37.Bölüm
Keyifli okumalar canlarım ❤
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
🌸DOĞRU MU SÖYLÜYORSUN?..🌸
Niye çalıştırmadı hâlâ arabayı bu ? Yarım saattir arabanın içinde oturuyorduk. Benim dediklerime mi üzülmüştü?
Yok canım daha neler onun derdi Zade'ye ilik bulmaktı birde onun dediklerine ve benimde artık inanmaya başladığım Abimin Zerda'ya yaptıklarının hesabını sormaktı. Artık iki amacına da ulaştıktan sonra o yoluna ben yoluma!
Kafamı çevirip bakamıyordum. Ölüm sessizliği hakimdi arabada. Arabanın kapısı açılma sesi geldi, ardından da kapanma sesi..
Çaktırmadan baktım yerinde yoktu, dışarı bakınca patlayacak volkan gibi arabanın önünde volta atıyordu.
Ne olmuştu ki buna şimdi ?
Dakikalar geçmek bilmiyordu mübarek, acaba ben de insem bir hava mı alsam diye düşünürken çaktırmadan ona baktım, sesini duymadığımdan sadece hareket eden dudaklarını görüyordum. Beyaz gömleğinin kollarını yukarı dirseğine kadar katladı. Hemen bakışlarımı yakalanmadan kaçırdım.
Biraz daha beklerken sıkıntıdan dudaklarımı kemirmeye başlayınca onun söyledikleri geldi aklıma. Pis sapık neler düşünüyormuş o öyle tövbe.. tövbe..
Sonra tekrar dışarı baktığımda, onun ellerini beline koymuş derin derin nefes aldığını gördüm. Aniden dönünce göz göze geldiğimizde hemen bakışlarımı kaçırdım. Saniyeler sonra arabanın kapısı açıldı. Yerine oturup emniyet kemerini taktı.
Ben kirpiklerimin altından merakla ona bakarken emniyet kemerini tekrar çıkarıp arabadan indi. Benim oturduğum arka tarafdaki kapıyı açtı. Başımı çevirmeden gözümün altından ona baktım. Ceketini alarak kendi oturdu. Elindeki ceketini ön koltuğa atıp, sağ dizini altına büküp bana yan döndü. Elerini kaldırıp bir şey söyleyecek gibi oldu ama geri vazgeçti.
Bir kaç deneme sonuçu en sonunda konuşabildi.
"Melek..Ben yeni daha dediklerimde şaka yaptım..Seni ağlatmak istememiştim ama söz bundan sonra sana şaka yaparsam namert olayım hatta hayvan olayım eşek, köpek, sıçan olayım en kötü şey olayım..."
Üzgün bir ses tonuyla konuşmasına devam etti.
"Ama çoçuklarımdan ayrı baba olmayayım.."
Bu sözü ondan beklemediğim için ona hafif dönerek baktım haline bakınca annemin sözü geldi aklıma ;
"Sözler yalan olsa, gözlerdeki sözler yalan olmaz." derdi.
Şu an anlamıştım ne demek istediğini..
Boğazımdaki yumruyu yutmaya çalışıp ona bakıp konuştum.
"Neden..neden çocuklardan ayrılmak istemiyorsun ?"
"Ben pişmanım yemin ederim ki pişmanım..Ama bundan sonra pişman olmak istemiyorum, onların babasız büyümelerini istemiyorum."
Sözünü kesip kaşımı kaldırıp sordum.
"Ama annesiz büyümelerini istedin !"
"Ben sandım ki çocukları doğurunca kaçıp kurtulmak istersin hayatına kaldığın yerden devam edersin..Seni tanıyınca ne kadarda aptalca düşündüğümü anladım. Özür dilerim.."
Bu söylediklerine hafif sinirli bir şekilde güldüm.
"Sen ciddi misin?..Evet kurtulmak istiyorum, hayatıma kaldığım yerdende devam edeceğim !Ama bu çocuklarımla beraber olacak! Hangi anne çocuğunu bırakıp gider bunu nası-.."
"Lina'nın annesi."
