Kahvaltımızı yapmış karşılıklı koltuklarda şişen göbeklerimizi tutarak oturuyorduk. Sessiz geçen beş dakikanın sonunda Jimin oflayarak koltuktan kalktı ve masanın üstünde duran telefonumu eline alıp yanıma geldi.
Tek kişilik koltukta zorla üstüme oturmaya çalıştığında homurdanıp ona yer açtım. Popomun yarısı koltukta yarısı Jimin'in bacağının üstünde kalacak şekilde ayarladım kendimi. Kafamı omzuna yaslayıp telefonumun tuş kilidini giren minik ve tombul parmaklarını seyrettim.
Şifremi ona daha önce söylememiştim ama tahmin etmesi pek zor olmamıştı. 'jungkook' yazdığında ekran açıldı.
"Bazen beyninin varlığından cidden şüpheleniyorum." diye homurdanıp blogsworld'e girdi.
"Ben de tek hobinin bana hakaret etmek olduğunu düşünüyorum."
"Yanılmıyorsun." diye karşılık verdiğinde bacağını cimcikledim. Minik bir çığlık atıp telefonumla kafama vurdu.
Vurduğu yeri elimle tutarken, "Of Jimin ya, oyalanma aç mesajları artık da yazalım çocuğa." diye çıkıştım.
"Tamam be." diye çemkirdikten sonra boğazını temizleyip boynunu sağa sola çevirerek kıtlattı. Çıkan seslerle yüzümü buruşturdum.
"Yapma şunu çok korkunç. Sanki kemiklerin kopuyormuş gibi."
Dudaklarını öne doğru uzatıp kaşlarını havaya kaldırdı.
"Keşke senin kemiklerini koparabilsem o şekilde Taehyung. Bu nedir ya? Ne saçma bir sohbet bu?" telefonu gözümün içine sokmaya çalışırken elini ittim.
"Heyecanlandım işte. Anlasana beni biraz." dediğimde düşünürmüş gibi yaptı. Sonra kafasını yavaşça iki yana salladı.
"Bak anlamaya çalışıyorum ama yok. En platonikler bile bu kadar saçma davranamaz. Çocuk benimle tanışmak istiyormuşsun yazmış ve sen, 'yo' demişsin. Kafayı yiyeceğim sanırım."
Yanaklarım telefonunun başında attığım mesaja anlamsızca bakan Jungkook'u hayal ettiğimde kızarmaya başladı. Utançla yüzümü Jimin'in boynuna gömüp garip sesler çıkarttım.
"Salyalarını üstüme akıtma pis mahluk. Şimdi her şeyi bana bırak bak kırdığın potları nasıl düzeltiyorum."