Sınıf ayrımı ortadan kalmıştı, değil mi?
Saat altıya yaklaşmıştı.
Jeongguk 5-6 dakikaya burada olurdu.
Dün tatil gününde annemle konuşup onun hakkında bir kaç bir şey daha öğrenmiştim.
Yurt dışında okumuştu bir süre, Kore de devam edecekti.
Matematik ve ingilizce bölümlerini aynı anda okuyordu.
Ilsung amcanın çok bahsetmediği bir yeğeniydi.
Ondan önce masaya oturup beklemeye devam ettim.
En son dünden önceki gün görüşmüştük. Onun dışında bana dün hazırlanmam gereken konuları mesaj olarak atmıştı. Cevap vermemiştim.
Arkadaşlarımdan bazılarına kakaotalk da ki profil fotoğrafını attığımda hepsi ona yürümemi söylemiş ve beni sonuna kadar gaza getirmişlerdi.
Gerçi beni arkadaşlarım hep böyleydi. Bana özel hocalarıyla geçirdikleri 'özel anlarından' bahsederlerdi hep.
Aileleri benimki kadar sıkı olmadığı için her haltı yapıyorlardı.
Ben daha geçen sigara içmeye çalıştığımda annem beş metre uzağımdan kokuyu fark etmişti.
Küçük kardeşim Jongsun da çoğu zaman eşyalarımı karıştırdığından gizli saklım kalmıyordu.
Lakin tuhaf bir şekilde Jeongguk ile olduğum zamanlarda beni rahat bırakmışlardı.
Başka öğretmenlerimde annem sık sık yanıma uğrar dersi bölerdi. Şimdi sesi soluğu çıkmıyordu.
"Dalgın gibisin."
Ne zaman geldiğini anlamadığım Jeongguk bir anda konuşunca irkilerek döndüm ona.
Korkmama gülüp çantasındaki kitabı ve kalemi çıkardı.
Çokça gülümsüyordu ve hepsi oldukça samimiydi. Yanında çok yabani hissediyordum.
Bugün siyah bir sweat ve diz kapakları yırtık bir kot pantolon giymişti.
Çok sade ve güzel giyiniyordu. Eğer sevgilisi var ise oldukça şanslıydı.
Sevgililerimin giyinişine önem verirdim bende.
Pasaklı insanları sevmezdim veya aşırıya kaçanları. O da kesinlikle idealime uyuyordu.
"Kusura bakmayın geldiğinizi fark etmedim."
Dedim, daha çok serseri gibi davranmayacaktım.
Ondan kurtulmam için anca babama falan bir kabalık yapmalıydı. Bunun olacağını da hiç sanmıyordum.
"Sorun değil...
Dediğim konulara çalıştın mı?
Sana mesaj atmıştım, gerçi geri dönüş yapma gereğinde bulunmadın ama..."
Görüldü atmama gönderme yaparken beni tanımadığı için böyle bir tepki verdiğini biliyordum.
"Genelde bana atılan mesajlara cevap vermem. Önemli bir şey olursa arayabilirsiniz."
Derken elinin altında duran test kitabını aldım.
"Pekala...
En son yaptığımıza devam etmek ister misin?"
Kafamı salladım.
Bir soruya karşılık bir bilgi...
Aman ne harika(!)
Söylediği konunun ilk testini açıp çözmeye başladım.
Zor bir konuydu fakat okulda arkadaşlarımdan biri bunu bana güzelce anlatmıştı, çoğu öğretmenin yapamadığını yapıp güzelce...
Bu yayının test kitaplarında soru ilerledikçe zorluk seviyesi artardı o yüzden ilk soruyu çözmem sadece saniyelerimi almıştı.
"Neden Ilsung amca sizi sevmiyordu?"
Diye sordum o konuşmadan önce.
Hızlıca konuşmama şaşırmış bir şekilde bakıp kendini toparladı hemen. Tek elini çenesine yaslayıp kendini konuşmaya hazır bir pozisyona getirdi.
Daha tanıyalı bir kaç gün olmuştu fakat ben onun bana yakınlığından rahatsız olmuyordum. Odağım hep gözleriydi aynı şekilde onunda.
Başka bir erkekle şu mesafede dursaydım hemen karşı tarafın aklı başka yerlere kayacağına emindim.
Belki benim biraz kaymaya başlamıştı, bilmiyordum.
"Çünkü ben...
Ben gayrimeşruyum."
İçimde şok nidaları uçuşsada dışımda onu üzmemek veya kırmamak için ifadesiz kaldım.
Bu konu hakkında yarası olabilirdi.
Onu neden kırmamak istemiştim ki?
Beni bilen ne kadar açık sözlü olduğumu da bilirdi. Çekinmezdim böyle şeylerden.