Cümlemi bitirmeden söylediklerinden bir şey anlamdım?
"Ne? Konumuzla Lina'nın annesi ne alaka?"
"Hangi anne çocuğunu bırakıp gider dedin ya..Lina'nın annesi bırakıp gitti. "
"Neden bırakıp gitti?"
"Lina'nın beyninde tümör var.. O hasta doktorlar o doğduğu zaman söyledi bunu."
"Bunu için mi bıraktı çocuğunu? Buna inanmamı bekleme benden! Zenginsiniz oğlum siz bir ameliyata bakar tümörden kurtulması iç-"
"Ameliyatı yok..Zamanla onu yatağa bağlayacak bir tümörle yaşıyor Lina. Uğurla Pınar yani Lina'nın annesi bir birlerini severek evlendiler bir sene sonra Lina dünyaya geldi. Doktorlar doğunca fark etti Lina 'nın durumunu.."
"Ama bunun için evlat terk edilmez ki.."
"Pınardan bahsediyoruz tanımıyorsun onu !"
"Evet Pınar'ı tanımıyorum ama sana benim hayatımımla ilgili iğrenç planı veren ikiliden birini tanıyorum ! Aaa dur, ismi neydi bu iğrenç planı yapan kişilerin ? Dur hatırladım Fatih! ve Uğur ! Lina'nın babası kimdi?.. Uğur !"
"Melek Pınar, Lina dünyaya gelince doktorlara 'Neden daha önce farketmediniz ben bu kusurlu kızı istemiyorum diyen bir insan kendisi !
Lina daha iki günlükken yastıkla çocuğu boğmak isteyen bir insan o. Uğur..
Bu yüzden onu hayatından çıkardı git dedi ama bir gün evladını görmek, bağrına basmak istersen kapım her zaman açık demesine rağmen o "Ben aptal bir insan değilim kusurlu bir kızla gençliğimi yazık edemem, "diyip çekip giden ve o kapıyı beş senedir açmayan bir anne Pınar !"
Ben böyle bir anne duyduğuma mı üzüleyim yoksa Lina'nın annesi ile dediklerine mi?
Sinan konuşmasına devam etti.
"Doktoru yavaş yavaş onun konuşmayacağını, kendi temel ihtiyaçlarını yerine getiremiyeceğini en sonunda yürüyemiyecek hale gelince de yatağa bağlı bir bebek olacağını söyledi.
Bu yüzden konuşamıyor Lina."
Şuan ona Lina konuşuyor demeyi o kadar çok demek isterdim ki, ama Lina neden böyle bir oyuna başvurmuştu?
Bunu onunla konuştukdan sonra Sinan'la konuşmam daha doğru olurdu galiba.
Şuan Pınar'ı elime verseler çok güzel dövmek isterdim !
Anne olamayan canlılar !!
"Uğur bana dedi ki eğer doktorlar bana Lina'nın kurtulması için yüzde beş umut var deselerdi ben her şeye rağmen onu kurtarmak için yapardım. Sen Zade'yi kurtar bunun için pişman olma dedi ama ben iki türlüde pişman biri olarak çıktım bu savaştan.."
"Tamam Uğur yaralı bir baba hadi onu anladık diyelim, tabiki anlamıyorum ama genede anladık diyelim ya Fatih o niye böyle bir plan fikri verdi sana?"
"O..Zerda'nın ikinci abisiydi kardeşinin o son halini görünce mantıklı fikirler vermedi diyebilirim. "
"Peki..Senin aklın yok mu be adam!! Niye çevrendeki akılsızlardan fikir alıyorsun!!"
"Olan aklımıda yaşadıklarım sonucu kaybettim."
"Bak şimdi elimin tersiyle bir çakarım o giden aklının yanına yollarım görürsün!
Kalk şu arabayı çalıştır gidelim şurdan, sıkıldım burda oturmaktan. "
"Tamam...Şey ben çocuklardan ayrılmak istemiyorum.."
"Yaa öyle mi ? Başkaların aklıyla hareket eden birimi diyor bunu?"
