"Açın şu kapıyı!!!.."
"kimsiniz siz...benim burda ne işim var!..."
Tereddütle ağlamaktan giden sesimi bulmak için boğazımı temizledim;
"Kimse var mı ?"
Sessizlik.
"Yardım edin ! Kimse yok mu ?"
Sessizlik.
"Lütfen, boğazımdan bir hıçkırık kaçtı, lütf...
"Eğer şimdi beni bırakmazsan Osmanlı tokatından sonra, bacak arana çok güzel bir tepik yiyeceksin!"
Nasıl bir korkuyla, beni bıraktığının kendi bile farkında değildi.
"Tamam ben birden şey ettim, "
Benden uzaklaşıp eliyle kafasının pansuman olmayan tarafını karıştırdı. Ona bakıp, sağ kaşımı yukarı kaldırdım.
"Bir daha şey etme o zaman."
Odadan çıkıp kendi odama giderken Zerda'nın odasından bir ses geldi.
Sinan'a söylemek istedim ama geri bu fikrimden vazgeçip kapıyı açtım. Odaya dikkatlice baktım hiç bir ters giden durum yoktu. Kapıyı çekip çıkacağım zaman siyah deri kanepenin üstünde duran kağıda anlam veremedim, oraya doğru yürüdüm. Sinan niye burda bir kağıt bırakmıştı ki ? Zerda'ya ait olabilirdi geçenlerde de çekmecede ona ait fotoğraflar ve Yiğit'e yazdığı aşk mektuplarını bulmuştum. Elime aldığım kağıdı kaybolmaması için daha güvenilir bir yere koymak isterken kağıttaki yazıları görmemle elim ayağım boşaldı.
"Seni kurtaracağım abim o adamdan uzaklaş."
Kanepeye kendimi nasıl bıraktığımı anlamadım. Bu ne demekti abim.. Zerda'ya bunları yapan abim miydi??..
Abi ne yaptın sen .. Allah'ım lütfen bunu yazan abim olmasın.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dışardan duyduğum seslerle, hemen koşarak açık pencereden dışarı baktım. Ama dışarda ne abimi ne de başka birini gördüm.
Kapıyı açarak odama giderken Sinan da odasından çıktı. Ben hemen kapıyı açarak içeri girmek isterken bana seslendi.
"Melek, iyi misin?"
Önüme geçip ağlamış halime baktı. Ben sorduğu soruya sadece kafamı sallayarak cevap verdim.
"Emin misin, niye ağladın sen ?"
Karşımdaki adama baktım. Abim hakkında söyledikleri doğru muydu ? O..o gün anlattıklarını hatırladıkça, söyledikleri..
'Zerda..Zerdam benim kardeşten öte kardeşim,sırdaşım, arkadaşım, kayısı çiçeğim..Her şeyimdi o benim...Altın sarısı saçları vardı onun sevmeye kıyamazdım ben..Ama keşke görseydin onu bulduğumdaki halini..Benim sevmeye kıyamadığım saçını..Senin şerefsiz ruh hastası abin sıfıra vurmuş neden biliyor musun?.. kafasındaki yaralara dikiş atılabilsin diye.."