Bu konuda onun soyadı farklılığını açıklıyordu.
Jeon Joengguk ve Kim Ilsung...
Soyadı farklılıkları az önceye kadar aklıma bile gelmemişti.
"Anladım.
Diğer soruyu çözmeye başlayacağım."
Dedim dümdüz.
Doğruyu söylemek gerekirse bende çoğu zaman bu aileye ait olmadığımı veya gayrimeşru olup zor gayret bu aileye katıldığımı düşünürdüm.
İkinci soruyuda çözüp ona döndüğümde bugün dağınık bıraktığı saçlarını biraz daha karıştırdı ve sandalyede arkasına yayıldı.
"Sevgilim yok."
"Vov, işte buna şaşırdım."
Dedim altımdaki şortu aldırmadan tek dizimi sandalyede kendime çekerken.
Bir anda attığı kahkaha ile bende gülüşüne katılmıştım.
Çevremde en boktan erkeğin bile sevgilisi vardı. Şu an yaz ayındaydık ve bu aylar sevgili edinme aylarıydı. Belki ailem izin verip beni dışarı yollasalardı bende bir tane bulmuş olabilirdim.
"Cidden...
Buna mı şaşırdın?"
Dedi hala gülerken.
Gülmeyi kesmeliydi çünkü pata küt düşüyordum.
"Hadi ama bunu sır olarak saklayacağım...
Nasıl sevgiliniz olmaz?"
Derken ben de hala gülüyordum.
Duruşunu düzeltip aramızdaki mesafeyi eski yakınlığına getirdi.
Onun gözleri mi parlıyordu?
Yoksa ışıktan dolayı mıydı?
"Sadece kendime uygun birini bulamadım."
Tek kaşım alayla havalandı.
Bu olası bir şeydi lakin bana sadece saçma gelmişti.
Başka bir şey demeden yakınlığımızdan faydalanıp biraz yüz hatlarını inceledim. Yumuşak bir surata sahip gibiydi.
Yanağındaki yara izine kadar irdelediğimde yüzünün bana doğru yaklaştığının anca farkına varmıştım.
Uzanıp önüne düşmüş saç tutamlarını arkaya savurduğumda cidden kalbim deli gibi atıyordu.
Bunu yapmamalıydı çünkü ben ona karşı koyamayabilirdim.
Çeneme yasladığım elimi çektim ve önüme döndüm. O da önüne dönerken amacını asla anlayamamıştım.
Öpecek gibi duruyordu ama gözleri asla aşağıya
kaymamıştı. Beni mi deniyordu acaba?
Ailem ondan bunu istemiş olabilir miydi?
Çünkü beni erkekler konusunda sürekli uyarırlardı.
Eğer böyle bir istek de bulundularsa onlara 'yılın en güvensiz ebeveyn' ödülünü takdim ederdim.
"Neden mola vermiyoruz?"
Dedim kalemi kitabın arasına koyup kapağını kapattıktan sonra.
"Başlayalı çok olmadı."
"Umrumda değil."
Derken ayağa kalkıp şortumu düzelttim ve yatağımın üzerindeki telefona uzandım.
Cevabıma sinirlenmiş olmalı ki telefonu elimden çekip almıştı ve çattığı kaşlarıyla oldukça sinirli duruyordu.
Her ders onu sinirlendirmiştim fakat daha haddini aşmamıştı. Şaşırtıcıydı hemde çok şaşırtıcıydı.
"Verir misiniz?"
"Ben izin vermeden molaya çıkabildiğini kim söyledi. Üstelik daha iki soru çözdün?"
Diyip telefonu kendi cebine koydu.
Gözlerimi devirip sandalyeye geri oturdum.
O sırada hizmetli gelip bize kahve vermişti.
Hayır yani onu sinir etmeye çalışmamın her sonucu bana dönmek mi zorundaydı?
"Teşekkür?"
Diye fısıldadı kulağıma Jeongguk.
Ona yandan bir bakış atıp hizmetlinin odayı terk etmesini bekledim.
"İşini yapıyor zaten? Bunun için ona para veriyoruz."
"Bu kaba olacağın anlamına gelmiyor Chaeyoung. Para erdemini perdelemesin."
Onun dediğinin üzerine bir şey söylemedim ve sıkıntılı bir nefes verip soruları çözmeye devam ettim.
Rose'nin karakterini biraz züppe yaptım çünkü öyle olması gerekiyordu.
Bitchse yazması benim için çok zor..
Hem karakterime hem de daha önce yazdıklarıma çok ters düşüyor.
Umarım saçmalamıyorumdur....
Ney hala bölüme oy atmadın mı??
Oha yani..
JAJPWMDĞEÖWÜÖDĞF
şu şebeği nasıl kötü yazacam ben aq????