"Ben en iyi baba olacağım, en mükemmel baba söz bana çocuklar için bir şans ver sadece ?"
Benden cevap bekleyen haline bakıp;
"Ne duymak istiyorsun ?Bunu zaman gösterecek ne de olsa beş ay gibi bir zaman dilimin var..Ben babasız büyüdüm zorluğunu da bilirim, bunu çocuklarım yaşasın istemem ama çocuklara faydan değil de zararın dokunacağını düşünürsem bir daha onları göremezsin!"
"Asla böyle bir şey düşünmeyeceksin. Onlara abileriyle beraber dört dörtlük bir baba olacağım."
"Abileri ?"
"Zade zade benim evlatlarımdan hiç bir farkı olmayacak büyüyene kadar beni babası bilecek. "
"Peki annesini sormayacak mı çocuk ?"
"Zerdayı bilecek annesi olarak ama benim dayısı olduğu mu ileride öğrenmesini istiyorum. "
Zadeye üzüldüm bunları yaşamayı haketmeyen Melekti o... Zade abimin oğlu muydu ?
"Gerçekleri öğreneceği zamana kadar beni annesi bilebilir..Dediklerin doğruysa o benim yeğenim bu yüzden o da benim canım.."
"Gerçekten böyle bir iyilik yapar mısın?"
"Senin için hiç bir şey yapmam! Ama masum olan herkese yardım ederim."
"Sen adın gibi kanatsız bir meleksin.."
Bakışlarından rahatsız olunca ağzıma ilk geleni söyledim.
"Siz de adınızın hakkını veriyorsunuz Canavar bey."
Benden bunu duyunca öyle bir hüzün haline büründü ki, sebebini anlamadım?
Konuyu değiştirmek istedim.
"Zadeyle bana dna testi yaptın mı, Kesin yeğenim mi o benim ?"
"Hayır yapmadım çünkü Zade dna verecek durumda degildi. Sende öyle sıkıntılı günler geçirdin benim yüzümden
Doktorlarla konuşup en uygun zamanda yaparız eğer istersen?"
"Tabiki.. isterim en kısa zamanda olursa güzel olur. "
Kafasını sallayarak konuştu
"Doktorlarla konuşurum bu durumu."
Bir birimize bakıyorduk en son bu durumu bozmak için camdan tarafa döndüm .
"Gitsekmi ki artık ne dersin?"
"Ta..tabi gidelim."
Ön tarafa sürücü koltuğuna geçti emniyet kemerini takıp arabayı çalıştırdı.
Bir süre sonra benim duyacağım bir ses tonunda konuştu.
"Ne senden nede çocuklarımdan vazgeçmiyorum dörtünüzüde kazanmak için gerekirse kapında köpek olacağım ama sizi kazanacağım!"
"Bizden olmaz be Canavar..Sen iyi bir baba olmak için mücadele et çünkü senle ben olmayız.?"
"Bu kadar büyük konuşma peri kızı hayatın bize ne getireceğini kimse bilemez. "
"Allah bilir canım sen merak etme."
"Orası öyle canımın iyide bizden niye olmaz?"
"Niye mi olmaz, bu soruyu sorarak bile bizden olmayacağını ortaya koyuyorsun.En basiti bir birimizi tanımıyoruz en-"
"Tanışalım o zaman , ben Sinan Gümüş 28 yaşında Türkiyede ki en ünlü mimarım ve Avrupada da en ünlü ilk üç mimar arasındayım. Peri kızı senin hakkında o kadar çok şey biliyorum ki bunu sana söylesem sen bile duyunca şaşırırsın. Bırak sana dert olduğum yeter yaralarına merhem olayım.."
28 yaşındamıymış!
Ben birde akılsız demiştim adam Mimar çıktı arkadaş!
Son dedikleriyle gözlerimiz dikiz aynasında buluştu.
Benim hakkımda ne kadar bilgi biliyordu ki?
Kafamı dışarı çevirip ,başımı cama yaslayıp dışarıyı izlemeye başladım.
Dolan gözlerimi geri yollamak için kırpıştırdım.
