walang emotions yung chara ko. patawad po. begginer lang. sana you could take time mabasa pa din 'to. hehe. comment po kayo, vote din sana. and syempre, pahelp magpromote. kamsahamnida chingu.]
ZAC’S POV
“If only I could turn back time, promise hindi na ako magsusungit, I will always give you my best smile. I will always be at your side. Kahit everyday ako ang gumawa ng luchbox mo gagawin ko.” Tin.
Those were the words I heard from Tin nang lumabas ako sa ER.
Naabutan ko pang nakaupo sya sa sahig at umiiyak katabi nang inilabas na stretcher mula sa ER.
“Please Zac, mabuhay ka lang. Please. Wake up. Don’t leave us. Don’t leave me.” Tin.
Mabuhay lang daw ako? Bakit? Namatay na ba ako?
Napatigin ako kina Reesh, Eid at Stan na nakatayo malapit lang kay Tin.
Reesh was also crying pero parang natatawa yung dalawang bugoy.
Ano na namang trip ng mga ‘to?
“Hoy Yang, sino bang iniiyakan mo dyan at may pag-upo ka pa dyan sa sahig?” tanong ko.
Tumingala sya sa taong nakahiga sa stretcher. What the?! Akala nya ba ako yun? Tinawag ko sya ulit.
“Tin, tumayo ka nga dyan.”
Hinanap nya ang pinanggalingan ng boses hanggang sa mapatingin sya sakin.
Palapit ako sa kanya nang lumingon sya kina Eid, susugudin nya sana yung dalawa pero pinigilan sya ni Reesh.
The last thing I saw was hila hila na ni Reesh sa tenga yung dalawang bugoy palayo sa amin.
Tumayo ako sa likod ni Tin. I heard her chuckle dahil sa pagpingot ni Reesh sa dalawa.
“So ayaw mo palang iwanan kita?” ako.
Hindi sya nagsalita, ni lingunin ako hindi nya ginawa.
“Sinasabi ko na nga ba patay na patay ka sa kagwapuhan ko.” pang-aasar ko pa sa kanya.
Nagulat na lang ako nang bigla syang humarap sa akin at pagsasampalin ako.
“You JERK! You think it was funny?! Alam mo bang nag-alala ako sa’yo. Alam mo bang para akong mababaliw sa pag-iisip kung maayos ang kalagayan mo. Parang sasabog ang dibidib ko sa kaba dahil akala ko mawawala ka na, akala ko iiwan mo na ako. Natutuwa ka bang nakikita akong umiiyak? Natutuwa kang paglaruan ang feelings ko? Sabihin mo nga, ganun ba ako kawalang halaga sa’yo?” si Tin. Tuluy-tuloy ang patak ng luha nya habang sinusuntok ako sa dibdib.
Nasaktan ako hindi dahil sa pagsuntok nya sakin, pero dahil nasasaktan sya at ako ang dahilan nun.
Walang lumabas na salita mula sa bibig ko. Hindi ko alam ang sasabihin ko.
I ended up hugging her, kahit nagpupumiglas sya, hindi ko sya binitawan.
“Sssshhhh.. I’m sorry...” ako. Hinahaplos ko ang likod nya para kumalma sya pero patuloy pa din sya sa pagiyak. “Okay lang ako.”
“I was so worried about you tapos pinagtripan nyo pa ako....” sabi ni Tin sa pagitan ng pag-iyak nya.
“I’m perfectly fine.” I assured her.
“But Lei said you got involved in an accident.”
“Yeah, pero hindi naman ako nasaktan eh.”
Inilayo ko sya ng konti sakin and then cupped her face. I look straight into her eyes.
“Maayos ako, kahit konting gasgas wala. Hindi naman nabawasan kagwapuhan ko eh.”
Babarahin pa nya sana ako pero but I stopped her.
“I’m happy to know na nag-aalala ka sakin, atleast concerned ka. Pero I hate myself for being the reason why you’re shedding tears now. I was supposed to make you happy. I’m sorry. Okay. Please forgive me for making you cry.”
Nakatitig lang sya sakin. Nakakaconcious. Nag-iwas ako ng tingin.
“Ikaw ba talaga yan Jung?! Bakit ang baduy mo?”
Sabi nya and then she smiled to me. Like it was the most beautiful smile I’ve ever seen. Napangiti din ako sa kanya.
I rested my forehead on her forehead.
“Wag na natin ulitin ‘tong kabaduyan na ‘to. Hindi bagay sa gwapong katulad ko eh.”
“Ah. Ganun?” sya. “Hindi pa din talaga nabawasan yang confiedence mo noh?!”
Lalayo sana sya sakin pero hinawakan ko sya sa baywang nya. We’re only few inches from each other.
“Aminin mo nagagwapuhan ka sakin!”
Tumingin ulit sya sa mga mata ko.
dugdug.dugdug.dugdug.dugdug.dugdug.dugdug.dugdug.dugdug.dugdug.dugdug.
Mabibingi yata ako sa lakas ng tibok ng puso ko.
Bakit kasi sobrang ganda nito? Kahit medyoo nakakakalat na yung make-up nya dahil sa sobrang pag-iyak, hindi yun nakabawas sa ganda nya.
Sobrang swerte ko naman, hindi nakakasawa ang ganda ng mahal ko.
Kailan ko kaya masasabi sa kanya na mahal ko na sya?
Kailan ba kasi ang right time?
“Kristen?!”
Napalingon kami sa taong tumawag kay Tin.
Psh. I saw that man again, that egoistic old man na nagaccuse sakin na nasagasaan ko daw ang nanay nya.
Ano na namang kailangan nya?
“Appa?!” si Tin sabay bitaw sakin. “What are you doing here?”
And then dumating din si Tita Kathy, she rushed to the guy Tin called Appa (daddy). Tatay nya yung mayabang na yun?
Napansin din ako ni Tita Kathy.
“Tin, Zac, why are you two doing here? Akala ko nasa MVH ball kayo.”
“So he’s Zac.” sabi ng lalaking tinawag ni Tin na Appa.
Lumapit sya samin, at hinila palayo sa akin si Tin.
“I DON’T LIKE HIM.” he said.
[a/n: He don't like him daw. Patay ka Zac, anong ginawa mo at inayawan ka ni Mr. Yang? ABANGAN.]