Derin derin nefes almak istedim ama içime bir ağırlık çöktü.
Elimle şalımın önünü açmaya çalıştım ama titreyen elimle bunu beceremedim.
Sinan bendeki anormal durumu fark edip konuştu.
"Peri kızı iyi misin!"
"Ne..nefe.."
arabayı kenara çekti hemen benim tarafıma gelip kapıyı açtı. Beni dışarı çıkardı.Yüzüme serin ,serin vuran rüzgarla, ondan destek alarak ciğerlerime derin derin nefes almaya çalıştım bir kaç deneme sonuçu amaçına ulaştım..
Dönüp ona baktım..
Biliyordu...
Yalan söylemiyordu.
Elimi kolunda çekip ondan uzaklaştım.Bir kaç adım geri geri dikip, bakışlarımı kaçırdım.
"Uyumak istiyorum ben."
Arabaya binip gözlerimi sımsıkı kapattım uyuduğumu düşünsün isdetim .
Arabaya binip çalıştırdı söylediği sözlerle daha çok kendimi sıktım.
"Kendini bu kadar sıkma uyumadığını biliyorum..Sen suçlu değilsin bunu bil..Ben geç öğrendim eğer ilk başta bilseydim bir yarada ben açmazdım ruhuna kanatı kırık peri kızı.."
Elbisenin eteklerini sıkmaktan bem beyaz olmuş ellerimi çözüp gözümden akmayı bekleyen gölü sildim.
Kafamı cama yaslayarak dışarıyı izledim.
"Senin canın kadar benimkide yanıyor bunu bil ben çoktan sana kapıldım be peri kızı.. Senin yaran benim içimde kanayan bir yara."
"SUSS! KONUŞMA! DUYMAK İSTEMİYORUM!!!....LÜTFEN YAPMA... ACIYOR O YARAYI KİMSE SARAMAZ..
TAMAM SEN ÇOK KÖTÜ BİRİ DEĞİLSİN..
AMA BİR DAHA AÇMA BU KONUYU..
***********
Kaç saat sonunda eve giriş yapıyorduk
Bahçe kapısından girerken Zerda'nın hali geldi aklıma. Kafamı sallayarak hatırlamak istemedim..
Araba zebani ordusunun içinden geçip evin önünde durdu. Göz yaşlarımı silerek arabadan indim eve doğru yürürken, evden Fatih, Rüya,Ton ton Sultan ve en önde Yıldız çıktı.
Merdivenleri şimşek gibi inen Yıldız'ın arkasından Fatih koşarak geldi. Yıldız benim yanıma gelirken abisi önüne geçti.
"Yapma şimdi değil be kızım bugün değil.."
Abisinin ayağının önüne tükürüp gelip benim elimi tutup bahçe kapısına doğru çekti.
Bana kısık sesle
"Bu tutsaklıkdan kurtulmak istiyorsan ve Annene de kavuşmak istiyorsan düş peşime kızım!"
Ne yani şimdi Yıldız gerçekleri öğrenmiş miydi!!!
"Doğru mu söylüyorsun ?"
"Evet sizin aksinize!"
Anneme kavuşacaktım sonunda .Yıldızın elimi Öyle bir tutuşu vardı ki görseniz.
"Bu kız tuttuğu eli bırakmaz "derdiniz o elimi tuşuna güvendim, içindeki o büyük temiz yüreğine güvendim.
.
.
.
.
.
..
Yeni bölüm elimde olmayan sebeblerden dolayı bugüne kaldı yoksa dunngece yayınlamam gerekiyordu bütün okurlardan özür dilerim hakkınızı helal edin. :(
Bu bölüm ve diger yazacağım bölüm sana
minoz-87🥰
Çünkü Yıldız için böyle bir yorum yapmıştın
Yıldız Meleğin yaşatıklarını bilse abisinin karşısına geçer demiştim. 😉
Yeni bölüm için bir tarih vermiyecegim çünkü bir aksilik çıkıyor paylaşamıyorum size mahcup hissediyorum kendimi 😔👎